Κατερίνα Πασχούλα, Ψυχολόγος

26/04/2025

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Ψυχικό τραύμα και τους τρόπους διαχείρισης μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/ekpaideytiko-seminario-efarmogi-tis-eikastikis-psychotherapeias-sto-psychiko-trayma/

09/02/2025

Αν γνωρίζετε ή υποψιάζεστε ότι ένα παιδί κακοποιείται ή παραμελείται, ΜΗΝ ΜΕΝΕΤΕ ΘΕΑΤΕΣ
👉Το Κέντρο Αναφοράς Περιστατικών της "Πρωτοβουλίας για το Παιδί" στη Βέροια είναι δίπλα σας 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, έτοιμο να ακούσει, να στηρίξει και να παρέμβει όπου χρειαστεί.
📞 Καλέστε στο 23310 23700 – ακόμα και μια ανώνυμη αναφορά μπορεί να σώσει ένα παιδί από τη βία, την εγκατάλειψη, ακόμα και τον θάνατο. Η κακοποίηση δεν είναι μακριά μας – μπορεί να συμβαίνει δίπλα μας, μέσα στη γειτονιά μας, ακόμα και στο σπίτι μας.
🆘 Η σιωπή σκοτώνει, αλλά η έγκαιρη αντίδραση μπορεί να σώσει μια ζωή!
Η διασφάλιση της ανωνυμίας των αναφερόμενων πολιτών είναι για εμάς απόλυτη προτεραιότητα και η διαχείριση του κάθε περιστατικού λαμβάνει χώρα με διακριτικότητα, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο την πρόθεση των πολιτών να βοηθήσουν ένα παιδί σε κίνδυνο.
📣Γίνετε η φωνή των παιδιών που δεν μπορούν να μιλήσουν!
Κάθε παιδί που κακοποιείται ή παραμελείται από τα άτομα που οφείλουν να του παρέχουν ασφάλεια και φροντίδα, βιώνει ένα βαθύ ψυχικό τραύμα, γνωστό ως "τραύμα προδοσίας".
Όταν η κοινότητα ή οι επίσημοι θεσμοί γνωρίζουν, αλλά δεν παρεμβαίνουν για τη διασφάλισή του και την απομάκρυνση του δράστη, τότε προδίδεται από όλους. Η συνειδητοποίηση αυτής της προδοσίας αφήνει βαθιά σημάδια στην ψυχοσύνθεση του παιδιού, επηρεάζοντας δυσμενώς την ανάπτυξη της προσωπικότητά τους, διαμορφώνοντας ένα μέλλον γεμάτο φόβο, δυσπιστία και πόνο.
Οι πιθανότητες να επαναλάβει τη βία ή να υιοθετήσει τον ρόλο του θύματος αυξάνονται δραματικά, διαιωνίζοντας έτσι τον κύκλο της κακοποίησης και της δυστυχίας.
Γι' αυτό, η παρέμβαση δεν είναι απλώς καθήκον – είναι ευθύνη όλων μας!

#ΠρωτοβουλίαΓιαΤηΒίαΚατάΤωνΠαιδιών #ΠαιδικήΠροστασία #ΠρωτοβουλίαΓιαΤοΠαιδί

27/01/2025

Δε μπορούμε να σβήσουμε
τις ζημιές που έγιναν μέσα μας
κατά την παιδική μας ηλικία,

αφού δε μπορούμε να αλλάξουμε
ούτε στο παραμικρό το παρελθόν μας.

Μπορούμε όμως να αλλάξουμε
και να αναδιοργανώσουμε
τον εαυτό μας,

κι έτσι να ξανακερδίσουμε
τη χαμένη μας ενότητα,

αν αποφασίσουμε
να κοιτάξουμε από κοντά
και να συνειδητοποιήσουμε

τη γνώση που έχουμε αποθηκεύσει
γι' αυτά που έγιναν στο παρελθόν.

Αυτός ο δρόμος
σίγουρα δεν είναι εύκολος,

σε πολλές περιπτώσεις όμως
είναι ο μόνος τρόπος για να
μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας

την ορατή και απάνθρωπη
φυλακή της παιδικής μας ηλικίας.

Μόνο έτσι μπορούμε
να μετατρέψουμε τον εαυτό μας

από το ανίδεο θύμα
που ήταν στο παρελθόν,

σε υπεύθυνο άτομο
που γνωρίζει τη δική του ιστορία
και μπορεί να ζήσει μαζί της.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως,
κάνουν το ακριβώς αντίθετο
και δεν συνειδητοποιούν

ότι, στην ουσία, η ιστορία τους,
τους καθορίζει συνεχώς το παρόν.

Συνεχίζουν να ζουν
μέσα στην απωθημένη
και ανεπίλυτη κατάσταση

που παγιώθηκε
στην παιδική τους ηλικία.

Καθοδηγούνται
από ασυνείδητες αναμνήσεις
και απωθημένα συναισθήματα,

τα οποία όσο παραμένουν
ασυνείδητα και αξεδιάλυτα,

συχνά καθορίζουν
με σχεδόν διαστροφικό τρόπο,
καθετί που κάνουν ή δεν κάνουν.

Άλις Μίλερ
.....................................................................

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας
Μετάφραση: Ευηνέλλα Αλεξοπούλου

07/09/2024

Τα παιδιά έχουν ανάγκη από σαφή όρια. Η οριοθέτηση αυτή επιτυγχάνει διάφορα πράγματα. Πρώτον, τα διδάσκει πώς να εντάσσονται, δεύτερον τα απαλλάσσει από το άγχος γιατί ξέρουν πού βρίσκονται, και τρίτον, τους δίνει την ευκαιρία, ειδικά κατά τη νηπιακή ηλικία, να δοκιμάσουν πολύ έντονα συναισθήματα σε "ελεγχόμενες συνθήκες", ώστε να εξοικειωθούν με αυτά και να μάθουν να τα ελέγχουν.
Robin Skynner, John Cleese, Οικογένεια, η σύγχρονη Οδύσσεια, εκδ. Κέδρος

24/11/2023