04/11/2024
Why not?
မကျဖြစ်ခဲ့တဲ့ မျက်ရည်တွေအကြောင်း
ပြန်မတွေးမိအောင်နေတယ်။
ငယ်ရွယ်မှုရဲ့ အချိန်နာရီတွေကို
ရှုပ်ရှက်ခတ်နေမှုတွေကြားထဲ တွေ့အောင်ရှာဖွေတယ်။
ဓာတ်လှေကားထက် လှေကားတွေကို သုံးဖြစ်တယ်။
အပင်စိုက်တယ်။
ရေလောင်းတယ်။
ရှင်သန်လိုစိတ်ကို အစကနေ ပြန်ပျိုးထောင်တယ်။
ချစ်သောတို့ကြားမှာဆို ဝါဂွမ်းတွေလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရယ်မောတယ်။
တစ်ယောက်တည်း စျေးဝယ်ထွက်တယ်။
ပစ္စည်းတစ်ခုကို အကြာကြီး ဝေခွဲမနေဘဲ ဝယ်ဖြစ်တယ်။
မျှော်လင့်ချက်မပါတဲ့ လက်ဆောင်ကိုပေးတယ်။
ဘယ်သူ့ကိုမှ ချစ်နေဖို့မလိုသလို
ဘယ်သူ့မေတ္တာကိုမှ တောင်းခံစရာမလိုတဲ့ အနေထားမှာ မိန်းမောတယ်။
ဆံပင်ရှည်တွေကို ဖြီးသင်တယ်။
သီချင်းအကျယ်ကြီး အော်ဆိုတယ်။
ညစာလည်း စားဖြစ်တယ်။
tote bag လွယ်တယ်။
ဖိနပ်အပါးစီးတယ်။
ဆံပင်ရှည်ကို ခပ်မြင့်မြင့်မှာထားစီးတယ်။
တစ်ပါးသူရဲ့ မျက်လုံးတွေထဲကနေ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်မကြည့်ဘူး။
တစ်ပါးသူရဲ့ နှလုံးသားထဲကနေ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်မရှာဖွေဘူး။
မနက်တစ်ခုနဲ့ ညတစ်ခုပဲပိုင်တယ်။
ကျန်တာအားလုံး လက်လွှတ်နိုင်တဲ့အထိ စိတ်ကိုပြင်ဆင်ထားတယ်။
ချည်ထိုးတယ်။
ပန်းချီရေးတယ်။
မွေးထားဖြစ်တဲ့ ခွေးလေးကို အချိန်ပိုပေးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။
မနက်ဖြန်တိုင်း မနက်ဖြန်တွေမှာ
ရှိနေခြင်း မရှိတော့ခြင်းထက်
ဒီတစ်နေ့တာကို အနာတရကင်းစွာနဲ့ ရင်ဆိုင်တယ်။
🍀
