Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt

13/09/2025

Φθινόπωρο...τα κεφάλια μέσα;

Τι βιασύνη έχει πιάσει τους ανθρώπους να ξαναμπούν στους κανονικούς τους ρυθμούς; Στα ατελείωτα ωράρια εργασίας και στις λοιπές υποχρεώσεις; Που με το που έσκασε μύτη ο Σεπτέμβρης λένε χαιρέκακα «Άντε, τα κεφάλια μέσα!» και εύχονται «καλό χειμώνα!» παραλείποντας μια ολόκληρη εποχή του χρόνου; Η αλήθεια είναι πως το φθινόπωρο είναι η πιο γλυκιά εποχή..το δηλώνουν οι αχτίδες που χαμηλώνουν για να χαϊδέψουν το ηλιοκαμένο δέρμα, τα σταφύλια που στάζουν μέλι και άρωμα, το φωνάζουν τα θερινά σινεμά και τα αρχαία θέατρα που υποδέχονται ακόμα θεατές, τα τραπεζάκια έξω που φιλοξενούν ζωηρές παρέες..το φθινόπωρο είναι ο μέρμηγκας του Αισώπου που συλλέγει τη σοδειά του καλοκαιριού - σοδειά εμπειριών, εικόνων και ήχων, σκέψεων και αποφάσεων- και την κρατά ως αποθεματικό δυνάμεων για τον χειμώνα. Διόλου δεν φθίνει αξίας το φθινό..πωρο ,αντιθέτως, είναι μια ολόκληρη εποχή μετάβασης που οφείλει να τηρείται με τελετουργική ευλάβεια..για να πάει καλά η υπόλοιπη χρονιά! Γιαυτό, παρακαλώ όχι τα κεφάλια μέσα ακόμα ,αλλά έξω, ψηλά, εκεί που υπάρχει ακόμα φως.

©2025 Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Gestalt Therapist & Supervisor
Cinematherapisttherapy

04/09/2025

Όνειρα θερινής νυκτός

«Μα δεν βλέπω όνειρα, γιατί δεν με πιστεύετε;» διατείνονται πολλοί θεραπευόμενοι.
Εννοείται ότι τους πιστεύω. Πιστεύω ότι δεν τα θυμούνται, όχι ότι δεν τα βλέπουν.. αλλιώς ο εγκέφαλος τους θα ήταν νεκρός..
Είναι όμως οι ίδιοι που όταν πηγαίνουν διακοπές, θα έρθουν πίσω θριαμβευτές για να δηλώσουν: επιτέλους είδα όνειρα!!
Τα όνειρα λοιπόν είναι σαν τα αστέρια..πάνω από τα φώτα της πόλης δεν γίνονται εύκολα ορατά . Όταν όμως απομάκρυνεται κανείς από το άστυ, από τα άγχη και τις υποχρεώσεις που συγκατοικούν εκεί μαζί του, μπορεί να θαυμάσει τους διάφορους ψυχικούς αστερισμούς που σχηματίζονται.. μέσα του. Μπορεί να προσέξει, να θυμηθεί και να αναλύσει τα όνειρα του. Να κοιτάξει βαθιά στην ψυχή του, να συνδεθεί με την εσωτερική του σκέψη, και μνήμη, να επιχειρήσει μια ανασκόπηση των γεγονότων που του συνέβησαν όλη την χρονιά και να αποκαλύψει τα βαθύτερα συναισθήματα που κρύβονταν ως τώρα πίσω από αυτά. Από ένα τέτοιο υλικό γεννιούνται τα όνειρα.
Γι'αυτό αν κοιμηθήκατε κάτω από τα αστέρια αυτό το καλοκαίρι και αφήσατε τον εαυτό σας να ονειρευτεί, φέρτε αυτό το υλικό πίσω στη θεραπεία σας που τώρα επιστρέφετε. Είναι από τα πιο πολύτιμα, θεραπευτικά, δώρα του καλοκαιριού!

©2025 Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Gestalt Therapist & Supervisor
Cinematherapisttherapy

26/08/2025

Το φετινό καλοκαίρι μου έχει γεύση.. Οδύσσειας..Πρώτα ήρθε το μυθιστόρημα του Ζάκαρι Μέισον "Τα χαμένα βιβλία της Οδύσσειας" που ξαναφηγείται το μύθο και με ευφάνταστο αλλά αληθοφανή τρόπο τον πηγαίνει παρακάτω. Εξελίσσοντας το αρχέτυπο της Οδύσσειας, ο Μεισον συμπληρώνει τα κενά και σμίλευει με γωνίες, όχι ιδιαίτερα κολακευτικές για τους ήρωες του Τρωικού πολέμου με πρώτο από όλους τον Οδυσσέα..
Έπειτα ήρθε η συγκλονιστική ταινία του Ουμπέρτο Παζολίνι "Η επιστροφή", να προχωρήσει πέρα από το μύθο στην ανθρώπινη αλήθεια και να μας ξανασυστήσει τον Οδυσσέα -όχι όπως θα θέλαμε αλλά όπως φοβόμαστε ότι θα ήταν μετά το τέλος του πολέμου -σαν κάθε άνθρωπος μετά από κάθε πόλεμο : ένα ερείπιο του εαυτού του που πασχίζει να απαλλαγεί από τις τύψεις για το τέχνασμα του και όλα όσα έκανε σε εκείνο τον πόλεμο. Που παλεύει να ξανακερδίσει την αγάπη του παιδιού και της συζύγου που εγκατέλειψε...που με ταπεινότητα ανακαλύπτει ότι η αξία της ζωής είναι στα απλά, τα καθημερινά, τα πανανθρώπινα αγαθά: ένα σπίτι, ο έρωτας, οι άνθρωποι του..αυτά είναι η Ιθάκη. Μια ταινία που αξίζει να δείτε!

Μαρία Μαυρίδου
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια & Επόπτρια Gestalt - Cinematherapist

17/07/2025

Τέτοια εποχή, δυο χρόνια πριν...

Ένα ταξίδι σε μια άλλη χώρα μπορεί να είναι ταξίδι στο χρόνο, είτε εμπρός συναντώντας τεχνολογικές καινοτομίες που ακόμη δεν ήρθαν στη χώρα σου, είτε προς τα πίσω, βλέποντας μνημεία του παρελθόντος σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους ..μπορεί όμως να είναι και ένα ταξίδι στην πολιτισμική ιστορία, γενικότερα, από τις επιστήμες όπως την αρχαιολογία και την αρχιτεκτονική μέχρι τις Τέχνες και συγκεκριμένα, την 7η Τέχνη:
Το τελευταίο μου ταξίδι στην Ιταλία του Νότου , υπήρξε ένα τέτοιο, κινηματογραφικό ταξίδι: από τα μέρη που πέρασα πριν δυο καλοκαίρια, πέρασε και ο φακός σπουδαίων Ευρωπαίων κινηματογραφιστών, και τα αποτύπωσε σε ταινίες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον σινεμά:
Θυμάμαι να περιτριγυρίζω τα σοκάκια της Napoli τέτοιες μέρες, και να διαπιστώνω ότι παντού στην πόλη υπήρχαν φωτογραφίες της Σοφίας Λόρεν ως la mama, αφού εκεί γυρίστηκαν εμβληματικές ταινίες με το κινηματογραφικό δίδυμο: Λόρεν- Μαστρογιάννι όπως «Γάμος αλά Ιταλικά» και «Χθες, σήμερα, αύριο»(Βιτοριο ντε σικα ) και πολλές άλλες (Ναπολιτάνικη ταραντέλα, η ωραία και ο Ναπολιτάνος, η ωραία μυλωνού κτλ)
Σαν σήμερα, επισκεπτόμουν στο μοναδικής αρχιτεκτονικής Alberobello έναν από τους χαρακτηριστικούς «τρούλους»-σπίτια όπου γυρίστηκε η ταινία Casanοva με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννη, όπως με πληροφορούσε μια αφίσα που υπήρχε εντός του.
Κάποιο μεσημέρι, υπό 42 βαθμούς Κελσίου, έφτασα στην Matera, πόλη-μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco, για να αντικρίσω ένα απόκοσμο σκηνικό: τις λαξευμένες στο βράχο σπηλιές Sassi, τις οποίες παλιότερα ο Πιερ Πάολο Παζολίνι αλλά και πιο πρόσφατα ο Μελ Γκίμπσον χρησιμοποίησαν ως μεταφυσικό background για τις βιβλικές τους ταινίες.
Το ταξίδι τελείωνε στην ακτογραμμή της Costiera Amalfitana , όπου δεν μπορούσα παρά να θαυμάσω από ψηλά τις ονειρικές παραλίες στις οποίες εξελίσσεται το θρίλερ της Πατρίτσια Χάισμιθ «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλει» με τους Τζουν Λο, Ματ Ντειμον, Γκουίνεθ Πάλτροου, ενώ η μουσική επένδυση της ταινίας ακουγόταν από τα ηχεία του αυτοκινήτου..

©2025 Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Gestalt Therapist & Supervisor
Cinematherapisttherapy

04/06/2025

ΚΘΒΕ 1/6/25: Τελετή αποφοίτησης ψυχοθεραπευτών gestalt( Gestalt Foundation).
Η συγγραφή μιας διπλωματικής μοιάζει με μια γέννα, μια γόνιμη, μακρά διαδικασία, κατά την οποία το βίωμα ενός εκπαιδευόμενου μετασχηματίζεται σε επιστημονικό λόγο.
Ως επόπτρια διπλωματικών είναι τιμή και χαρά να συμμετέχω σε πολλές τέτοιες "γέννες"!
Συγχαρητήρια για την αποφοίτησή των νέων συναδέλφων μας!

27/04/2025

Μεσοπέλαγα του νου

Πελαγώνω!φωνάζει μια φωνή μέσα σου...
Φυσικά και πελαγώνεις, όταν ενώ είσαι εν μέσω πελάγους, δεν το αναγνωρίζεις!
Δεν βλέπεις δηλαδή την δυσκολία της κατάστασης στην οποία βρίσκεσαι και η οποία προέρχεται από το ΠΕΔΙΟ, αλλά θεωρείς αντίθετα ότι ΕΣΥ είσαι που έχεις το πρόβλημα!
Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ συνηθισμένο σε ανθρώπους που έχουν μάθει να σηκώνουν πάνω τους όλο το βάρος της ευθύνης (enter: narcissism), θεωρώντας ότι είναι υποχρέωσή τους να ευχαριστούν ή να σώζουν τους άλλους, τραβώντας αυτοί και μόνο αυτοί το κουπί της σχέσης....και ενώ πελαγοδρομούν μεταξύ αμφιβολίας και ενοχής για το αν είναι αρκετά καλοί, βοηθητικοί, ενσυναισθητικοί κ.α., την ίδια στιγμή οι έτεροι στη σχέση ούτε που νοιάζονται να αναρωτηθούν το ίδιο, πόσο μάλλον να αναθεωρήσουν τη δική τους στάση - αντίθετα, ρίχνουν ευχαρίστως όλη την ευθύνη στον απέναντι. Έτσι, το πράγμα όλο και χειροτερεύει, με το υπεύθυνο άτομο να παλεύει μεσοπέλαγα του μυαλού του με μόνο σωσίβιο τη σκέψη: ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω... μέχρι έστω να σταματήσει να αναρωτιέται ποιος από τους δυο είναι ο στραβός και να πει: μα, ο γιαλός φυσικά!

©2025 Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Gestalt Therapist & Supervisor
Cinematherapisttherapy

01/04/2025

" Τα πάρκα των άλλων" Σόφια

01/04/2025

Αν ο βοσκός είναι ο σύγχρονος πολιτισμός, προς τα πού πηγαίνει τους ανθρώπους -πρόβατα;
Προς μια ξέφρενη τεχνολογική " εξέλιξη" ή μήπως πρέπει να τους επιστρέψει πίσω στη φύση; Εγκατεστημένο στο "Νότιο Πάρκο" , αυτό το εντυπωσιακό γλυπτό με έβαλε σε σκέψεις..το ίδιο και η πόλη που το φιλοξενεί, η Σόφια, της οποίας το ένα τρίτο της έκτασης είναι πράσινο , με υπέροχα αστικά και περιαστικά πάρκα για την συντήρηση των οποίων ο δήμος δαπανά ετησίως 20 εκατομμύρια ευρώ ! Και όχι μόνο. Κατά γενική απαίτηση, .αγοράζει τώρα νέες εκτάσεις για να τους μετατρέψει σε ελεύθερους χώρους πρασίνου.
Το δάσος είναι κομμάτι της πόλης και όπως διαπίστωσα, οι άνθρωποι ζουν μέσα σε αυτό, αθλούνται, κάνουν βόλτες, ποδήλατο, πικνικ χωρίς να χρειάζεται να φύγουν κάπου μακριά.
Η εκδρομή της Οικοτοπίας :" Τα πάρκα των άλλων" μου πρόσφερε πολλές πράσινες εικόνες, ήχους πουλιών και απρόσμενες εμπειρίες.. και φυσικά, μπόλικη τροφή για σκέψη για τα δικά μας (ανύπαρκτα σχεδόν) πάρκα..

10/03/2025

The Brutalist – μια ( φρικτά) υπέροχη ταινία

Μα τι είναι επιτέλους αυτό το The Brutalist, η ταινία η οποία κέρδισε φέτος τόσες διακρίσεις; Είναι μια υπέροχη οσκαρική ταινία ή μια αληθινά φρικτή(brutal) ταινία που δικαιώνει τον τίτλο της;
Δεν είναι εύκολο να δώσει κανείς μια απάντηση- οι απαντήσεις είναι πολλές, όπως πολλά είναι και αυτά που αντιπροσωπεύει η ταινία: ο φακός του 36χρονου σκηνοθέτη Brady Corbet ακολουθεί τον oυγγροεβραίο αρχιτέκτονα Λάσλο Τοθ (τον υποδύεται συγκλονιστικά ο ουγγρικής καταγωγής Adrien Brody) στο ταξίδι της ζωής του προς τη γη της επαγγελίας. Με όχημα την προσωπική του ιστορία, αφηγείται την ιστορία της Ανέγερσης της μεταπολεμικής Αμερικής από τους Μετανάστες, αλλά και την ιστορία των διακρίσεων, του ρατσισμού που βίωσαν στο δύσκολο αγώνα τους για την επιβίωση.
Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι είναι η ιστορία του Πλούτου που εκμεταλλεύεται, διαφθείρει, εξουσιάζει και εντέλει καταστρέφει τον ίδιο τον άνθρωπο που τον φέρει. Πάνω από όλα όμως, είναι η ιστορία της Ανθρώπινης Δύναμης μιας καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας που εκκινεί από τη στέρεη πεποίθηση ότι «ξέρω ποιος είμαι» παρόλο που έχω χάσει τα πάντα, «ξέρω που πηγαίνω» ενώ μοιάζω χαμένος, και κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες θα αγωνιστώ για να φτάσω εκεί!
Στην περίπτωση του Τοθ, αυτός ο σκοπός δεν προέρχεται τόσο από τη ναρκισσιστική φιλοδοξία να δοξαστεί ο ίδιος μέσα από το έργο του, όσο να μετουσιώσει το ανθρώπινο δράμα που βίωσαν εκείνος και η γυναίκα του, μεταξύ χιλιάδων άλλων αθώων, στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να τον μετουσιώσει μέσα από την αρχιτεκτονική του τέχνη. Ο Τοθ δεν θέλει να κατασκευάσει απλά κτήρια. Θέλει να υψώσει μνημεία (μπρουταλισμού) που αφηγούνται, ή μάλλον κραυγάζουν μια ιστορία φρίκης αλλά και συνάμα αγάπης- όπως μαθαίνουμε στο τέλος της ταινίας.
Από ψυχολογική σκοπιά, η ταινία The brutalist- η οποία αποτελεί πολύτιμο υλικό για να «δουλέψει» κανείς κινηματογραφοθεραπευτικά-θα μπορούσε κάλλιστα να αφορά την ιστορία του Ανθρώπινου Τραύματος, τόσο του συλλογικού όσο και του ατομικού: του Τραύματος που πληγώνει σώματα και ψυχές, που δημιουργεί θύτες και θύματα, αλλά και τους εναλλάσσει στους ρόλους αυτούς. Υπό αυτή την έννοια, όλα τα πρόσωπα της ταινίας, ακόμα και τα πιο αντιπαθή, όπως του μεγιστάνα Βαν Μπιούρεν, είναι τραγικά πρόσωπα, παγιδευμένα στην δική τους, μνημειώδη ιστορία κακοποίησης- εδώ ο σκηνοθέτης φαίνεται ότι απευθύνει στο κοινό μια προειδοποίηση : όσο δεν βγαίνει κανείς από το φαύλο κύκλο της κακοποίησης, όσο αυτή δεν καταγγέλλεται από το θύμα και δεν τιμωρείται, τόσο η Ιστορία θα επαναλαμβάνεται..οι συνειρμοί δικοί σας.
Στην ταινία οι πρωταγωνιστές είναι επίσης πολλοί: είναι οι ήρωες και οι αντι-ήρωες(εξαιρετικό παίξιμο από όλο το καστ!), είναι η Αρχιτεκτονική με το εμβληματικό κτήριο-μνημείο του Τοθ, είναι ακόμη και το ίδιο το άγαλμα της Ελευθερίας που έχει ένα ρόλο-κλειδί!
Πρωταγωνιστούν επίσης η Μουσική που συμπάσχει με τον ήρωα κορυφώνοντας την ένταση σε στιγμές, η Φωτογραφία που καθηλώνει με εικόνες που εισβάλλουν στο μυαλό του θεατή στέλνοντας τα δικά τους προσληπτικά μηνύματα -λογικό λοιπόν ότι κέρδισε τα Όσκαρ και στις δυο αυτές κατηγορίες. Φυσικά, η μεγάλη πρωταγωνίστρια είναι η Σκηνοθεσία- άξιο απορίας πώς η ταινία έχασε αυτό το Όσκαρ!;;
Χάρη στη σκηνοθεσία, γινόμαστε ως θεατές , τα αυτιά και τα μάτια του ήρωα από την πρώτη στιγμή της άφιξής του στην Αμερική, ενώ στη συνέχεια ενωνόμαστε με την παλλόμενη καρδιά του, μέχρι την τελική δικαίωση.
Τι είναι λοιπόν το Brutalist; μοιάζει να αναρωτιόμαστε μέχρι τέλους..και όταν η αυλαία κλείνει, μια φράση αφήνει άλλη μια απορία να αιωρείται παρέα: Τι αξίζει περισσότερο στη ζωή ενός ανθρώπου, η διαδρομή ή ο προορισμός;

©2025 Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Gestalt Therapist & Supervisor
Cinematherapisttherapy

28/02/2025

14/02/2025

Love is a delicate state of being..

11/02/2025

Being present is a Present

«Ό,τι πολυτιμότερο έχει να δώσει κανείς σε κάποιον, είναι η προσοχή του» σύμφωνα με τη φιλόσοφο Simone Weil. Η ρήση της, η τόσο επίκαιρη στην εποχή μας με συνδέει με το ρόλο μου ως ψυχοθεραπεύτρια.
Ζώντας σε μια εποχή διάσπασης, πλούσιας σε ερεθίσματα αλλά φτωχής σε προσοχή και επικέντρωση σε οποιοδήποτε από αυτά, φτωχής σε βούληση να θέλει κανείς να αφιερώσει χρόνο για να ασχοληθεί επισταμένα με οτιδήποτε και οποιονδήποτε, ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι ακριβώς αυτός: είμαι εδώ για να σου δώσω την αμέριστη προσοχή μου. Είμαι εδώ για όσο διαρκεί η θεραπευτική ώρα για να σε προσέξω, να σε δω και να σε ακούσω, είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να αποσαφηνίσεις ιδέες, να επαναδιατυπώσεις σκέψεις, να αναστοχαστείς πάνω στις εμπειρίες σου. Είμαι εδώ μαζί σου για όσο διαρκεί η θεραπευτική σχέση, για να κάνουμε τις συνδέσεις μεταξύ των κουκίδων της ζωής σου , για να βρούμε τη εκάστοτε μορφή που αποκαλύπτεται όταν αυτό συμβεί, για να ανακαλύψουμε τα κρυμμένα κίνητρα, τα βαθύτερα νοήματα. Αλλά επίσης, είμαι εδώ για να να μοιραστώ μαζί σου σκέψεις, βιώματα, συναισθήματα, για να δω τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου και αφού τα «δανειστώ» , να σου «δανείσω» το σώμα μου ως αυτό που νιώθει αυτό που σε σένα είναι ακόμα παγωμένο: το άγχος, τον πόνο, τη χαρά.
Είμαι εδώ μαζί σου ως συνοδοιπόρος, μάρτυρας της διαδικασίας της ζωής σου, είμαι παρούσα στο παρών σου. Είμαι εδώ γιατί πιστεύω ότι: Being present is a Present

©2025 Μαρία Μαυρίδου Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Gestalt Therapist & Supervisor
Cinematherapisttherapy