What are the opening hours?

Monday 09:00 - 21:00 Tuesday 09:00 - 21:00 Wednesday 09:00 - 21:00 Thursday 09:00 - 21:00 Friday 09:00 - 21:00 Saturday 08:00 - 21:00 Sunday 08:00 - 21:00

http://self.mk/sto-e-hipnoterapija

SELF, Ulica Valandovska 13A/30, Skopje (2025)

27/10/2025

💭 ЕМОЦИОНАЛЕН ПРИТИСОК

Понекогаш не знаеме точно што чувствуваме. Само знаеме дека нешто во нас притиска. Во градите, во грлото, во мислите кои не запираат. Тоа е емоционален притисок, акумулирана енергија на неизразени чувства.

Живееме во време каде се очекува да бидеме силни, насмеани и функционални. Но секој пат кога ќе проголтаме солза, кога ќе премолчиме нешто важно, кога ќе ставиме „маска“ за да не разочараме некого нашиот внатрешен систем го запишува тоа како притисок.

Емоциите не исчезнуваат затоа што ги игнорираме. Тие се како пареа под капак: што повеќе ги потиснуваме, толку повеќе врие во нас. Сѐ додека не најдат свој излез во анксиозност, болка во телото, несоница, па дури и во тивка агресија.

Во хипнотерапијата, често гледам како луѓето конечно си дозволуваат да „дишат“. Не преку техника, туку преку дозвола. Да почувствуваат. Да го признаат она што толку долго се обидувале да го контролираат.

Емоционалниот притисок се топи не со сила, туку со свесност. Кога ќе му дадеме простор на она што сме го задушиле, телото почнува да се релаксира, а умот да се расчистува.

Понекогаш не е потребно да го „разбереш“ чувството. Доволно е да го поздравиш:
„Те гледам. Тука си. И сега можеш да бидеш слободно.“

Тогаш, нешто во тебе се менува. Притисокот станува проток. И таму почнува исцелувањето.

🌿
Данче Пауновска – хипнотерапевт

27/10/2025

ПАТУВАЊЕ кон потсвеста: каде почнува вистинското исцелување

„Додека не ја направиш потсвеста свесна, таа ќе го води твојот живот и ќе ја нарекуваш судбина.“
Карл Густав Јунг

Во основата на секоја човечка болка, анксиозност или несигурност, постои нешто што се случило но не е целосно освестено. Тоа нешто, некогаш е потисната емоција, некогаш детски страв, а понекогаш едноставно дел од нас кој никогаш не сме го прифатиле. И токму таму, во тие длабоки слоеви на несвесното, се наоѓа изворот на сите наши автоматски реакции, шаблони и верувања.

Јунг го нарекуваше овој внатрешен свет Сенка, делот кој го криеме од светот, но кој сепак управува со нашето однесување. Сè додека не ја сретнеме нашата Сенка, ние живееме во поделба. Еден дел од нас сака промена, другиот се плаши од неа. Еден дел сака љубов, другиот не верува дека ја заслужува. И така, човекот се движи низ животот со чувство дека нешто го кочи, а не знае што.

Хипнотерапијата го отвора токму тој скриен простор на свеста. Таа не е техника на контрола, туку пат на враќање кон целината. Во состојба на хипноза, умот конечно престанува да се брани и она што било скриено, излегува на површината, но овојпат со сочувство и разбирање.

Во таа длабока внатрешна тишина, човекот не „губи контрола“, туку напротив конечно ја враќа.
Таму се сеќаваме на нешто многу постаро од сите наши трауми: дека во својата суштина сме светлина која само накратко заборавила на себе.

Јунг веруваше дека вистинското исцелување не доаѓа од некој надворешен авторитет, туку од средбата со своето сопствено несвесно. Тоа е моментот кога душата го презема кормилото.

Затоа хипнотерапијата не е само техника таа е иницијација, процес на будење на онаа потисната свесност што долго чекала да биде видена.
И кога конечно ќе ја слушнеме својата потсвест, сфаќаме дека исцелувањето не е пат кон некој нов човек, туку враќање кон оној што отсекогаш сме биле.

💫
Данче Пауновска, хипнотерапевт

26/10/2025

„Кога ќе почнеш да си веруваш“

Во мојата работа со луѓе, најчесто слушам едно исто:
„Не знам каде ја изгубив самодовербата.“
Но самодовербата не исчезнува.
Таа само тивко се повлекува, секогаш кога ќе избереш да се сомневаш во себе наместо да си веруваш.

Го гледам тоа секој ден.
Жена која заборавила колку е убава кога е своја.
Маж кој престанал да верува дека вреди, затоа што некој некогаш го натерал да се чувствува „недоволен“.
Дете во тело на возрасен човек, кое сè уште се плаши да згреши за да не биде одбиено.

Самодовербата не се губи преку една ситуација.
Таа тивко се троши
со секое „извини што сум ваква“,
со секое премолчување кога треба да кажеш „не“,
со секое потиснување на вистинските чувства за да не изгледаш „претерано“.

А вистината е оваа:
Силата не е во тоа да бидеш совршен,
туку да си дозволиш да бидеш вистински.

Во хипнотерапијата често велиме, умот станува она што најчесто го слуша.
Ако со години си се убедувала дека не вредиш, твојот ум го прифатил тоа како факт.
Но исто така, умот може да научи нешто ново.
Може да научи да ти верува.

Запомни: самодовербата не е ароганција,
таа е спокој.
Тивка сигурност што не мора да се докажува.
Таа не вика, само зрачи.

И кога ќе почнеш да си веруваш, нешто чудесно се случува:
телото се исправува,
погледот станува мирен,
а животот почнува да тече поинаку.

Тогаш разбираш дека не ти требала потврда
ти требало да си се слушнеш себеси.

✦ од

26/10/2025

Родителство💖

Родителството е повеќе од секојдневна грижа; тоа е патување на свесност и трансформација. Карл Густав Јунг Родителството е огледало на нашата психа. Детето не е само одделна личност која треба да ја воспитаме, тоа е рефлексија на нашите сопствени сенки, надежи и несвесни аспекти.

Кога се соочуваме со децата, ние се соочуваме со себе. „Она што не го освестуваме во себе, го проектираме на другите“. Во родителството, ова значи дека стравовите, љубоморите и очекувањата кои не сме ги освестиле, често се пренесуваат врз детето. Свесноста на родителот е клучна, да ја препознае сенката во себе и да создаде простор за растење на детето, без ограничувања од несвесното.

Индивидуацијата е процес за централно човечко достигнување, и не се однесува само на возрасниот човек. Родителството е прилика за заедничка индивидуација, детето расте и се развива, додека родителот учи, се ослободува од своите стравови и станува поцелосен. Со љубов, трпение и свесност, родителот станува водач кој не го контролира патот на детето, туку го поддржува неговото природно будење.

Родителот е повеќе од практичен грижител; тој носи архетипски квалитети мајка, татко, водач, заштитник, учител. Кога овие улоги се интегрирани свесно, родителот не доминира, туку ги канализира овие сили за да создаде средина каде детето може да се соочи со светот, да учи и да ја развива својата психичка целина.

Во суштина, родителството е патување кон свесноста за детето и за родителот. Тоа е процес на љубов, учење и духовна зрелост. Родителот кој е свесен не само што создава здраво и среќно дете, туку и себе си се преобразува, чекор по чекор, кон својата целосност.

25/10/2025

Љубомората, сенката на љубовта

Љубомората, не е само емоција на посесивност или страв од загуба. Таа е архетипски глас од длабочините на несвесното, сенка што се појавува кога љубовта станува заробена во страв.

Кога човекот љуби, тој не љуби само друго суштество, тој проектира дел од својата душа врз него. Тоа се нарекува проекција на анима или анимус, внатрешните слики на женското и машкото начело во човекот. Ние не се вљубуваме само во личноста пред нас, туку во она што таа личност го разбудува во нас, дел од нашето несвесно што копнее за целост.

Но кога љубовта станува приврзаност, проекцијата се претвора во замка. Љубомората настанува кога несвесно чувствуваме дека губиме сопствен дел, оној дел што сме го предале на другиот. Не го љубомориме човекот, туку сликата на себе што сме ја вложиле во него.

Љубомората ја оголува сенката: таа ни покажува колку сме зависни од надворешното одобрување, колку малку го познаваме сопствениот внатрешен свет. Зад секој избувлив момент на љубомора стои страв, страв дека без другиот ќе се распаднеме, дека без неговиот поглед нема да постои.

Љубомората е како можност, бидејќи секоја сенка што излегува на светлина е повик кон самоспознание. Ако човекот има храброст да ја погледне љубомората не како срам, туку како огледало, ќе открие дека токму таму лежи неговата непризната сила копнежот за самодоволност, за љубов што не се темели на поседување, туку на присуство.

Вистинската љубов, почнува кога престануваме да проектираме. Кога другиот повеќе не ни служи како платно за нашите внатрешни сенки, туку како живо суштество со сопствена светлина. Тогаш љубомората исчезнува, затоа што љубовта се претвора во свесен чин, не во зависност.

Љубомората не е казна, туку шифра. Таа ни го открива она што треба да го повратиме во себе, самопочитта, интегритетот, љубовта што не зависи од никого, туку извира од целината на душата.

25/10/2025

Паничен напад, повик на несвесното

Паничниот напад, не е само телесна или психолошка криза, тоа е повик. Повик на несвесното кое долго било потиснувано, повик на душата која бара да биде слушната. Оној момент кога срцето забрзано удира, дишењето се губи, а мислата станува магла, не е само биолошки аларм. Тоа е симболичен крик: „Пробуди се, нешто во тебе сака да се роди.“

Кога свесното „јас“ премногу се идентификува со контролата, со маските и улогите што ги игра во светот, несвесното почнува да бара рамнотежа. Тоа што е потиснато, стравот, болката, гневот, но и непознатата сила на духот, се собира во сенката. Кога личноста повеќе не може да го одржува лажниот баланс, таа сенка пробива како енергија на паника.

Паничниот напад, е перспектива, еден вид „мистичен потрес“. Не затоа што е пријатен, туку затоа што носи можност за трансформација. Душата, која долго време била игнорирана во трката по сигурност, успех и прифаќање, почнува да бара внимание. Таа не зборува со зборови, туку со телесни знаци, со симболи, со шок.

Во моментот на паника, човекот се чувствува како да ќе умре. Тоа не е смрт на телото, туку смрт на старата личност. Егото, кое со години го држело кормилото, се соочува со својата немоќ. Она што се распаѓа е маската, а она што се раѓа е вистинското јас.

За да се надмине паничниот напад, потребен е внатрешен дијалог. Прашај што моето несвесно сака да ми каже? Кој дел од мене е затворен, игнориран, заборавен? Секоја паника крие симбол, можеби тоа е потисната емоција, незадоволен архетип, или потсетник дека духот бара простор да дише.

Патот не е во бегство од стравот, туку во негово прифаќање. Кога човекот ќе ја погледне паниката не како непријател, туку како гласник, започнува процесот на индивидуација, интеграција на целината на личноста.

Зашто, како што би рекол Јунг:
„Она на што не му даваме внимание во свеста, се враќа во нашиот живот како судбина.“

Паничниот напад, тогаш, не е крај. Тој е почеток, почеток на патувањето кон сопствената душа.

24/10/2025

ДЕПРЕСИЈА

Депресијата често ја доживуваме како темница што нè голта. Како тишина што тежи повеќе од секој збор. Но таа темница не е крај, туку повик. Повик на душата да престане да живее на површината и да се сврти кон длабочината, таму каде што нешто старо умира за нешто ново да се роди.

„Депресијата е како дама во црно; ако дојде, не ја бркај, покани ја да седне, слушни што има да ти каже.“
Тоа значи дека во секој наш пад има скриена мудрост. Она што го чувствуваме како безнадежност, често е отпорот на егото што не сака да се промени. Душата, меѓутоа, бара трансформација. Таа ја користи темнината како алхемиски сад таму каде што старите идентитети се распаѓаат, а новите се обликуваат.

Депресијата не е само клиничка состојба, туку симболичен процес состојба на првиот стадиум на алхемиското преображение. Тоа е црната ноќ на душата, кога светлината исчезнува за да нè принуди да ја најдеме внатрешната искра.
Без тоа спуштање во сенката, нема вистинско будење.

Кога човек ќе падне во депресија, тој се соочува со својата сенка, деловите од себе што ги негирал, потиснал или заборавил. Таму се кријат болките, стравовите, но и неоткриените потенцијали. Токму преку тој судир со сенката се раѓа целината индивидуацијата.

Затоа, депресијата не треба само да се „поправа“, туку да се разбере. Таа не е непријател, туку глас на потиснатото битие што бара внимание. Понекогаш кога душата не може повеќе да зборува со зборови тогаш таа шепоти преку болка.

Да се излезе од депресија, не значи да се вратиме во „нормалноста“ што ја имавме пред тоа. Тоа значи да се родиме повторно поавтентични, посозреани, поблиску до сопственото Јас.
Темнината не е спротивност на светлината таа е нејзина утроба.

24/10/2025

Анксиозност
Анксиозноста, овој тивок немир кој ги глода срцата на модерниот човек не е само психолошка состојба, туку архетипски повик на душата. Анксиозноста е знак дека некаде во нашето внатрешно царство нешто сака да се роди, а ние, во страв и отпор, го спречуваме тоа раѓање.

Во несвесното, таму каде што архетипите живеат како божествени сили, анксиозноста се појавува кога егото нашиот мал, рационален центар се оддалечува премногу од целината на психата. Тоа е како кога дрвото ја губи врската со корените и почнува да се суши. Симптомите што ги чувствуваме напнатост, немир, страв без објект се гласови од сенката, гласови на оние делови од нас што сме ги отфрлиле за да бидеме „нормални“, прифатени, успешни.

Токму таму, во стравот, живее можноста за трансформација. Анксиозноста е како алхемиски оган болен, но прочистувачки. Ако ја избегнуваме, таа ќе нè прогонува одвнатре; ако ѝ погледнеме во очи, ќе ја претвориме во злато. „Ние не стануваме осветлени,“ вели Јунг, „со тоа што си ја замислуваме светлината, туку со тоа што ја осветлуваме темнината.“

Анксиозниот човек не е „болен“ во медицинска смисла, туку човек кој стои пред вратата на сопственото проширување. Тој ја чувствува напнатоста помеѓу тоа што е и тоа што треба да стане. Тоа е болката на пеперутката во нејзината лушпа.

Современиот свет ја третира анксиозноста како непријател нешто што мора да се стивне со апчиња, терапија или забава. Но „Слушни ја.“ Таа е порака од самата душа, која вели дека животот што го живееш не е целосно твој. Нешто во тебе сака да се роди нова смисла, нова вистина, ново „јас“.

Затоа, кога следен пат ќе ја почувствуваш анксиозноста како студена сенка зад градите, не бегај. Седи со неа. Прашај ја што сака да ти каже. Можеби токму таа е твојата внатрешна мандала, што се обидува да се оформи од хаосот.

Во крајна линија, анксиозноста не е болест на душата таа е нејзино будење.

24/10/2025

Алхемија на душата

Човечката душа е како лабораторија во која се одвива една тивка, но моќна алхемија. Тоа не е алхемијата на металите, туку на свеста, процес во кој духот и материјата, божественото и човечкото, се стремат да се соединат во едно.

Секој човек го носи во себе конфликтот меѓу спротивностите: доброто и злото, светлото и темното, машкото и женското. Овој судир не е грешка, туку неопходен оган во кој се пречистува душата. Од таа внатрешна борба се раѓа Сепството симболот на целината и на најдлабоката вистина за човекот.

Надворешнот свет е само одраз на оној внатрешеноит. Кога ја гледаме борбата меѓу светлината и темнината во историјата, ние ја гледаме истата драма што се одигрува во нашето сопствено срце.

Иницијацијата, не се случува во храмови или мистерии, туку во длабочините на психата. Таму, каде што човек се среќава со својата сенка, со својата болка и со својата божествена искра, таму започнува вистинското раѓање на духот.

23/10/2025

Мандалата на новото време

Историјата е како огромна психа што сонува. Епохите се како слоеви на несвесното — архетипски бранови што ја обликуваат колективната свест на човештвото. Симболот на рибата, кој владее две илјади години, ја означува ерата на Рибите — времето на Христовиот архетип, на страдањето и спасението, на човекот што ја носи светлината во темнината.

Но секој архетип има свој крај, секое сонце мора да зајде за ново да изгрее. Човештвото се приближува кон промена на циклусот — кон нов архетип, нова свест, во која човекот повеќе не го бара Бог надвор од себе, туку во својата внатрешна целина.

Симболот на мандалата, претставува токму тоа обединување на спротивностите. Кругот и центарот се вечни знаци на Сепството — на оној дел од човекот што го поврзува со космичкото.

Крајот на ерата на Рибите не е апокалипса, туку внатрешна метаморфоза. Светот што го гледаме како распад можеби е само психолошко раѓање — момент кога старата слика на Бога умира за во човекот да се роди нова, подлабока свест за божественото.

22/10/2025

Духовното будење не е настан. Тоа е тивко одвивање на животот. Не е гром од молња што го дели небото, туку утро што трпеливо ја топи ноќта.

Душата зборува на јазикот од слики, симболи од соништата, а не на брзи решенија или гласни прогласи.

Духовното будење не е ненадејно просветлување што доаѓа од врвот на планината. Тоа е бавен, болен процес на станување свесен за себеси сè повеќе и повеќе, ослободување од она што не сме, за да можеме да станеме она што сме.

Првото нешто од кое духовно пробудените луѓе почнуваат да се ослободуваат е илузијата за контрола. Како река што престанува да удира во карпа и наместо тоа наоѓа начин да ја заобиколи, така учиме дека животот не е нешто што треба да се покори, туку нешто со кое треба да се танцува.

Тоа е, предавајќи се на егото, моментот кога сфаќаме дека не сме господари на сè, туку скапоцен дел од многу поголема таписерија на постоењето. Дали чувствувате нешто во себе што се спротивставува на оваа идеја?

Тоа е твоето его, тој дел од тебе што се плаши дека без контрола нема безбедност, но длабоко во себе знаеш дека најбезбедниот момент во твојот живот бил кога си се предал со целосна доверба, без осудување, без етикетирање!

21/10/2025

ТИШИНА💖
Во свет кој постојано зуи и вика, во тебе постои тивок простор кој чека.
Простор каде што сите твои маски се тргнати, каде што целото твое трчање запира, место каде што си едноставно суштество кое дише, кое чувствува кој си.

Секој од нас, во моменти на искреност со себе, го чувствува тој копнеж, тој речиси незабележлив повик да се вратиме кон себе, да се сетиме на она што отсекогаш сме го знаеле, но сме го заборавиле во бучавата на животот.

Тоа е процес на индивидуализација, едноставно враќање дома, патување кое започнува кога ќе престанеш да трчаш и едноставно ќе застанеш, кога наместо да гледаш надвор, го насочуваш погледот кон внатре.

Да дозволиш зборовите да паѓаат не само на твојот ум, туку и на твоето срце како дожд на сува земја, тивко, без брзање, со доверба дека ќе го најдат патот до најдлабоките делови од тебе.

SELF

27/10/2025

27/10/2025

26/10/2025

26/10/2025

25/10/2025

25/10/2025

24/10/2025

24/10/2025

24/10/2025

23/10/2025

22/10/2025

21/10/2025

Address

Opening Hours

Telephone

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Share

Monday	09:00 - 21:00
Tuesday	09:00 - 21:00
Wednesday	09:00 - 21:00
Thursday	09:00 - 21:00
Friday	09:00 - 21:00
Saturday	08:00 - 21:00
Sunday	08:00 - 21:00