https://www.theanomakarouna.gr/

Θεανώ Μακαρούνα • Χώρος Συμβουλευτικής & Συστημικής Ψυχοθεραπείας, Pláka (2025)

26/07/2025

• Το καλό παιδί: Υπάκουο, ήσυχο, πάντα έτοιμο να ικανοποιήσει τις προσδοκίες, αποφεύγοντας κάθε σύγκρουση.
• Ο προστάτης: Αναλαμβάνει να φροντίζει την οικογένεια, βάζοντας τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές του.
• Το σιωπηλό παιδί: Αποτραβιέται, γίνεται αόρατο, χωρίς να ζητά τίποτα, για να αποφύγει την απόρριψη ή την ένταση.
• Ο αντιδραστικός: Εκφράζει την οργή ή την απογοήτευση του σπιτιού, συχνά φέρνοντας πάνω του το βάρος της κατηγορίας.
• Ο διασκεδαστής: Με χιούμορ ή χαοτική συμπεριφορά, αποσπά την προσοχή από τα προβλήματα, φέρνοντας στιγμές ελαφρότητας ή αναταραχής.

Αυτοί είναι κάποιοι απ’ τους ψυχολογικούς ρόλους-στρατηγικές επιβίωσης ενός παιδιού που μαθαίνει να προσαρμόζεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον.

Με τα χρόνια,αυτοί οι «ρόλοι» γίνονται ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και σχετιζόμαστε με τους άλλους.
• Μια γυναίκα που μεγάλωσε ως το «καλό παιδί», σήμερα δυσκολεύεται να θέσει όρια στη δουλειά της, φοβούμενη ότι αν πει “όχι”, θα απογοητεύσει τους άλλους.
• Ένας άντρας, που ήταν ο προστάτης της οικογένειάς του, βρίσκει τον εαυτό του να έλκεται από σχέσεις όπου πρέπει να “σώσει” τον άλλον, επαναλαμβάνοντας το ρόλο που έμαθε μικρός.
• Ένα έφηβο κορίτσι, που έμεινε σιωπηλή στην παιδική της ηλικία, νιώθει αμηχανία όταν κάποιος της δίνει προσοχή, σαν να μην ξέρει πώς να δεχτεί την αγάπη.

Αν σταθείς για μια στιγμή και ρωτήσεις τον εαυτό σου: “Πώς έμαθα να είμαι αγαπητός για την οικογένειά μου;” Τι απάντηση έρχεται; Εκεί, μέσα σε αυτή την ερώτηση, κρύβεται ο ψυχολογικός σου ρόλος. Κοίταξέ τον με καλοσύνη, χωρίς επίκριση. Και θυμήσου πώς εκείνο το παιδί μέσα σου, κάποτε έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Και τώρα, ο ενήλικας που είσαι μπορεί να επιλέξει να ζήσει πιο ελεύθερα. ☺️

#παιδικοίρόλοι #εσωτερικόπαιδί #οικογενειακάμοτίβα #αυτογνωσία #ψυχοεκπαίδευση #προσωπικήανάπτυξη #συναισθηματικήνοημοσύνη #θεραπευτικόταξίδι #συστημικήθεραπεία #ψυχοθεραπεία #μεταμόρφωση #εσωτερικήελευθερία #ΘεανώΜακαρούνα

25/07/2025

Η ασφάλεια δεν είναι ένα νοητικό σχήμα. Είναι ένα αίσθημα που γράφεται στο σώμα, μέσω της επανάληψης μιας σχέσης όπου κάποιος είναι εκεί, δεν φεύγει όταν δυσκολεύεσαι, δεν τρομάζει από το συναίσθημά σου.
Όταν ένα παιδί πλησιάζει τη μητέρα του τρομαγμένο και εκείνη σκύβει στο ύψος του, ανοίγει τα χέρια της και λέει:
«Είμαι εδώ. Είσαι ασφαλής.»
και το λέει με το σώμα της, με τη φωνή της, με το βλέμμα της , τότε το παιδί το πιστεύει. Γιατί το νιώθει.

Η ασφάλεια δεν είναι κάτι που «κερδίζεις» μια φορά. Είναι κάτι που χτίζεται σταδιακά, στις επαναλαμβανόμενες εμπειρίες μιας σχέσης όπου είσαι αποδεκτός, δεν τιμωρείσαι για τα λάθη σου, σου επιτρέπεται να είσαι αυθεντικός.

Εκεί που ο άλλος έχει χώρο να είναι φοβισμένος, θυμωμένος, θλιμμένος, σίγουρος, μπερδεμένος και να μην χάνεται η σύνδεση της σχέσης.

Πού ένιωσες τελευταία φορά ασφάλεια;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες ασφαλής με έναν άνθρωπο όχι επειδή το είπε, αλλά επειδή το ένιωσες;
Ίσως ήταν μια στιγμή που κάποιος σε κοίταξε με καλοσύνη όταν εσύ ντρεπόσουν. Ή που δεν σε πίεσε να μιλήσεις όταν δεν ήθελες. Ή που απλώς κάθισε δίπλα σου και περίμενε… χωρίς να προσπαθήσει να σε διορθώσει.
Αυτή είναι η ασφάλεια.
Και είναι το θεμέλιο για κάθε σχέση, κάθε μεταμόρφωση.

09/07/2025

Όταν μεγαλώνουμε σε περιβάλλοντα όπου τα συναισθήματα δεν έχουν χώρο, σε σπίτια που ευνοούσαν τη λογική, την επίδοση, την ευγένεια αλλά όχι την εξερεύνηση του συναισθηματικού μας κόσμου, μαθαίνουμε σιωπηλά ότι κάποια κομμάτια του εαυτού μας δεν είναι καλοδεχούμενα. Το «πονάω», το «φοβάμαι», το «χρειάζομαι» δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Ίσως συναντούν σιωπή, αμηχανία ή και επίπληξη.

Κι έτσι, σιγά σιγά, το άτομο αρχίζει να αμφισβητεί την ίδια του την εμπειρία. Μαθαίνει πως αυτό που νιώθει είναι υπερβολικό, ανεπιθύμητο ή λάθος. Και για να «ανήκει», αρχίζει να αποκόπτεται από την εσωτερική του αλήθεια.

Ο κόσμος γύρω του χάνει την καθαρότητά του. Οι άνθρωποι παύουν να είναι σταθεροί ή ασφαλείς, και γίνονται αινιγματικοί, επικίνδυνοι ή απρόσιτοι. Οι σχέσεις μπερδεύονται, γιατί δεν έμαθε πώς να αναγνωρίζει, να εκφράζει ή να ρυθμίζει αυτό που νιώθει. Έμαθε, αντί γι’ αυτό, να σκανάρει τους άλλους, να προβλέπει, να προσαρμόζεται, να μη γίνεται βάρος.

Κουβαλά το άγραφο μήνυμα ότι η συναισθηματική του παρουσία είναι απειλή και όχι γέφυρα. Κι έτσι, ίσως η ανάγκη μετατρέπεται σε ντροπή, η ευαλωτότητα σε φόβο, η φυσιολογική θλίψη σε κάτι που πρέπει να καταπιεί σιωπηλά.

Σε τέτοια ψυχικά τοπία, η πραγματικότητα βιώνεται μέσα από παραμορφωτικούς φακούς: μια ματιά μπορεί να εκληφθεί ως απόρριψη, μια σιωπή ως εγκατάλειψη, μια απόσταση ως προσωπική αποτυχία. Για να αγαπηθεί το άτομο, μαθαίνει να εγκαταλείπει τον εαυτό του.

Η θεραπευτική πορεία αρχίζει όταν κάτι μέσα του ή κάποιος απέξω αρχίζει να ψιθυρίζει: «Μήπως δεν είναι λάθος αυτό που νιώθεις;». Όταν μια άλλη παρουσία προσφέρει κάτι νέο: κατανόηση αντί για κριτική, αποδοχή αντί για απόρριψη. Έναν χώρο όπου το συναίσθημα δεν απειλεί, αλλά συνδέει.

Η επιστροφή στον εαυτό είναι μια αργή, τρυφερή κ βαθιά διεργασία. Αφορά την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στο ίδιο το βίωμα. Στην εσωτερική μας φωνή. Στην εμπιστοσύνη της εσωτερικής μας πυξίδας 🤍

#ψυχοθεραπεία #συναισθήματα #τραύμα #εσωτερικόπαιδί
#ψυχολογικήυγεία #αυτογνωσία #προσωπικήανάπτυξη #θεραπεία #σχέσεις #ενσυναίσθηση #ψυχολογία #αυτοαποδοχή #ψυχοθεραπεύτρια #θεανώμακαρούνα

07/07/2025

Μερικές φορές, οι πιο καθοριστικές παρουσίες στη ζωή μας είναι εκείνες που υπάρχουν μέσα μας.

Εκείνη η φωνή που ψιθυρίζει: “Είσαι αρκετός, ακόμη κι αν φοβάσαι.”
Είναι το βλέμμα που κάποτε μας κοίταξε με τρυφερότητα και μας βοήθησε να δούμε τον εαυτό μας αλλιώς.
Είναι η εμπειρία ότι αντέχουμε, επειδή κάποτε κάποιος άντεξε μαζί μας.

Στην ψυχοθεραπεία και ειδικά μέσα από την αφηγηματική οπτική, αναγνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δεν “πάσχουν”, απλώς από συμπτώματα, αλλά πολλές φορές από ιστορίες που τους στερούν τη σύνδεση με τη δύναμή τους. Κι αυτή η δύναμη δεν είναι πάντοτε δυναμική και θορυβώδης. Είναι εκείνη η εσωτερικευμένη φωνή που μιλάει με καλοσύνη, όταν ο εσωτερικός κριτής φωνάζει. Είναι το “σε νιώθω”, που έγινε μέσα μας φροντίδα, επειδή κάποτε το ακούσαμε απ’ έξω.

Το υποστηρικτικό περιβάλλον δεν είναι πολυτέλεια. Είναι θεμέλιο. Είναι το ασφαλές πλαίσιο που επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να ρισκάρει το βήμα, να δοκιμάσει το “ναι” και να αντέξει το “όχι”. Είναι ο καθρέφτης που μάς δίνει πίσω όχι μόνο το είδωλό μας, αλλά και την προοπτική μας.

Στην πορεία της θεραπείας, καλούμαστε να αναγνωρίσουμε αυτές τις φωνές. Τις συμπονετικές. Τις ανθρώπινες. Τις ενδυναμωτικές. Μερικές φορές προέρχονται από ένα πρόσωπο που μας αγάπησε αθόρυβα. Άλλες φορές από μια σχέση που άνθισε έστω και για λίγο. Και άλλες φορές, δημιουργούνται εδώ, στο θεραπευτικό δωμάτιο. Εκεί όπου γράφεται μια νέα αφήγηση, στην οποία δεν είμαστε πια μόνοι.

Η εσωτερική φωνή της συμπόνιας δεν είναι κάτι “φανταστικό”. Είναι η ψυχική μας καταγραφή της σύνδεσης. Είναι μνήμη σχέσης. Είναι ψυχικός μυς που μπορούμε να ενδυναμώσουμε. Όσο περισσότερο την ακούμε, τόσο περισσότερο γίνεται σύμμαχός μας στις δυσκολίες. Και όσο περισσότερο την ενισχύουμε μέσα από νέες εμπειρίες (θεραπευτικές, φιλικές, συντροφικές), τόσο περισσότερο παύουμε να αναπαράγουμε την εσωτερική εγκατάλειψη.

Γιατί τελικά, αυτό που σώζει δεν είναι μόνο το τι έγινε κάποτε αλλά το πώς το κουβαλάμε μέσα μας.

22/06/2025

Μερικές φορές νιώθεις σαν να είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός σου. Βάζεις τρικλοποδιές, αμφισβητείς την αξία σου, κρύβεσαι πίσω από φόβους ή αναβάλεις όνειρα που κάποτε φάνταζαν τόσο κοντινά.

Αυτό το αυτοσαμποτάζ, αυτή η εσωτερική φωνή που σου λέει «δεν είσαι αρκετός» ή «θα αποτύχεις», είναι σαν ένα παλιό τραγούδι που πλέον κουράστηκες να ακούς, μια συνήθεια που έμαθες κάποτε για να προστατευτείς, αλλά τώρα σε κρατάει πίσω.

Υπάρχουν στιγμές που ο δρόμος σου μοιάζει γεμάτος εμπόδια, κι αν κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις ότι μερικά από αυτά τα έβαλες εσύ ο ίδιος. Το αυτοσαμποτάζ είναι σαν να κρατάς έναν χάρτη που σε οδηγεί σε κύκλους, επειδή φοβάσαι τι μπορεί να βρεις αν πας παρακάτω. Οι σκέψεις σου, αυτές οι ψιθυριστές φωνές που λένε «δεν θα τα καταφέρεις» ή «μην προσπαθήσεις, δεν αξίζει», δημιουργούν προφητείες που εσύ ο ίδιος εκπληρώνεις. Μένεις σε μια δουλειά που δεν σε γεμίζει, που δεν αναγνωρίζει την αξία σου ή που σε εξαντλεί. Αναβάλλεις να ψάξεις για κάτι νέο, να διεκδικήσεις προαγωγή ή να κυνηγήσεις το πάθος σου, ίσως επειδή φοβάσαι την αποτυχία ή πιστεύεις ότι «δεν είσαι αρκετά καλός». Αυτή η παραμονή σε υπονομεύει, μειώνει την αυτοπεποίθησή σου και σε εμποδίζει να αναπτύξεις το δυναμικό σου..
Μένεις σε κοινωνικούς κύκλους ή συνήθειες που δεν σου ταιριάζουν πια, π.χ. εξόδους που σε κουράζουν. Κάθε φορά που αναβάλλεις, που αποφεύγεις, που κρίνεις τον εαυτό σου αυστηρά & μένεις όταν νιώθεις όταν θα έπρεπε φύγεις, είναι σαν να λες «όχι ακόμα» σε κάτι όμορφο που περιμένει.

Όλοι έχουμε στιγμές που οι σκέψεις μας γίνονται αυτοεκπληρούμενες προφητείες, που οι φόβοι μας χτίζουν τείχη αντί για γέφυρες. Όταν η φωνή της αυτοκριτικής δυναμώνει, μίλησέ της σαν να μιλάς σε ένα μικρό παιδί που χρειάζεται υποστήριξη. «Εντάξει, σε ακούω, αλλά θα δοκιμάσω έτσι κι αλλιώς.» Αντικατάστησε το «δεν μπορώ» με ένα «θα προσπαθήσω». Και αν πέσεις, γιόρτασε το θάρρος που είχες να δοκιμάσεις. Κάθε μικρό βήμα είναι μια νίκη, κάθε στιγμή που επιλέγεις να πιστέψεις στον εαυτό σου είναι μια επανάσταση.

#ψυχοθεραπεία #ψυχικήυγεία #ψυχολογία

15/06/2025

«Α «Αγαπημένο μου παιδί ,

Δεν είναι εύκολο να σου γράφω. Όχι γιατί δεν έχω λόγια, αλλά γιατί τώρα καταλαβαίνω πόσα δεν ειπώθηκαν όταν έπρεπε.

Όταν γεννήθηκες, ένιωσα έναν φόβο που δεν περίμενα. Όχι φόβο για σένα, για μένα. Για το αν θα μπορέσω να γίνω ο πατέρας που θα χρειαζόσουν. Αν θα σταθώ δίπλα σου με τρόπο που να σε βοηθά, όχι να σε βαραίνει. Κι όμως, πολλές φορές, χωρίς να το θέλω, σε πλήγωσα ακριβώς προσπαθώντας να σε “προστατεύσω”. Να σε “δυναμώσω”. Να σε “προετοιμάσω για τον κόσμο”.

Κάποιες φορές ήμουν σκληρός. Άλλες φορές απών. Ίσως να ένιωσες πως δεν σε είδα, πως δεν σου μίλησα με ανοιχτή καρδιά, πως δεν κατάλαβα την ψυχή σου. Δεν θα σου πω ψέματα: ήταν αλήθεια. Όχι γιατί δεν ήθελα. Αλλά γιατί δεν ήξερα πώς.

Μεγάλωσα κι εγώ σε ένα περιβάλλον όπου οι πατεράδες δεν μιλούσαν για συναισθήματα. Έδιναν συμβουλές, όρια και “δύναμη”. Μα τώρα ξέρω: η δύναμη δεν είναι να κρατάς απόσταση, είναι να πλησιάζεις, ακόμη κι αν δε ξέρεις το τρόπο .

Αυτό το γράμμα είναι η προσπάθειά μου να πλησιάσω.

Δεν θέλω να σε ορίσω. Θέλω να σε βλέπω να γίνεσαι ο εαυτός σου, με ελευθερία. Να μην κουβαλάς ενοχές για να με προστατεύεις. Να μην νιώθεις ότι πρέπει να γίνεις κάτι για να αξίζεις την αγάπη μου. Την έχεις. Πάντα την είχες. Ίσως απλώς δεν ήξερα να στη δείχνω με τρόπο που να τη νιώθεις.

Αν κάποτε μέσα σου έστησες το αφήγημα ότι “δεν ήσουν αρκετ@”, σου λέω σήμερα πως ήσουν και είσαι υπέροχο πλάσμα όπως ακριβώς είσαι. Δεν ήσουν εσύ το πρόβλημα, ήταν η δική μου δυσκολία .

Σου ζητώ συγγνώμη. Όχι με ενοχή. Με αγάπη και επίγνωση. Και σου υπόσχομαι πως θα συνεχίσω να μαθαίνω. Να γίνομαι πατέρας, ακόμη κι αν εσύ έχεις ήδη ενηλικιωθεί.»

_Το παραπάνω “γράμμα” είναι δημιούργημα μυθοπλασίας_

Δεν υπάρχουν “τέλειοι” γονείς , υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι που τολμούν να είναι αληθινοί. Που ζητούν συγγνώμη όταν σφάλουν, που μαθαίνουν ξανά και ξανά, που αγαπούν χωρίς όρους, που παραμένουν παρόντες ακόμα κι όταν δεν έχουν όλες τις απαντήσεις και που δίνουν στα παιδιά τους την ελευθερία να γίνουν ο εαυτός τους.

#ψυχοθεραπεύτρια #ψυχοθεραπευτής #ψυχοθεραπεία #ψυχικήυγεία #γιορτή #γιορτηπατερα

13/06/2025

“Είμαι εγώ, είσαι εσύ και στη μέση υπάρχει ένα “εμείς” που το χτίζουμε με επίγνωση.”

Η σχέση , λοιπόν, δεν είναι στατικότητα. Είναι ένα δυναμικό βήμα προς το άλλο, μια κίνηση εμπιστοσύνης ότι μπορώ να παραμείνω συνδεδεμένος χωρίς να χαθώ. Ότι μπορώ να αντέξω τη διαφορετικότητα του άλλου χωρίς να απειληθώ, και να επιτρέψω και στον ίδιο να μεγαλώνει και να εξελίσσεται χωρίς να το βιώνω ως εγκατάλειψη.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η σχέση δεν γίνεται τόπος συμβιβασμού ή διάλυσης των συνόρων, αλλά ένα πεδίο αμοιβαίας εξέλιξης.

Εκεί όπου η αγάπη δεν προσκολλάται, αλλά ρέει. Δεν απαιτεί, αλλά ρωτά. Δεν ελέγχει, αλλά συνοδεύει.

Και ίσως εκεί γεννιέται η πιο αυθεντική μορφή συντροφικότητας:
Η συνειδητή επιλογή να συναντώ τον άλλον, ξανά και ξανά, χωρίς να ξεχνώ τον εαυτό μου.

“Σε επιλέγω, όχι επειδή σε χρειάζομαι για να είμαι ολόκληρος αλλά επειδή μπορώ να είμαι ολόκληρος και να σε θέλω.”

#ψυχολογία #ψυχοθεραπευτής #σχεσεις

08/06/2025

Η πραγματική ασφάλεια σε μια σχέση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφωνίες.
Σημαίνει ότι όταν υπάρξουν, μπορείς να τις διανύσεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα χαθεί η σχέση.

Μπορείς να πεις: “Διαφωνώ.”
Μπορείς να πεις: “Με δυσκολεύει αυτό.”
Μπορείς να φέρεις στο φως τις πιο ευάλωτες σκέψεις σου
χωρίς να φοβάσαι.

Είναι εκείνη η ήσυχη βεβαιότητα:
Ότι οι δυσκολίες δεν απειλούν την ουσία.
Ότι τα “σ’ αγαπώ” δεν εξατμίζονται στο πρώτο σύννεφο.

Σε μια ασφαλή σχέση, δεν χρειάζεται να φοράς μάσκες,
να πνίγεις τον εαυτό σου για να διατηρήσεις την “ειρήνη”.
Μπορείς να είσαι ολόκληρος.
Και η σχέση αντέχει την αλήθεια σου.

Γιατί η δέσμευση δεν είναι εύθραυστη , είναι ουσιαστική.
Και η αγάπη δεν μετριέται στα λόγια που συμφωνείτε,
αλλά στο πώς κρατιέστε μέσα από τις διαφορές. Πώς συν δημιουργούμε δρόμους που θα μπορούμε να εμπεριέχουμε ο ένας το κόσμο του άλλου..

Αυτή είναι η ασφάλεια που θεραπεύει, που ωριμάζει και εξελίσσεται στο χρόνο .
Αυτή η βάση για κάθε σχέση που μπορεί να ανθίσει.

❤️ #ψυχικήυγεία #ψυχολογία #ψυχοθεραπευτής #ψυχοθεραπεία

07/06/2025

Κάποια στιγμή στη θεραπευτική μας διαδρομή έρχεται εκείνη η ώρα που οι ήσυχες μέρες δεν μοιάζουν απειλητικές. Δεν περιμένουμε πια την καταιγίδα πίσω από τη γαλήνη. Μπορούμε να καθίσουμε με τον εαυτό μας, να αναπνεύσουμε βαθιά, και να απολαύσουμε το τώρα.

Μαθαίνουμε ότι αξίζουμε όμορφα πράγματα. Όχι επειδή κάναμε κάτι για να τα κερδίσουμε, αλλά απλώς επειδή είμαστε άνθρωποι που αξίζουν αγάπη, φροντίδα και χαρά.

Χτίζουμε σιγά-σιγά μια ζωή που δεν χρειάζεται να αποδράσουμε από αυτή. Ένα σπίτι μέσα μας, όπου υπάρχει χώρος για τις ανάγκες και τα όνειρά μας. Ένα μέρος όπου νιώθουμε ολόκληροι.

Σταματάμε να τρέχουμε πίσω από καταστάσεις που μας μικραίνουν, που μας κάνουν να αμφιβάλλουμε για την αξία μας. Μαθαίνουμε να περπατάμε με ανθρώπους που βλέπουν το φως μας, ακόμα και όταν εμείς το ξεχνάμε.

Επιλέγουμε την ειρήνη. Δεν χρειάζεται πια να αποδείξουμε το δίκιο μας σε κάθε μάχη. Η αλήθεια μας ανασαίνει ήσυχα μέσα μας και αυτό είναι αρκετό.

Και κάποια στιγμή μαθαίνουμε να ακούμε το σώμα μας, να ξεχωρίζουμε τον φόβο από τη χαρά, την ανησυχία από την προσμονή.

Αυτό είναι θεραπεία. Μια τρυφερή επιστροφή στον εαυτό μας. Ένα βήμα τη φορά. Μια ανάσα τη φορά.

#συστημικήψυχοθεραπεία #ψυχικήυγεία #ψυχοθεραπεύτρια

31/05/2025

Μια ευγενική υπενθύμιση όλους εσάς που δίνετε πανελλήνιες.
Ήρθε η στιγμή των εξετάσεων , η στιγμή που όλος κόπος σας όλες οι ώρες διαβάσματος μαζί με την πίεση που νιώθετε όλα αυτά τα χρόνια κάπως εκφράζονται αυτή την περίοδο της ζωης σας.

Ίσως θα μπορούσατε να σταματήστε για μια στιγμή και πάρετε μια βαθιά ανάσα. Είστε εδώ, κάνετε τη δική σας προσπάθεια και αυτό από μόνο του είναι μια νίκη.

Η αξία σας δεν μετριέται από τις βαθμολογίες, αλλά από το θάρρος σας να προσπαθείτε, να ονειρεύεστε και να κυνηγάτε αυτό που θέλετε, ακόμα κι όταν ο δρόμος φαίνεται δύσκολος.

Οι Πανελλήνιες δεν είναι το τέλος, αλλά ένα μικρό κεφάλαιο στη μεγάλη ιστορία της ζωής σας. Είναι σαν ένα μονοπάτι σε έναν δρόμο γεμάτο επιλογές, που οδηγούν σε μέρη που ίσως δεν έχετε φανταστεί ακόμα.

Τα όνειρά σας δεν σταματούν εδώ, γιατί τα όνειρα δεν έχουν προθεσμίες ή όρια. Είναι δικά σας, και θα τα έχετε ως φυλαχτό πάντα μέσα σας, έτοιμα να σας οδηγήσουν σε νέες περιπέτειες.

Ό,τι κι αν γίνει, να θυμάστε ότι είστε πολύ περισσότερα από ένα αποτέλεσμα. Είστε οι στιγμές που σας έκαναν να γελάσετε, οι φιλίες που χτίσατε, οι φόβοι που ξεπεράσατε. Είστε η δύναμη που σας κράτησε όρθιους ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες. Αυτή η δύναμη θα σας συνοδεύει πάντα, σε κάθε βήμα, σε κάθε νέο ξεκίνημα και σε κάθε επόμενη επιλογή σας.

Δώστε τον καλύτερό σας εαυτό, όχι για να αποδείξετε κάτι, αλλά για να τιμήσετε την διαδρομή σας εως τώρα .

Και να ξέρετε ότι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο κόσμος σας περιμένει να τον γεμίσετε με το φως και τα ταλέντα σας. Είστε μοναδικοί, είστε ικανοί και είστε έτοιμοι για ό,τι έρθει.

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στα πολύχρωμα όνειρα σας!

#πανελληνιες #πανελλήνιες

24/05/2025

✨Ασφάλεια και σταθερότητα: Ένα ζεστό καταφύγιο όπου, μετά από μια κουραστική μέρα, βρίσκεις παρηγοριά στην ήρεμη αγκαλιά του συντρόφου σου, που σε ακούει με καρδιά ανοιχτή, χωρίς κριτική.

✨Ελευθερία και αυτονομία: όταν κάνεις συνεχίζει όσα αγαπά, νιώθοντας ελευθερία, κι ο/η σύντροφος χαμογελά, ξέροντας πως η ανεξαρτησία δυναμώνει το μαζί.

✨Σεξουαλική σύνδεση: Ένα βλέμμα σε μια ήσυχη στιγμή ή ένα τυχαίο άγγιγμα που ξυπνά τη φλόγα, υπενθυμίζοντας πόσο όμορφο είναι να επιθυμείς και να είσαι επιθυμητός.

✨Παιχνιδιάρικη διάθεση: Ένα ξαφνικό χορευτικό στην κουζίνα, γεμάτο γέλια για την αδεξιότητά σας, που διώχνει τη σοβαρότητα και φέρνει ανάσες χαράς σβήνοντας για λίγο τις δυσκολίες της καθημερινότητας.

✨Μυστήριο και απόσταση: Μια νέα ιστορία, όπως μια παιδική ανάμνηση που μοιράζεται ο σύντροφος σου, σε κάνει να τον ερωτευτείς ξανά, κρατώντας την περιέργεια ζωντανή.

✨Εξερεύνηση και περιέργεια: Ακόμα και μετά από χρόνια, να μοιράζεστε τα όνειρά σας με μάτια που λάμπουν, σαν να γνωρίζεστε για πρώτη φορά, βαθαίνοντας την οικειότητα.

✨Ικανότητα επανόρθωσης: Όταν μια διαφωνία σας απομακρύνει, να βρίσκετε τον δρόμο πίσω με μια τρυφερή συγγνώμη ή μια ανοιχτή κουβέντα, δημιουργώντας και πάλι τη δική σας γέφυρα ασφάλειας κ εμπιστοσύνης.

✨Αίσθηση ταυτότητας: Ο ένας βυθίζεται στα μαθήματα ζωγραφικής του, κι ο άλλος άνθρωπος σέβεται αυτό το κομμάτι, ξέροντας πως η πληρότητά του εμπλουτίζει τη δική τους ομορφιά.

✨Αμοιβαία εκτίμηση: Ένα «είμαι περήφανος για σένα» μετά από μια επιτυχία ή ένα «ευχαριστώ που είσαι εδώ» που κάνει την καρδιά να γεμίζει.

✨Ανθεκτικότητα στη ρουτίνα: Μια αυθόρμητη απόδραση το Σαββατοκύριακο, κρατά τη σχέση φρέσκια και γεμάτη ζωντάνια.

Η μαγεία μιας σχέσης δεν κρύβεται στην απουσία δυσκολιών, δεν υπάρχουν «τέλειες» σχέσεις. Η ουσία κρύβεται στην τρυφερή φροντίδα, την επανόρθωση και τον γλυκό εορτασμό του ταξιδιού που δύο άνθρωποι επιλέγουν ότι θέλουν να ζήσουν από κοινού.

#σχέσεις #συντροφικότητα #θεραπειαζευγους #συστημικηψυχοθεραπεία ❤️ ❤️

22/05/2025

Η κατάθλιψη δεν είναι πάντα όπως την φανταζόμαστε. Δεν είναι μόνο δάκρυα, σκοτεινά δωμάτια ή σιωπή. Μερικές φορές, η κατάθλιψη φοράει ένα λαμπερό χαμόγελο.

Είναι η γυναίκα που φτιάχνει καφέ για όλους στο γραφείο, πάντα με μια καλή κουβέντα. Είναι εκείνος που φροντίζει την οικογένειά του, που γελάει στις παρέες, που δεν χάνει ποτέ προθεσμία στη δουλειά. Είναι άνθρωποι που μοιάζουν να τα έχουν όλα υπό έλεγχο, ενώ μέσα τους έχουν θλίψη που μεγαλώνει σιωπηλά.

Αυτή η «χαμογελαστή κατάθλιψη» δεν φωνάζει. Κρύβεται πίσω από τη λειτουργικότητα, πίσω από το «είμαι καλά» που λέγεται μηχανικά. Είναι σαν να κουβαλάς ένα βαρύ σακίδιο, αλλά να συνεχίζεις να περπατάς, να χαμογελάς, να λες «όλα εντάξει», γιατί έμαθες ότι το να σταματήσεις είναι αδυναμία. Και κανείς δεν βλέπει πόσο πονάς, γιατί έμαθες να κρύβεις τον πόνο σου τόσο καλά, που μοιάζει αόρατος ακόμα και σε σένα.

Τα σημάδια της, όπως τα περιγράφει η επιστήμη, είναι εκεί: μια θλίψη που δεν εξηγείται, σαν σύννεφο που δεν φεύγει ποτέ. Μια κούραση που δεν περνάει, ακόμα κι αν κοιμηθείς δώδεκα ώρες. Μια απώλεια χαράς, όπου τα πράγματα που κάποτε σε γέμιζαν όπως ένα τραγούδι, μια βόλτα, ένα γέλιο..τώρα μοιάζουν άχρωμα. Δυσκολία να συγκεντρωθείς, σαν ο νους σου να είναι γεμάτος ομίχλη. Αλλαγές στην όρεξη, στο βάρος, στον ύπνο. Και, πιο βαθιά, μια φωνή που σου λέει ότι δεν αξίζεις, ότι όλα είναι μάταια. Όμως, αυτά τα σημάδια δεν είναι πάντα φανερά. Η γυναίκα συνεχίζει να δουλεύει, να φροντίζει, να γελάει. Και άντρας δεν λέει ποτέ «δεν μπορώ». Και μέσα τους, νιώθουν σαν να βουλιάζουν σε μια θάλασσα που κανείς δεν βλέπει.

Στη θεραπεία, ακούγονται οι ιστορίες τους, ψιθυρισμένες, γεμάτες ντροπή: «Νιώθω κενός, αλλά δεν το λέω σε κανέναν. Πώς να εξηγήσω ότι πονάω, αφού έχω δουλειά, οικογένεια, τα πάντα;». «Όλοι νομίζουν ότι είμαι δυνατός. Αλλά μέσα μου, δεν ξέρω πώς να συνεχίσω». Είναι σαν να κουβαλούν έναν αόρατο μανδύα, που τους κρατάει δεμένους στην εικόνα του «όλα καλά», ενώ η αλήθεια τους είναι διαφορετική.

#συστημικηψυχοθεραπεία #ψυχοθεραπεύτρια #ψυχοθεραπεία #ψυχικήυγεία #κατάθλιψη

Θεανώ Μακαρούνα • Χώρος Συμβουλευτικής & Συστημικής Ψυχοθεραπείας

26/07/2025

25/07/2025

09/07/2025

07/07/2025

22/06/2025

15/06/2025

13/06/2025

08/06/2025

07/06/2025

31/05/2025

24/05/2025

22/05/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Share

Category