
12/09/2025
Δε μπορώ να σε προστατεύσω.
Ξέρεις τι θάρρος χρειάζεται για να παραδεχτείς μέσα σου πως δεν μπορείς να προστατεύσεις αυτό που περισσότερο έχεις αγαπήσει στη ζωή σου;
Δε μπορώ να σε προστατεύσω από τον πόνο, από την απόρριψη, από τον κόσμο. Τον κόσμο που σε έφερα.
Δε μπορώ να σε προστατεύσω από τις σκέψεις σου, δεν μπορώ να σε προστατεύσω από το σκοτάδι, από όλα όσα θα λαχταρίσεις και εκείνα που θα χάσεις στην πορεία.
Δεν μπορώ. Δεν ήταν ποτέ στον έλεγχο μου. Υποψιάζομαι πως είναι μια ακόμα μορφή της αγάπης.
Να κάνω ότι μπορώ παρόλο που ξέρω πως δε τα μπορώ όλα.
Να σε προστατεύω με όσα μπορώ ακόμα και αν ξέρω πως δεν είναι στο χέρι μου η ζωή σου.
Κάποιοι με χλευάζουν γιατί πιστεύω, στην Παναγία, τον Θεό, το Πνεύμα. Άλλοι με ρωτούν τι περιμένω από την προσευχή;
Μα ίσως να μη καταλάβουν πως εκεί που δεν χωράει ο έλεγχος μου, στρέφομαι σε εκείνους.
Εκεί πού δεν φτάνει η προστατευτική μου ασπίδα , εμπιστεύομαι την δική σου.
Εκεί που το σκοτάδι φαινομενικά κερδίζει, η προσευχή μου είναι το μόνο κεράκι που έχω προς στιγμής, να μη με πνίξει η σκιά του.
Μπορεί η προστασία που έχω να σου δώσω να μην είναι πάντα,χρήσιμη ή αρκετή... Μα εκεί που δε χωράει το ανθρώπινο μου χέρι, υπάρχει η προσευχή.
Και όταν δεν μπορώ να προστατεύω εσένα... Θα στραφω στη γενέτειρα σου, τη Γη. Πάντα υπάρχει κάποιος που χρειάζεται να προστατευτεί.
Θα του απλώσω το χέρι, να μπορέσει να κρυφτεί. Θα βάλω ασπίδα το κορμί μου, σαν να ήταν δικό μου παιδί. Θα φροντίσω να πάρει αγάπη...
Σαν να ήσουν Εσύ.
Από τα *γράμματα στην κόρη μου, παρατηρώντας το σκοτάδι να καταπίνει παιδιά...
Χαρά 🫂