24/06/2022
Clinical Nutrition Alert!!
Μία από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις διαχείρισης κλινικών περιστατικών αποτελεί η υποστήριξη ασθενών με εντερική ανεπάρκεια. Η πολυπαραγοντικότητα που διέπει τα εντερικά νοσήματα, συσχετιζόμενη με τη δυτικοποίηση του τρόπου ζωής αλλά και με γενετικούς παράγοντες, καθιστά την αντιμετώπισή τους πολύπλοκη, ενώ η χειρουργική επέμβαση αποτελέι συνήθη επιλογή των ειδικών για την αντιμετώπιση τους. Παράλληλα, με την αύξηση των χειρουργικών επεμβάσεων αυξάνεται και ο αριθμός των στομιών. Η στομία, δίχως να είμαστε οι ειδικοί, είναι με απλά λόγια η εξωτερίκευση ενός τμήματος του τοιχώματος του εντέρου στην επιφάνεια της κοιλιάς. Διενεργούνται για να προστατέψουν προσωρινά μια αναστόμωση που γίνεται απώτερα στην πορεία του εντέρου ή σαν μια μόνιμη οδός αποβολής του εντερικού περιεχομένου, όταν το παχύ έντερο ή/και το ορθό έχουν αφαιρεθέι. Μια από τις επιπλοκές που μπορεί να εμφανίσουν οι ασθενέις μετεγχειρητικά αποτελέι και το Σύνδρομο Βραχέος Εντέρου, όπου το εναπομένον έντερο δεν έχει το ελάχιστο, λειτουργικό εύρος ώστε να απορροφά τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά (λίπος, πρωτεϊνες, υδατάνθρακες, βιταμίνες), ηλεκτρολύτες και ύγρα. Συνεπώς, οι ασθενείς απειλούνται με υποθρεψία, αφυδάτωση και δυσαπορρόφηση των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, ταυτόχρονα με πληθώρα άλλων επιπλοκών υγείας. Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει ξεκάθαρη γραμμή διατροφικής παρέμβασης, ενώ η φύση της υποκείμενης νόσου και των επιπλοκών χρήζει εξατομίκευσης. Ο ρόλος του επαγγελματία Διαιτολόγου στη διατροφική διαχείρηση των ασθενών αυτών είναι καθοριστικός για την εξέλιξη της νόσου μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Περιστατικό με Σύνδρομο Βραχέος Εντέρου: Γυναίκα, 41 ετών, ενάμιση χρόνος από την χειρουργική αφαίρεση τμήματος εντέρου, 8 μήνες από την εμφάνιση συνδρόμου βραχέος εντέρου με επισκέφθηκε πρόσφατα. Ένας ασθενής, ο οποίος ζήτησε διατροφική ύποστηριξη έπειτα από ένα δύσκολο διάστημα επιπλοκών (μεγάλο αριθμό κενώσεων ~6-10 καθημερινά, δυσαπορρόφησης θρεπτικών ουσιών, εμφάνισης αναιμίας και ηλεκτρολυτικών διαταραχών, οι οποίες ρυθμίζονταν συχνά με ενδοφλέβιες χορηγήσεις), κατά τη διάρκεια του οποίου οδηγήθηκε και σε απώλεια του ~50% του προεγχειρητικού της βάρους!! Να σημειωθεί ότι είχε υποβληθεί και σε προσπάθεια παρεντερικής σίτισης (ενδοφλέβια), όπως υποστηρίζουν οι υπάρχουσες συστάσεις, η οποία κρίθηκε επικίνδυνη λόγω εμφάνισης επιπλοκών και, συνεπώς, διεκόπη. Να ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται για μια δύσκολη, πολύπλοκη παρέμβαση σχετικά με τη διατροφή της, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει ή να αποκαλεσθεί «θεραπεία». Ωστόσο σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί το πόσο σημαντική είναι η εξαρχής συνεργασία των ειδικών ιατρών, νοσηλευτών, διαιτολόγων προς όφελος του ασθενή για την βελτίωση της ποιότητας της καθημερινότητας του, ενώ η διατροφική αξιολόγηση, παρακολούθηση και συμμόρφωση με υπάρχουσες επιστημονικές συστάσεις θα πρέπει να αποτελέι αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής παρέμβασης για τους ασθενείς και όχι η τελευταία λύση! Σε αυτό το σύντομο διάστημα, και με τη συνεργασία του γιατρού και της φαρμακευτικής αγωγής, το κατά δύναμιν...
17 ημέρες διατροφική υποστήριξη με κατάλληλο πλάνο διατροφής & εντετρική σίτιση-ημιστοιχειακή υγρή φόρμουλα + πρόσληψη διαλ/των γλυκόζης & ηλεκτρολυτών