18/11/2025
Στη Μέριντα της Γιουκατάν, εκεί όπου η γη θυμάται, άνοιξε για εμάς ένας ιερός χώρος.
150 ψυχές από κάθε σημείο του κόσμου συναντηθήκαμε σαν να μάς κάλεσε η Γραμμή των Προγόνων να μοιραστούμε έργο, σιωπές, ιστορίες και ορατό ή αόρατο φως.
Οι πρόγονοι ήταν παρόντες και εμείς ενωθήκαμε με τις ιστορίες όλων των ανθρώπων.
Το Μεξικό μάς δέχτηκε με τη γενναιοδωρία του παλιού κόσμου.
Και η Día de los Mu***os έγινε γέφυρα, η μέρα όπου οι ζωντανοί και οι νεκροί περπατούν στον ίδιο δρόμο, με οδηγούς το άρωμα του copal και τα πορτοκαλί πέταλα του cempasúchil.
Στα altars που λαμποκοπούσαν, στα χαμόγελα των ανθρώπων,
στις τελετές μέσα στη νύχτα, αισθάνθηκα τις γραμμές των προγόνων να ανοίγουν, να αγκαλιάζουν, να ευλογούν.
Και στον κύκλο του ISCA, εκεί όπου τα σώματα κινούνταν σαν προσευχή, ένιωσα πως κάτι βαθύ γιατρευόταν, ένα παλιό μονοπάτι που βρήκε ξανά τη φωνή του.
Από τη Μέριντα φεύγω με την καρδιά γεμάτη, το πνεύμα φωτισμένο, και μια ευγνωμοσύνη που απλώνεται σαν φως και ρίζα μαζί.
