13/05/2022
👉Υπάρχει σχέση οσφυϊκού πόνου και παχυσαρκίας;
«Η φυσικοθεραπεία, το manual therapy και γενικότερα τα ιατρικά επαγγέλματα έχουν επικεντρωθεί εδώ και καιρό στην προσπάθεια εύρεσης της «μαγικής τεχνικής», της «μυϊκής βελτίωσης», της «ένεσης» ή της «χειρουργικής τεχνικής» που απαιτείται για την επίλυση του προβλήματος των διαταραχών της μη ειδικής χρόνιας οσφυαλγίας και του πυελικού πόνου. Αυτή η μειωτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση πολύπλοκων διαταραχών με απλουστευτικό τρόπο, σαφώς δεν έχει να προσφέρει στους ασθενείς και έρχεται σε αντίθεση με την τρέχουσα γνώση ότι η μη ειδική χρόνια οσφυαλγία πρέπει να εξεταστεί εντός ενός πολυδιάστατου βιοψυχοκοινωνικού πλαισίου.»
Ref.:
O'Sullivan P. It's time for change with the management of non-specific chronic low back pain. Br J Sports Med. 2012 Mar;46(4):224-7. Epub 2011 Aug 4.
«Ο πόνος δεν είναι απλά το τελικό προϊόν ενός γραμμικού αισθητηριακού συστήματος μετάδοσης, είναι μια δυναμική διαδικασία που περιλαμβάνει συνεχείς αλληλεπιδράσεις μεταξύ σύνθετων συστημάτων αύξησης και μείωσης. Η θεωρία του νευρομάτριξ μας καθοδηγεί μακριά από την Καρτεσιανή έννοια του πόνου ως αίσθηση που παράγεται από τραυματισμό, φλεγμονή ή άλλη παθολογία ιστών και προς την έννοια του πόνου σαν μια πολυδιάστατη εμπειρία που παράγεται από πολλαπλές επιρροές.»
Ref:.
Melzack R., Katz J. (2013), Pain. WIREs Cogn Sci, 4: 1–15.
«Τον 21ο αιώνα, η παχυσαρκία πρέπει να θεωρείται όχι μόνο ως μεταβολική διαταραχή, αλλά ως μια πολυπαραγοντική ασθένεια. Έτσι, οι στρατηγικές που εστιάζουν στη διαμόρφωση του συστήματος ανταμοιβής, τη μείωση της αντίδρασης στο στρες και την αντίστροφη συμβιβαστική λειτουργία του ιππόκαμπου, μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικές από τις τρέχουσες διαθέσιμες φαρμακολογικές προσεγγίσεις που συνήθως στοχεύουν στην μείωση της όρεξης. Συνολικά, η κατανόηση των παραγόντων που αυξάνουν την ευπάθεια των ατόμων στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών θεραπειών. Φυσικά, η παροχή εκπαίδευσης και υποστήριξης σε άτομα και πληθυσμούς σε στρατηγικές για την προώθηση υγιεινής πρόσληψης τροφής και κατάλληλης σωματικής δραστηριότητας, είναι επίσης κρίσιμες για την πρόληψη της παχυσαρκίας.»
Ref.:
Neurosci Biobehav Rev. 2014 Dec 10. pii: S0149-7634(14)00333-9.
«Η υπερβολική αύξηση βάρους προκύπτει από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ περιβαλλοντικών παραγόντων, τη γενετική προδιάθεση και την ατομική συμπεριφορά. Ωστόσο, καθίσταται προφανές ότι οι διαφορές μεταξύ των ατόμων στην ευαισθησία στην παχυσαρκία εξαρτώνται επίσης από επιγενετικούς παράγοντες. Η επιγενετική μελετά τις κληρονομικές αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση, που δεν περιλαμβάνουν αλλαγές στην υποκείμενη ακολουθία DNA.»
Ref.:
Obes Rev. 2009 Jul;10(4):383-92. Epub 2009 Apr 21. Individuality and epigenetics in obesity. Campión J1, Milagro FI, Martínez JA.
«Η παθοφυσιολογία της παχυσαρκίας είναι εξαιρετικά σύνθετη και σχετίζεται με εκτεταμένες μεταβολές γονιδιακής έκφρασης στους ιστούς σε όλο το σώμα. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όλες οι μεταβολές της γονιδιακής έκφρασης πιστεύεται ότι σχετίζονται με επιγενετικές αλλαγές, σημαίνει ότι οι δεσμοί μεταξύ παχυσαρκίας και επιγενετικής θα είναι αναμφίβολα τεράστιοι.»
Ref.:
Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2013 Jan 5;368(1609):20110337. What obesity research tells us about epigenetic mechanisms. Youngson NA1, Morris MJ.
«Η παχυσαρκία είναι μια πολυπαραγοντική διαταραχή, με βασικούς γενετικούς και περιβαλλοντικούς οδηγούς. Μελέτες συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος έχουν εντοπίσει περισσότερους από 50 τόπους που σχετίζονται με τον δείκτη μάζας σώματος, αν και τα μεγέθη επίδρασης είναι μικρά [1]. Μεταξύ των περιβαλλοντικών παραγόντων, πιστεύεται ότι συμβάλλουν οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης διαθεσιμότητας εύγευστων, ενεργειακά πυκνών τροφίμων, της μειωμένης ανάγκης για σωματική δραστηριότητα και της μείωσης του ύπνου.»
👇
https://www.facebook.com/photo/?fbid=10160028895654025&set=a.10150112523954025
