23/06/2014
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΝΗΜΙΑΙΩΝ ΚΟΝΔΥΛΩΝ
Είναι ενδοαρθρικά κατάγματα που η συμμετοχή της άρθρωσης είναι άλλοτε άλλη από το απαρεκτόπιστο χωρίς βύθιση κάταγμα της άρθρωσης μέχρι την πλήρη καταστροφή της άρθρωσης. Ονομάζονται και κατάγματα του πλατώ . Προκαλούνται από συνδυασμό βίας που μπορεί να είναι βλαισότης , ραιβότης , στροφή και βέβαια συμπίεσης που είναι η συχνότερη και προκαλείται από την συμπίεση του ή των μηριαίων κονδύλων επί της αρθρικής επίφάνειας των κνημιαίων κονδύλων. Η βλάβη που προκαλείται είναι ανάλογος της βίας και βέβαια απεικονίζεται ακτινολογικά με το κάταγμα αλλά και κλινικά με την βλάβη των μαλακών μορίων. Εκτός από τη βλάβη του δέρματος και των μυών μπορεί να έχουμε βλάβη των μηνίσκων, των συνδέσμων, συνηθέστερα του έσω πλαγίου αλλά και νεύρων και αγγείων. Συχνότερο κάταγμα είναι του έξω κονδύλου, αλλά μπορεί να υπάρχει και συνδιασμός με βύθισμα της άρθρωσης, ή μόνο του έσω κονδύλου αλλά οι βαρύτερες βλάβες είναι αυτές με επέκταση υποκονδύλια και στη διάφυση που μπορεί να συνοδεύονται από επιπλοκές όπως σύνδρομο διαμερίσματος, αγγειακή βλάβη, νευρική βλάβη.
Επί υποψίας συνδρόμου διαμερίσματος ο τραυματίας πρέπει άμεσα να μεταφέρεται στο χειρουργείο για διάνοιξη –αποσυμπίεση, ανάταξη και σταθεροποίηση.Το συχνότερο διαμέρισμα που επηρεάζεται είναι το πρόσθιο της κνήμης και εκδηλώνεται με επιμένοντα πόνο που δεν ανταποκρίνεται στα αναλγητικά, το μέλος παρουσιάζει μεγάλο οίδημα, επώδυνο παθητική κίνηση των δακτύλων η οποία δεν πρέπει να αποδίδεται επιπόλαια στο κάταγμα, εν συνεχεία παρουσιάζεται υπαισθησία στη αποκλειστική νεύρωση του εν τω βάθει περονιαίου νεύρου ( πάνω απο το πρώτο μεσοδακτυλικό) και αδυναμία του ΜΕΜΔ. Πρέπει να τονιστεί ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να εκδηλωθούν τα τελευταία συμπτώματα δηλαδή υπαισθησία, αδυναμία εκτάσεως του Μ.Δ γιατί η εξέλιξη είναι ταχεία πολλές φορές και μένουν βλάβες παρά τη θεραπεία δηλ. αδυναμία έκτασης Μ.Δ. και εκτός αυτού εάν υπάρξει ισχαιμική νέκρωση μυών το ποσοστό των επιπλοκών όπως φλεγμονή πολλαπλασιάζεται.Ευνόητο είναι ότι δεν πρέπει να αναμένουμε να δούμε διαταραχές τις κυκλοφορίας γιατί τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια καταστροφή για την οποία κάποιοι θα είναι υπεύθυνοι.
Τα κατάγματα των κνημιαίων κονδύλων ταξινομούνται κατά SCHATZKER και έχοντας ταξινομίσει αυτά καθοδηγούμαστε για τη κατάλληλη θεραπεία.
Η χειρουργική θεραπεία έχει στόχο την ανατομική ανάταξη της άρθρωσης και τη σταθερή οστεοσύνθεση ώστε να γίνει το ταχύτερο κινητοποίηση της άρθρωσης για να αποφύγουμε δυσκαμψία, ατροφία μυών αλλά και να επιτευχθεί καλύτερη επούλωση του χόνδρου.
Τα κυριότερα συστήματα οστεοσύνθεσης είναι πλάκες – βίδες αυτοκλειδούμενες και ανατομικές, τα κυκλικά συστήματα εξωτερικής οστεοσύνθεσης και τα υβρίδια εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Τα συστήματα αυτά καλό ειναι να εφαρμόζονται εκεί που υπάρχει μεγάλο πρόβλημα μαλακών μορίων λόγω σοβαρού βαθμού βλάβης και σε κατάγματα που τεχνικά θα απαιτούσαν για σταθεροποίηση μεγάλο όγκο υλικού και μεγάλες αποκολλήσεις των μαλακών μορίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει συνδυασμός με ανάταξη της άρθρωσης, διακαταγματική συγκράτηση και εφαρμογή υβριδίου για σταθεροποίηση.
Για κατάγματα που δεν οδηγούνται άμεσα στο χειρουργείο λόγω μεγάλης βλάβης των μαλακών μορίων ή ανάγκης περαιτέρω ελέγχου με αξονική τομογραφία εάν χρειάζεται θεραπεία των μαλακών μορίων καλό είναι να εφαρμόζεται μια διαρθρική εξωτερική οστεοσύνθεση που βοηθά στη θεραπεία των μαλακών μορίων π.χ. φυσαλλίδων και σε λίγες μέρες μπορεί να γίνει με καλύτερες συνθήκες και πεδίο η τελική θεραπεία.
Μετεγχειρητικά καλό είναι να εφαρμόζεται σύστημα παθητικής κίνησης της άρθρωσης (CPM) από τη πρώτη μέρα . Σύμφωνα με τα πειράματα του SALTER η κίνηση ευωδώνει την καλή επούλωση του χόνδρου αλλά και των μαλακών μορίων . Το μετεγχειρητικό πρόγραμμα συνεχίζεται με ενεργητική κινητοποίηση και μυική ενίσχυση, το ποσοστό φόρτισης εξαρτάται από το βαθμό βυθίσματος της άρθρωσης, τη ποιότητα του οστού και της οστεοσύνθεσης αλλά και το βαθμό προόδου της πώρωσης.