
21/09/2025
Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Πάνε μήνες που θέλω να γράψω όμως σώμα και ψυχή ήταν απασχολημένα από τη ζωή που κυλά με τόσο γρήγορους ρυθμούς και δεν αφήνει χρόνο για το πληκτρολόγιο.
Είναι αυτή η μάστιγα της εποχής, οι δραστηριότητες που με λυπούν.
Θα μου πεις πάντα πήγαιναν δραστηριότητες τα παιδιά.
Ναι θα πω και καλά κάνανε.
Πρόκειται για δημιουργική απασχόληση και ενίσχυση δεξιοτήτων.
Ειναι ομως οι τελευταίες γενιές, θαρρείς και περνούν απο πείραμα.
Απο το νηπιαγωγείο τα παιδιά πρωί σχολείο και απόγευμα σε δραστηριότητες.
Κάθε απόγευμα.
Επιστροφή στο σπίτι για φαγητό, ανάγνωση, ορθογραφία και ύπνο.
Στην πιο σπουδαία ηλικία , που διαμορφώνονται συναισθηματικά και αποκτούν την σύνδεση με τους γονείς, καλούνται να ανταπεξέλθουν σε αγχωδη πρόγραμματα, σε μια ρουτίνα μόνιμου άγχους οπου η ατάκα " να μην αργήσουμε" και "πρέπει να προλάβουμε" έχει αντικαταστήσει τα εύθυμα γέλια του παιχνιδιού και την ξεγνοιασιά αυτής της ηλικίας.
Και κάπως έτσι περνάν τα χρόνια, απομακρύνοντας τα παιδιά από τον πυρήνα της οικογένειας, από το ελεύθερο παιχνίδι και τον αυθορμητισμό με στόχο την απόκτηση πτυχίων και βεβαιώσεων μαθαίνοντας τους όλη μέρα κάθε μέρα, να ακολουθούν οδηγίες και να εκτελούν.
Μονάχα που όταν μείνουν εκτός προγράμματος αυθόρμητα και ελεύθερα, ξεχνούν πως να είναι παιδιά.
Γιατί εκεί δεν έχουν κανέναν να τους υποδείξει τρόπους συμπεριφοράς.
Γιατί απλα μάθανε πάντα κάποιος να τους λέει τι να κάνουν.
Εν τω μεταξύ η ζωή κυλά δίπλα, και σε μια παιδική χαρά κάποια παιδιά ζουν την ηλικία τους.
Και τελικά;
Η Κοινωνικοποίηση υφίσταται εκεί που ρέει η ζωή.. εκεί ακριβώς χτίζονται και οι αναμνήσεις...κ ας αργήσουν λίγο να μιλανε αγγλικά, να χορεύουν, να τρεχουν στίβο ή να μαθαίνουν πολεμικές τέχνες.
Ειρήνη Παπαδοπούλου