17/09/2025
Κι αν δεν το ποστάρεις στο Instagram εισαι λιγότερο ζωντανός;
Αναρωτιέμαι..
Τί είναι αυτό που μας αποσυνδέει απο την πραγματική ζωή και μας υπερσυνδέει στη διαδικτυακή μας ζωή;
Γιατί ολοένα κι αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που θέλει να μοιράζεται την κάθε στιγμή στο Instagram;
Ιδιαίτερα άνθρωποι που ασχολούνται με παιδιά γονείς,θεραπευτές,δάσκαλοι άραγε τι στρες βιώνουν στο να αποδείξουν στο κοινό πόσο καλή είναι η σχέση με τα παιδιά ανεβάζοντας αυτά που κάνουν παρεα;
Πόσο όλη αυτή η κατάχρηση των social media τελικά μας προσθέτει παραπάνω άγχος για να αποδεικνύουμε ότι τα κάνουμε όλα καλά στη ζωή μας;
Πόσο τελικά μας αποσπά αυτή η ίδια η ανάγκη να ανεβάζουμε stories από την πραγματική μας ζωή;
Πως έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε ότι κάποιος είναι καλός επαγγελματίας ,καλός γονιός γιατί συχνά ανεβάζει κομμάτια της δουλειάς του ή του ποιοτικού χρόνου που περνάει με το παιδί του παραβιάζοντας πολλές φορές προσωπικά δεδομένα;
Κι άλλες πόσες ερωτήσεις μου γεννιούνται για το πως τελικά ζητάμε τα παιδάκια να μην ασχολούνται με τις οθόνες όταν κάθε τους κίνηση καταγράφεται και κοινοποιείται από εμάς στο διαδίκτυο!
Όταν η προέκταση του χεριού μας είναι το κινητό μας στα μάτια των παιδιών μας τα κινητά είμαστε εμείς!
Με αγάπη και σεβασμό ως μια αφορμή για να προβληματιστούμε για πράγματα που ασυναίσθητα πλέον κάνουμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με παιδιά!
Ας αφήσουμε τα κινητά στην άκρη κι ας είμαστε παρόντες σωματικά και ψυχικά με τα παιδιά μας!
Κατερίνα Τσακιρίδου Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτρια
