The psychotherapy project

13/08/2025

Σύγχρονες θεραπευτικές προσεγγίσεις ορίζουν το τραύμα ως την απουσία υποστήριξης και συναισθηματικής συνοδείας. Με απλά λόγια τραύμα είναι να μένεις μόνος στην οδύνη σου, η μοναξιά μέσω της οποίας βιώνεται το γεγονός, όχι το γεγονός καθαυτό.
Είμαστε κοινωνικά όντα, οι άλλοι άνθρωποι είναι απαραίτητοι τόσο για την επιβίωση όσο και για την ευημερία μας. Όταν έχουμε βιώσει τη σύνδεση με επισφάλεια, κίνδυνο, πόνο, τότε για την προστασία μας αναπτύσσουμε μηχανισμούς που αποσυνδέουν, αποκόπτουν, κλείνουν, παγώνουν τις συνδέσεις. Η ανάγκη όμως παραμένει.

Απέναντι στο δύσκολο συναίσθημα, είναι συχνό να σπεύσουμε να δώσουμε συμβουλές, να προτείνουμε τρόπους εξάλειψης του, να λαβουμε αγωγή, να αναζητήσουμε εύκολες, γρήγορες, "ανώδυνες" λύσεις.

Για όσο καιρό εργάζομαι με ανθρώπους θεραπευτικά, η φράση "πες μου τι να κάνω για να νιώσω καλύτερα" είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου. Με πιάνω να νιώθω αμήχανα και άβολα όταν κάποιος κάθεται απέναντι μου και μου ζητάει κάποια λύση με τέτοια επειγοντότητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι "πρέπει" να κάνεις για να αισθανθείς καλύτερα. Δεν έχω λύσεις, δεν έχω συμβουλές, γνωστικές αναδομήσεις, ερμηνείες της εμπειρίας σου. Δεν έχω την ενόραση, τη συνταγή, το μαγικό ραβδί για την έξοδο από τη δυσκολία και τον πόνο.

Οπότε τι έχω; Τι μπορώ στα αλήθεια να κάνω;

Χώρο. Χώρο για έκφραση, για τη βίωση του συναισθήματος. Έχω την δέσμευση, την απόλυτη παρουσία μου, και αυτό είναι το μόνο που μπορώ να προσφέρω, θεραπευτικά και ανθρώπινα, χωρίς κριτική, χωρίς επιβολή και απαίτηση για αλλαγές και μετακινήσεις. Τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται ώσπου να βρεθεί το νόημα της εμπειρίας, την εμπιστοσύνη ότι μέσα σου είναι η "λύση" και την πίστη ότι μπορείς να τη βρεις. Έχω τη σχέση, στην οποία προσπαθώ να μπαίνω με αυθεντικότητα και, όπως λέει ο Ρότζερς, διακινδυνεύοντας τον εαυτό μου. Τη σχέση και την ελπίδα ότι θα λειτουργήσει επανορθωτικά, ότι θα προσφέρει ένα διαφορετικό, αντισταθμιστικό βίωμα. Όχι μόνο για σένα, αλλά και για μένα.

"Τραύματα" που δημιουργήθηκαν από τη σύνδεση, μόνο μέσω της σύνδεσης μπορούν να "θεραπευτούν". Δεν είναι γρήγορο, εύκολο και σε καμία περίπτωση δεν είναι ανώδυνο. Είναι ,όμως, εφικτό.

-Λιάνα

10/07/2025

Η οικογένεια στην Ελλάδα, ενδιαφέρεται πρώτα για το τι θα πουν οι άλλοι…

Προσπαθούν να διατηρήσουν μια “καλή” δημόσια εικόνα

Σκεφτείτε πόσο η ψυχική νόσος θεωρείται “πρόβλημα” που καταστρέφει την εικόνα της Αγίας Οικογένειας και πρέπει να κρυφτεί κάτω από το χαλί…

Το κοινωνικό στίγμα και η σιωπή δεν καλύπτουν ΜΟΝΟ τις “σοβαρές” ή “ορατές” ψυχικές νόσους, όπως η ψύχωση ή η σχιζοφρένεια ή διπολική διαταραχή, αλλά και/κυρίως τις διαταραχές προσωπικότητας - που συχνά δεν παίρνουν ποτέ διάγνωση και μένουν αόρατες μέσα στην οικογένεια με συνέπειες σχεδόν πάντα καταστροφικές…

Δεν τις αναγνωρίζουμε ως ψυχικές νόσους?

Διαταραχές όπως η ναρκισσιστική, η οριακή (borderline) ή η αντικοινωνική συχνά περνούν ως χαρακτηριστικά προσωπικότητας ή ως δύσκολοι άνθρωποι.

Πόσες φορές έχεις πει “ε τον ξέρεις μωρέ τώρα…”

Έτσι, αντί να βλέπεται ως ανάγκη για θεραπεία, η συμπεριφορά τους ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ή αποσιωπάται.

Η κοινωνία δεν βλέπει καθαρά την κακοποίηση όταν δεν είναι σωματική!

Οι διαταραχές προσωπικότητας πολύ συχνά οδηγούν σε ψυχολογική κακοποίηση: συναισθηματικό χειρισμό, ενοχές, εξάρτηση, απόρριψη, αστάθεια, φόβο.

Όμως επειδή «δεν φαίνεται», η κακοποίηση αγνοείται ή σχεδόν αποδομείται:
«έτσι είναι ο μπαμπάς σου»

«μην τον προκαλείς»

«μην το λες αυτό για τη μάνα σου»

Η οικογένεια κουβαλά συνενοχή από φόβο και άγνοια
Καλύπτει το άτομο με διαταραχή προσωπικότητας γιατί φοβάται τη διάλυση, αρνείται την αλήθεια ή απλώς δεν ξέρει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Αυτό όμως ενισχύει την τοξική δυναμική και την κάνει διαγενεακή.

Τα μέλη της οικογένειας υποφέρουν!

Ο ίδιος ο άνθρωπος με τη διαταραχή δεν βοηθιέται ποτέ, γιατί κανείς δεν του λέει την αλήθεια, ούτε τον ωθεί στη θεραπεία.

Η ψυχολογική βία κανονικοποιείται!!!!!

Ζούμε με φόβο, απορρύθμιση και δυσπιστία.

*τα αληθινά παραδείγματα είναι αμέτρητα και τα ζούμε καθημερινά στην δουλειά μας

* έχω μεγάλη αναγκή για δημόσια ανοιχτή συζήτηση, οπότε είστε εύπροσδεκτοι παρακάτω στα σχόλια ( και σε προσωπικό μηνυμα μπορείτε, με την προυποθεση να μπορώ εγω να το δημοσιευσω ανωνυμα μετα)

* ας αρχίσουμε να επιμορφωνόμαστε, να μοιραζόμαστε, να σπάμε το στίγμα και τελος να θεραπευομαστε κοινωνικά!

Άννα

11/06/2025

Το γραφείο μας θα βρίσκεται σύσσωμο εκει!
Σας περιμένουμε όλους και όλες!

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2025, 20:00 Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης Στην πολυθρόνα με την Εύχαρις: "Εγώ... ο Μπαμπάς Μου" Γιώργος Καπουτζίδης Θεόδωρος Παπακώστας Χάρης Βαρθακούρη...

15/05/2025

Πώς θα ήταν αν σε όλα τα σοσιαλ μίντια οι ψυχοθεραπευτές λέγαν όλη την αλήθεια;
Πόση έκθεση αντέχουμε;

Πως θα ήταν να μιλούσαμε για τα «δύσκολα»;

Σήμερα λοιπόν στάθηκε αφορμή ένα όνειρο ένα τραγούδι και μια κουβέντα, να μου ξυπνήσουν ένα δύσκολο και μη συχνά ειπωμένο θέμα της δουλειάς μας.

Όχι, η συχνή επικοινωνία των ειδικών - το τι μπορώ να κάνω εγώ σε σένα - να σε βοηθήσω να αναδείξεις τα θέματα σου, να τα δουλέψεις, να αφεθείς, να μάθεις να βάζεις όρια, να, να, να….

Αλλά η επιρροή και τα συναισθήματα που αφήνει ένας πελάτης στον θεραπευτή.

Συζητώντας με την αγαπημένη μου συνάδελφο Λιανα Τσαβδαριδου, για τους ανθρώπους που

“καταφέρνουν να μπουν κάτω από το δέρμα σου”

…γράφω τις σκέψεις μου χωρίς φόβο!

Για αυτούς τους ανθρώπους που κάθονται απέναντι σου σαν τραυματισμένα ανήλικα - όπως κ υπήρξαν- και σε δοκιμάζουν με όλους τους τρόπους που έχουν…

Αυτούς που κουβαλάς μαζί σου, την Κυριακή στην γιορτή της μητέρας, την Δευτέρα που θα γυρίσουν στην δουλειά τους, στις γιορτές, στις αργίες, στις επετείους, στην αρχή ή στο τέλος.

Τους κουβαλάς μαζί σου όταν πια θα έχουν σταματήσει την θεραπεία γιατι την βίωσαν σαν εξάρτηση, ή γιατί το πολύ κοντά τους φοβησε και το άφησαν πριν βιώσουν τον πόνο της απώλειας που φαντάζονταν πως θα νιώσουν.

Ο θεραπευτής (γράφω την λέξη και με ζορίζει- δεν αποκαλώ τον εαυτό μου θεραπευτή προτιμώ ψυχολόγος) δεν έχει χώρο στην δουλειά του, για τα δικά του συναισθήματα για τις δικές του σκέψεις. Και όμως αυτές υπάρχουν. Είναι εκεί! Τον συντροφεύουν, τον βοηθούν, με βοηθούν, μας βοηθούν να ζούμε, να μας επηρεάσουν, να μας αλλάξουν, να μας μεγαλώσουν! Να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας να ανακαλυπτουμε την ευαλωτότητα και στην απέναντι πολυθρόνα.

Ετσι λοιπόν με αφορμή ένα όνειρο για καποι@ πελάτ@ ένα τραγούδι και μια κουβέντα το σημερινό πόστ, δεν εξυμνεί το δώρο της ψυχοθεραπείας για τον θεραπευόμενο.

Αλλά το δώρο της ψυχοθεραπείας για τον θεραπευτή..

Ναι, κάποιους από σας θα σας κουβαλάμε πάντα μέσα μας.

Και σας ευχαριστούμε τόσο πολύ γιαυτο.

🎼Εγώ σιωπώ μες τις φωνές
Και δένω την καρδιά μου
Κι εσύ μετράς τις αντοχές
Μάγισσα, μάγισσά μου🎼

τραγούδι : άγγιγμα ψυχής - Μιχάλης Χατζηγιάννης.

Αννα

13/03/2025

Ο κ. Θανάσης Καμπαγιάννης, χθες, στην αφυπνιστική ομιλία στο Παντειο Πανεπιστήμιο, με δύο απλές κουβέντες, εξήγησε γιατί ένα «ανοιχτό» πένθος, μπορεί να φροντίσει και να στηρίξει κοινωνικά τους ανθρώπους στις ανθρώπινες δυσκολίες τους. #Τεμπη #ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ #ψυχικηυγεια

11/03/2025

🙏Οσο αφυπνιστικά και αν είναι, άλλο τόσο επικίνδυνα είναι τα εύπεπτα και όμορφα “quotes” για την ευτυχία, την θεραπεία, την επιτυχία, τον πόνο, το νόημα της ζωής!

✊🏽Η θεραπεία είναι πάντα εξατομικευμένη και δεν περιλαμβάνει «όμορφα» λογάκια , αλλά μάλλον σκληρές αλήθειες, κλάματα, γέλια, σιωπές και δέσμευση και επιμονή και πίστη και ελπίδα.

🧠Οπότε σήμερα δεν έχει έξυπνη ατάκα για likes. Αλλά ξενερωτη αληθεια!

15/02/2025

Οι ψυχολόγοι και η κοινωνική λειτουργός του γραφείου μας, θα απεργήσουμε την Παρασκευή 28/2/2025, καθώς θα συμμετέχουμε στην πορεία της Θεσσαλονίκης, διεκδικώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπων.

Οι σύλλογοι των ψυχολόγων δεν έχουν βγάλει καμία επίσημη ανακοίνωση.
Η συνείδηση μας και η ηθική μας όμως δεν μας αφήνει να μην πάρουμε ενεργή στάση απέναντι σε αυτόν τον αγώνα.

Ετσι στις 28/2 το γραφείο μας στην Μαρασλή 50, θα παραμείνει κλειστό.

Σας ευχαριστούμε

Ευχόμαστε να σας δούμε στην πορεία!

Αννα Γ. Ζιούπου

#Τεμπη #ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

24/12/2024

26/09/2024

Έτσι το ονειρεύομαι. Όπως η μούσα μου η αγέρωχη! Η θέα αυτή με την άρτια ανατριχιαστική της φωνή.

Έτσι το ονειρεύομαι και γώ! Να μην κατέβω ποτέ απτή “σκηνή”. Όσο με βαστάει η φωνή μου και τα πόδια μου. Όσο μου το επιτρέπει το μυαλό μου και η μνήμη μου.

Με σεβασμό στην επιστήμη μου, με σεβασμό στον άνθρωπο και ταυτόχρονα με απόλυτο σεβασμό στην θέληση μου, στο κίνητρο μου, στην χαρά μου, θα κάθομαι στην καρέκλα μου απεναντι σας.

Δεν είναι τα χρήματα ούτε η δόξα. Δεν κατακτάς κάτι και μετά ζεις. Ζεις για πάντα σαν στρατιώτης στην κλήση σου και κάθε μέρα επιλέγεις ξανά το ίδιο. Να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή!

Χθες δεν είδα μια κατάρρευση. Αλλά μια νίκη ενός ανθρωπου απεναντι στη ζωή. Μια ζωη βιωμένη σε όλα της τα δευτερόλεπτα!!!

Μόνο σεβασμός στην κα Μαρινέλλα! Και σε όλες(όλους) εκείνες τις Μαρινέλλες που δεν θα τα παρατήσουν ποτέ.

Που με πιστη και αφοσίωση για μια ζωή είναι εκεί!
Και νιώθουν γεμάτοι.
Και η ζωή τελικά αξίζει!

Άννα Γ. Ζιούπου.
#Μαρινέλλα

15/03/2024

Το γραφείο μας διοργανώνει το ακόλουθο μηνιαίο βιωματικό σεμινάριο που απευθύνεται σε εργαζόμενες μητέρες με σκοπό την ανταλλαγή βιωμάτων, εμπειριών και συμβουλών. ✨
Όποια ενδιαφέρεται για κράτηση θέσης, παρακαλώ να καλέσει στο τηλέφωνο που αναγράφεται στην αφίσα.📞
Σας ευχαριστούμε κι ανυπομονούμε να σας δούμε και να σας ακούσουμε. ☺️

25/01/2024

Groups season is on

23/12/2023

Καλές γιορτές!!

Οι ευχές ανήκουν πρώτα στον εαυτό! Με αυτοσεβασμό κ αγάπη!

Χρόνια πολλά σε όλες, όλους κ όλα!