23/10/2025
Κάτι βασικό που οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουμε — ή δεν έχουμε καταλάβει ακόμα — είναι ότι δεν εκπαιδεύουμε ένα παιδί την ώρα της κρίσης. ⚡
Έτσι κι αλλιώς, θα έχεις σίγουρα παρατηρήσει ότι σπάνια το παιδί θα διορθώσει την ακατάλληλη συμπεριφορά του μόνο και μόνο επειδή του είπες να τη σταματήσει.
Γιατί «δεν ακούει», ε; 👂
Για διάφορους λόγους — αλλά κυρίως γιατί εκείνη την ώρα, αν το παιδί δεν είναι συνδεδεμένο μαζί σου, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.
(Εκτός, βέβαια, αν χρησιμοποιούμε τον φόβο ως στυλ διαπαιδαγώγησης… αλλά τότε αυτό σημαίνει ότι, ως γονείς, έχουμε παραιτηθεί από τον ρόλο του καθοδηγητή–εκπαιδευτή. Και αυτό είναι μια άλλη ιστορία…) 😔
Και τι κάνουμε τότε; 🤔
Ας πούμε ένα παράδειγμα:
Το παιδί μας χτυπάει και συνεχίζει, ενώ του είπαμε να σταματήσει.
Το «δεν χτυπάμε ζώα και ανθρώπους» είναι ένα αδιαπραγμάτευτο όριο.
Οπότε, το πρώτο βήμα είναι να σταματήσουμε τη συμπεριφορά.
Με άλλα λόγια, λέμε π.χ. «Δεν επιτρέπω να με χτυπάνε» και απομακρυνόμαστε ή πιάνουμε απαλά τα χέρια του ή βάζουμε τα χέρια ανοιχτά μπροστά μας.
Αμέσως μετά, ασχολούμαστε με τη σύνδεση και τη σχέση. 💞 (δες εικόνα)
Με άλλα λόγια, περνάμε χρόνο μαζί, μιλάμε, παίζουμε — υπάρχουμε στο ίδιο χωροχρόνο.
👉 Και ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΔΕΘΕΙ, τότε εκπαιδεύουμε πραγματικά:
εξηγούμε στο παιδί γιατί δεν πρέπει να χτυπάμε τα ζώα και τους άλλους, και του δείχνουμε πώς να φερθεί διαφορετικά.
Θα μου πεις… απλά είναι όλα αυτά; Όλα θα φτιάξουν μαγικά;
Καθόλου 😅 — ειδικά αν, ως παιδιά, μάθαμε να μας βάζουν όρια με βία, απομόνωση, απειλές ή τιμωρίες. (και μη μου πεις εμείς τι πάθαμε, ε 😝)
👉 Μαθαίνεται όμως όλο αυτό. Πώς να βάλουμε όρια με σεβασμό…
Αν σε ενδιαφέρει λοιπόν να δεις τον ρόλο ως καθοδηγητή - εκπαιδευτή, να ξεχωρίσεις τι είναι όριο, πότε χρειάζεται να το βάλεις, πότε όχι και πώς να το βάλεις με σεβασμό και σιγουριά,
έχω δημιουργήσει ένα σεμινάριο ακριβώς για αυτό το θέμα και θα συναντηθούμε το Σάββατο 8/11.
Γράψε «όρια» στα σχόλια και θα σου στείλω προσωπικό μήνυμα με πληροφορίες.
