
05/06/2025
Idealiter zouden mensen met pijn en problemen binnen hun eigen gezins- of familiekring opgevangen moeten worden. En in goed functionerend familieverband zal het ook zo zijn dat mensen in crisissituaties met hun problemen bij hun (huwelijks)partner, ouders of andere familieleden terecht kunnen.
Door de desintegratie van de familiebanden en de helaas vaak slechte relaties binnen het gezin, bestaat deze opvang niet of nauwelijks meer. Het is niet meer vanzelfsprekend. Sterker nog: de slechte relaties tussen ouders en kinderen zijn op zichzelf vaak de oorzaak van de pijn en de crises waarmee mensen te kampen hebben.
Door pijn en problemen van de grootouders, ontwikkelen de ouders bepaalde manieren (overlevingsstrategieën), die zich weer bij hun kinderen manifesteren; en zo generaties verder.
Familieperikelen (of -geheimen) ontstaan door bijv. schaamte of schuldgevoelens, door angst of indoctrinatie en door onverwerkte pijn: "Daar praten we niet over, die tijd is geweest, we gaan voorwaarts en kijken niet achterom".
Door deze emotionele weerstand ontstaat er stagnatie binnen de erfelijke overdracht om ons potentieel te benutten. Het familiesysteem loopt vast.
Net zolang totdat een familielid opstaat en de overdracht van (voor)ouders weer herstelt, door de verhalen bespreekbaar te maken en de tranen te laten vloeien. Waardoor er wederzijds begrip ontstaat.
Voor volkeren die dichtbij hun eigen natuur staan, is dit de normaalste zaak van de wereld. Om op een gezonde wijze familieleden in ere te houden, te leren van elkaars ervaringen, deze bespreekbaar te maken en vanuit eerbied voor elkaar levenslessen te ontvangen.
Een stevig familiefundament is de basis om jezelf te leren kennen. Zonder volledige overdracht van je voorouders, ben je stuurloos.