What are the opening hours?

Monday 00:00 - 20:00 Tuesday 00:00 - 20:00 Wednesday 00:00 - 20:00 Thursday 00:00 - 20:00 Friday 00:00 - 20:00

https://www.instagram.com/planets.in.therapy/

Planets in Therapy, Pláka (2025)

13/07/2025

Οι περισσότεροι από εμάς ξεκινάμε θεραπεία για να "διώξουμε" κάτι μακριά, συχνά το άγχος, τη θλίψη, τον πόνο, το πένθος ή ακόμα και την κούρασή μας.

Κι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό, γιατί κανένας δε μας εξήγησε ποτέ ότι το τραύμα δεν είναι ο εχθρός, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο σύμμαχος, ο θεραπευτής.

Ακριβώς όπως και σ' έναν αστρολογικό χάρτη, ο Χείρωνας είναι το πυρηνικό μας τραύμα, μα παράλληλα φανερώνει και τον τρόπο θεραπείας. Μ' ένα μαγικό τρόπο λοιπόν, είναι η πληγή και το γιατρικό ταυτόχρονα.

Το τραύμα είναι πύλη επιστροφής.
Επιστροφή πίσω στον εαυτό, πίσω στο σπίτι.

Και όπως κάθε πύλη, έτσι κι αυτό, με οδηγεί σε βαθύτερη γνώση και σοφία.

Και όπως κάθε επιστροφή, γίνεται στο δικό της χρόνο, με το δικό της τρόπο κι αυτό δε την κάνει λιγότερο ιερή.

Το τραύμα δεν είναι εκεί για να με πληγώσει, θέλει απλώς να με κάνει να σταματήσω να τρέχω για λίγο. Μου ζητάει να του δώσω λίγο χώρο και να το ακούσω.

Και όσο δε το ακούω, τόσο μεγαλύτερο και βαθύτερο θα γίνεται, για να τραβήξει την προσοχή μου.

Δεν έχει έρθει για να με τιμωρήσει, έχει έρθει για να μου θυμίσει ποια/ος είμαι και τι έχω ανάγκη.

Και τότε, μόλις θυμηθώ, θα αναζωπυρωθεί και πάλι η φωτιά μέσα μου.

Εκείνη που νόμιζα πως είχε σβήσει για πάντα.

🌙Φένια

22/06/2025

Πολύ συχνά πιάνω τον εαυτό μου να μην προλαβαίνει να δημοσιεύσει εγκαίρως σε κάποια ηλιοστάσια, ισημερίες ή ακόμα και φεγγάρια (οι παλιές/οί θα θυμάστε ότι ανέβαζα όλα τα φεγγάρια του μήνα).

Κάποιες φορές, προτιμώ να το ζήσω, ό,τι κι αν είναι αυτό, παρά να το δημοσιεύσω. Να μείνω μαζί του και μαζί μου, παρά να το μοιραστώ.

Και παρότι το να μένεις με τον εαυτό σου έχει συχνά κόστος, ίσως γιατί χάνεις κάτι άλλο, πράγμα πολύ λογικό, σε προσκαλώ να κάνεις το ίδιο.

Άκουσε τους δικούς σου εσωτερικούς κύκλους. Μείνε για λίγο στο σκοτάδι, στη σιωπή. Κάνε τις τελετουργίες σου με το δικό σου μοναδικό τρόπο, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πουθενά γραμμένα αυτά που τελικά επιλέγεις να κάνεις.

Μείνε με τον εαυτό σου, μείνε με σένα. Κλείσε για λίγο τα μάτια. Βάλε το χέρι σου στην καρδιά. Πώς είναι αυτό; Πώς είναι να μένεις με σένα; Τι αίσθηση έχει; Τι αναδύεται στην επιφάνεια; Άφησέ το να βγει, να μιλήσει, να αναπνεύσει.

Για μένα, η αίσθηση είναι ηρεμία, δύναμη, αγαλλίαση, φως.
Για σένα ίσως είναι κάτι άλλο. Όλα χωράνε εδώ. Δεν είναι διαγωνισμός. Απλώς παρατήρησε πώς είναι αυτό για εσένα.

Οι εσωτερικοί μας κύκλοι κάποιες φορές ταιριάζουν με τους κύκλους της φύσης κι άλλες όχι. Και είναι εντάξει.

Το Σάββατο 21 Ιουνίου, την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, σε κάποιες περιοχές της χώρας έβρεχε, σε άλλες είχε συννεφιά, σε άλλες αφόρητη υγρασία και σε κάποιες άλλες ίσως λίγο ήλιο. Στην κορυφή του φωτός λοιπόν, τη στιγμή που ο Ήλιος στέκει ακίνητος και πιο δυνατός από ποτέ, βλέπουμε ότι το φως δεν έχει πάρει ακόμη τη θέση που του αναλογεί ενεργειακά. Είναι ακόμα μπερδεμένο, μουντό, κουρασμένο, συννεφιασμένο.

Το φως μάχεται ακόμη το σκοτάδι, όχι μόνο εκείνο που βλέπουμε, το εξωτερικό, μα κι εκείνο που κρύβουμε εντός μας.

Παρακολουθούμε σε παγκόσμια μετάδοση μια πάλη φωτός και σκότους, τόσο εσωτερικού, όσο και εξωτερικού.

Κοίταξε βαθιά μέσα σου και δες την εσωτερική σου πάλη. Το έξω καθρεφτίζει το μέσα και το αντίστροφο.

Αυτός ο πόλεμος κάτι έχει να σου πει, να σου διδάξει. Μάθε από αυτόν, ώστε να τελειώσει. Τόσο ο εξωτερικός, όσο και ο εσωτερικός.

Και μην ξεχνάς:

Είσαι και φως, εκτός από σκοτάδι.

Μπορείς να γιορτάσεις κι εσένα αυτές τις μέρες.

🌙Φένια

14/06/2025

Το γιατρικό δεν είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους.

Η κάθε ψυχή έχει διαφορετικά ταλέντα, διαφορετικά σκοτάδια. Δεν είμαστε όλες οι ψυχές εδώ για τον ίδιο σκοπό, ούτε έχουμε διανύσει το ίδιο μονοπάτι για να φτάσουμε ως εδώ σήμερα.

Για εμένα, θεραπεία ίσως είναι να μάθω να ουρλιάζω. Να βρω τη φωνή μου, να μάθω να την τιμώ όπως της αρμόζει. Να απελευθερώσω όσα έχω μάθει να κλείνω εντός μου.

Για εσένα, ίσως είναι το ακριβώς αντίθετο. Να μάθεις να σωπαίνεις. Όχι από φόβο, αλλά από ηρεμία, από γαλήνη. Να μάθεις να ακούς τη σιωπή σου και να μένεις μαζί της, χωρίς να σε τρομάζει πια.

Για εμένα, θεραπεία ίσως είναι να σταθώ ανάμεσα σε γυναίκες, να βιώσω τον κύκλο, το μοίρασμα, να συνδεθώ με τη μήτρα μου, με τη θηλυκή μου ενέργεια, με το νερό και το συναίσθημά μου.

Για εσένα, μπορεί να είναι το να πατήσεις βράχια, να ιδρώσεις ανεβαίνοντας κορυφές βουνών, να θυμηθείς πως είσαι δυνατή/ός, ανεξάρτητη/ος, αυτόνομη/ος. Να συνδεθείς με τη φωτιά μέσα σου, να αγκαλιάσεις τη δράση και την κίνηση.

Για εμένα, θεραπεία ίσως είναι να μάθω να μένω μόνη. Να μη με φοβάμαι πια. Να αντέχω την απουσία, το κενό. Να μάθω να τα εμπεριέχω, να τα αποδέχομαι.

Για εσένα, ίσως είναι το να μάθεις να συνδεθείς με άλλους. Να δημιουργήσεις σχέσεις, να γνωρίσεις ανθρώπους, να ανοίξεις την καρδιά σου. Να μάθεις να αντέχεις το κοντά και την ευαλωτότητα που φέρει μαζί του.

Για εμένα, θεραπεία ίσως είναι να μπω στην αρσενική μου ενέργεια. Να δράσω, να πράξω, να οριοθετήσω, να σταθώ δυναμικά στα πόδια μου.

Για εσένα, μπορεί να είναι το να μπεις στη θηλυκή σου ενέργεια. Να μαλακώσεις, να λικνιστείς, να αφεθείς, να χορέψεις, να ξεκουραστείς, να κάνεις παύσεις.

Το γιατρικό δεν είναι ένα για όλες/ους.
Είτε γυναίκες, είτε άντρες.

Και ακόμα κι αν η ανάγκη όλων για αγάπη, ασφάλεια, φροντίδα, ανήκειν, ειναι κοινή, ο δρόμος προς αυτά σίγουρα δεν είναι.

Δεν υπάρχει ένα μόνο γιατρικό.
Ούτε ένα μόνο μονοπάτι.

Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα νιώσεις ότι κάτι δε σου ταιριάζει ή δεν είναι για σένα, θυμήσου:

Η κάθε ψυχή είναι μοναδική.

Και το γιατρικό της επίσης.

🌙Φένια

11/06/2025

Ίσως τελικά ο χρόνος να μη μετριέται με ημερολόγια Όπως μάθαμε, αλλά με ρυθμούς, κύκλους και ποιότητες. Ίσως κάθε μέρα να είναι μια ξεχωριστή πρόσκληση, την οποία δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη.

Ίσως τελικά ο χρόνος να είναι ιερός και να ζητά από εμάς ένα μόνο πράγμα: Παρουσία.

Μέσα σε αυτό τον παλμό όμως, υπάρχουν μέρες που λάμπουν κάπως περισσότερο από άλλες, μέρες που ξεχωρίζουν.

Η μέρα που γεννήθηκες πχ, κουβαλά μέσα της ένα μικρό μόνο κομμάτι του συμβολαίου που υπέγραψες σε τούτη τη ζωή. Δεν είναι καθόλου τυχαία. Τίποτα άλλωστε δεν είναι.

Κι έτσι κάθε χρόνο, τη στιγμή που ο Ήλιος επιστρέφει στην ακριβή θέση που ήταν όταν γεννήθηκες (ηλιακή επιστροφή), ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή σου. Δεν είναι απλώς μια ημερομηνία.

Η μέρα της ηλιακής σου επιστροφής είναι το προσωπικό σου νέο έτος, μια ενεργειακή ανανέωση, μια ευκαιρία να επανασυνδεθείς με τον εσωτερικό σου ήλιο.

Αυτές λοιπόν οι 7 μέρες καταφέρνουν, παρά την επαναληψιμότητά τους, να γίνουν ιερές, καθώς μετατρέπονται σε σημεία επανασύνδεσης με τον εαυτό, αλλά και σε γέφυρες που ενώνουν το μέσα με το έξω, το πάνω με το κάτω.

Παρατηρώντας και τιμώντας τον παλμό της κάθε μέρας, μαθαίνουμε να συγχρονιζόμαστε με τους ρυθμούς του κόσμου και να βαδίζουμε με μεγαλύτερη επίγνωση στο μονοπάτι μας.

Τότε, ο χρόνος δεν είναι πια βάρος. Γίνεται σύμμαχος.

Κάθε μέρα είναι μια μικρή πύλη.

Κι εσύ είσαι το κλειδί.

🌙Φένια

31/05/2025

Σου είπαν ποτέ πως είσαι υπερβολικά ευαίσθητη/ος, υπερβολικά συναισθηματική/ός, αντιδραστική/ός ή ακόμα και αδύναμη/ος;

Και μένα. Πολλές φορές.

"Δεν είσαι εσύ για τέτοια, δε θα αντέξεις"
"Είσαι υπερβολικά αδύναμη, πρέπει να δυναμώσεις λίγο"
"Μήπως είσαι πολύ ευαίσθητη;"
"Καλά, εσύ είσαι πάντα πολύ συναισθηματική"

Πάντα το ίδιο ύφος, ο ίδιος τόνος. Σαν κάτι να έκανα λάθος. Τους ενοχλούσα, τους προκαλούσα αμηχανία, τους έφερνα σε δύσκολη θέση.

Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι δεν ήμουν έντονη στις αντιδράσεις μου, όπως πάντα νόμιζα, απλώς οι γύρω μου δε μπορούσαν να διαχειριστούν το συναίσθημά μου.

Κι αν σου έλεγα, ότι όλα αυτά που νιώθεις τόσο έντονα δεν είναι βάρος, αλλά κάλεσμα;

Κι αν η βαθιά σου ευαισθησία δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη;

Η ικανότητά σου να πιάνεις αυτό που οι άλλοι δε βλέπουν, δεν ακούν, δεν καταλαβαίνουν δεν είναι περίεργη ή υπερβολική. Είναι πολύτιμη.

Διαβάζεις πίσω από τις λέξεις, νιώθεις πίσω από τις πράξεις, βλέπεις πίσω από τις μάσκες των άλλων. Κι αυτό δεν είναι απλώς "ευαισθησία", είναι χάρισμα.

Αυτή σου η "υπερβολή", είναι ίσως το κάλεσμα πως είσαι από εκείνους τους ανθρώπους, που έχουν έρθει για να κρατούν χώρο για τον πόνο των άλλων, από εκείνους που έχουν έρθει για να διδάξουν τι θα πει "συναίσθημα".

Σ' έναν κόσμο που φοβάται φρικτά να αισθανθεί το οτιδήποτε, γίνεσαι ο καθρέφτης όλων εκείνων που αποφεύγουν να νιώσουν. Γι' αυτό νιώθουν άβολα, επειδή τους φέρνεις αντιμέτωπους με τον εαυτό τους.

Αν κάτι υπάρχει εδώ για να αλλάξεις, αυτό είναι ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου.

Σε προσκαλώ λοιπόν, να σε δεις με άλλα μάτια.

Να σε δεις σαν έναν άνθρωπο που έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις διάφανες δυναμικές και τις ανεπαίσθητες μετακινήσεις στο ενεργειακό πεδίο.

Να σε δεις σαν το παιδί, που γεννήθηκε σε μια οικογένεια που είχε ανάγκη επιτέλους να ΝΙΩΣΕΙ.

Δεν είναι απλώς "ευαισθησία", είναι βαθιά διαίσθηση.
Είναι μία υπέροχη ικανότητα, μία υπερδύναμη.

Μη ζητάς συγγνώμη λοιπόν, για την ευαισθησία σου.

Τίμησέ τη και αναγνώρισέ τη γι' αυτό που πραγματικά είναι.

Ένα θαυμάσιο δώρο.

🌙Φένια

27/05/2025

Μάζεψα όσο περισσότερο υλικό μπορούσα σε μερικές φωτογραφίες, με στόχο να μιλήσω για μια όψη που μου έχει τραβήξει το ενδιαφέρον από πέρυσι.

Ο κόσμος αλλάζει και το τρέχον χάος θα καταλήξει τελικά σε κάτι πιο αισιόδοξο και φωτεινό.

Η περίοδος ανάπτυξης ξεκινά από το 2026-2027 και μετά, αλλά προφανώς δε θα φανεί αμέσως.

Ως τότε έχουμε μια ευκαιρία, καθώς και οι πλανήτες κάνουν μπρος πίσω, μια ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε πράγματα και καταστάσεις, να λάβουμε τη βοήθεια που έχουμε ανάγκη, να θεραπεύσουμε βαθιά τραύματα, να βγάλουμε τις μάσκες, να πλησιάσουμε περισσότερο την αυθεντικότητα, με στόχο να ζήσουμε μια πιο γλυκιά ζωή.

Οι πλανήτες δεν εκδικούνται, θυμίζουν.

Σου θυμίζουν ότι δεν άκουσες το μέσα σου, δεν εμπιστεύθηκες τον εαυτό σου, επηρεάστηκες από άλλους ή φοβήθηκες κι έτσι οδηγήθηκες σε λάθος επιλογές ή ανθρώπους.

Οι όποιες δοκιμασίες νιώθουμε να βιώνουμε τούτη την περίοδο γίνονται με σκοπό την ψυχική μας ωρίμανση. Και η ανάληψη ευθύνης είναι βασικό κομμάτι της ωρίμανσης του εσωτερικού μας ενήλικα.

Όχι, δεν "φταίμε".

Η ζωή όμως που έχουμε δημιουργήσει αυτή τη στιγμή, είναι αποτέλεσμα δικών μας επιλογών.

Η ανάληψη ευθύνης λοιπόν, σχετίζεται με την ενδυνάμωση και όχι με την κατηγορία του "ποιος φταίει". Όταν αναλαμβάνω την ευθύνη μου, απέναντι στη ζωή, τις καταστάσεις, την ανθρωπότητα, τότε γίνομαι περισσότερο συνειδητή/ός.

Έχω και γω ευθύνη που φτάσαμε ως εδώ.

Δε φταίω προφανώς για όλα, αλλά έχω την ευθύνη μου. Για εκείνη τη φορά που δε μίλησα όταν το ένιωθα, για εκείνη τη φορά που δε με υποστήριξα όσο χρειαζόταν, για εκείνη τη φορά που είδα μια αδικία και δεν αντέδρασα κλπ.

Ο οίκος του Κριού στο χάρτη σου, θα σου δείξει το σημείο όπου θα έρθουν σε αντίθεση η ψευδαίσθηση και η πραγματικότητα, η ύλη και το πνεύμα. Δουλεύοντας με αυτές τις ποιότητες, θα καταφέρεις να προσπεράσεις ευκολότερα τις όποιες προκλήσεις και να δημιουργήσεις μια νέα αρχή σε αυτό τον τομέα.

Μπορείς να γίνεις ο άνθρωπος που έχεις ονειρευτεί (Ποσειδώνας).
Αρκεί να σηκώσεις τα μανίκια και να αναλάβεις την ευθύνη αυτού του οικοδομήματος (Κρόνος), παίρνοντας παράλληλα τις πρωτοβουλίες που χρειάζονται για τη νέα αυτή δράση (Κριός).

🌙Φένια

16/05/2025

Τα πάντα γύρω μας είναι γιατρικό.

Η φύση, ο ζεστός ήλιος, η θρέψη, η κίνηση του σώματος, η αγκαλιά, η αγάπη, η σε*ξ*ουαλική επαφή που ενώνει και συνδέει, η μουσική που αγγίζει την ψυχή, η τέχνη που εκφράζει όσα δε μπορούν να ειπωθούν με λόγια.

Η σιωπή που χαλαρώνει το μυαλό, ο καλός ύπνος, η πίστη και η πνευματικότητα που δίνουν νόημα, ο χορός που απελευθερώνει, η δημιουργία με τα χέρια μας, το διάβασμα.

Το γιατρικό υπάρχει παντού, σε κάθε άγγιγμα, σε κάθε στιγμή, σε κάθε συνθήκη, σε κάθε λεπτό.

Μα δεν αρκεί αυτό. Αν αρκούσε, η κοινωνία μας θα ήταν ίσως εντελώς διαφορετική. Η πραγματικότητα δείχνει πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παλεύουν με τα τραύματά τους, παρόλο που το γιατρικό βρίσκεται κοντά τους.

Το γιατρικό, δηλαδή με άλλα λόγια η θεραπεία, φανερώνεται μονάχα στα μάτια που το ψάχνουν.

Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα πνεύματα, τους προστάτες ή τους προγόνους, που εμφανίζονται μόνο σε όσες/ους τα αναζητούν, έστω και υποσυνείδητα, έτσι και το γιατρικό δεν είναι ορατό σε όλους με την ίδια ευκολία.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα τραύματά τους, δεν είναι επειδή δε βρίσκουν το γιατρικό, αλλά επειδή δε το βλέπουν ακόμη.

Ίσως λείπει η σύνδεση με το σοφό κομμάτι του εαυτού τους, ίσως η επιθυμία, η αυτογνωσία ή ακόμα και η ανάγκη. Από την άλλη, ίσως απλώς δεν είναι ακόμη η στιγμή τους, μιας και ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χρόνο και τη δική του διαδρομή να διανύσει στη θεραπεία.

Το γιατρικό βρίσκεται πάντα εκεί έξω και σε περιμένει.
Είναι έτοιμο να σε αγκαλιάσει, να σε ανακουφίσει και να σε οδηγήσει πίσω στο σπίτι, πίσω στον αυθεντικό, αληθινό εαυτό.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ανοίξεις τα μάτια σου. Τα εσωτερικά σου μάτια. Να μάθεις να βλέπεις με αυτά, τα μάτια της ψυχής και της καρδιάς.

Μόλις το κάνεις αυτό, μόλις ενεργοποιήσεις τα εσωτερικά σου μάτια, τότε θα ανακαλύψεις πως το γιατρικό ήταν πάντα δίπλα σου.

Και η σοφή εσωτερική σου φωνή σε πήγαινε τόσο καιρό προς τα κει.

Απλώς εσύ δε την άκουγες.

🌙Φένια

14/05/2025

Ο φόβος για το σκοτάδι είναι το ίδιο το σκοτάδι. Ο φόβος για τη σκοτεινή ενέργεια είναι η ίδια η σκοτεινή ενέργεια.

Για να συναντήσω το σκοτάδι εκεί έξω, σημαίνει ότι κάπου κρύβεται εντός μου. Και όσο περισσότερο του αντιστέκομαι ή το αρνούμαι, τόσο θα το γεννάω ξανά και ξανά.

Το σκοτάδι (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας) δεν είναι εχθρός.

Τα πάντα μπορούν να γίνουν καθρέφτες μας, αν επιλέξουμε να τα δούμε με αυτά τα μάτια.

Η σημερινή δημοσίευση δεν έρχεται για να σου πει ότι το σκοτάδι δεν υπάρχει. Το σκοτάδι σαφώς και υπάρχει.
Απλώς πρώτα απ' όλα βρίσκεται μέσα μας.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ο φόβος μας για το σκοτάδι, του δίνει μορφή, του δίνει υπόσταση. Εμείς είμαστε που το κάνουμε μεγάλο, δυνατό, επικίνδυνο, "κακό".

Ίσως τελικά οι σκιές (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας) εμφανίζονται στη ζωή μας όχι για να μας καταστρέψουν, αλλά για να τις αναγνωρίσουμε ως δικές μας, για να δούμε σ' εκείνες τα δικά μας κομμάτια.

Δεν ήρθες εδώ για να φοβηθείς τη Σκιά.

Είσαι εδώ για να της θυμίσεις τι είναι.

Φως.

🌙Φένια

17/04/2025

Για πολλά χρόνια μας έμαθαν ότι το ιερό είναι κάτι έξω από μας.

Ότι για να το αγγίξουμε, να το προσεγγίσουμε, να το πλησιάσουμε, πρέπει να περάσουμε από θεσμούς, ιερατεία, εκκλησίες, μεσάζοντες.

Μας έμαθαν να μην αισθανόμαστε άξιες/οι της επαφής μαζί του. Μας είπαν ότι δε γεννηθήκαμε αρκετές/οί για κάτι τέτοιο, ότι δε φοράμε τα κατάλληλα ρούχα, ότι δεν έχουμε το σωστό μήκος φούστας ή το σωστό πιάσιμο μαλλιών. Μας πληροφόρησαν ότι είμαστε πολύ "βρώμικες" για εκείνο.

Μας έμαθαν πως το Θείο απαιτεί πράγματα από εμάς. Νηστείες, θυσίες, αίμα, προσευχές, κανόνες.

Μας έμαθαν ότι το ιερό είναι κάτι που φτάνεις, όχι κάτι που είσαι.

Το αφήγημα όμως αυτό, δεν ήταν ποτέ αληθινό.

Η πνευματικότητα δεν είναι κατήχηση, ούτε σχολείο και η σύνδεση με το ιερό μέσα μας είναι φυσικό δικαίωμα όλων μας.

Δε χρειάζεται να μοιάζει με κάτι. Δε χρειάζεται να την εγκρίνει κάποιος άλλος εκεί έξω. Δε χρειάζεται να τη νιώθουμε με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Δε χρειάζεται να γίνεται με συγκεκριμένη τεχνική.

Η πνευματικότητα δεν είναι μόνο λιβάνια, φασκόμηλα, πέτρες και φως.

Η πνευματικότητα είναι μια βαθιά πολιτική πράξη.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να θυμηθούμε ξανά ποιες/οι είμαστε και ν' αποτινάξουμε από πάνω μας τα δεσμά που μας κρατούν αποσυνδεδεμένες/ους.

Να επιστρέψουμε στο ιερό που κρύβαμε πάντα μέσα μας. Να το εμπιστευτούμε ξανά. Να το αφήσουμε να ανθίσει, χωρίς να το φυλακίζουμε σε στεγανά που το σκοτώνουν και μαζί του σκοτώνουν κι εμάς.

Είμαστε ιερά παιδιά του σύμπαντος, που κουβαλούν μέσα τους το Θείο. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Ανεξαρτήτως ηλικίας, χρώματος επιδερμίδας, εθνικότητας, πολιτικής πεποίθησης, θρησκείας.

Το Θείο, το ιερό, βρίσκεται πάντα εκεί και σε περιμένει.

Μέσα σου.

🌙Φένια

12/04/2025

Η θεωρία αυτή έχει μια σχεδόν ποιητική διάσταση, καθώς συνδέει την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου με το "σώμα" νερού που τον μαγεύει και ίσως γι' αυτό την αγαπώ τόσο πολύ.

Το κάθε "σώμα" νερού έχει τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά και δεν υπάρχει "καλύτερο" ή "χειρότερο".
Είναι όλα εντάξει.

Η σύνδεσή μας με το εκάστοτε "σώμα" νερού δεν αφορά λοιπόν μόνο το φυσικό τοπίο αυτό καθ' αυτό, αλλά προβάλλει και μια εσωτερική πραγματικότητα, μιας και αποτελούμαστε από περίπου 60% νερό.

Είμαστε πλάσματα του νερού, είτε νιώθουμε οικεία μαζί του, είτε όχι. Ίσως γι' αυτό το λόγο κιολας μας καθρεφτίζει τόσο βαθιά.

Το νερό άλλωστε δε μιλά με λέξεις.
Μιλά με συναίσθημα, με αίσθηση στο σώμα, με κίνηση, με αντανάκλαση, με καθρέφτισμα, με αυθεντικότητα.

Εσένα ποιο "σώμα" νερού ενεργοποιεί το εσωτερικό σου νερό;
Και τι σου καθρεφτίζει άραγε;

Κι αν νιώθεις ότι δε σου ταιριάζει μόνο ένα, άκουσε το ένστικτό σου.

Μπορεί σε κάποια φάση της ζωής σου να υπήρξες περισσότερο ωκεάνιος τύπος, σε κάποια άλλη το νερό σου να έτρεχε σαν ποτάμι ανάμεσα στα βουνά και σε κάποια επόμενη φάση, ίσως τα νερά σου να κρατήσουν τα μυστικά μιας βαθιάς λίμνης.

Στη συνέχεια, αφού αναγνωρίσεις το νερό που σου μιλά και σε καθρεφτίζει, δοκίμασε να περάσεις και στο επόμενο επίπεδο.

Δοκίμασε να κρατήσεις μερικά κοχύλια στο περβάζι ή το κομοδίνο σου ή να φέρεις μερικές πέτρες από ποτάμι στο γραφείο σου.

Γιατί μερικές φορές, για να θυμηθείς ποια/ος είσαι, χρειάζεται απλώς να ανακαλύψεις ποιο είναι το "νερό" σου.

🌙Φένια

08/04/2025

Τι είναι τα triggers;
Είναι τα εξωτερικά ερεθίσματα, είτε λέξεις, είτε συμπεριφορές, είτε εικόνες, είτε σκέψεις, που μας ξυπνούν ένα συναίσθημα, ορισμένες φορές δυσανάλογο με την παρούσα στιγμή.

Κάτι δηλαδή που μας αγγίζει ή μας ταράζει πολύ πιο έντονα απ' όσο θα χρειαζόταν, ίσως επειδή συνδέεται με κάποιο ανεπίλυτο τραύμα, κάποια παλιά εμπειρία ή ακόμα και πεποίθηση.

Τα triggers είναι σαν εκείνα τα φώτα που μας δείχνουν τις εσωτερικές πληγές, που ακόμη χρειάζονται φροντίδα.

Επί της ουσίας, δε δημιουργούν κάτι νέο, απλώς αντανακλούν αυτό που ήδη υπάρχει μέσα μας. Ακριβώς όπως ένας καθρέφτης, μας δείχνουν τα κομμάτια του εαυτού μας που ίσως έχουμε αγνοήσει, κρύψει ή ξεχάσει.

Είναι οι φωνές παλιών εμπειριών, που ζητούν απεγνωσμένα την προσοχή μας.

Κάθε φορά όμως που ενεργοποιείται κάποιο trigger, μας δίνεται η ευκαιρία να ρίξουμε φως στον αθέατο κόσμο του ασυνειδήτου. Αντί λοιπόν να το αποφύγουμε, να κάνουμε πως δε το βλέπουμε ή να το καταπιέσουμε, μπορούμε να το ακολουθήσουμε, όπως ένα μονοπάτι που οδηγεί προς τον εαυτό μας.

Οτιδήποτε σε κάνει να αισθάνεσαι ταραχή, πόνο, φόβο ή έντονη ευαισθησία, μπορεί να γίνει η πυξίδα σου, αν το θελήσεις, για να ανακαλύψεις πού δεν είσαι ακόμα ελεύθερη/ος.

Αυτό που με ταράζει, δεν έρχεται για να με τιμωρήσει. Με φέρνει απλώς πρόσωπο με πρόσωπο με μια άβολη αλήθεια, με κάτι που ίσως κουβαλάω μέσα μου εδώ και χρόνια.

Τα triggers δεν είναι δεσμά, ούτε εχθρός.
Είναι πύλη.

Κι αν βρω την εσωτερική δύναμη να την περάσω, τότε εκεί θα συναντήσω εμένα.

Αυτά που με πονούν, είναι αυτά που ζητούν απεγνωσμένα να τα ελευθερώσω, να τα αποδεχτώ, να τα αγκαλιάσω, να τα φροντίσω.

Ο πόνος μου δεν είναι τοίχος, δεν είναι εμπόδιο.
Είναι πόρτα.

Και κάθε ταραχή, που προκαλείται από κάποιο trigger, είναι ένα βήμα, ένα χνάρι επιστροφής πίσω στην καρδιά μου.

Αρκεί να το ακολουθήσω.

🌙Φένια

28/03/2025

Γίνεται χαμός στο σύμπαν αυτή την περίοδο, ιδιαίτερα αυτή την εβδομάδα, εν μέσω εκλείψεων, αλλά και αλλαγής ζωδίου του Ποσειδώνα.

Το μόνο που βοηθάει μέσα στο χάος, είναι το άφημα, η εμπιστοσύνη.

Μέσα στο χάος δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβω, τίποτα να κατανοήσω, τίποτα να συνειδητοποιήσω. Αυτά όλα γίνονται μετά.

Όχι με την έννοια της γραμμικότητας, ότι όλα δηλαδή οφείλουν να γίνουν σε μια συγκεκριμένη σειρά, αλλά με την έννοια ότι το χάος δεν υπάρχει πάντα για να μελετηθεί, αλλά για να βιωθεί.

Η μελέτη έρχεται μετά, εάν κι εφόσον τη λαχταρήσουμε.

Αν πιάνεις τον εαυτό σου ζορισμένο, πιεσμένο, αγχωμένο, ακούμπησε λίγο αυτή σου την πλευρά.

Τι υπάρχει εκεί που σε ζορίζει; Είναι φόβος; Είναι πόνος; Είναι ανασφάλεια; Είναι κάτι άλλο;

Τι έχεις ανάγκη; Τι θα σε ανακούφιζε σήμερα;

Η εποχή απαιτεί επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο και - λόγω του Ποσειδώνα - με τα συναισθήματά μας, άρα με το εσωτερικό μας νερό (στοιχείο του Ποσειδώνα).

Σταμάτα να τρέχεις. Από τι τρέχεις; Μήπως από εσένα την ίδια/τον ίδιο; Μείνε λίγο και αφουγκράσου. Νιώσε. Βίωσε. Μη φοβηθείς. Εσύ είσαι. Δεν είναι κάτι ξένο.

Πλησίασε λίγο το νερό έξω από εσένα (λίμνες, θάλασσες, ποτάμια κλπ), ίσως έτσι καταφέρεις να πλησιάσεις και το νερό μέσα σου.

Αυτό που αποφεύγεις, σου υπόσχομαι ότι θα έρθει κάποια στιγμή να σε βρει. Έχει σκοπό να σε θεραπεύσει.

Αλλά τότε δε θα είναι ήρεμο, επειδή θα έχει προσπαθήσει κι άλλες φορές να σε φτάσει. Θα είναι θυμωμένο, αγριεμένο, ίσως ακόμα κι επιθετικό.

Ζήτησε βοήθεια αν δυσκολεύεσαι. Υπάρχει τεράστια δύναμη μέσα στην παραδοχή της "αδυναμίας".

Συναντούμε τους κατάλληλους ανθρώπους, την κατάλληλη στιγμή.

Αν δε τους συναντήσουμε, είτε δεν ήταν οι κατάλληλοι, είτε δεν ήμασταν έτοιμοι εμείς.

Το σύμπαν στέλνει θεραπεία.
Σήμερα. Χθες. Πάντα.

Είναι στο δικό σου χέρι όμως, πότε τελικά θα τη λάβεις.

🌙Φένια

Planets in Therapy

13/07/2025

22/06/2025

14/06/2025

11/06/2025

31/05/2025

27/05/2025

16/05/2025

14/05/2025

17/04/2025

12/04/2025

08/04/2025

28/03/2025

Address

Opening Hours

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category

Monday	00:00 - 20:00
Tuesday	00:00 - 20:00
Wednesday	00:00 - 20:00
Thursday	00:00 - 20:00
Friday	00:00 - 20:00