01/09/2025
Σκέψεις αφιερωμένες στης ζήσης το στοχαστικό Φθινόπωρο...
Φθινόπωρο...Ενας πίνακας γεμάτος συναίσθημα, μια εποχή με ήσυχη μεγαλοπρέπεια.. Παρεξηγημένο πινέλο του χρόνου, σκορπίζει χρώματα πορφυρά, κεχριμπαρένια, χάλκινα, σαν να αδειάζει ο ουρανός την ψυχή του στη γη, μα και τόσο πολύτιμα για όσους ξέρουν να αγαπούν το νόημα που κρύβεται σε αυτές τις αποχρώσεις.. Κάθε φύλλο που πέφτει είναι μια ιστορία που σωπαίνει, κάθε μυρωδιά βροχής ένας στίχος που ξεχάστηκε, βροχή απαλή, ξεπλένει τις σκέψεις, ψιθυρίζει ιστορίες στα τζάμια. Ντύνεται τη μελαγχολία του και προσκαλεί σε βόλτες όπου ο άνεμος φυσάει τρυφερά, ο ήλιος χαϊδεύει χωρίς να καίει, οι δρόμοι ησυχάζουν, οι νύχτες μακραίνουν κι αγκαλιάζουν σκέψεις που χορεύουν πιο οικεία στο σκοτάδι...
Αδικημένο, λίγοι αφουγκράζονται τον παλμό του, μιας κι οι άνθρωποι λατρεύουν την εξταση του καλοκαιριού ή την ψυχρή γοητεία του χειμώνα.
Μάθαμε να εξυμνούμε τα δίπολα, καλό η κακό, άσπρο ή μαύρο, κρύο ή ζέστη, χειμώνας η καλοκαίρι... Πότε τα δίπολα δεν έκρυβαν διαδικασία μέσα τούς, το αποτέλεσμά της ειναι...
Το φθινόπωρο είναι η εποχή που η φύση γράφει ποίηση. Ενας ύμνος στο εφήμερο, μια επιστολή στην εμπειρία, η συμφιλίωση με το περασμένο, η ανάδειξη της ομορφιάς που κρύβεται στην ατέλεια, μια νοσταλγική υπενθύμιση στον αναγκαίο "γυρισμό των κύκλων" που προστάζει τη μαγεία του τέλους για να ξαναγεννηθεί.
Δεν κάνει θόρυβο, παραμένει απαλό, σιωπηλό, νοσταλγικό, γεμάτο σοφία.Χορός της φθοράς που γεννά δημιουργία, αποχρώσεις μάθημα για της ζωής το φευγαλέο, καθρέφτης κάθε ψυχής που δεν φοβάται να εξοικειωθεί με τις ρωγμές της...
Α.Κ.
