Οι γονείς που αγαπούν πραγματικά, αφήνουν τα παιδιά τους ελεύθερα, αντέχουν τον αποχωρισμό και τα ενισχύουν να πετάξουν μακρυά τους, για να φτιάξουν τον δικό του δρόμο στη ζωή.
Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι να μπορεί ο γονιός να δει και να διαχωρίσει τις δικές του ανεκπλήρωτες ανάγκες που προκύπτουν μέσα απο τα δικά του τραύματα- το οποίο όσο και αν ακούγεται εύκολο, δυστυχώς δεν είναι πάντα.
26/06/2025
Η αυξημένη χρήση οθονών στα παιδιά, αποδεδειγμένα πια συνδέεται με κοινωνικο-συναισθηματικές ή/και συμπεριφορικές δυσκολίες, οι οποίες είτε εκδηλώνονται με αυξημένα επίπεδα άγχους/ καταθλιπτικής συμπτωματολογίας, είτε με επιθετικότητα/ υπερδιέγερση.
Το ενδιαφέρον όμως είναι η αμφίδρομη σχέση των οθονών με αυτού του τύπου τις δυσκολίες: τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τέτοια κοινωνικο-συναισθηματικά προβλήματα, στρέφονται στις οθόνες - σαν μια προσπάθεια να τις διαχειριστούν μόνα τους.
Γι’αυτό και εκτός απο τα όρια και τους περιορισμούς σε επίπεδο χρόνου και έκθεσης στις οθόνες απο τους γονείς, ειδικά για τα παιδιά που εκτίθενται πολύ, χρειάζεται και συναισθηματική υποστήριξη.
04/06/2025
Κάποιες φορές, η θεραπεία δεν έχει να κάνει με την επούλωση, αλλά με το να μπορέσει κανείς να δει αυτά που τον δυσκολεύουν και να τα αποδεχτεί.
Δεν μπορούμε πάντα να εξαλείψουμε τον ανθρώπινο πόνο, αλλά ίσως μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη σχέση μας με αυτόν, ώστε να καμφθεί η αντίσταση που φουντώνει τον εσωτερικό πόλεμο του ψυχισμού.
👇
[…]
«Μια νεύρωση, στην πραγματικότητα αντικαθιστά την υπεκφυγή, την ασυνείδητη επιθυμία να εξαπατήσει κανείς τη ζωή, να αποφύγει κάτι».
[…]
«Μετά από πολλή σκέψη, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερο να ζούμε αυτό που πραγματικά είμαστε και να αποδεχόμαστε τις δυσκολίες που προκύπτουν - επειδή η αποφυγή είναι πολύ χειρότερη».
[…]
«Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αποδεχτούμε ως άνθρωποι τα χρέη που μας βαρύνουν. Στα γεράματα δεν θα μετανιώσουμε για τα υπέροχα πράγματα που ίσως δεν είδαμε ή δεν βιώσαμε, αλλά μάλλον για τις στιγμές που αφήσαμε τη ζωή να μας προσπεράσει».
“People do not realize just how much they are putting at risk when they don’t accept what life presents them with, the questions and tasks that life sets them.
When they resolve to spare themselves the pain and suffering, they owe to their nature. In so doing, they refuse to pay life’s dues and for this very reason, life then often leads them astray.
If we don’t accept our own destiny, a different kind of suffering takes its place: a neurosis develops, and I believe that that life which we have to live is not as bad as a neurosis. If I have to suffer, then let it be from my reality. A neurosis is a much greater curse! In general, a neurosis is a replacement for an evasion, an unconscious desire to cheat life, to avoid something. One cannot do more than live what one really is.
And we are all made up of opposites and conflicting tendencies. After much reflection, I have come to the conclusion that it is better to live what one really is and accept the difficulties that arise as a result—because avoidance is much worse.
Today I can say: I have been true to myself I have done what I could to the best of my knowledge and conscience. Whether it was right or not, I cannot say. Suffering was inevitable in any case. But I want to suffer for those things which really belong to me.
A decisive factor for me in choosing this path was the knowledge that if I did not respond fully to my life’s purpose and challenges, then they would be inherited by my children, who would have to bear the burden of my unlived life in addition to their own difficulties. I am aware of what a heavy burden was passed on to me by my parents. Such a burden cannot simply be shaken off. You find yourself weighed down with an inheritance that you have to accept and carry around, like a snail carrying its house on its back.
Being ‘smart’ and behaving reasonably are not enough to get you through life. You may well spare yourself some trouble, but you cut yourself off from your own life in the process. I have seen the fate of those who have not lived their own lives, and it is simply horrible.
People who live out their destiny and fulfill it to the best of their knowledge and abilities have no reason for regret. In a way, Voltaire was right when he said one only has to regret surtout ce que l’on na pas fait (‘especially what we did not do’).
It is of immense importance that we as humans accept the debts incumbent on us.
In old age it is not the wonderful things that we perhaps missed out on seeing or experiencing that we will regret, but rather the moments when we let life pass us by.”
— Reflections on the Life and Dreams of C.G. Jung.
25/05/2025
Οι άνθρωποι ενώ μπορούμε σχετικά εύκολα να γίνουμε συμπονετικοί προς τους άλλους, με τον εαυτό μας δυσκολευόμαστε πολύ. Εκεί κυριαρχεί πιο συχνά η αυτοεπίκριση.
Λίγη συμπόνια και κατανόηση προς τον εαυτό μας όμως είναι απαραίτητη.
📍Υπενθυμίσεις για τις μέρες που φαίνονται βαριές και δύσκολες
• Δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα σήμερα.
• Αυτό που διδάσκεις στα παιδιά σου έχει σημασία, ακόμα κι αν δεν φαίνεται αμέσως.
• Η ξεκούραση είναι κι αυτή παραγωγική.
• Είναι εντάξει να κάνεις μια παύση και να πάρεις μια ανάσα πριν απαντήσεις σε κάτι.
• Οι χαοτικές και δύσκολες στιγμές δεν ακυρώνουν την πρόοδό σου.
• Δεν είσαι πίσω από τους άλλους — κουβαλάς πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν.
• Το ότι κάτι είναι δύσκολο, δεν σημαίνει ότι το κάνεις λάθος.
• Μπορείς να δείξεις ηρεμία ακόμα κι όταν είσαι κουρασμένος/η (και είναι εντάξει αν δεν μπορείς κιόλας).
• Το ύφος σου δεν θα είναι πάντα τέλειο — και αυτό μπορεί να διορθωθεί.
• Επιτρέπεται να χρειάζεσαι κι εσύ ο ίδιος/α ενθάρρυνση, όχι μόνο να τη δίνεις.
Δεν χρειάζεται να είσαι ο πιο δυνατός άνθρωπος στο δωμάτιο.
Αρκεί να είσαι παρών/παρούσα.
13/05/2025
Γιατί ακόμη και στις «αρνητικές ταμπέλες» μπορεί κανείς να βρει θετικές πλευρές.
Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, μπορεί να κάνει τη διαφορά. 👇
18/04/2025
Η Ανάσταση, πέραν του θρησκευτικού της νοήματος, αποτελεί επίσης έναν διαχρονικό συμβολισμό ελπίδας, αναγέννησης, μεταμόρφωσης.
Όπως η φύση ξαναγεννιέται την άνοιξη, έτσι κι εμείς έχουμε τη δύναμη — μέσα από δυσκολίες, απώλειες ή εσωτερικές “σταυρώσεις” — να βαδίσουμε προς το φως, τη σύνδεση, την προσωπική μας θεραπεία.
Εύχομαι φέτος το Πάσχα να είναι για τον καθένα σας, μια ευκαιρία προσωπικής ανάτασης!
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
14/04/2025
Οι άνθρωποι που έχουν το σθένος να δουν την αλήθεια τους μέσα απο την ψυχοθεραπεία, παίρνουν συχνά την ευθύνη να σπάσουν τον φαύλο κύκλο ενός δυσλειτουργικού οικογενειακού συστήματος.
Αποφασίζουν συνειδητά δηλαδή, να διακόψουν δυσλειτουργικά ή τραυματικά μοτίβα που έχουν μεταδοθεί μέσα στην οικογένεια ή το ευρύτερο περιβάλλον τους, τα οποία επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική υγεία.
Με απλά λόγια, είναι ο γενναίοι της οικογένειας που κοιτούν το τραύμα και λένε: “Μέχρι εδώ. Από μένα και μετά, τα πράγματα θα αλλάξουν.”
26/02/2025
«Αυτό που πραγματικά είναι το αντίθετο της κατάθλιψης, δεν είναι ούτε η ευθυμία, ούτε η απουσία του πόνου, αλλά η ζωτικότητα - η ελευθερία να νιώθει κανείς αυθόρμητα συναισθήματα. Μέσα στο καλειδοσκόπιο της ζωής, αυτά τα συναισθήματα, δεν μπορεί να είναι μόνο χαρούμενα, ωραία η καλά».
Alice Miller, Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας.
Πηγή εικόνας: unsplash
24/12/2024
Καλές γιορτές, με ευχές για αυθεντικές στιγμές και ουσιαστική σύνδεση με τους ανθρώπους που αγαπάτε και έχετε επιλέξει! 🎄
Δημιουργήστε χώρο για αυτά που έχετε ανάγκη και ζήστε αυτές τις ημέρες με τον τρόπο που εσείς χρειάζεστε. 🥂
Εύχομαι η νέα χρονιά να φέρει υγεία, ηρεμία, γαλήνη και περισσότερη ζεστασιά γύρω μας αλλά και μέσα μας! ✨
15/12/2024
Η αγάπη δεν είναι βασικά μια σχέση προς ένα ιδιαίτερο άτομο. Είναι μια στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα "αντικείμενο" αγάπης.
Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός.
Ωστόσο, οι πιο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα. Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το "αγαπημένο" πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους.
Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον "σ’ αγαπώ", πρέπει να είμαι ικανός να πω "αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου".
| Erich Fromm | Η Τέχνη της Αγάπης | εκδόσεις Διόπτρα |
{14 Δεκεμβρίου • Παγκόσμια ημέρα αγάπης}
05/12/2024
Σήμερα, πολλοί άνθρωποι, νέοι κυρίως άνθρωποι παλεύουν μέσα τους να νιώσουν οτι αξίζουν, να νιώσουν σημαντικοί.
Σε μια βαθιά ανταγωνιστική, τελειοθηρική κοινωνία, όπου αυτό που μετράει είναι μόνο το αποτέλεσμα και αυτό που «φαίνεται», οι άνθρωποι έχουν «προγραμματιστεί» απλά να πετυχαίνουν, να «καταναλώνουν» βραβεία, αριστεία, νίκες, μετάλλια, με απώτερο σκοπό να νιώσουν οτι τα καταφέρνουν καλύτερα απο τους άλλους, άρα και οτι αξίζουν.
Μόνο που το βαθύ αίσθημα ανεπάρκειας τους, δεν γεμίζει «απ´έξω». Όσα βραβεία και να πάρει κανείς, το μόνο που πετυχαίνει είναι να απαλύνει επιφανειακά την οδύνη του.
Δεν πρέπει οι άνθρωποι να νιώθουν σημαντικοί μόνο γι’ αυτά που καταφέρνουν. Αλλά κυρίως γι’ αυτά που είναι. Για όλα αυτά που τους κάνουν αυτό το μοναδικό άνθρωπο σε αυτό τον κόσμο. Για όλα αυτά που προσπαθούν και τα οποία μπορεί και να μην πετύχουν. Για όλα όσα για εκείνους είναι σημαντικά και γιατί για κάποιους είναι οι ίδιοι πολύ σημαντικοί.
Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για τους γονείς και τον τρόπο που μεγαλώνουμε σήμερα τα παιδιά μας. Διδάξτε τους την ουσία, την αλήθεια, τη διεργασία. Τη χαρά της μάθησης, την αλήθεια της αποτυχίας, τη δυσκολία του να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις διαφορετικός. Όχι καλύτερος ή χειρότερος, απλά διαφορετικός.
Μην κυνηγάτε μαζί τους τις διακρίσεις, περάστε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά, φυσιολογικοποιείστε την αποτυχία, και διδάξτε τους οτι το να μην είμαστε τέλειοι είναι απλά ένα στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Μην τους ενθαρρύνετε να γίνονται απλά καλύτεροι απο τους άλλους, αλλά να μπορούν να είναι ο εαυτός τους και αυτό είναι αρκετό. Και αν αυτό είναι πραγματικά για εσάς αρκετό, θα είναι και για εκείνα αρκετό.
10/10/2024
Θυμήσου πως..
📍Η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική. Στην πραγματικότητα, συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους.
📍Τα προβλήματα ψυχικής υγείας, είναι πραγματικά και πρέπει να θεραπεύονται.
📍Το να ζητάς βοήθεια, δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Οι δυσκολίες που σχετίζονται με την ψυχική υγεία, δεν είναι κάτι που μπορείς να παραβλέψεις, ακόμη και αν το προσπαθήσεις.
📍Υπάρχει ελπίδα. Οι άνθρωποι βελτιώνονται και αναρρώνουν με τη βοήθεια της θεραπείας, και έτσι μπορούν να ζήσουν μια πιο ευτυχισμένη και υγιή ζωή.
Happy World Mental Health Day! 🧠🌏
Make time today to prioritize your mental health and well-being, you deserve it!
Be the first to know and let us send you an email when Βασιλού Ευδοκία - Συμβουλευτική Ψυχολόγος M.Sc. posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Contact The Practice
Send a message to Βασιλού Ευδοκία - Συμβουλευτική Ψυχολόγος M.Sc.:
Η Βασιλού Ευδοκία γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην ψυχολογία το 2002 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από όπου και αποφοίτησε το 2006. Το 2011 συνέχισε τις σπουδές της στη συμβουλευτική και συγκεκριμένα στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Συμβουλευτική στην Ειδική αγωγή, την εκπαίδευση και την υγεία» του τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από όπου και αποφοίτησε το 2014. Το 2018 ξεκίνησε την εκπαίδευση της στη συστημική – οικογενειακή θεραπεία.
Τα τελευταία 10 χρόνια εργάζεται με ενήλικες, εφήβους και ευπαθείς κοινωνικά ομάδες παρέχοντας ψυχολογικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε διάφορα πλαίσια, ενώ έχει ενεργή ερευνητική και επιστημονική δράση συμμετέχοντας σε συνέδρια, ερευνητικά προγράμματα και δράσεις και δημοσιεύοντας επιστημονικά άρθρα.
Η εργασιακή της εμπειρία ξεκίνησε το 2006 που ως πρακτικά ασκούμενη εργάστηκε στο ειδικό δημοτικό σχολείο για παιδιά με αυτισμό Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα συμμετείχε ως συνοδός σε κατασκηνωτικά προγράμματα για παιδιά με αναπηρία, όντας φοιτήτρια.
Στη συνέχεια, τα έτη 2007 – 2008 συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο Πειραιά για την Αναπτυξιακή Σύμπραξη «Αρτεμις» στο πλαίσιο του Κ.Π. EQUAL για τη δράση «Δίκτυο Κέντρων Στήριξης για την ισότητα των φύλων στις ένοπλες δυνάμεις». Μέσα από τη συγκεκριμένη δράση, παρείχε συμβουλευτικές υπηρεσίες σε γυναίκες εργαζόμενες στις ένοπλες δυνάμεις με έμφαση σε θέματα ισότητας και ήταν υπεύθυνη του κέντρου στήριξης Βόλου.
Από το 2008 έως το 2018 υπήρξε μόνιμη συνεργάτης πιστοποιημένου κέντρου δια βίου μάθησης στο Βόλο, συντονίζοντας δράσεις κατάρτισης και παρέχοντας υπηρεσίες συνοδευτικών υποστηρικτικών υπηρεσιών και συμβουλευτικής στα πλαίσια συγχρηματοδοτούμενων έργων, με στόχο την ένταξη/επανένταξη ανέργων, μακροχρόνια ανέργων και ατόμων προερχόμενων από ευπαθείς κοινωνικά ομάδες στην αγορά εργασίας.
Την περίοδο 2012 – 2014 ολοκλήρωσε στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου «Αχιλλοπούλειο» την πρακτική της άσκηση στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών της σπουδών παρέχοντας ψυχολογικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε εφήβους και ενήλικες.
Παράλληλα, την χρονική περίοδο 2014-2015 παρείχε συμβουλευτικές υπηρεσίες ανεξάρτητα αλλά και στο πλαίσιο δράσεων κοινωνικών φορέων (ΙΝΕ ΓΣΕΕ, ΕΣΕΕ κλπ) που εμπεριείχαν υπηρεσίες συμβουλευτικής.
Τέλος, την περίοδο 2016-2018 αποτέλεσε ερευνητικό συνεργάτη του τμήματος Ειδικής Αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας συμμετέχοντας στο ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα PATHWAYS, με θέμα την επαγγελματική (επαν)ένταξη των ατόμων με χρόνιες παθήσεις και προβλήματα ψυχικής υγείας στην αγορά εργασίας.
Από το 2006 έως σήμερα έχει υπάρξει εκπαιδεύτρια σε διάφορες εκπαιδευτικές δομές όπως ΙΕΚ & ΚΔΒΜ, ενώ έχει συμμετάσχει σε πλήθος σεμιναρίων και συνεδρίων ως εκπαιδευόμενη αλλά και ως εισηγήτρια.
Είναι κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου για όλη την επικράτεια από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας με αριθμό πρωτοκόλλου 1251/2007, είναι τακτικό μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων, ενώ επιπρόσθετα είναι ενταγμένη στα παρακάτω μητρώα:
· Στέλεχος Σ.Υ.Υ. (Συνοδευτικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών) από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων & Επαγγελματικού Προσανατολισμού.
· Ενταγμένη στο Μητρώο Συμβούλων και το Μητρώο Επιστημονικών Συνεργατών και Εμπειρογνωμόνων (ΜΕΣΙΝΕ) του ΙΝΕ ΓΣΕΕ.