Jeroen Bosch Ziekenhuis

24/09/2025

✍️ In de columnserie 'Doodgewoon' geeft Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus 'Zorg in de laatste levensjaren' Carolien Burghout een inkijkje in haar bijzondere werk in het JBZ:

𝑫𝒐𝒐𝒓𝒗𝒓𝒂𝒈𝒆𝒏 𝒅á𝒕 𝒉𝒆𝒍𝒑𝒕

Enige maanden geleden heb je een intensieve behandeling ondergaan. Hoewel het herstel naar verwachting verloopt, kan het voor jou niet snel genoeg gaan. Elke dag ervaar je nog - in meer of mindere mate - de gevolgen van deze behandeling. De stappen vooruit worden kleiner en ook minder goed zichtbaar.

Je bent een man die graag de touwtjes in handen heeft. Controle hebben en zelf je zaken kunnen regelen zijn belangrijk voor je.

Voor de controle op de poli ben je goed voorbereid: uit je zak verschijnt een briefje met bespreekpunten. Dat waardeer ik, want zo voorkom je dat er achteraf vragen onbeantwoord blijven.

Ik luister rustig naar de voortgang die je bemerkt en naar de klachten die nog aanwezig zijn. Eén punt valt op: je hebt toenemend last van tintelingen in je vingers en hangen, vooral rechts. Zelf ga je ervan uit dat dit komt door de chemotherapie. Als je al je dingen van het lijstje besproken hebt, kom ik toch nog even terug op deze klacht. Ik stel je een paar extra vragen: is het veranderd in de afgelopen maanden, is het gevoel in beide handen even erg aanwezig, wanneer zijn de klachten het ergst?

Zo probeer ik een beter beeld te krijgen van de oorzaak, want ik ben er namelijk helemaal niet zo zeker van dat dit zenuwschade is van de eerdere behandeling. Ik denk eerder aan een carpaal tunnel syndroom, wat met een kleine operatieve ingreep te verhelpen is. Ik verwijs je terug naar de huisarts en daar blijkt dit inderdaad de juiste diagnose.

Dit voorbeeld herinnert mij eraan hoe belangrijk het is om écht te luisteren en door te vragen. Wat voor de patiënt vanzelfsprekend lijkt – “dat hoort er nu eenmaal bij” – kan soms een behandelbare klacht zijn die de kwaliteit van leven aanzienlijk verbetert. Het benadrukt dat het goed is om vragen te stellen, klachten te benoemen en samen te onderzoeken wat er écht aan de hand is. Zelfs kleine interventies kunnen een groot verschil maken in het dagelijks leven.

𝐷𝑒 𝑓𝑜𝑡𝑜 𝑖𝑠 𝑎𝑙𝑙𝑒𝑒𝑛 𝑡𝑒𝑟 𝑖𝑙𝑙𝑢𝑠𝑡𝑟𝑎𝑡𝑖𝑒; 𝑑𝑒 𝑐𝑜𝑙𝑢𝑚𝑛 𝑔𝑎𝑎𝑡 𝑛𝑖𝑒𝑡 𝑜𝑣𝑒𝑟 𝑑𝑒𝑧𝑒 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑛𝑒𝑛.

29/08/2025

Eén vertrouwd gezicht voor moeder én pasgeboren kind 💛
In het JBZ is op de couveuseafdeling een nieuwe functie geïntroduceerd:
de verpleegkundig specialist Perinatologie.

Eén rol die zorg voor moeder én kind combineert:
✨ meer rust - ouders hoeven hun verhaal niet steeds opnieuw uit te leggen aan wisselende zorgprofessionals
✨ goede samenhang in de zorg
✨ meer vertrouwen

💬 “We behandelen moeder en kind niet los, maar als één gezin.”

🔗 Meer weten? Bekijk het volledige verhaal op de website: jbz.direct/perinatologie

Wanneer een moeder en haar pasgeboren kind samen in het ziekenhuis moeten blijven – bijvoorbeeld door een vroeggeboorte, een te klein geboren kindje of een infectie – breekt voor ouders een intensieve periode aan vol zorgen en vragen. Juist dan zijn rust, persoonlijke aandacht en een goede samen...

26/08/2025

🚁 𝗝𝗕𝗭 𝗮𝗹𝘀 𝗿𝗲𝗴𝗶𝗼𝗻𝗮𝗹𝗲 𝗽𝗮𝗿𝘁𝗻𝗲𝗿 𝗯𝗶𝗷 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘇𝗼𝗲𝗸 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗶𝗻𝘇𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗱𝗶𝘀𝗰𝗵𝗲 𝗱𝗿𝗼𝗻𝗲𝘀

Wat als bloed, medicijnen en medische monsters straks niet meer in busjes hoeven te rijden, maar met drones door de lucht gaan, zonder files of vertraging? ✨ Daardoor zijn laboratoriumuitslagen eerder beschikbaar en patiënten in de regio nóg sneller geholpen.

💡 Innovatie is belangrijk voor de zorg van de toekomst. Daarom doet het Jeroen Bosch Ziekenhuis mee als regionale partner in een landelijk onderzoek van ANWB Medical Drones, samen met ziekenhuizen, laboratoria en technische partners.

👉 Vandaag konden bezoekers en medewerkers in de centrale hal alvast een drone van dichtbij bewonderen en hun vragen stellen aan deskundigen van de ANWB.

📲 Lees meer op onze website: jbz.direct/medischedrones

18/08/2025

Meer dan 1000 km fietsen van München naar Delft, om geld op te halen voor zieke kinderen. Veertig Delftse Studenten van Wielervereniging 't Harde Zadel deden het afgelopen weekend. 🚴🏽‍♀️🩷

In samenwerking met Stichting Vrienden organiseerden zij deze actie om infuutsen te kunnen schenken aan de kinderafdeling van het Jeroen Bosch Ziekenhuis, het Emma Kinderziekenhuis en het Reinier de Graaf ziekenhuis. Infuutsen zijn speciale fietsen waarmee kinderen met een infuus toch lekker over de afdeling kunnen fietsen. Dit zorgt voor plezier en afleiding én is goed voor het herstel. 🚲🧸👧🏽

24/06/2025

🤍 𝗭𝘄𝗮𝗻𝗴𝗲𝗿 𝘄𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 𝗴𝗮𝗮𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗮𝗹𝘁𝗶𝗷𝗱 𝘃𝗮𝗻𝘇𝗲𝗹𝗳.

“Het heeft ruim twee jaar geduurd voordat ik zwanger raakte van ons dochtertje. Vooral het wachten op de uitslagen was heel lastig. Maar de zorgprofessionals in het JBZ stonden echt voor ons klaar.”

In ons Expertisecentrum Voortplantingsgeneeskunde begeleiden we jaarlijks honderden stellen met een kinderwens. Voor ongeveer drie van de vier koppels komt die wens uit. Maar het traject vraagt vaak veel geduld en kan zowel lichamelijk als mentaal zwaar zijn.

Zo was het ook voor Claire en Robert. In deze video delen ze openhartig hun verhaal: intensief, soms emotioneel, maar ook vol steun, met betrokken zorgprofessionals en het gevoel écht gehoord te worden.

👉 𝗕𝗲𝗸𝗶𝗷𝗸 𝗵𝘂𝗻 𝗵𝗲𝗹𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗮𝗹 𝘃𝗶𝗮 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀𝘁𝗮𝗮𝗻𝗱𝗲 𝗹𝗶𝗻𝗸 𝗲𝗻 𝗼𝗻𝘁𝗱𝗲𝗸 𝘄𝗮𝘁 𝗼𝗻𝘀 𝘁𝗲𝗮𝗺 𝗸𝗮𝗻 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗸𝗲𝗻𝗲𝗻 𝗮𝗹𝘀 𝘇𝘄𝗮𝗻𝗴𝗲𝗿 𝘄𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘃𝗮𝗻𝘇𝗲𝗹𝗳 𝗴𝗮𝗮𝘁.

🌺 www.jbz.direct/voortplantingsgeneeskunde

21/06/2025

✨ Verbonden door veerkracht

Vandaag – op Wereld ALS-dag – fietsten vijf mensen met ALS, samen met hun naasten en zorgprofessionals van Tolbrug (onderdeel van het JBZ), een tocht van 50 km rond Den Bosch.

Onder hen: Lies (63) en Anton (74). Beiden staan – ondanks de ziekte – nog volop in het leven. Voor hen betekent deze tocht veel: samen in beweging zijn, ervaringen delen en kracht halen uit wat nog wél kan.

Met deze bijzondere tocht zamelden de deelnemers geld in voor Stichting ALS. Zo dragen ze bij aan onderzoek naar de oorzaken en behandeling van ALS. 💙

Bedankt aan alle deelnemers en supporters! 🚴‍♀️



Lees het hele artikel hier: jbz.direct/fietstocht

13/06/2025

⏱️ 𝗔𝗹𝗹𝗲𝗿𝗹𝗮𝗮𝘁𝘀𝘁𝗲... 𝗩𝗿𝘂𝘂𝗴𝗲𝗿 𝗼𝗽 𝘃𝗿𝗶𝗷𝗱𝗮𝗴 - 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗹𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗴𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀: “𝐍𝐚 𝐨𝐧𝐳𝐞 𝐭𝐫𝐨𝐮𝐰𝐛𝐞𝐥𝐨𝐟𝐭𝐞 𝐛𝐞𝐳𝐨𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐛𝐫𝐨𝐞𝐫 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐁𝐨𝐦𝐦𝐞𝐥𝐬 𝐆𝐚𝐬𝐭𝐡𝐮𝐢𝐬.“. — 𝐦𝐞𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰 𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐧𝐞𝐞𝐫 𝐙𝐮𝐢𝐝𝐝𝐚𝐦-𝐖𝐮𝐢𝐭𝐬.

Ze hebben een bijzondere herinnering aan het Bommels Gasthuis: ze zijn er geweest op hun trouwdag. “Mijn verloofde Aart en ik hadden onze bruiloft tot in de puntjes geregeld,” zo vertelt ze. “We zouden gaan trouwen op 28 februari 1969 in het slot in Rossum, ook wel de ‘Parel van de Bommelerwaard’ genoemd.” De dagen voorafgaand aan haar bruiloft verliepen echter alles behalve onbezorgd...

Nieuwsgierig naar het hele verhaal? 👉 https://www.jeroenboschziekenhuis.nl/verhalen-over-het-bommels-gasthuis/na-onze-trouwbelofte-bezochten-we-mijn-broer-in-het-bommels-gasthuis

𝗗𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘂𝘄𝗲 𝗝𝗕𝗭 𝗗𝗶𝗰𝗵𝘁𝗯𝗶𝗷 𝗹𝗼𝗰𝗮𝘁𝗶𝗲 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗱𝗿. 𝗝.𝗝. 𝗪𝗶𝗹𝗹𝗲𝗺𝘀𝗲𝗵𝗼𝗳 𝟭 𝗶𝗻 𝗭𝗮𝗹𝘁𝗯𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝘃𝗼𝗿𝗶𝗴𝗲 𝘄𝗲𝗲𝗸 𝗼𝗳𝗳𝗶𝗰𝗶𝗲𝗲𝗹 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗱𝗲𝘂𝗿𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗼𝗽𝗲𝗻𝗱! 𝗗𝗮𝗮𝗿𝗺𝗲𝗲 𝗵𝗲𝗯𝗯𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗼𝗼𝗸 𝗮𝗳𝘀𝗰𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗴𝗲𝗻𝗼𝗺𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗱𝗲 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗚𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀. 𝗔𝗹𝘀 𝗲𝗲𝗿𝗯𝗲𝘁𝗼𝗼𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗚𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗵𝗲𝗯𝗯𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗱𝗲 𝗮𝗳𝗴𝗲𝗹𝗼𝗽𝗲𝗻 𝘄𝗲𝗸𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗹𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗱𝗲𝗲𝗹𝗱 𝘃𝗮𝗻 𝗼𝘂𝗱-𝗽𝗮𝘁𝗶ë𝗻𝘁𝗲𝗻. 𝗛𝗲𝘁 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗮𝗹 𝘃𝗮𝗻 𝗺𝗲𝘃𝗿𝗼𝘂𝘄 𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗻𝗲𝗲𝗿 𝗭𝘂𝗶𝗱𝗱𝗮𝗺-𝗪𝘂𝗶𝘁𝘀 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗿𝗹𝗮𝗮𝘁𝘀𝘁𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗮𝗹 𝗶𝗻 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗿𝗲𝗲𝗸𝘀.

06/06/2025

⏱️ 𝗩𝗿𝘂𝘂𝗴𝗲𝗿 𝗼𝗽 𝘃𝗿𝗶𝗷𝗱𝗮𝗴 - 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗹𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗴𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀: “𝐈𝐤 𝐯𝐢𝐞𝐫𝐝𝐞 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐣𝐚𝐚𝐫𝐝𝐚𝐠 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐁𝐨𝐦𝐦𝐞𝐥𝐬 𝐆𝐚𝐬𝐭𝐡𝐮𝐢𝐬””. — 𝗔𝗻𝘁𝗼𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗕𝗮𝗹𝗹𝗲𝗴𝗼𝗼𝗶𝗷𝗲𝗻.

“Het was 5 oktober 1963 toen ik uit een boom viel en mijn linker bovenbeen brak.” Meneer van Ballegooijen weet nog goed hoe hij als achtjarige jongen in het Bommels Gasthuis terecht kwam: “Het was aan het begin van de avond. De ambulance kwam uit Zaltbommel; een Ford-busje met een houten plank als brancard. Over de hobbelige Gamerse dijk werd ik naar het Bommels Gasthuis gebracht. Zuster Geutjes zat bij mij in de ambulance...

Nieuwsgierig naar het hele verhaal? 👉 https://www.jeroenboschziekenhuis.nl/verhalen-over-het-bommels-gasthuis/ik-vierde-mijn-verjaardag-in-het-bommels-gasthuis

𝐃𝐞 𝐧𝐢𝐞𝐮𝐰𝐞 𝐉𝐁𝐙 𝐃𝐢𝐜𝐡𝐭𝐛𝐢𝐣 𝐥𝐨𝐜𝐚𝐭𝐢𝐞 𝐚𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐝𝐫. 𝐉.𝐉. 𝐖𝐢𝐥𝐥𝐞𝐦𝐬𝐞𝐡𝐨𝐟 𝟏 𝐢𝐧 𝐙𝐚𝐥𝐭𝐛𝐨𝐦𝐦𝐞𝐥 𝐡𝐞𝐞𝐟𝐭 𝐝𝐞𝐳𝐞 𝐰𝐞𝐞𝐤 𝐨𝐟𝐟𝐢𝐜𝐢𝐞𝐞𝐥 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐝𝐞𝐮𝐫𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐨𝐩𝐞𝐧𝐝! 𝐃𝐚𝐚𝐫𝐦𝐞𝐞 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐨𝐨𝐤 𝐚𝐟𝐬𝐜𝐡𝐞𝐢𝐝 𝐠𝐞𝐧𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐭𝐫𝐨𝐮𝐰𝐝𝐞 𝐁𝐨𝐦𝐦𝐞𝐥𝐬 𝐆𝐚𝐬𝐭𝐡𝐮𝐢𝐬. 𝐀𝐥𝐬 𝐞𝐞𝐫𝐛𝐞𝐭𝐨𝐨𝐧 𝐚𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐁𝐨𝐦𝐦𝐞𝐥𝐬 𝐆𝐚𝐬𝐭𝐡𝐮𝐢𝐬 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐝𝐞 𝐚𝐟𝐠𝐞𝐥𝐨𝐩𝐞𝐧 𝐰𝐞𝐤𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐥𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐝𝐞𝐞𝐥𝐝 𝐯𝐚𝐧 𝐨𝐮𝐝-𝐩𝐚𝐭𝐢ë𝐧𝐭𝐞𝐧. 𝐇𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐯𝐚𝐧 𝐦𝐞𝐧𝐞𝐞𝐫 𝐯𝐚𝐧 𝐁𝐚𝐥𝐥𝐞𝐠𝐨𝐨𝐢𝐣𝐞𝐧 𝐢𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐞𝐞𝐧-𝐧𝐚-𝐥𝐚𝐚𝐭𝐬𝐭𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐢𝐧 𝐝𝐞𝐳𝐞 𝐫𝐞𝐞𝐤𝐬.

05/06/2025

De nieuwe JBZ Dichtbij locatie in Zaltbommel is open! Maandag werden de eerste patiënten (en JBZ-collega’s) feestelijk ontvangen met échte Bommelse boterspritsen 💝

Sindsdien draaien alle spreekuren en diagnostiek op volle toeren onder één dak. Je kunt hier op afspraak, terecht voor bloedafname, materiaalafgifte, röntgenfoto’s, echo’s, hartfilmpjes en diverse spreekuren. Ook vinden er (kleine) onderzoeken en behandelingen plaats.

Het nieuwe adres van het JBZ in Zaltbommel is: dr. J.J. Willemsehof 1.

02/06/2025

𝗦𝗮𝗺𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗲𝗿𝗸 💪
Een blaaskankerdiagnose zet je wereld op z’n kop. Juist dan wil je jezelf zo goed mogelijk voorbereiden op een zware operatie. In het JBZ volgen patiënten voorafgaand aan die operatie een prehabilitatieprogramma waarbij patiënten werken aan hun kracht, conditie, voeding, leefstijl en mentale gezondheid.

Drie mannen leerden elkaar kennen tijdens de prehabilitatie. Ze trainden samen, deelden hun verhalen en vonden kracht in elkaar.

Na de operatie kwamen ze elkaar weer tegen op de afdeling Urologie. Samen werkte ze aan hun herstel, wat voor ieder anders verliep. Steun vinden bij elkaar maakte voor hen het verschil.

“Urologie verbindt,” zei een van hen. En dat voelen wij ook💜

30/05/2025

⏱️ 𝗩𝗿𝘂𝘂𝗴𝗲𝗿 𝗼𝗽 𝘃𝗿𝗶𝗷𝗱𝗮𝗴 - 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗹𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗴𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀: “𝗜𝗸 𝗱𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗲 𝗺𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗴𝗶𝗳𝘁𝗶𝗴𝗱 𝗵𝗮𝗱𝗱𝗲𝗻, 𝗶𝗸 𝗵𝗮𝗱 𝗻𝗼𝗴 𝗻𝗼𝗼𝗶𝘁 𝘄𝗶𝘁𝗹𝗼𝗳 𝗴𝗲𝗴𝗲𝘁𝗲𝗻”. — 𝗟𝗶𝗮 𝘃𝗮𝗻 𝗛𝗲𝘂𝗰𝗸𝗲𝗹𝘂𝗺

Mevrouw van Heuckelum had met haar familie naar eigen zeggen “een abonnement” op het Bommels Gasthuis. Ze heeft er zelf opgenomen gelegen met een gebroken been en vanwege het verwijderen van haar amandelen. Later vierde haar oma er haar 100ste en 101ste verjaardag in de vroegere OK. Het Bommels Gasthuis deed in die tijd dienst als verpleeghuis.

Mevrouw van Heuckelum heeft volop herinneringen aan het Bommels Gasthuis... lees al haar hele verhaal op onze website 👉 https://www.jeroenboschziekenhuis.nl/verhalen-over-het-bommels-gasthuis/ik-dacht-dat-ze-me-vergiftigd-hadden-ik-had-nog-nooit-witlof-gegeten

𝗩𝗮𝗻𝗮𝗳 𝟮 𝗷𝘂𝗻𝗶 𝘃𝗲𝗿𝗵𝘂𝗶𝘇𝗲𝗻 𝗱𝗲 𝗝𝗕𝗭 𝗗𝗶𝗰𝗵𝘁𝗯𝗶𝗷-𝗹𝗼𝗰𝗮𝘁𝗶𝗲𝘀 𝗶𝗻 𝗭𝗮𝗹𝘁𝗯𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗿. 𝗝.𝗝. 𝗪𝗶𝗹𝗹𝗲𝗺𝘀𝗲𝗵𝗼𝗳 𝟭, 𝗲𝗻 𝗻𝗲𝗺𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗮𝗳𝘀𝗰𝗵𝗲𝗶𝗱 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗱𝗲 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗚𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀. 𝗔𝗹𝘀 𝗲𝗲𝗿𝗯𝗲𝘁𝗼𝗼𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗕𝗼𝗺𝗺𝗲𝗹𝘀 𝗚𝗮𝘀𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗱𝗲𝗹𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗲𝗹𝗸𝗲 𝘄𝗲𝗲𝗸 𝗲𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗮𝗹 𝘃𝗮𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗼𝘂𝗱-𝗽𝗮𝘁𝗶ë𝗻𝘁.

28/05/2025

✍️ In de columnserie 'Doodgewoon' geeft Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus 'Zorg in de laatste levensjaren' Carolien Burghout een inkijkje in haar bijzondere werk in het JBZ:

𝗧𝘄𝗲𝗲 𝘃𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻, 𝗲́𝗲́𝗻 𝘇𝗶𝗲𝗸𝘁𝗲, 𝘁𝘄𝗲𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗺𝗼𝘁𝗶𝗲𝘃𝗲𝗻
De eerste patiënt op het spreekuur is er meteen één is die ik niet ken. Ik bereid haar komst goed voor. Ze heeft naast haar kanker te kampen met een andere, hele nare chronische ziekte. Eén die behoorlijk invloed heeft op haar dagelijks functioneren en waardoor ze regelmatig ten val komt. De kanker waarvoor ze bij ons komt is al jaren rustig. Elke maand krijgt ze een gift immuuntherapie om de ziekte ook zolang mogelijk de kop in te drukken. Inmiddels lukt dat al ruim 4 jaar. Bij binnenkomst slaakt ze en diepe zucht. Het ochtend ritueel van opstaan, wassen, aankleden, ontbijten kosten haar veel energie. Laat staan om 9 uur aanwezig moet zijn voor de afspraak. Haar dag zit er qua energie al op, terwijl voor de meeste mensen de dag net begonnen is.
‘Ik wil graag staken met de behandeling’. Ze hoopt met het staken van de maandelijkse kankerbehandeling haar intense vermoeidheidsklachten wat zullen verbeteren en hierdoor de kans op vallen af zal nemen. Ik verwacht dat beide klachten veel meer voor rekening van haar andere chronische ziekte komen. Toch spreken we uitgebreid over haar wens om de behandeling te staken en over de mogelijke voor- en nadelen. ‘Wat vindt de dokter ervan denk je?’ Ik vertel haar dat ze van ons geen goedkeuring nodig heeft. Opgelucht verlaat ze de kamer.

Later die week zie ik een andere patiënt, dezelfde ziekte, dezelfde behandeling. Ik ken haar al jaren.
Ook zij heeft al geruime tijd behandeling. ‘Wat zou je er van zeggen als ik staak met de behandeling?’
Hoewel ik haar vraag naar de redenen, weet het antwoord al. Meerdere keren heeft ze in de voorbijgaande maanden genoemd dat ze het lastig vindt om een beroep te doen op de gezondheidszorg gezien de drukte maar ook vanwege de kosten van de behandeling. De argumenten die ze aandraagt zijn weloverwogen. Ook met haar bespreek ik de voor- en nadelen. Ze is vastbesloten, de behandeling stopt hier.

Twee vrouwen met een zelfde ziekte, een zelfde behandeling en een zelfde wens. Toch hebben zij hele andere motieven. Zij wegen af wat er voor hen toe doet in het alledaagse leven en doen dat ieder op hun eigen manier. Wat ik vind of wat de richtlijn voorschrijft doet er in dit soort situaties niet toe. De vrouwen laten hun hart spreken. Mijn taak is om tot een goed gesprek te komen en hen te voorzien van eerlijke informatie. Welke keuze ze dan ook maken, ik zal hen altijd daarin volgen.