09/04/2025
Help! Mijn hoofd heeft feedback.
Ja hoor, daar stond ik dan. Licht zenuwachtig, maar op een fijne manier. Gezonde zenuwen โ je kent ze wel. Van die tintelende, sprankelende kriebels die zeggen: โO ja, dit is spannend, maar ik wil dit.โ
Ik had er ook genoeg voor gedaan: gepost, gedeeld, verteld, nog eens gedeeld. En nuโฆ was het zover.
En het ging goed. Echt waar.
Maar ja, dan komt 'ie hoor. Dat stemmetje.
"Je had dat misschien anders kunnen doenโฆ"
"Was dat stukje niet wat te vaag?"
"Je vergat iets te zeggen overโฆ"
Dank je wel, innerlijke criticus. Je was weer op tijd.
Het blije gevoel bleef daardoor uit.
Mijn kritische stem had de overhand.
Ik werd streng voor mezelf. Ik belandde regelrecht in de zelfkritiekmodus 3000.
Terwijl ik me juist had voorgenomen zacht te zijn. Lief. Mild.
Ik nam een moment.
Aan het einde van de avond trokken we samen een kaart. Ik had de mijne nog niet goed gelezen. Maar nu, alleen, liet ik de woorden binnenkomen:
"Als je ontdekt dat je gedachten naar het verleden gaan, en je je afvraagt of de dingen beter hadden gemoeten, of beter waren, dan verlies je je energie. Als je het huidige moment negeert, dan verlies je het contact met de kracht die nodig is om jouw werkelijkheid waar te laten worden."
Okรฉ universum. Ik hoor je.
Ik was mezelf dus de kracht van het moment aan het afnemen. De trots, het vieren, het genieten. Van iets wat ik gewoonโฆ gedaan heb.
Iets wat ik spannend vond.
Iets wat ik belangrijk vind.
En ik heb het neergezet.
Langzaam kwam het besef.
Niet met fanfare of vuurwerk.
Maar wel voelbaar.
I did it.
En het mooie is:
Ik mag het nog vijf keer doen.
Vijf avonden lang duiken we samen in verhalen over de ziel. Geen moeten, geen grootse theorieรซn. Gewoon samen zijn, delen, luisteren, voelen.
Dus als jij bij het lezen dacht: โOehโฆ dit spreekt me aan,โ
dan is dat misschien niet voor niets.
Er is nog plek. En ik zou het mooi vinden als jij erbij bent.
Veel liefs, Jolanda ๐
