10/07/2024
-Τί θα του έλεγες αν τον έβλεπες πάλι;
- Ότι δεν είναι έτοιμος για σχέση.
-Αλήθεια; Αυτό μόνο θα επέλεγες να του πεις;
-Ναι μόνο αυτό. Ξέρεις κάτι βρε μαμά; Νομίζουν ότι οι σχέσεις είναι μόνο φασώματα και φλεξάρισμα στους φίλους τους. Πρέπει όμως να ξέρουν ότι θα πρέπει να είναι έτοιμοι για όλο το πακέτο. Ακόμα και για το χωρισμό. Αυτό θα του έλεγα λοιπόν. Να λύσει πρώτα τα θέματά του και έπειτα να ξαναμπλέξει με κοπέλα.
Χαζεύω την αντίθεση της νεαρής της μορφής και του σοφού της λόγου. Αν στα δεκαπέντε της έχει αυτή τη δομή για τις ανθρώπινες σχέσεις, θα είμαι ήσυχη ότι μεγαλώνοντας, θα ξέρει τί να διεκδικεί. Ακόμα περισσότερο όμως, θα ξέρει πώς να βρίσκει τις υγιείς της λύσεις, όταν η ίδια θα τα κάνει μαντάρα.
Η πρώτη προσπάθεια να βγαίνει με αγόρι είχε πολλές προϋποθέσεις και όρια από εμάς, που η ίδια αποδέχτηκε από την πρώτη στιγμή. Θα βλεπόντουσαν αραιά και που και σίγουρα όχι κατά τη διάρκεια εξετάσεων. Θα ξέραμε πού είναι και θα την συνοδεύαμε εμείς στα πήγαινε-έλα της.
Γνωρίζω το νεαρό φίλο της και τον συνοδεύω κι εκείνον κάνα δυο φορές σπίτι του, για να είναι ασφαλής. Είναι ενήμερος για την οικογένεια που έχει το κορίτσι που επέλεξε και με κάνει να αισθάνομαι κι εγώ ασφαλής.
Το τελευταίο διάστημα αμελεί να της αφιερώσει τον ελάχιστο χρόνο μιας καλημέρας ή μιας καληνύχτας και το μόνο που διεκδικεί είναι μια ακόμα συνάντηση. Εκείνη επιλέγει να σταματήσουν την επικοινωνία τους. Άλλωστε θέλουν αλλά πράγματα. Τελείως αλλά πράγματα.
Αυτό που ψάχνει εκείνος δεν έχει τίποτα το ρομαντικό κι αυτό είναι εντάξει. Αυτό που ψάχνει εκείνη είναι απόλυτα ρομαντικό και θα έπρεπε κι αυτό να είναι εντάξει.
Κλείνουν το τηλέφωνο κι εκείνο το μεσημέρι περνάει ήρεμα.
Το ίδιο απόγευμα βρίσκει το νεαρό αγόρι μαζί με τον αδερφό του και δυο ακόμα φίλους τους να συζητάνε για τη συγκεκριμένη λήξη σχέσης. Ο αριθμός κινητού κάποιου από την παρέα κρύβεται με δεξιοτεχνία και τα αισχρά τηλεφωνήματα ξεκινούν.
Ύβρεις που αφορούν την ηθική της, ευχές για να πεθάνει ο γάτος της, άσχημες κουβέντες για την αδερφή της, ειρωνεία για το μπαμπά της. Τα τηλεφωνήματα είναι σε τακτά χρονικά διαστήματα και συνεχόμενα. Κάποια απαντιούνται, κάποια άλλα όχι.
Η ώρα κοντεύει 21:00 και είναι από εκείνες τις άθλιες ημέρες, που δε λέει να τελειώσει η δουλειά μου. Μου τηλεφωνεί και με ενημερώνει. Παγώνει το κεφάλι μου και τρέμουν τα χέρια μου. Είμαι μακριά της. Είναι βόλτα με την αδερφή της και την καλύτερη της φίλη, αλλά εγώ είμαι σα θηρίο σε κλουβί. «Στείλε μου το τηλέφωνό του» της λέω μόνο κι εκείνη μου ζητάει να ενημερώσω το μπαμπά της.
Η ώρα έχει φτάσει 22:45 και είμαστε επιτέλους σπίτι μας. Μας λέει με λεπτομέρειες τί έχει συμβεί. Και το τηλέφωνο της χτυπάει. Απόκρυψη αριθμού...
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει απομακρυσμένες. Το κορίτσι μου μόνο στο σπίτι μας, να παλεύει με τους νέους της δαίμονες κι εγώ να δουλεύω μέχρι αργά τη νύχτα.
Επιστρέφοντας σπίτι αντικρίζω ένα παιδί θυμωμένο και μυγιάγγιχτο. Κάθομαι δίπλα της και μας βρίσκει το ξημέρωμα κουβεντιάζοντας.
- Με τρελαίνει η ιδέα ότι θα μπορεί να λέει ότι έβγαινε μαζί μου. Εγώ φταίω! Δεν έπρεπε να μπλέξω μαζί του.
Όχι! Χρειάζεται να μάθει από τώρα, πως δε θα κουβαλήσει ποτέ το βάρος ευθυνών που δεν της ανήκουν. Θα είναι πάντα υπεύθυνη για τα δικά της λάθη και τις δικές της συμπεριφορές κι αυτό αρκεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε τα δείγματα, μας ξεγέλασε και τις δυο, είναι ανώριμος. Τελεία.
Επιτέλους την παίρνει ο ύπνος και εγώ σκέφτομαι πόσο μεγάλωσε. Σκέφτομαι ότι το πιθανότερο αυτή την ώρα κι εκείνο το αγόρι να κοιμάται. Το ίδιο και ο αδερφός του.
Αναρωτιέμαι αν η μαμά τους έχει ποτέ ξενυχτήσει μαζί τους, μαθαίνοντας τους αξίες. Αναρωτιέμαι αν ο μπαμπάς τους, τους έμαθε να σέβονται τους ανθρώπους. Τους είπε άραγε κάποιος, πως δεν προδίδεις ποτέ όσα σου εμπιστεύονται; Τους εξήγησε πως δεν θίγεις τα οικεία πρόσωπα των άλλων και πως είναι δειλία να δημιουργείς άνισες μάχες; Τους έμαθε ότι δε σε κάνει μάγκα, το να ξεφτιλίζεις ένα κορίτσι, επειδή απλά δε θέλει άλλο;
Πάνω από όλα αναρωτιέμαι αν τους έμαθαν πως είτε είσαι αγόρι, είτε κορίτσι μπορείς να μοιράζεσαι το κορμί σου, την καρδιά σου και τις στιγμές σου με όποιον θες και για όσο είσαι καλά εκεί.
Ίσως όλο αυτό που συνέβη να οφείλεται σε εφηβικές ανωριμότητες και χαζομαγκιές. Κάποια στιγμή όμως οφείλουμε να σταματήσουμε να δικαιολογούμε κακοδουλεμένες συμπεριφορές από λανθασμένα πρότυπα. Δικαιολογώντας τους στα δεκαέξι τους, δημιουργούμε το πρόσφορο έδαφος για να το επαναλάβουν στα δεκαοχτώ τους. Κι αυτό δεν είναι μακριά.
Οι χρόνοι των γονιών είναι πραγματικά πιεσμένοι. Αλλά υπάρχουν πάντα οι στιγμές για να είμαστε εκεί και να διδάσκουμε τρόπους και αξίες. Υπάρχουν πάντα οι στιγμές για να δημιουργήσουμε εκείνη τη σχέση που όταν φοβηθούν, θα βρουν το θάρρος να μας ζητήσουν υποστήριξη. Θα βρουν το θάρρος να μας πουν την αλήθεια.
Δε χρειάζεται να μοιραζόμαστε σε γονείς αγοριών ή κοριτσιών, αλλά σε γονείς παιδιών. Ανθρώπων. Και μέσα σε αυτή την πεποίθηση, θα μπορέσουμε να τους εξηγήσουμε τις διαφορές των δύο φύλων, αλλά και τα κοινά τους. Θα τους μάθουμε για τις ιδιομορφίες τους, αλλά και για τις ομορφιές τους.
-Μπαμπά, αν ήταν μάγκες θα με αντιμετώπιζαν ευθέως, χωρίς να κρύβονται σαν κότες πίσω από απόρρητους αριθμούς!
-Οι πραγματικοί μάγκες ξέρουν να τιμούν τις επιλογές τους και να σέβονται εξίσου τα ναι και τα όχι. Δε φοβίζουν τους άλλους είτε απευθείας, είτε με συμμετοχή. Η συγκεκριμένη παρέα απέχει πολύ από τη μαγκιά.
Κι αυτό ακριβώς το σημείο του διαλόγου δύο ανθρώπων άλλων ηλικιών κι άλλων φυλών επιβεβαίωσε πως συνήθως γινόμαστε ότι μας μάθουν.
