Lactatiekundige Zeeland

Lactatiekundige Zeeland Tijdelijk gesloten

Er is altijd een oplossing en als jij die niet ziet op het moment dan zijn er mensen die kunnen helpen ❤️
22/02/2021

Er is altijd een oplossing en als jij die niet ziet op het moment dan zijn er mensen die kunnen helpen ❤️

In een vuilcontainer in Amsterdam is zondagavond een levende baby aangetroffen. Het is de tweede keer dat er een baby in de hoofdstad levend is gevonden in een container. Hoeveel baby’s worden er nooit gevonden?

"Ons zusje" Stichting Beschermde Wieg stelt zich ten doel babysterfte en te vondeling legging te voorkomen, door preventieve hulp te bieden aan zwangere vrouwen, die geen contact kunnen of durven op te nemen met hulpverlenende organisaties, omdat zij anoniem moeten blijven. Beschermde Wieg heeft met haar levensreddende voorziening meer dan tweeduizend zorgmijdende, zwangere en pas bevallen vrouwen hulp geboden.

De stichting doet dit via haar preventieve noodlijn (0800-6005) en tien Beschermde Wiegkamers, verspreid over het land. Het bestuur van de stichting wil ieder ziekenhuis aanspreken om een voorziening te faciliteren voor vrouwen van wie de zwangerschap bedreigend is. Een Beschermde Wiegkamer in Amsterdam zou een essentiële aanvulling in het preventief hulpverleningsaanbod van de stad zijn.

Ouders zijn ook mensen en mensen maken fouten. Dat is niet erg. Het is wel belangrijk om je fouten toe te kunnen geven, ...
24/01/2021

Ouders zijn ook mensen en mensen maken fouten.
Dat is niet erg.
Het is wel belangrijk om je fouten toe te kunnen geven, ook en vooral tegenover je kinderen.
Het is verbindend en kinderen leren dat ouders ook maar mensen zijn en daar hebben zij op latere leeftijd dan weer profijt van ❤️
Liefs! Ana

😂😂😂Herkenbaar hier... en bij jullie?
19/01/2021

😂😂😂

Herkenbaar hier... en bij jullie?

Alles kan, niets hoeft maar als je met z’n allen in een bed wil slapen dan is onderstaand artikel misschien nuttig voor ...
12/01/2021

Alles kan, niets hoeft maar als je met z’n allen in een bed wil slapen dan is onderstaand artikel misschien nuttig voor jullie. Liefs Ana

Samen slapen is de biologische norm: het is de meest natuurlijke en veilige manier om je leven te starten. Tegenwoordig wordt er flink gewaarschuwd voor wiegendood, waardoor veel ouders niet samen durven te slapen. En dat is zonde, want samen slapen kan juist tot kleinere kans op wiegendood leiden.....

Voor diegenen die (structureel) kolven. Hierbij een duidelijk overzicht omtrent COVID 19 Je kan je kindje niet besmetten...
12/01/2021

Voor diegenen die (structureel) kolven. Hierbij een duidelijk overzicht omtrent COVID 19
Je kan je kindje niet besmetten met je melk en stel nou dat je het hebt dan heb je juist antistoffen in je melk om je kindje te beschermen. Mooier kan niet ❤️ liefs Ana

11/01/2021

Dit geloof je niet!
heeft wetenschappelijk bewezen dat er antistoffen tegen in moedermelk zit. Zelf dat ijsjes van covid-moedermelk ter bescherming aan kwetsbaren gegeven kan worden (zieken/ouderen etc).

https://www.uu.nl/en/news/antibodies-against-coronavirus-found-in-breast-milk

Wetenschappelijk is dus bewezen dat moedermelk bescherming biedt ten tijde van de pandemie MAAR het is lactatiekundigen ibclc VERBODEN om moeders en babies die problemen met borstvoeding hebben, face to face te helpen...
Videobellen is wel voldoende volgens de overheid.

Ehm nee mensen; met videobellen kan ik echt geen borstvoedingsproblematiek oplossen.
Het laat iig wel zien welke kant de Nederlandse overheid kiest... Die van multinationals Nutricia en Friso en niet die van jouw kindje's gezondheid!

Teken de petitie om lactatiekundigen ibclc zorg te laten bieden aan ouders en kinderen die het nodig hebben. Link https://petities.nl/petitions/lactatiekundige-ibclc-is-een-noodzakelijk-zorgberoep





enzovoort...

  🙃😀🙃
11/01/2021

🙃😀🙃

Je melk wordt echt niet ineens “wit water” 😀
10/01/2021

Je melk wordt echt niet ineens “wit water” 😀

😀😀😀😀
06/01/2021

😀😀😀😀

SARS-CoV-2 antibodies in human milk: Interview with Kelly Dingess of the molecular immunology Hub

05/01/2021
😀😂😀
05/01/2021

😀😂😀

Nieuw jaar, nieuwe kansen, maar dan anders 🙂Sinds vorig jaar is de wereld veranderd en hoe wij het ook wenden of keren w...
04/01/2021

Nieuw jaar, nieuwe kansen, maar dan anders 🙂

Sinds vorig jaar is de wereld veranderd en hoe wij het ook wenden of keren wij zullen met Corona moeten blijven dealen.
In de eerste lockdown heb ik mijn praktijk gesloten omdat ik niet meer mocht werken maar ook zelf niet zo goed wist waar ik aan toe was. Ik heb een aangeboren hartafwijking waarmee ik prima functioneer maar Corona maakte mij bang.
Dan maar liever geen risico lopen en zo min mogelijk onder mensen komen.
Echter zag ik ook van alles in de moeder-kind-zorg mis gaan.
Iedereen moest roeien met de riemen die hij had maar door het werkverbod mochten best wat mensen niet meer werken die essentieel zijn voor het welzijn en de psychische gezondheid van mama's en baby's
Noem de lactatiekundige maar bij voorbeeld ook de osteopaten.
Zo sneu allemaal!
Ik heb voor mijzelf heb een paar beslissingen genomen.
2021 is het jaar dat ik na 10 jaar lactatiekundige IBCLC geweest te zijn opnieuw moet certificeren.
Dat ga ik doen omdat ik van mijn vak hou!

Echter ben ik sinds dit jaar geen lid meer van de NVL en daarmee worden mijn consulten niet meer vergoed.
Dat betekend dat jullie mij zelf moeten betalen voor mijn hulp.
Voor prijzen en verdere info verwijs ik jullie graag naar mijn website www.lactatiekundigezeeland.nl
Ik werk trouwens in heel Zeeland en ben voor telefonische of zoom-consulten ook op afstand bereikbaar.

Liefs en tot ziens!

Ana

P.S. Dit bericht delen wordt gewaardeerd :-)

Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en een gelukkig 2021! Stay safe ❤️Liefs Ana ✨⭐️💫✨
31/12/2020

Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en een gelukkig 2021!
Stay safe ❤️

Liefs Ana ✨⭐️💫✨

❤️❤️❤️❤️
28/12/2020

❤️❤️❤️❤️

❤️
27/12/2020

❤️

Zo! Iedereen aan de borst dus 😀
21/12/2020

Zo! Iedereen aan de borst dus 😀

Dat was nog eens een leuk huisbezoek 😀Deze foto kwam ik tegen in mijn herinneringen van jaren terug.
20/12/2020

Dat was nog eens een leuk huisbezoek 😀

Deze foto kwam ik tegen in mijn herinneringen van jaren terug.

19/12/2020

“I was born and grew up in Kenya and Cote d’Ivoire. From the age of fifteen I lived in the UK. However, I always knew that I wanted to raise my children (whenever I had them) at home in Kenya. And yes, I assumed I was going to have them. I am a modern African woman, with two university degrees, and a fourth generation working woman – but when it comes to children, I am typically African. The assumption remains that you are not complete without them; children are a blessing which would be crazy to avoid. Actually the question does not even arise.

I started my pregnancy in the UK. The urge to deliver at home was so strong that I sold my practice, setup a new business and moved house and country within five months of finding out I was pregnant. I did what most expectant mothers in the UK do – I read voraciously: Our Babies, Ourselves, Unconditional Parenting, anything by Sears – the list goes on. (My grandmother later commented that babies don’t read books and really all I needed to do was “read” my baby). Everything I read said that African babies cried less than European babies. I was intrigued as to why.

When I went home, I observed. I looked out for mothers and babies and they were everywhere, though very young African ones, under six weeks, were mainly at home. The first thing I noticed is that despite their ubiquitousness, it is actually quite difficult to actually “see” a Kenyan baby. They are usually incredibly well wrapped up before being carried or strapped onto their mother (sometimes father). Even older babies strapped onto a back are further protected from the elements by a large blanket. You would be lucky to catch sight of a limb, never mind an eye or nose. The wrapping is a womb-like replication. The babies are literally cocooned from the stresses of the outside world into which they are entering.

My second observation was a cultural one. In the UK, it was understood that babies cry. In Kenya, it was quite the opposite. The understanding is that babies don’t cry. If they do – something is horribly wrong and something must be done to rectify it immediately. My English sister-in-law summarized it well. “People here,” she said, “really don’t like babies crying, do they?”

It all made much more sense when I finally delivered and my grandmother came from the village to visit. As it happened, my baby did cry a fair amount. Exasperated and tired, I forgot everything I had ever read and sometimes joined in the crying too. Yet for my grandmother it was simple, “Nyonyo (breastfeed her)!” It was her answer to every single peep.

There were times when it was a wet nappy, or that I had put her down, or that she needed burping, but mainly she just wanted to be at the breast – it didn’t really matter whether she was feeding or just having a comfort moment. I was already wearing her most of the time and co-sleeping with her, so this was a natural extension to what we were doing.

I suddenly learned the not-so-difficult secret of the joyful silence of African babies. It was a simple needs-met symbiosis that required a total suspension of ideas of what should be happening and an embracing of what was actually going on in that moment. The bottom line was that my baby fed a lot – far more than I had ever read about and at least five times as much as some of the stricter feeding schedules I had seen.

At about four months, when a lot of urban mothers start to introduce solids as previous guidelines had recommended, my daughter returned to newborn-style hourly breastfeeding, which was a total shock. Over the past four months, the time between feeds had slowly started to increase. I had even started to treat the odd patient without my breasts leaking or my daughter’s nanny interrupting the session to let me know my daughter needed a feed.

Most of the mothers in my mother and baby group had duly started to introduce baby rice (to stretch the feeds) and all the professionals involved in our children’s lives – pediatricians, even doulas, said that this was ok. Mothers needed rest too, we had done amazingly to get to four months exclusively breastfeeding, and they assured us our babies would be fine. Something didn’t ring true for me and even when I tried, half-heartedly, to mix some pawpaw (the traditional weaning food in Kenya) with expressed milk and offer it to my daughter, she was having none of it.

So I called my grandmother. She laughed and asked if I had been reading books again. She carefully explained how breastfeeding was anything but linear. “She’ll tell you when she’s ready for food – and her body will too.”

“What will I do until then?” I was eager to know.

“You do what you did before, regular nyonyo.” So my life slowed down to what felt like a standstill again. While many of my contemporaries marveled at how their children were sleeping longer now that they had introduced baby rice and were even venturing to other foods, I was waking hourly or every two hours with my daughter and telling patients that the return to work wasn’t panning out quite as I had planned.

I soon found that quite unwittingly, I was turning into an informal support service for other urban mothers. My phone number was doing the rounds and many times while I was feeding my baby I would hear myself uttering the words, “Yes, just keep feeding him/ her. Yes, even if you have just fed them. Yes, you might not even manage to get out of your pajamas today. Yes, you still need to eat and drink like a horse. No, now might not be the time to consider going back to work if you can afford not to.” And finally, I assured mothers, “It will get easier.” I had to just trust this last one as it hadn’t gotten easier for me, yet.

A week or so before my daughter turned five months, we traveled to the UK for a wedding and for her to meet family and friends. Because I had very few other demands, I easily kept up her feeding schedule. Despite the disconcerted looks of many strangers as I fed my daughter in many varied public places (most designated breastfeeding rooms were in restrooms which I just could not bring myself to use), we carried on.

At the wedding, the people whose table we sat at noted, “She is such an easy baby – though she does feed a lot.” I kept my silence. Another lady commented, “Though I did read somewhere that African babies don’t cry much.” I could not help but laugh.

My Grandmother’s gentle wisdom:

1. Offer the breast every single moment that your baby is upset – even if you have just fed her.

2. Co-sleep. Many times you can feed your baby before they are fully awake, which will allow them to go back to sleep easier and get you more rest.

3. Always take a flask of warm water to bed with you at night to keep you hydrated and the milk flowing.

4. Make feeding your priority (especially during growth spurts) and get everyone else around you to do as much as they can for you. There is very little that cannot wait.

Read your baby, not the books. Breastfeeding is not linear – it goes up and down and also in circles. You are the expert on your baby’s needs.”

- J. Claire K. Niala

Adres

Dorpsplein 21
Aagtekerke
4363AA

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Lactatiekundige Zeeland nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact De Praktijk

Stuur een bericht naar Lactatiekundige Zeeland:

Delen

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Klinieken in de buurt