07/07/2025
Μια Έκκληση από μια... "Αφράτη" Ψυχή!
Αγαπητοί μου σμηλευτές ψυχών και σωμάτων (κυρίως σωμάτων στην περίπτωσή μου!), επιτρέψτε μου να σας μιλήσω από την καρδιά μιας γυναίκας που έχει δει κάθε δίαιτα του πλανήτη να έρχεται και να φεύγει – συνήθως φεύγει με… περισσότερα κιλά. Ναι, είμαι αυτή η «παχουλή» γυναίκα που, αντί να μετράει θερμίδες, μετράει τις ώρες μέχρι το επόμενο γεύμα, και που ονειρεύεται ένα θαύμα. Όχι, δεν εννοώ ένα θαύμα τύπου «βρήκα τον χαμένο θησαυρό», αλλά ένα θαύμα τύπου «έφαγα ό,τι ήθελα και ξύπνησα με κοιλιακούς».
Καταλαβαίνετε, έτσι; Οπότε, πριν αρχίσετε να μου λέτε για την αξία της βρώμης, του μπρόκολου και του τρεξίματος (που μεταξύ μας, το μόνο τρέξιμο που κάνω είναι μέχρι το ψυγείο), σκεφτείτε: μήπως υπάρχει μια μαγική συνταγή που περιλαμβάνει σοκολάτα και όχι στέρηση; Μήπως ένα χάπι που μετατρέπει την πίτσα σε σαλάτα χωρίς να το καταλάβω; Είμαι ανοιχτή σε προτάσεις που δεν περιλαμβάνουν ιδρώτα και δάκρυα (κυρίως δάκρυα από την πείνα).
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, αγαπητοί μου, το να μου λέτε να «τρώω λιγότερο και να κινούμαι περισσότερο» είναι σαν να λέτε σε ένα λιοντάρι να γίνει χορτοφάγο – θεωρητικά εφικτό, πρακτικά… δύσκολο. Εγώ, ας πούμε, έχω μια σχέση αγάπης με το φαγητό, μια σχέση που έχει αντέξει στον χρόνο, σε αντίθεση με πολλές δίαιτες. Και ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχουν κι άλλες σαν κι εμένα, που ελπίζουν σε μια θεραπεία που δεν θα περιλαμβάνει να αφήσουμε το τελευταίο κομμάτι κέικ. Ίσως θα έπρεπε να εστιάσετε στην ψυχολογία μας: πώς να πείσουμε τον εγκέφαλό μας ότι ένα μήλο είναι το ίδιο απολαυστικό με ένα ντόνατ; Ή, ακόμα καλύτερα, πώς να εφεύρουμε ένα ντόνατ που να είναι σαν μήλο; Αυτό θα ήταν πραγματικά μια επανάσταση! Μέχρι τότε, θα συνεχίσω να περιμένω το θαύμα μου, με ένα χαμόγελο και ίσως ένα κομμάτι τυρόπιτα στο χέρι. Και μην ανησυχείτε, οι θερμίδες που παίρνω από το γέλιο σίγουρα αντισταθμίζουν κάποιες από αυτές που παίρνω από το φαγητό!