Βίκη Παππά: Ψυχολόγος-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

  • Home
  • Greece
  • Thessaloníki
  • Βίκη Παππά: Ψυχολόγος-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

Βίκη Παππά: Ψυχολόγος-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια -Ψυχοθεραπεία Ενηλίκων & Εφήβων
-Θεραπεία Ζεύγους
-Θεραπεια Οικογένειας
-Συνεδρίες online

H Βίκη Παππά είναι Ψυχολόγος, απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (177465/11298/2018).

Πραγματοποίησε τις Μεταπτυχιακές της σπουδές στο Management Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος, εκπόνησε τη μεταπτυχιακή ερευνητική της εργασία με θέμα: "Διερεύνηση παραγόντων που σχετίζονται με την εκδήλωση συναισθηματικής εξουθένωσης: Μελέτη επαγγελματιών που
εργάζονται στο πλαίσιο Παιδικής Προστασίας σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση (Μ.Κ.Ο) με προσφυγικό πληθυσμό".
Έπειτα μετεκπαιδεύτηκε στο πρόγραμμα Συμπληρωματικής Εκπαίδευσης εξ αποστάσεως «Κλινική Ψυχολογία Παιδιού & Εφήβου» από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στο παρόν εκπαιδεύεται στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία από το Ινστιτούτο Συστημικής Σκέψης και Ψυχοθεραπείας Θεσσαλονίκης, που είναι πιστοποιημένος φορέας από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA).

Πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση στο Ψυχιατρικό Τμήμα Ενηλίκων του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης το 2017.

Από το 2019 έως το 2020 εργάστηκε ως εκπαιδεύτρια στον όμιλο «Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ» διδάσκοντας μαθήματα ψυχολογίας και επαγγελματικής δεοντολογίας.

Από τον Οκτώβρη του 2019 έως τον Μάϊο του 2022, απασχολήθηκε ως Ψυχολόγος σε προγράμματα Παιδικής Προστασίας της UNICEF, όπου παρείχε εξατομικευμένη ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά, εφήβους και οικογένειες, ενώ παράλληλα συντόνιζε ομάδες ψυχοκοινωνικού περιεχομένου και ομάδες υποστήριξης γονέων. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης εργασιακής εμπειρίας, συμμετείχε στο σχεδιασμό παρεμβάσεων πρόληψης και υποστήριξης περιστατικών έμφυλης βίας που αφορούσαν ενήλικες, παιδιά και εφήβους. Υπήρξε εθελόντρια σε προγράμματα υποστήριξης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και παρεμβάσεων εκπαιδευτικής υποστήριξης της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Praksis».

Στο παρόν εργάζεται ιδιωτικά στη Θεσσαλονίκη παρέχοντας ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες δια ζώσης και διαδικτυακά σε ενήλικες, εφήβους, ζευγάρια και οικογένειες. Είναι εξωτερική συνεργάτιδα της εταιρίας ISON PSYCHOMETRICA, όπου παρέχει υπηρεσίες ομαδικής και ατομικής συμβουλευτικής.

Από τη θέση μου ως θεραπεύτρια αλλά και ως θεραπευόμενη, γνωρίζω πως μια από τις δυσκολότερες στιγμές στη θεραπευτική δι...
24/08/2025

Από τη θέση μου ως θεραπεύτρια αλλά και ως θεραπευόμενη, γνωρίζω πως μια από τις δυσκολότερες στιγμές στη θεραπευτική διαδικασία είναι το πρώτο τηλεφώνημα. Εκεί που η καρδιά χτυπά δυνατά και η αγωνία στήνει μια δίνη εσωτερικών ερωτήσεων:

«Μήπως δεν είναι ακόμα η ώρα;»
«Και τι να πω ; Τι θα με ρωτήσει;»
«Θα ταιριάξουμε;»

Το πρώτο τηλεφώνημα είναι τόσο ανθρώπινο γιατί σημαίνει ότι αναγνωρίζεις μια δυσκολία και δεν χρειάζεται να την καταλάβεις μόνος/η. Είναι η στιγμή που ανοίγεις λίγο χώρο για να μοιραστείς όσα σε βαραίνουν, ακόμα κι αν φοβάσαι τι θα βγει στην επιφάνεια. Κρύβει μέσα του αμηχανία, ντροπή ή φόβο, αλλά και μια τεράστια επιθυμία να σε φροντίσεις.

Η στιγμή που θα πατήσεις το κουμπί της κλήσης, σηματοδοτεί ήδη την απόφαση μέσα σου για την αλλαγή. Είναι η στιγμή που ξανά συστήνεσαι με τη γενναιότητά σου!

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #αυτοφροντίδα #συνεδρία

Μια έφηβη φέτος μπαίνοντας στο γραφείο, μου έκανε αυτή ακριβώς την κίνηση που αποτυπώνεται στη φωτογραφία. Τη ρωτάω:- «τ...
08/08/2025

Μια έφηβη φέτος μπαίνοντας στο γραφείο, μου έκανε αυτή ακριβώς την κίνηση που αποτυπώνεται στη φωτογραφία.

Τη ρωτάω:
- «τι σημαίνει αυτό;»
- «είναι η καρδιά στα ιαπωνικά σαν χειρονομία κυρία!»

Στο «κυρία» στάθηκα λίγο και της είπα «Ξέρεις, κάθε φορά που με λες «κυρία», νιώθω λίγο σαν να έχω πίνακα και κιμωλία! Εγώ σε νιώθω πιο πολύ σαν να περπατάμε μαζί και να μαθαίνουμε η μία από την άλλη. Όπως μου έμαθες μόλις αυτή την καρδιά στα ιαπωνικά!».

Αν αυτή η θεραπευτική χρονιά είχε έναν τίτλο, θα ήταν «μετακίνηση». Μια δική μου μετακίνηση. Έχω δώσει μια υπόσχεση στον θεραπευτικό μου εαυτό. Να παρατηρώ ποια γίνομαι, τι αλλάζει και σε εμένα μέσα από τις σχέσεις μας. Φέτος, λοιπόν, μου επέτρεψα να αλλάξω λίγο θέση. Με θυμάμαι τις πρώτες χρονιές στο γραφείο με το που μπαίνει ένας/μία θεραπευόμενος/η στο γραφείο, να αρπάζω κατευθείαν το τετράδιο και το στυλό. Να γράφω σχεδόν κάθε λεπτομέρεια. Δεν το έχω αποχωριστεί (ακόμα) τελείως αλλά προσπαθώ να στέκομαι σε αυτό που γίνεται εδώ και τώρα. Σε αυτό που καμιά σημείωση δεν μπορεί να το αποτυπώσει.

Αυτή η στιγμή της καρδιάς, μου ψιθύρισε πως «τα σημαντικά είναι στη σχέση, στην επαφή». Αν έγραφα εκείνη τη στιγμή, δε θα έβλεπα την καρδιά της έφηβης.

Συνεχίστε να είστε γενναίοι/ες. Η ψυχοθεραπεία είναι από τις πιο γενναίες πράξεις. Και σας ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να γεύομαι λίγο από τη γενναιότητά σας. Μου μαθαίνετε συγκλονιστικά πράγματα. Γι’ αυτό αυτή η «δουλειά» θα με συναρπάζει πάντα. Κάθε στιγμή είναι τόσο απρόβλεπτη και μοναδική, όσο η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη.

Σας αποχαιρετώ με μια μικρή παύση μέχρι τη 1 Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, γεμίστε αγκαλιές και ξεκούραση 🫂

Σας ευγνωμωνώ και σας ευχαριστώ!

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #σχέσεις #συνεδρία #συναίσθημα

Δεν είναι όλες οι μετακινήσεις περιπέτειες. Κάποιες είναι φυγές, κάποιες άλλες είναι τρόποι να ξεφύγεις από αυτό που προ...
05/08/2025

Δεν είναι όλες οι μετακινήσεις περιπέτειες. Κάποιες είναι φυγές, κάποιες άλλες είναι τρόποι να ξεφύγεις από αυτό που προκαλεί μέσα σου η εγγύτητα. Η συνεχής μετακίνηση μπορεί να αποσιωπά μια εσωτερική εντολή που λέει: “μη σταθείς, μη δώσεις χώρο. Είναι επικίνδυνο. Θα πονέσεις, θα ξανά πληγωθείς”.

Όταν κανένα “εδώ” δεν έγινε ποτέ ασφαλές, τότε η παραμονή, το “μαζί” παραμορφώνεται σε απειλή. Όταν οι πρώτες σου σχέσεις ήταν εύθραυστες, απρόβλεπτες ή επώδυνες, η εγγύτητα, όσο κι αν τη λαχταράς, μοιάζει με παγίδα που σε κάνει να τρέμεις στην ιδέα πως θα χάσεις αυτό που βαφτίστηκε, μέσα από τον πόνο, ελευθερία.

Πίσω από την εικόνα του «ανθρώπου που δεν μένει ποτέ πουθενά», ίσως να υπάρχει ένας άνθρωπος που φοβάται πως αν μείνει, θα εκτεθεί, θα φανεί, θα νιώσει και ίσως αυτό τον κάνει να πονέσει, όπως κάποτε.

Υπάρχουν, όμως και τα “μαζί” που δεν πνίγουν, που δεν θα “ξύσουν” απαραίτητα πληγές. Που θα πάρουν από το χέρι τον φόβο σου και θα ξεσκεπάσουν την ψευδαίσθηση της προστασίας.

Οι φυγές δεν είναι στοιχείο χαρακτήρα. Είναι ιστορίες που έχουν τις ρίζες τους σε συνθήκες πόνου και απώλειας.

#ψυχολογία #ψυχικήυγεία #ψυχοθεραπεύτρια #ψυχοθεραπεία #θεσσαλονίκη #δεσμός #σχέσεις

Κάπου, κάποτε, χρειάστηκες. Ζήτησες. Πλησίασες. Έδειξες. Κι αυτό που πήρες πίσω ήταν ματαίωση, αμηχανία, ειρωνεία. Ή και...
29/07/2025

Κάπου, κάποτε, χρειάστηκες. Ζήτησες. Πλησίασες. Έδειξες. Κι αυτό που πήρες πίσω ήταν ματαίωση, αμηχανία, ειρωνεία. Ή και τίποτα.

Και τότε κάτι μέσα σου είπε: «Δεν το ξανακάνω αυτό.» Και δεν το ξανά έκανες. Έμαθες να μη ζητάς, να μη χρειάζεσαι, να μη δείχνεις. Να κρατάς τον εαυτό σου όρθιο. Μόνος. Μόνη.

Η υπερανεξαρτησία είναι μια σιωπηλή συμφωνία που κάνεις με τον εαυτό σου για να μην ξανά πονέσεις. Είναι η πανοπλία που χρειάστηκε να φορέσεις όταν σου μάθανε πως, το να έχεις ανάγκες, είναι ντροπή.

Είναι ο ρόλος του/της “δυνατού-ής», του/της “ικανού-ής» που νομίζεις ότι σε προστατεύει από την πιο ανθρώπινη συνθήκη: την ευαλωτότητα.

Κανείς/ιά δεν γεννιέται υπερανεξάρτητος/η.
Μαθαίνουμε να μην χρειαζόμαστε, όταν δεν αντέχουμε άλλο να ματαιωνόμαστε.
Οι ανάγκες, όμως, δεν πεθαίνουν. Μπορεί να σωπαίνουν, να καμουφλάρονται από υπερλειτουργία, από έλεγχο και αποστασιοποίηση αλλά παραμένουν «εκεί». Και περιμένουν έναν χώρο που θα τις αγκαλιάσει ξανά και θα τις αφήσει να ακουστούν.

Η υπερανεξαρτησία ήταν κάποτε η λύση. Δεν είναι όμως ο προορισμός.

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #εαυτός #τραύμα #υπερανεξαρτησία #σχέσεις #θεσσαλονίκη #θεραπεία #ψυχικήυγεία

Σε συνέχεια της τελευταίας δημοσίευσης, που κοινοποιήθηκε πολύ και για την οποία έλαβα πολλά μηνύματα ταύτισης, θα ήθελα...
21/07/2025

Σε συνέχεια της τελευταίας δημοσίευσης, που κοινοποιήθηκε πολύ και για την οποία έλαβα πολλά μηνύματα ταύτισης, θα ήθελα να μοιραστώ κάτι πιο προσωπικό.

Τις προάλλες ήμουν με μια φίλη και μου λέει «Βίκη , δεν ανεβάζεις βίντεο πια ε ;». Όντως , απάντησε μια φωνή μέσα μου. Και έξω μου. Δεν είχα όμως μια άμεση απάντηση στο γιατί μου συμβαίνει αυτό. Και επιστρέφοντας σπίτι, κοίταξα να δω πότε ήταν το τελευταίο βίντεο που ανέβασα. Είναι από τον Ιανουάριο.

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ πια δε ξέρω πώς να διαχειριστώ αυτή την ασταμάτητη ψηφιακή πραγματικότητα. Νιώθω πως τελευταία δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις ταχύτητές της.
Ξέρω πως μπορεί να είναι μια «προδοσία» της κοινότητας που φτιάξαμε εδώ μαζί και για την οποία είμαι βαθιά ευγνώμων. Γι’ αυτό και προσπαθώ να είμαι «παρούσα» όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου. Και ξέρω ότι αυτή μου η «συμπεριφορά» δεν κινεί και πολύ τον αλγόριθμο και θα με «τιμωρήσει» για αυτό. Και το ότι με έπιασα να το σκέφτομαι αυτό, με ανησύχησε πολύ.

Αλλά ένας από τους λόγους που δεν ανεβάζω πια βίντεο είναι γιατί κι εγώ προσπαθώ ακόμη να βρω τον τρόπο που θέλω να υπάρξω ως θεραπεύτρια σε αυτόν τον εικονικό κόσμο. Και γιατί προσπαθώ να μου υπενθυμίσω πως πάνω απ’όλα, θέλω να παραμείνω στη θέση μου ως θεραπεύτρια. Που για εμένα, αυτή η θέση συνεπάγεται ζωντανή παρουσία και προσωπική δουλειά. Η επόπτριά μου μού είπε τις προάλλες σε μια εποπτεία μας κάτι πολύ απλό αλλά ταυτόχρονα τόσο σημαντικό: μπορούμε να πάμε τους ανθρώπους μέχρι εκεί που έχουμε πάει εμείς.

Με ανησυχεί τρομερά και ως θεραπεύτρια και ως Βίκη το πόσο έχει αντικατασταθεί η ανθρώπινη, ζωντανή επαφή με ψηφιακά υποκατάστατα σχέσεων. Εκπλήσσομαι όταν ακούω θεραπευόμενους/ες που ζούμε στην ίδια πόλη να προτιμούν να κάνουν τη συνεδρία τους διαδικτυακά και όχι δια ζώσης. Και πάντοτε τους/τις υπενθυμίζω πως πολλά από τη θεραπευτική σχέση «χάνονται» μέσα από μια οθόνη. Όσοι και όσες βρίσκονται μακριά, τους/τις προσκαλώ να δοκιμάσουν να έρθουν τουλάχιστον μια φορά για να κάνουμε μια δια ζώσης συνεδρία.

Απουσιάζω ψηφιακά, λοιπόν, γιατί προσπαθώ να είμαι όσο περισσότερο παρούσα μπορώ στο θεραπευτικό δωμάτιο. Κάνω, όπως θα λέγαμε στη γλώσσα της εποχής μας, λίγο social media detox.

Και ένας άλλος λόγος που το κάνω είναι γιατί προσπαθώντας να βρω τη δική μου θέση σε αυτόν τον κόσμο, ίσως να μπορώ να είμαι λίγο χρήσιμη στο να σταθώ στη μεγάλη απογοήτευση και αγανάκτηση που μου φέρνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι για αυτό το ζήτημα.

Δεν ξέρω πώς και πότε θα επιστρέψω περισσότερο «εδώ» αλλά μέχρι τότε, μας υπενθυμίζω πως τίποτε δεν πρέπει να αντικαταστήσει το συναίσθημα και το ζωντανό μοίρασμα της ανθρώπινης επικοινωνίας. Το σώμα χρειάζεται να βρίσκεται στο «ίδιο μέρος» με την ψυχή 🫂🌸

Γιατί σήμερα δυσκολευόμαστε να κάνουμε σχέσεις;Ίσως γιατί έχουμε συνηθίσει να ζούμε τα πάντα γρήγορα. Να περνάμε από τη ...
14/07/2025

Γιατί σήμερα δυσκολευόμαστε να κάνουμε σχέσεις;

Ίσως γιατί έχουμε συνηθίσει να ζούμε τα πάντα γρήγορα. Να περνάμε από τη μία εμπειρία στην άλλη χωρίς να σταματάμε. Και αυτή η ταχύτητα, αργά ή γρήγορα, περνάει και στις σχέσεις μας.

Αντί να γνωρίσουμε, αντί να σταθούμε, προχωράμε.
Κυνηγάμε εικόνες, likes, ωραία λόγια, μα ξεχνάμε το άγγιγμα, τη ματιά, την παρουσία.
Μιλάμε για σύνδεση, αλλά συνδεόμαστε με απόσταση. Όχι ενσώματα.

Η τεχνολογία μάς έφερε κοντά — αλλά μας κάνει πιο μόνες/ους από ποτέ.
Μας έδωσε επιλογές — αλλά μας έκανε να πιστεύουμε πως πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω.
Και έτσι, δεν αφήνουμε τίποτα να ριζώσει.

Ξεχνάμε πως οι σχέσεις θέλουν χρόνο. Θέλουν φροντίδα, αφή, κοινές αναμνήσεις. Θέλουν να μπορούμε να μείνουμε, ακόμα κι όταν δεν είναι όλα εύκολα ή «τέλεια».

Το βλέπω κάθε μέρα, μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων που ψάχνουν το μαζί, αλλά φοβούνται να το ζήσουν.
Και κάπως έτσι, η ανάγκη για ουσιαστική επαφή γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ.

Μήπως τελικά δεν θέλουμε περισσότερα… αλλά πιο αληθινά;

#ψυχικήυγεία #ψυχοθεραπεία #ψυχολόγοςθεσσαλονίκη #σχέσεις #ψηφιακότητα #απόσταση #απομόνωση

Κι αν σταματήσεις για λίγο;Αν πάρεις μια ανάσα, χωρίς ενοχή;Ξέρω, υπάρχει μέσα σου εκείνη η φωνή που λέει πως, αν χαλαρώ...
03/07/2025

Κι αν σταματήσεις για λίγο;
Αν πάρεις μια ανάσα, χωρίς ενοχή;

Ξέρω, υπάρχει μέσα σου εκείνη η φωνή που λέει πως, αν χαλαρώσεις, όλα θα γκρεμιστούν. Πως πρέπει να είσαι συνεχώς σε εγρήγορση, να προσπαθείς χωρίς ανάσα, αλλιώς κάτι κακό θα συμβεί. Πως η αξία σου μετριέται σε απόδοση, σε σε αντοχή. Η αλήθεια είναι πως δεν καταρρέουν όλα αν ξεκουραστείς.

Δεν σημαίνει στασιμότητα το να κάνεις μια παύση. Το να μη σε κρατά το άγχος όρθιο/α, δε σημαίνει ότι θα πέσεις.Μπορεί να σημαίνει ότι αρχίζεις να στέκεσαι με πιο δικά σου πόδια.

Και κάπως έτσι, η παύση γίνεται χώρος ζωής. Χώρος δημιουργίας.
Χώρος όπου μπορείς να υπάρξεις χωρίς να αποδεικνύεις διαρκώς κάτι.

#θεραπεία #ψυχοθεραπεία #ψυχικήυγεία #θεσσαλονίκη #ψυχολογία #άγχος

12/06/2025

Χθες είχα τη χαρά να συμμετέχω στην παρουσίαση βιβλίου του Α. Ακριτίδη «Η καμαριέρα του Hotel Cadeu». Μια αφήγηση σκληρή, ευάλωτη, πολιτική.

Η ιστορία μιας γυναίκας μετανάστριας, επιζώσας πολλαπλών μορφών βίας, που αντί να σωπάσει, βρήκε τον τρόπο να παρατηρεί – και να μιλά.Μιλήσαμε για τη βία που δεν φαίνεται πάντα, αλλά χτίζει ολόκληρους κόσμους. Για το τι σημαίνει να επιβιώνεις ως γυναίκα, ως «άλλη», ως σώμα που δεν προστατεύτηκε. Σας ευχαριστώ για την παρουσία και τη συμμετοχή σας.

Υπάρχουν φωνές που δεν πρέπει να προσπερνάμε. Και κάποιες φορές, το να μείνουμε να τις ακούσουμε, να τους δώσουμε χώρο να ειπωθούν, είναι από τις μεγαλύτερες θεραπευτικές πράξεις.

Το τραύμα συχνά δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο: το άτομο επιστρέφει –συνειδητά ή ασυνείδητα– σε καταστάσεις που του είναι ο...
06/06/2025

Το τραύμα συχνά δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο: το άτομο επιστρέφει –συνειδητά ή ασυνείδητα– σε καταστάσεις που του είναι οικείες, ακόμα κι αν είναι επώδυνες.

Το «παρόμοιο» αναφέρεται σε σχέσεις, καταστάσεις, ρόλους που ενεργοποιούν τα ίδια σενάρια: της απόρριψης, της εγκατάλειψης, της μη αγάπης, της υπερ-ευθύνης, της αόρατης ανάγκης. Όσο ο εαυτός δεν έχει αναγνωρίσει το τραύμα, το διαιωνίζει μέσα από επιλογές που του μοιάζουν γνώριμες – και άρα ασφαλείς.

Το “καινούριο” δεν σημαίνει απλώς καινούριος άνθρωπος ή εμπειρία· σημαίνει νέος τρόπος να σχετίζομαι με τον εαυτό μου και τους άλλους.

Δεν είναι εύκολο να φύγει κανείς από το “παρόμοιο”. Είναι σαν να φεύγεις από το μόνο σπίτι που ήξερες – ακόμα κι αν ήταν ερειπωμένο. Το “καινούριο” θέλει θάρρος γιατί σε καλεί να αμφισβητήσεις όσα νόμιζες για την αξία σου, την αγάπη, την εγγύτητα.

Η επούλωση είναι μια πράξη αυτονομίας και ευθύνης.
Δεν είναι απλώς το να “ξεχάσεις”, αλλά το να επιλέξεις κάτι που δεν είναι συνέχεια του παλιού πόνου.

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #δεσμός #τραύμα #σχέσεις

Τι γίνεται όταν εμείς οι θεραπευτές/τριες συναντάμε τους δικούς μας θεραπευτές κ/τριες; Επιστρέφουμε σε εκείνες τις πτυχ...
06/06/2025

Τι γίνεται όταν εμείς οι θεραπευτές/τριες συναντάμε τους δικούς μας θεραπευτές κ/τριες;

Επιστρέφουμε σε εκείνες τις πτυχές της ζωής που μας επιτρέπουν να συναντάμε τον εαυτο μας εκτός της θεραπευτικής«στολής» και επιτρέπουμε σε κάθε ανθρώπινη πλευρά μας να «μιλήσει».
Ξανά γινόμαστε η κόρη, ο γιος, η σύντροφος, ο σύντροφος, η φίλη, ο φίλος, η συνάδελφος, η μαμά, η γιαγιά, ο μπαμπάς.
Και μπαίνουμε στη θέση του πώς είναι να αφήνεσαι σε μια θεραπευτική σχέση. Στη θέση εκείνου/ης που μπορεί να πονά, να αναρωτιέται, να διαπραγματεύεται, να μεγαλώνει, να μην μπορεί να βρει εξηγήσεις και να θυμώνει με αυτό, να ματαιώνεται, να ανακαλύπτει, να δημιουργεί.

Και γιατί τα λέω όλα αυτά ;
Γιατί πολλές φορές έχω βρεθεί μπροστά στο ερώτημα «Καλά έχετε κι εσείς θεραπευτή/τρια; Αφού ξέρετε τι να κάνετε με όλα αυτά! Είναι επιστήμη σας”.

Εκεί ακριβώς είναι η παγίδα. Η θεραπεία είναι μια αλληλεπίδραση όπου κάθε θεραπευτής/τρια είναι ζωτικής σημασίας να έχει γνώση του πώς οι δικές του/της εμπειρίες μπορούν να εισέλθουν στο θεραπευτικό δωμάτιο , όχι ως εμπόδια, αλλά ως εμπειρία προς θεραπευτική «χρήση».

Γιατί για να συναντήσουμε καθένα και καθεμία από εσάς, συναντάμε σπιθαμή προς σπιθαμή και κάθε δική μας ιστορία. Για να είναι, λοιπόν, η κάθε συνάντηση αυτο που ονομάζουμε «θεραπευτική», είναι προαπαιτούμενο να έχουμε γνώση του τι συνέπειες και νοήματα είχε και έχει για εμάς η προσωπική μας ιστορία. Για να μπορούμε να συναντάμε εσάς, έχουμε (κατά τα γνώμη μου απαιτείται) συναντήσει πρώτα εμάς.

“Δε με επέλεξε, δεν έμεινε στη σχέση γιατί εγώ δεν ήμουν αρκετή/ός”. Οι σχέσεις δεν είναι διαγωνισμός που το ένα μέλος ε...
08/05/2025

“Δε με επέλεξε, δεν έμεινε στη σχέση γιατί εγώ δεν ήμουν αρκετή/ός”. Οι σχέσεις δεν είναι διαγωνισμός που το ένα μέλος είναι “ο επιλέγων” και το άλλο αντικείμενο αξιολόγησης. Αυτό ενισχύει μια ιεραρχική σκέψη του τύπου ο ένας από “πάνω” και ο άλλος από “κάτω”, κάτι που γεννά ντροπή και αίσθημα ανεπάρκειας. Ενεργοποιεί, όμως, και εσωτερικευμένες φωνές απόρριψης.

Φωνές σημαντικών σχέσεων που σου μάθανε πως το μόνο που αξίζεις είναι η απόρριψη και πως η αποδοχή είναι συνυφασμένη με την απόδοση.
Φωνές που μπορεί να μοιάζουν με αυτά τα λόγια:
“Αν αξίζω, θα με αγαπάνε -αν δε με αγαπάνε, κάτι δεν αξίζω”.

Μερικές φωνές μέσα μας δεν λένε την αλήθεια — λένε παλιές ιστορίες απόρριψης.
Κι όμως, τις ακούμε σαν νόμο. Μην τις αφήνεις να σε πείθουν.

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #σχέσεις #απόρριψη #εσωτερικόπαιδί

Το «θέλω να πληγωθεί» δεν είναι κακία. Είναι πόνος. Ο πόνος που λέει: «Να νιώσεις αυτό που πέρασα. Να καταλάβεις. Πονάω ...
25/04/2025

Το «θέλω να πληγωθεί» δεν είναι κακία. Είναι πόνος. Ο πόνος που λέει: «Να νιώσεις αυτό που πέρασα. Να καταλάβεις. Πονάω και δεν αντέχω να πονάω μόνος/η». Είναι μια κραυγή για συμμετοχή και για δικαίωση.

Μα ο πόνος δεν ισορροπεί όταν γίνει κύκλος εκδίκησης. Ισορροπεί όταν βρει φωνή. Όταν ακουστεί, αναγνωριστεί, αγκαλιαστεί – πρώτα από εμάς τους/τις ίδιους/ες.

Θέλουμε οι άλλοι να πονέσουν όταν μας άφησαν με ένα αίσθημα εγκατάλειψης, όταν δεν υπήρξε καμία εξήγηση, κανένα «συγγνώμη» να ανακουφίσει τη ρωγμή. Και γι’ αυτό ζητάμε λύτρωση.

Αυτό, όμως, που πονάει λίγο και απελευθερώνει πολύ, δεν είναι η ανταπόδοση του πόνου. Είναι η δυνατότητα να σταθώ απέναντι στο βίωμά μου με ειλικρίνεια. Είναι να του δώσω μορφή, λόγο, αφήγηση. Να γίνει ιστορία που μπορώ να κουβαλάω χωρίς να με κατακλύζει. Να αποκτήσει χώρο μέσα μου, αλλά όχι έλεγχο πάνω μου.
Να το δω, να το αναγνωρίσω, να το αντέξω χωρίς να το μεταθέτω.

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #σχέσεις #πόνος

Address

Ελευθερίου Βενιζέλου 20
Thessaloníki
54624

Opening Hours

Monday 09:30 - 16:00
Tuesday 09:30 - 21:00
Wednesday 09:30 - 21:00
Thursday 09:30 - 21:00
Friday 09:30 - 21:00

Telephone

+302316025956

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Βίκη Παππά: Ψυχολόγος-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Practice

Send a message to Βίκη Παππά: Ψυχολόγος-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια:

Shortcuts

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Category