31/08/2024
Ένα εξαιρετικό άρθρο από την Σοφία Συμεωνίδου
Ποτέ δεν είμαστε προετοιμασμένοι, κοινωνικά ή επιστημονικά, να αντιμετωπίσουμε τη φρίκη ή το τραύμα του πολέμου. Ο αντίκτυπος είναι τόσο μεγάλος που απαιτεί κοινωνικούς επιστήμονες ιδιαίτερα ικανούς να θεραπεύουν τις πληγές των ανθρώπων που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους.
Με το άρθρο της «Κοινωνιατρική και Συλλογικό Τραύμα» η Σοφία Συμεωνίδου, ιδρύτρια και βασική εκπαιδεύτρια του Κέντρου Μελέτης και Εφαρμογής για το Ψυχόδραμα και το Κοινωνιόδραμα επιχειρεί να αναδείξει την καλή πρακτική στη χρήση των δύο σημαντικών μεθοδολογιών, του Ψυχοδράματος και του Κοινωνιοδράματος, στην αρχή της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα, το 2016, σε μια περίοδο που ένα νεότερο συλλογικό τραύμα ήρθε αντιμέτωπο με ένα παλαιότερο. Αυτή ήταν μια συνάντηση μεταξύ δύο λαών, των Σύρων προσφύγων με το φρέσκο συλλογικό τραύμα του πολέμου και των Ελλήνων με το παλαιότερο τραύμα της προσφυγικής κρίσης. Σε αυτά προστέθηκε το πιο πρόσφατο παγκόσμιο τραύμα, -η πανδημία Covid-19- που εμφανίστηκε στις αρχές του 2020, για να περιβάλλει τα προηγούμενα δύο.
«Όταν η ζωή κατορθώσει με τον καθημερινό αγώνα να νικήσει τους εχτρούς γύρα της -φυσικές δυνάμεις και θεριά, την πείνα, τη δίψα, την αρρώστια- τυχαίνει κάποτε να της περισσεύει δύναμη. Τη δύναμη αυτή ζητάει να τη σπαταλήσει παίζοντας. Ο πολιτισμός αρχίζει από τη στιγμή που αρχίζει το παιχνίδι. Όσο η ζωή μάχεται να διατηρηθεί, να προστατευτεί από τους εχτρούς της, να κρατηθεί απάνω στη φλοίδα της γης, πολιτισμός δε γεννιέται. Γεννιέται από τη στιγμή που η ζωή ικανοποιήσει τις πρώτες ανάγκες της κι αρχίσει να χαίρεται λίγη ανάπαψη.
Πώς να χρησιμοποιήσει την ανάπαψη αυτή, πώς να την μοιράσει στις διάφορες κοινωνικές τάξεις, πώς να την πληθύνει και να την εξευγενίσει όσο μπορεί; Από τη λύση που δίνει στα προβλήματα αυτά η κάθε ράτσα κι η κάθε εποχή, κρίνεται η αξία κι η ουσία του πολιτισμού της.»
Νίκος Καζαντζάκης, 1961, Αναφορά στο Γκρέκο
Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ: https://psychodrama.world/practice/societry-and-collective-trauma/
Φωτογραφία: Λάμπρος Κυριακού
Ποτέ δεν είμαστε προετοιμασμένοι, κοινωνικά ή επιστημονικά, να αντιμετωπίσουμε τη φρίκη ή το τραύμα του πολέμου. Ο αντίκτυπος είναι τόσο μεγάλος που απαιτεί κοινωνικούς επιστήμονες ιδιαίτερα ικανούς να θεραπεύουν τις πληγές των ανθρώπων που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους.
Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο στην αρθρογραφική πλατφόρμα της FEPTO, Psychodrama World: https://psychodrama.world/practice/societry-and-collective-trauma/
Φωτογραφία: Λάμπρος Κυριακού
