13/03/2025
එක්තරා වැහිබර රාත්‍රියක, වෙනත් නගරයක විශ්වවිද්‍යාලයක දේශනයකට සම්බන්ධ වුණු මහාචාර්යවරියක් ආපසු ගෙදර යමින් සිටියා. සෙනග අඩු පාලු පාරකදි එකපාරටම ඇගේ වාහන නතර වුණා. දුරකථන ඇමතුමකින් කාව හරි සම්බන්ධ කරගන්න උත්සාහ කළත් වැඩක් වුණේ නැහැ. මේ පැත්ත, මේ පාරවල් ඇයට අලුත්. දන්න කියන කෙනෙකුත් නැහැ. ඒ නිසා ඇය බොහොම කලබලයට පත් වුණා.
මේ වෙලාවේ මේ පාරෙන් වැඩ ඉවර වෙලා ගෙදර යන තරුණයෙක් ආවා . ඔහු දැක්කා තරුණ කාන්තාවක් තමන්ගේ වාහනය හදන්න උත්සාහ කරමින් ඉන්නවා.
"මම ඔබට උදව් කරන්න ද?" මේ තරුණයා ඇහුවා
මහාචාර්යවරිය එකපාරටම මේ තරුණයගේ උදව් ගන්න බය වුණා. තරුණයා ඒක තේරුම් ගත්තා.
"බයවෙන්න එපා. කලබල වෙන්න එපා. මම මෝටර් රථ කාර්මිකයෙක්. මට පුළුවන් ඔබට උදව් කරන්න". තරුණයා කිව්වා.
මහාචාර්යවරිය එම තරුණයා ට ඉඩ දුන්නා. විනාඩි කිහිපයකට පස්සේ මේ තරුණයා ආපහු කතා කළා.
"මේ වාහනේ ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. මං ගාව මේ වෙලාවේ ඕන කරන උපකරණ ටික නැති නිසා, මට මේක සම්පූර්ණයෙන්ම හදන්න බැහැ. හැබැයි මං මට පුළුවන් විදිහට මේක හැදුවා . නෝනට පුළුවන්, මේ විදිහට මේකෙන් තව කිලෝමීටර් පහක් විතර ඉස්සරහට යන්න. ඉස්සරහෙන් හම්බවෙන්න නගරේ තියන ගැරේජ් එකෙන් වාහන හරියටම හදාගන්න."
"බොහොම ස්තූතියි. ඔයාගේ ගාන කීයද?" මහාචාර්යවරිය ඇහුවා.
"මට සල්ලි එපා . ස්තුති කරන්න අවශ්‍යත් නැහැ. මම මේ වෙලාවේ ඔයාට කළේ උදව්වක්. අපි හැම කෙනෙක්ගෙම තරාතිරම මොකක් උනත් අපි හැමෝටම තව කෙනෙක්ට උදව් අවශ්‍ය වෙන වෙලාවල් තියෙනවා. ඔබට මට ස්තුති කරන්න ඇත්තටම ඕන නම්, ඔයා කරන්න ඕනේ, තවත් උදව් අවශ්‍ය වෙන කෙනෙක් දැක්කහම, ඒ කෙනාට උදව් කරන එක." තරුණයා කිව්වා.
හරිම පුදුමයි වෙනස් විදිහට හිතන, වෙනස් මනුස්සයෙක් මහාචාර්යවරිය හිතුවා.
දින කීපයකට පස්සෙ, දවසෙම සම්මන්ත්‍රණවලට සහභාගී වෙච්ච මේ මහාචාර්යවරිය, තමන්ගෙ මහන්සිය නිවා ගෙන, රස කෑම ටිකක් කන්න හිතාගෙන අවන්හලකට ගියා.
එතන දි මැයට සේවය සැපයුවේ දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්න සේවිකාවක්. දවස පුරාම වැඩ කරපු මහන්සිය එම සේවිකාවගේ මුහුණේ තිබුනත්, ඇය උත්සහ කළේ තම සේවාලාභියා ට ඉතා ප්‍රසන්න විදිහට සේවය සපයන්න. ඇය හැම විටම සිනහමුසු මුහුණින් කතා කළා. සේවිකාවගේ සිනහව සහ ප්‍රසන්න බව හින්ද මහාචාර්යවරියගේ මහන්සි අඩු වුනා. හිතට සතුටක් දැණුනා.
"අද උදේ ඉඳන්ම වැඩද?" මහාචාර්යවරිය ඇහුවා.
"ඔව්. රෑ දහයට අවන්හල වහනකල් මම වැඩ කරන්න ඕනේ". ඇය හිනාවෙලා කිව්වා.
"මහන්සි නැද්ද? මට හිතෙනවා ඔය වගේ තත්වෙක ඉන්න ගමන් දවස පුරාම හිටගෙන ඉන්න එක කොච්චර මහන්සියක් ඇතිද කියලා" මහාචාර්යවරිය නැවත ඇහුවා
"මේක මගේ රස්සාව. මහන්සි දැනුනට මං මගේ රස්සාව හරියට කරන්න ඕනේ . මගේ මහන්සියත් එක්ක තියෙන විඩාව, මගෙ ලගට එන අනිත් මිනිස්සුන්ට පෙන්නන්න හොඳ නැහැ. ඒක නිසා ඒ අයව පීඩාවට පත් වෙන්න දෙන්න හොඳ නැහැ. එතකොට මට සතුටු වෙන්න පුළුවන්, මම මගෙන් වෙන්න ඕන දේ අද දවසෙ හරියට ම කළා කියලා." තරුණිය කිව්වා .
මහාචාර්යවරිය හිස සලමින් ඇයව අනුමත කළා. මේ කතාවෙන් මහාචාර්යවරිය ට එයාගේ වාහනේ හදලා දුන්න තරුණයාවත් මතක් වුණා. එයා කිව්ව දේවලුත් මතක් උනා. මේ සතියෙම මට හම්බ වෙන්නේ වෙනස් විදියට හිතන වෙනස්ම අය . ඇය සතුටින් හිතුවා.
සේවිකාව බිල ගෙනාවට පස්සෙ මහාචාර්යවරිය බිල ගෙවන්න ඕන කරන සල්ලී තරුණියට දුන්නා . තරුණිය ඉතුරු සල්ලි අරගෙන ආපහු එනකොට මහාචාර්යවරිය හිටියේ නෑ. ඒ වගේම තමයි, තරුණියව පුදුමයට පත් කරමින්, ඇය මේසය අස් කරද්දි, පිගාන යට තවත් නෝට්ටු කිහිපයක් එක්ක පොඩි ලියුමක් තියලා තිබුණා.
"මට බොහොම හිතවත් විදිහට සංග්‍රහ කලාට ස්තූතියි. මේ සල්ලි වලින් ඔයාට ඕන කරන දෙයක් ගන්න. මට ස්තුති කරන්න ඕනේ නෑ. ඒ වෙනුවට තවත් උදව් ඕන කරන කෙනෙක්ට උදව් කරන්න." ලිපියේ ලියලා තිබුනා.
තරුණිය සල්ලිත් අරගෙන මහාචාර්යවරිය ට හිතෙන් ස්තුති කළා. "ඔබට බොහොම ස්තුතියි! ස්තූතියි! ඔබ දන්නෙ නැහැ මට මේ සල්ලි මේ වෙලාවේ කොච්චර වටිනවද කියලා". තරුණිය බොහොම සතුටින් ගෙදර ගියා.
මේ තරුණිය ගෙදර ආපු ගමන්ම ඇගේ සැමියා ඇය ගාවට ආවා.
"මට සමාවෙන්න, ඔයාගේ වෛද්‍ය පරීක්ෂණයට ඕන කරන සල්ලි මට අද හොයාගන්න බැරි වුණා. අද අපේ ගැරේජ් එකට ගොඩක් වාහන ආවෙ නැහැ. ඒ නිසා මට ඕන කරන සල්ලි ටික හොයාගන්න බැරි උනා. " මේ තරුණයා කිව්වා.
"දුක් වෙන්න එපා. මට සල්ලි හම්බ උනා. ඔයා හැම වෙලාවෙම කියනවා වගේ, අපි හොඳ හිතින් කෙනෙක්ට කරන උදව්, ඒ වගේම අවංකව කරන අපේ රස්සාව අපිට ආශිර්වාදයක්. අපි ලෝකෙට දෙන දේ, මොන විදියෙන් හරි අපිට ආපහු ලැබෙනවා. ඔයා නිසා තමයි මමත් ඒ දේවල් ඉගෙන ගත්තේ. ඔයාට ස්තූතියි මට ජීවිතේ කියල දෙනවට". තරුණිය කිව්වා
"මට ස්තුති කරන්න ඕනේ නැහැ. ඔයා ඔය දේ තව කෙනෙක්ට කියලා දෙන්න. අපි යහපත් ලෝකයක් බලාපොරොත්තු වෙනවා නම්, ඒ යහපත් ලෝකේ ගොඩනගන එක අපේම වගකීමක් කරගන්න ඕන." තරුණයා කිව්වා.
හිතන්න ඔයාගේ තත්ත්වය, තරාතිරම මොකක් උනත් , අපි ඔබ හැම කෙනෙක්ටම තව කෙනෙකුගේ උදව් ඕන වෙන වෙලාවල් එනවා.
අර කාන්තාව මහාචාර්යවරියක් කියන එක වැදගත් වෙන්නේ එයාගේ විශ්වවිද්‍යාල ළමයින්ට සහ එයාගෙ අනිත් ගුරුවරුන්ට විතරයි. වාහන හදන මනුස්සයාට මහාචාර්යවරියත් සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක්. ඒ මනුස්සයා උදව් කළේ අර සාමාන්‍ය මනුස්සයට මිසක් මහාචාර්යවරිය ට නෙමෙයි. ලෝකෙ ගොඩක් මිනිස්සු තේරුම් නොගන්නේත් මේ දේම තමයි.
ඒ වගේම තමයි, අපිට අපි ගාව තියෙන දේවල් වලින් තව කෙනෙක්ට උදව් කරන්න පුළුවන් වෙලාවලුත් එනවා. එතකොට අපි අනිත් මිනිස්සුන්ට ඒ දේ යොදාගෙන උදව් කරන්න ඕන, ඒකත් මහ ලොකුකමක් කියලා හිතන්න යන්නත් හොඳ නෑ.
වාහන හදන තරුණයාට එයා ගාව තියෙන දැනුමෙන් මහාචාර්යවරිය ට උදව් කරන්න පුළුවන් වුණා.
සේවිකාවට එයාගේ සුන්දර හිනාවෙන් මහාචාර්යවරිය ගෙ මහන්සිය නැති කරන්න පුළුවන් වුණා .
මහාචාර්යවරිය ට එයාගෙ සල්ලි වලින් සේවිකාවට උදව් කරන්න පුළුවන් වුණා.
මේක චක්‍රයක්. මිනිස්සු තමන් ගාව තියන දේවල් හුවමාරු කරගෙන, අනිත් කෙනාට යහපත් දෙයක් දීලා, ජීවිතේ ඉදිරියට යන්න ඕන.
Copied
