29/07/2025
Πόσα μικρά θαύματα έγιναν σε αυτές τις καρέκλες της θεραπείας... 🛋️
Αγαπητέ μου συνοδοιπόρε, ήρθες, κάθισες και -όταν ήσουν έτοιμος- κοιταχτήκαμε στα μάτια αληθινά. Ταξιδέψαμε μαζί. Γελάσαμε μαζί. Κλάψαμε μαζί. Αγκαλιαστήκαμε. Βάλαμε στόχους. Ονειρευτήκαμε. Μαζί.
Γιατί ο κόσμος, "μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει".
Υψώσαμε συρματοπλέγματα σε ο, τι πήγε να παραβιάσει τα όριά σου.
Κρατήσαμε ομπρέλα στις καταιγίδες.
Ρίξαμε σωσίβιο στις τρικυμίες.
Ξεχορταριάσαμε παλιούς κήπους και βρήκαμε θησαυρούς, αλλά και σάπια κουφάρια του παρελθόντος.
Απολυμάναμε πληγές και βάλαμε τσιρότα.
Μάθαμε να ανασαίνουμε πάλι.
Μάθαμε να μας αγαπάμε πάλι.
Μάθαμε να αγαπάμε τη ζωή. Δυστυχώς, δεν μας είχαν μάθει...
Φτιάξαμε δρόμους και ενώσαμε ερήμους.
Μοιραστήκαμε τον πόνο, κι εκείνος κόπηκε στα δύο. Μοιραστήκαμε τη χαρά κι εκείνη διπλασιάστηκε!
Θρηνήσαμε τους νεκρούς μας, ώστε να μπορούμε -καθαγιασμένους πια- να τους θάψουμε.
Ανοίξαμε τα παράθυρα και είδαμε τον ουρανό.
Και τώρα αγαπημένε μου συνοδοιπόρε, ας ξεκουραστούμε... Ας αφήσουμε την πιο αυτοφροντιστική εκδοχή του εαυτού μας να ξεκουραστεί. Έκανε κοπιαστική δουλειά.
Δεν θα χάσεις το δρόμο, γιατί η θεραπεία είναι η πυξίδα μέσα σου. Τώρα σου δείχνει πάντα το δρόμο...🌟
(Το γραφείο θα ανοίξει πάλι 1/9)
