10/08/2025
पुन्हा उगवलेला जीवनसूर्य…
हाजी बाबासो मुल्ला… एक शांत स्वभावाचा, साधं आयुष्य जगणारा माणूस. फार काही अपेक्षा नव्हत्या, फक्त कुटुंब सुखात असावं हीच इच्छा. आयुष्य आपल्याच लयीत चाललं होतं… पण नियती काही वेगळंच लिहून ठेवलेली होती.
एक दिवस, जेव्हा सगळं नेहमीसारखं वाटत होतं, तेव्हा अचानक एक भीषण घटना घडली. हाजीबाबा गाडीवरून खाली पडले आणि त्यांच्या डोक्याला व कानाला तीव्र इजा झाली. मेंदूवर जबरदस्त आघात झाला आणि आतून रक्तस्राव सुरू झाला. परिस्थिती इतकी गंभीर होती की अनेक डॉक्टरांनीही हात टेकले. "हा माणूस वाचणार नाही," असं स्पष्ट सांगितलं गेलं. मृत्यू एक पाऊल दूर उभा होता…
पण नशीब बलवत्तर म्हणावं, हाजीबाबांना वेळेत लाईफलाइन हॉस्पिटल मध्ये दाखल करण्यात आलं. इथे भेट झाली डॉ. संदीप इंचनाळकर आणि त्यांच्या अनुभवी वैद्यकीय टीमची — ज्यांनी त्या रुग्णात एक हरवलेलं आयुष्य पुन्हा उभं करण्याची संधी पाहिली.
शस्त्रक्रिया खूप क्लिष्ट होती. इतरांनी हार मानलेली होती. पण इथे डॉक्टरांनी सांगितलं – "जोपर्यंत श्वास आहे, तोपर्यंत आशा आहे." तासन्‌तास प्रयत्न सुरू राहिले… आणि अखेरीस, डॉक्टरांचे प्रयत्न यशस्वी झाले.
हाजीबाबा आता पुन्हा चालतात, बोलतात, हसतात — एक सामान्य माणसासारखं आयुष्य पुन्हा जगतात. त्यांच्या मते, हे आयुष्य म्हणजे देवाने आणि लाईफलाइन हॉस्पिटल च्या डॉक्टरांनी दिलेली दुसरी संधीच आहे — जणू त्यांचा पुन्हा जन्मच झाला.
त्या घटनेनंतर त्यांचं संपूर्ण जीवनदृष्टीच बदलून गेली. त्यांनी मृत्यू जवळून पाहिलं, वेदना अनुभवल्या, आणि शेवटी त्या अंधारातून बाहेर पडून पुन्हा उजेडाकडे पाऊल टाकलं.
त्यांचं म्हणणं आहे की, " लाईफलाइन हॉस्पिटल ने केवळ माझा जीव वाचवला नाही, तर माझ्या संपूर्ण कुटुंबाला पुन्हा आशा दिली."
आज ते अधिक नम्र आहेत, अधिक कृतज्ञ आहेत — कारण ते जाणतात की, प्रत्येक श्वास आता एक आशीर्वाद आहे.
ही केवळ हाजीबाबांची कथा नाही, तर लाईफलाइन हॉस्पिटल आणि डॉ. संदीप इंचनाळकर यांच्यासारख्या समर्पित डॉक्टरांच्या अथक सेवाभावाची साक्ष आहे… जिथे आयुष्य वाचवणं हा व्यवसाय नसून एक जबाबदारी मानली जाते.
अंकिता हर्षे
Administrator
