04/12/2024
"-Δηλαδή πώς ζούσαμε παλιά χωρίς ψυχολόγο;
Όπως ζούσαμε πιο παλιά χωρίς αντιβίωση μάνα μου, δύσκολα. Όποιον πάρει ο χάρος για μια μόλυνση. Όπως ζούσαμε χωρίς καλή οδοντιατρική φροντίδα, ψοφάγαμε στον πόνο για ένα φρονιμίτη.
Η εποχή που ζούμε είναι δύσκολη και μεταβατική. Όπως όλες δηλαδή που προηγήθηκαν και όλες που θα έρθουν. Έχει όμως μια φανερή, διακριτή αλλαγή στην αντιμετώπιση της ψυχικής υγείας και εντέλει της καθημερινότητας. Φεύγει το στίγμα της ψυχικής νόσου μέσα στην κοινωνία από τη μια μεριά - έχει κάνει πολύ καλό η φράση «όλοι έχουμε τα θεματάκια μας» - κι από την άλλη εξελίσσεται πολύ, πάρα πολύ η προσέγγιση των ανθρώπων από τους ψυχολόγους.
Έχω ζήσει την εποχή που η φιγούρα του θεραπευτή ήταν ουσιαστικά ένας ακόμα εξουσιαστής, η ψυχολογία έχει ΚΑΙ σκοτεινές ρίζες. Πολλές ψυχιατρικές /ψυχολογικές /νευρολογικές προσεγγίσεις έχουν δώσει ένα καλό χεράκι σε καθεστώτα για να βασανίσουν ανθρώπους ή για να εγκαταστήσουν στον πληθυσμό μοντέλα υπακοής. ΟΚ, ναι, έχουν γίνει όλα αυτά. Και οι μηχανολόγοι φτιάχνουν όπλα, φτιάχνουν και καφετιέρες. Δεν θα πάρω καφετιέρα γιατί οι μηχανές σκοτώνουν;
Ναι είναι μια σκληρή και μεταβατική και ασαφής εποχή αυτή. Αλλά το δώρο του να μπορούμε να πάμε σ έναν άνθρωπο και να ασχοληθούμε, με τη γνώση του και τη βοήθεια του, με τον εαυτό μας, είναι από τα λίγα καλά αυτής της εποχής. Ας μην το πετάμε.
Λέγαμε εχθές με μια φίλη ότι άμα δεν έχεις νερό τρεχούμενο είναι δικαιολογημενο να μην αστράφτουν τα ρούχα σου ή το σώμα σου. Άμα όμως το νερό υπάρχει, πλενόμαστε γμτ.
Ε, υπάρχει τρεχούμενη θεραπεία. Να πετάξουμε από πάνω μας βάρη. Δε γίνεται άνθρωποι να κυλιουνται σε βάλτους που μπορεί να τους σαρώσει μια όμορφη, απελευθερωτικη ψυχοθεραπεία.
Είναι τόσος πολύς ο πόνος. Και είναι αχρείαστος μωρέ. Είναι κρίμα."
Vera Dickey