19/05/2025
De afgelopen 3 weken waren hectisch en intens. Mijn moeder overleed op 6 mei na het bewust staken van haar zuurstof en medicatie op 25 april. Wat volgde was een achtbaar aan gebeurtenissen en emoties. Van de inschatting dat ze de volgende dag al zou overlijden, naar toch weer opleven, nog een waardevolle week van afscheid nemen en zelfs heel even denken dat ze zich zou bedenken. Vervolgens hadden we ineens nog maar enkele dagen van nabij zijn zonder woorden. Aansluitend was de week van regeldrukte en het definitieve (mooie!) afscheid vorige week en meteen het leeghalen van haar kamer in het verpleeghuis en het verdelen van de spullen. Onvoorstelbaar hoeveel er dan te voelen is in die korte tijd waarin alles in een snelkookpan lijkt samen te komen. Alsof alle zenuwen open en bloot lagen, enorm kwetsbaar en gevoelig.
Dankbaarheid, verdriet, oude pijn, verbazing, liefde, verwarring, teleurstelling, aanvaarding, opluchting, irritatie, ontroering, boosheid, alleen voelen ... noem een emotie en ik heb het de afgelopen 3 weken wel gevoeld.
Het is een indrukwekkend proces waar ik vol van zit, en daarom graag over vertel (ook omdat het zulke bijzondere momenten gaf) maar tegelijkertijd is het net als met bevallingsverhalen... niet iedereen zit daar op te wachten. Ik hou het daarom hier online bij deze korte schets. Weet dat het daarom even stil was en dat het goed met me gaat, ondanks (of juist door?) alles wat er te voelen viel.