30/08/2024
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τις αυξήσεις των τιμών των φαρμάκων.
(αντιγράφω από συνάδελφο Φαρμακοποιό)
Από τη Δευτέρα 26/8 έχει τεθεί σε εφαρμογή το νέο Δελτίο Τιμών Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων, με το οποίο εφαρμόζονται αυξήσεις, μετά από αίτημα φαρμακοβιομηχανιών. Η συντριπτική πλειοψηφία των φαρμάκων αυτών είχαν λιανικές τιμές μεταξύ 1 και 5 ευρώ. Ποσοστιαία οι αυξήσεις είναι μεγάλες, ωστόσο δεδομένης της πολύς χαμηλής τιμής αλλά και του γεγονότος πως πρόκειται για συνταγογραφούμενα φάρμακα (δλδ ο ασθενής επιβαρύνεται τη συμμετοχή του), οι επιβαρύνσεις που θα καταλήξουν στις τσέπες των ασθενών θα είναι της τάξης των cents στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Παραδείγματα:
· Mofur cr. (κρέμα Μομεταζόνης) Λ.Τ. από 1,94 σε 2,98, αύξηση επιβάρυνσης συμμετοχής ασθενή κατά 0,26 ε
· Carvedilen 12,5mg ΛΤ από 5,10 σε 6,90 ε. Αύξηση επιβάρυνσης συμμετοχής κατά 0,45 ε.
· Augmentin 625mg ΛΤ από 5.,94 σε 7,48, αύξηση επιβάρυνσης συμμετοχής κατά 1,54 ε.
· Ferofolic ΛΤ από 1,69 σε 3,64. Αύξηση επιβάρυνσης συμμετοχής κατά 0,49 ε
· Pantium 40mg από 3,17 σε 4,34 ε. Αύξηση επιβάρυνσης συμμετοχής κατά 0,29 ε
· Torvaplus 20mg αύξηση Λ.Τ. από 8,00 σε 8,01 ε. Αύξηση 1 λεπτό.
· Ponstan tab. Από 1,70 σε 2,43 ε. Αύξηση 0,73.
Επομένως, ναι, πράγματι εφαρμόζονται αυξήσεις στα συνταγογραφούμενα φάρμακα, και πράγματι είναι μεγάλες ποσοστιαία , όμως σε απόλυτες τιμές τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι μιας και μιλάμε για πολύ φθηνά φάρμακα.
Σχετικά με το επιχείρημα που και ο υπουργός ανέφερε, δλδ πως αν δεν εφαρμόζονταν αυτές οι αυξήσεις θα είχαμε αποσύρσεις φαρμάκων από την Ελληνική αγορά, μπορούμε να αναφέρουμε δυο παραδείγματα :
Α. Το φάρμακο Prezolon που για μήνες το ψάχνουμε οι φαρμακοποιοί είχε πολύ χαμηλή τιμή, 1 (ΕΝΑ) ευρώ. (όπως και το γενόσημό του, το Adelcort με τιμή 0,90 ). Σοβαρά μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως ένα κουτί με 30 δισκία φαρμακευτικής ουσίας μπορεί να είναι βιώσιμο με τιμή παραγωγού 0,62 (εξήντα δυο σέντς) ?!! Επειδή λένε οι συνάδελφοι για «τιμές τσίχλας» το αναφέρω. Η επόμενη διαθέσιμη κορτιζόνη που συνταγογραφούν εξ’ ανάγκης οι γιατροί ξέρουμε ότι μπορεί να κοστίζει από 5 έως 20 φορές περισσότερο ?
Β. Ο γνωστό ς σε όλους αντιτετανικός ορός. Η τελευταία τιμή που είχε όταν κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά ήταν 7,70 ε (αν θυμάμαι καλά) . Κάποια στιγμή απλά σταμάτησε η διάθεσή του στη χώρα μας. Επειδή προφανώς η χώρα δεν γίνεται να ξεμείνει από αντιτετανικούς, εισάγεται πλέον από τον ΙΦΕΤ, από χώρες του εξωτερικού, και όπως βλέπετε στην εικόνα, η συσκευασία που κρατάω αυτή τη στιγμή στο χέρι μου έχει τιμή 31 ευρώ! Ε λοιπόν αυτό συμβαίνει και με πολλά άλλα φάρμακα, που όταν σταματήσει η διάθεση στη χώρα για οικονομικούς λόγους, αναγκαστικά τα εισάγει το κράτος και τα πληρώνουμε σε τιμές …Ελβετίας.
Όμως η φαρμακευτική πολιτική είναι πιο σύνθετη και περιλαμβάνει κι άλλους παράγοντες στο σκέλος της ασφαλιστικής κάλυψης, πέρα από τις λιανικές τιμές.
- άλλο πράγμα η αύξηση λιανικής τιμής φαρμάκου/ άλλο πράγμα ο υπολογισμός της συμμετοχής του ασθενή. Και τις λιανικές τιμές φαρμάκων, και τις συμμετοχές τους (δλδ την Ασφαλιστική Τιμή) τα ορίζει το Κράτος.
Οπότε μπορεί κάλλιστα να αλλάξει και τον τρόπο υπολογισμού των συμμετοχών ώστε οι όποιες αυξήσεις τιμών να μη μεταφράζονται σε αναλογική αύξηση συμμετοχής ασφαλισμένου αλλά αντιθέτως σε συγκράτηση συμμετοχής ή και μείωση αυτής. Οι συμμετοχές των ασφαλισμένων δεν εξαρτώνται πάντα από τις λιανικές των φαρμάκων αλλά από την πολιτική βούληση του εκάστοτε υπουργού που ορίζει με οικονομικά κριτήρια τις ασφαλιστικές τιμές αλλά και τα ποσοστά συμμετοχών . Είδαμε τι είχε γίνει το Φεβρουάριο με την εφαρμογή ασφαλιστικών τιμών και στα γενοσημα (παράδειγμα με μεγάλη αύξηση συμμετοχής σε ορισμένες στατίνες) , όπου μετα τις διαμαρτυρίες μετριάστηκε μεν αλλά και πάλι επιβάρυνε τους ασφαλισμένους .
- για όποια σχόλια ή/και παράπονα για την τιμολογιακή πολιτική στο φάρμακο και στις επιβαρύνσεις των ασθενών αποκλειστικός κατά Νόμον υπεύθυνος είναι το Κράτος.
Η πραγματικότητα, που χρόνια ζούμε οι φαρμακοποιοί είναι αυτή. Και λέγεται ελλείψεις. Και σημαίνει πως παραλαμβάνουμε με χρονικό – τεμαχιακό ΠΛΑΦΟΝ τα φάρμακα από το χονδρεμπόριο. Και πως τα φάρμακα αυτά, τα παλιά καταξιωμένα φάρμακα, έφτασαν, ναι , να έχουν τιμή τσίχλας και πλέον να μην είναι βιώσιμη η παραγωγή / διάθεσή τους στην χώρα μας.
«Επομένως έχει δίκιο ο υπουργός» , με ρώτησε μια δημοσιογράφος».
Και πάμε λοιπόν στο πολιτικό σκέλος, που αντιλαμβάνομαι πως έχει λάβει μεγάλη δημοσιότητα. Και είναι εύλογο, διότι πράγματι η κοινωνία μαστίζεται από την πληθωριστική έκρηξη και την τρομακτική ακρίβεια σε βασικά αγαθά (Ρεύμα, Τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης) και φυσικά και το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό και είδος ανελαστικής ζήτησης. Επειδή όμως το φάρμακο είναι υψίστης σημασίας κοινωνικό αγαθό , οφείλει η πολιτεία να διασφαλίζει την επάρκειά του, ταυτόχρονα με την πρόσβαση των ασθενών σε αυτό. Δηλαδή να μεριμνά στο να υπάρχουν φάρμακα, αλλά και να μπορεί ο ασθενής να πληρώσει (άρα να καλύπτεται σε σημαντικό βαθμό από την κοινωνική ασφάλιση).
Και αυτό ακριβώς είναι το θέμα: Η φαρμακευτική πολιτική στη χώρα έχει μια συνέχεια. Δεν ήρθε αυτό το αυξητικό δελτίο τιμών έτσι από μόνο του στα ξαφνικά. Από τον πρώτο μνημονιακό νόμο, τον 3918/2011 (υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος) και έως και σήμερα, ΟΛΑ τα Δελτία Τιμών Φαρμάκων ήταν μειωτικά. Όλες οι κυβερνήσεις , όλοι οι υπουργοί υγείας, τα τελευταία 14 χρόνια, μειώνουν τις τιμές στα συνταγογραφούμενα φάρμακα, και επειδή ΔΕΝ υπήρξε ένα ελάχιστο επίπεδο προστασίας των παλαιότερων πολύ φθηνών φαρμάκων, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Για πρώτη φορά υπάρχει αύξηση μετά από 14 χρόνια συνεχών μειώσεων.
Έτσι, ο υπουργός κ.Γωργιάδης, έχει και δίκιο αλλά και άδικο ταυτόχρονα. Θυμάστε ποιος υπουργός πανηγύριζε για τα μνημόνια ; Ποιος δεν ήθελε να «του πάρει τη δόξα Σόιμπλε» όταν απέλυε γιατρούς ; Και ποιος υπουργός ψάχνει σήμερα με τα κυάλια γιατρούς για τα νοσκομεία, όπως ψάχνει και φάρμακα την ώρα που εκατοντάδες είναι σε έλλειψη ; Είναι μια απόφαση στη σωστή κατεύθυνση, η οποία όμως προέρχεται από μια λάθος πολιτική δεκαετιών.
Η υγεία συνολικά στη χώρα έχει πιάσει πάτο. Και αν δεν φροντίσει ο οποιοσδήποτε υπουργός και η οποιαδήποτε κυβέρνηση, ούτε γιατρούς, ούτε φάρμακα δεν θα έχουμε .
Για να είμαστε δίκαιοι όμως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και το εξής : Δεν μιλάμε για επιστροφή στις εποχές σπατάλης. Οι φαρμακοποιοί θέλουμε επιτέλους να μπορούμε να βρίσκουμε φάρμακα, να μπορούμε να εκτελούμε τις συνταγές και όχι να είμαστε διαρκώς πίσω από τον υπολογιστή και το τηλέφωνο αναζητώντας. Η βιώσιμη φαρμακευτική πολιτική είναι το ζητούμενο, οι ισορροπίες. Και αυτές δεν επιτυγχάνονται με ευκαιριακές πολιτικές, ούτε με απαξίωση της υγείας συνολικά.
