06/05/2025
Κάπου μέσα μας, ζει ακόμα εκείνο το παιδί.
Που φοβήθηκε.
Που δεν το είδαν.
Που προσπάθησε πολύ για λίγη αγάπη.
Η θεραπεία είναι το χέρι που του κρατάμε,
καθώς μαθαίνουμε να του λέμε:
«Τώρα σε βλέπω. Είμαι εγώ εδώ για σένα.»
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί αντιδρούμε έντονα σε «μικρές» καταστάσεις, γιατί δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε, να συσχετιστούμε ή να νιώσουμε ασφάλεια. Η απάντηση βρίσκεται συχνά σε τραύματα που διαμορφώθηκαν όταν ήμασταν ακόμη παιδιά - τότε που ο κόσμος ήταν πολύ μεγάλος και εμείς πολύ μικροί για να τον διαχειριστούμε…
Τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας δεν είναι πάντα αποτέλεσμα “μεγάλων” γεγονότων. Μπορεί να γεννηθούν από τη συνεχή απουσία συναισθηματικής σύνδεσης, από λόγια που πλήγωσαν, από το συναίσθημα ότι δεν είμαστε αρκετοί ή ότι η αγάπη πρέπει να κερδίζεται, δηλαδή αυτό που λέμε «αγάπη υπό όρους»...
Η θεραπεία δεν διαγράφει το παρελθόν - μάς βοηθά, όμως, να σταθούμε απέναντί του με επίγνωση και αυτοσυμπόνια. Να ξανασυναντήσουμε εκείνο το παιδί μέσα μας και να του προσφέρουμε εμείς αυτό που κάποτε του έλειψε: φροντίδα, ασφάλεια, αναγνώριση…
Κάπου μέσα μας, ζει ακόμα εκείνο το παιδί.
Που φοβήθηκε.
Που δεν το είδαν.
Που προσπάθησε πολύ για λίγη αγάπη.
Η θεραπεία είναι το χέρι που του κρατάμε,
καθώς μαθαίνουμε να του λέμε:
“Τώρα σε βλέπω. Είμαι εδώ.”
#παιδικάτραύματα #ψυχοθεραπεία #εσωτερικόπαιδί #συναισθηματικήίαση
