12/06/2025
Ο χωρισμός δεν είναι απλώς το τέλος μιας σχέσης,είναι μια διαδικασία απώλειας παρόμοια με αυτήν του πένθους. Χάνουμε όχι μόνο τον άλλον άνθρωπο αλλά και το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσαμε,κοινές εμπειρίες, ρόλους, ρουτίνες,πλευρές του εαυτού μας που εκφράζονταν μέσα στη σχέση.
Δεν “χάνουμε” μόνο έναν άνθρωπο. Χάνουμε τις συνήθειες, τις προσδοκίες, την κοινή καθημερινότητα, τα “μαζί” που είχαμε φανταστεί.
🧠 Όμως, μέσα από αυτή τη συναισθηματική διεργασία συχνά προκύπτει κάτι βαθύτερο:
μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό ,του ποιοι ήμασταν μέσα στη σχέση, ποιοι είμαστε τώρα ως ξεχωριστές οντότητες και ποιοι θέλουμε να γίνουμε από εδώ και πέρα.
Σύμφωνα με τη θεωρία της αυτοσυμπόνιας (Neff, 2003)το να δείχνουμε καλοσύνη, κατανόηση και αποδοχή προς τον εαυτό μας όταν υποφέρουμε, είναι βασικός πυλώνας ψυχικής ανθεκτικότητας.
📌 Και ίσως τελικά το πιο ουσιαστικό που μπορείς να κάνεις μετά από έναν χωρισμό δεν είναι να προσπαθήσεις να ξεχάσεις, ούτε να πιεστείς να “προχωρήσεις”.
Είναι να στραφείς προς τον εαυτό σου με καλοσύνη όχι για να τον “διορθώσεις”, αλλά για να τον ακούσεις.