26/10/2024
Μια μικρή ιστορία, «ριζωμένη» στα λιόδεντρα ..
Εδώ που μαζεύουμε τώρα ελιές, υπάρχει αυτό το μικρό, ερειπωμένο και τελείως ακατοίκητο πια «φιλιππιδέϊκο» καλυβάκι που στέγασε κάποτε, επί τουρκοκρατίας, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση και όχι μόνον, το δημοτικό σχολείο των Πινακατών στους χειμερινούς μήνες, όταν οι Πινακιώτες μετακόμιζαν στα «καλύβια» για να μαζέψουν τα «μαξούλια» τους.
Μια μικρή εγχάρακτη πλάκα του καλυβιού, με ημερομηνία «1871 10βρίου 19», επιβεβαιώνει εν μέρει τη σχετική παράδοση.
Στο σχολείο αυτό δίδαξε αμισθί, στα τελευταία προεπαναστατικά χρόνια, πάντα σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιωάννης Φιλιππίδης, γιός του Νικολάου Φιλιππίδη, αδελφού του Δασκάλου του γένους Δανιήλ Φιλιππίδη, αδερφού του προπάππου της γιαγιάς μου Ειρήνης.
Ο Ιωάννης Φιλιππίδης γεννήθηκε στις Πινακάτες το 1822, δέκα χρόνια πριν το θάνατο του θείου του Δανιήλ (1758-1832).
Ο Ιωάννης Φιλιππίδης πήρε το πτυχίο του Δημοδιδασκάλου από το «Γενικόν Διευθυντήριον των Δημοτικών Σχολείων του Βασιλείου της Ελλάδος» το 1845, όπως αναφέρεται στο έγγραφο της ανάρτησης και αμέσως δίδαξε στο χωριό του, γιατί οι Φιλιππιδέοι ήταν πάντα άνθρωποι της προσφοράς, ιδίως σε θέματα παιδείας, η οποία, σε μικρά χωριά του Πηλίου, όπως οι Πινακάτες, ήταν ανύπαρκτη τον 18ο αιώνα. Και δεν δίδαξε μόνον και αμισθί, αλλά προσέφερε και το μικρό οικογενειακό καλύβι που διέθετε, για να στεγαστεί το σχολείο. Αρκεί να σημειωθεί ότι ο εσωτερικός του χώρος είναι ενιαίος, μ’ ένα πελώριο τζάκι στη γωνία και πολλές εσοχές στους τοίχους, που ενδείκνυται για τη λειτουργία σχολείου.
Οι γηραιότεροι του χωριού θυμούνται διηγήσεις των παππούδων τους, που αναφέρονταν στο γεγονός ότι… εκεί, στο μικρό αυτό καλύβι, έμαθαν γράμματα!!
Δυστυχώς αρκετά στοιχεία που υπήρχαν στο χώρο δεν αξιολογήθηκαν από τους κατοπινούς ενοίκους και καταστράφηκαν με την πάροδο των χρόνων. Παρέμεινε μόνον η παράδοση και η εγχάρακτη πλάκα να μας θυμίζει την… πλούσια ιστορία του…