Het Korenhofje

07/08/2025

27/07/2023

Haar ogen stralen als ze de bal als optie krijgt. Tuurlijk, liever dan een stoel. Al helemaal als je voor het eerst komt. De spanning die er zit kan meteen haar lijf uit, zachtjes wiebelend. En dan ook nog een lolly. Ook dat helpt de spanning reguleren. 11 jaar is ze. Een stevige en verankerde uitstraling. Een danseres is ze, golfsurfster. Het vertrouwen in haar lichaam is duidelijk. Een voetenbadje. Stil wordt ze. De stevige uitstraling verdampt zachtjes. Dan naar de tafel. Die wordt in zitstand gebracht, zoals ze wil. Mama moet met haar mee, naast haar blijven. Ik mag haar voeten masseren. Haar armen en handen. Stil is ze, nog steeds. Spannend is het, voel ik dat haar lijf me vertelt. Zelf bepalen, voel ik dat ze nodig heeft. En dan wanneer het genoeg is van de tafel terug haar rokje en slippers in. Recht op Mama’s schoot af. Haar hoofd in Mama’s nek. En dan ‘Mama wil je straks helpen mijn tas inpakken voor de camping? Het lukte me niet zelf.’ Het woord magisch blijft komen als ik over massage schrijf. Zo subtiel, zo zacht, zo warm, zo direct, zo bevrijdend.

26/07/2023

Vakantie is niet alleen tijd vrij. Tijd om erop uit te gaan. Tijd om te spelen. Vakantie is ook en vooral een tijd van afstand nemen. Rust. Integreren. Verwerken. Opnieuw voelen wat belangrijk is voor je. Voelen wie belangrijk zijn voor je. Ruimte om dankbaar te zijn. Een tijd van ontvangen.
De kinderen overladen me al een tijdje om al het bovenstaande te oefenen. En dan mag mijn vakantie nog beginnen…. 💛.

26/07/2023

Onder deze handdoeken kruipt ze net vandaan. Al jaren mag ik haar en haar kinderen volgen. (En volgt zij mij :)). Midden 40 nu en de thema’s, verdriet en verlangens beginnen op hun plek te vallen. En zij? Zij komt tevoorschijn. In haar eigen ‘bakje’. Ja, Els van Steijn en haar Fontein inspireren ook haar. Wie ben ik als ik uit mijn ‘helperssyndroom’ stap? Hoe voelt dat aan? Welk beeld komt dan naar voren? Vrij, Kalm, met mijn energie naar Mezelf gericht, Blij. Op haar buik op de massagetafel, haar hoofd gedragen door de steun. Hoe passend dat ze haar elastiekje is vergeten. Haar haren vandaag niet in een knot maar als een wilde manendos om haar heen.

19/07/2023

Net 8 is ze. Ze komt om afscheid te nemen. Zo angstig als ze was daar is nu het vertrouwen gegroeid om naar Papa en Mama te gaan als er iets is. Haar uitstraling is verzacht, er is meer rust. Ze is gegroeid! En daar waar ik aan het oefenen ben om waardering en warme gebaren écht binnen en nog meer binnen te laten komen…. komt deze knutsel weer precies op het juiste moment. ‘Ik heb de sliertjes zelf gekruld. Dat maakt zo’n geluidje.’ ‘Dit is een hartje, die roze plakkertjes waren op.’ En dat van een super gevoelig meisje dat graag stoer doet en de kunst van de grote mond tot in perfectie beheerst. En ook dát gegeven niet voor niets. Het is alsof ik in de spiegel kijk naar het meisje dat ik vroeger en nog niet héél lang geleden zelf was.

05/04/2023

En dan komt er dit berichtje van een moeder uit de lucht vallen. Haar dochter bracht al altijd een glimlach tot grijns op mijn gezicht en sja, zo blijft ze het doen…..:

“Oke, je komt dus nog regelmatig langs hier, zo ook vandaag. Ik ben met mijn dochter aan het lezen in het boek; Superkrachten voor je hoofd. Vandaag mocht ze een emotie-interview houden met mij. Aan het eind vroeg ik: mag ik jou nu ook interviewen? Nee, je hebt mij naar Anne Eva gestuurd, dat was elke keer een emotie-interview🤣😂🤣.”

23/03/2023

Little witches in progress….. Het heksje in de dop (waar ik eerder over schreef) steekt me aan. Zóveel plezier gehad in het bestellen van bijenwas, donker glazen potjes, flesje lavendelolie. En vanmiddag samen aan het brouwen geweest. Wegen, mengen, au bain marie verwarmen, gieten, etiketten maken, ruiken, smeren, …. Zoo wat zijn we trots en blij samen! Wie ben jij, waar ben jij, krijg ik contact - vragen die ze in me opriep, vragen waar natuurlijkerwijs een antwoord op werd gevonden door naar haar te kijken, luisteren en volgen. Bij het weggaan zeg ik tegen haar ‘geniet ervan’, ‘jij ook’ zegt ze. Met een glimach in haar blik.

15/03/2023

Ik weet niet zo goed wat te schrijven. Met mijn hart vol en mijn hoofd stil zit ik hier. Afscheid van een meisje van bijna 10. Ze begon hier in de kamer vol boosheid, angst, stoerigheid, net gehuld in nieuwe - jongens - kleren.
En vandaag rondt ze haar reis hier af op de massagetafel, zoals ze zelf wilde, haar steeds langer wordende haren uit het gezicht vegend. Stil ook wordt ze, zacht, roze wangen, kwetsbare blik. Onder haar jogging pak roze met witte sokken met geschulpt randje.
De zon schijnt, de lente straalt naar binnen. Net als bij dit meisje, en haar moeder, en haar vader.

06/03/2023

Acht jaar is ze. Snel, vluchtig, onrustig, beweeglijk, dominant. Koppie koppie. Wie ben jij? Waar ben jij? Krijg ik contact? In al haar haast en verkenningsdrang krijg ik geen zicht op wie ze is. Tot ik de ingang heb herkend.
We lopen door de Hortus, op zoek naar geneeskrachtige planten. Ze wil een zalf maken en leren hoe dat moet. Aansluitend bij haar hongerige brein hebben we een project opgevat.
Vanmorgen had ik mijn kruidenboek mee. En ons project krijgt een nieuwe lading - samen neuzen we door het boek - welke plant past bij jou, kan jouw onrust tot bedaren brengen?
Ze houdt van tuinieren, planten, kruiden, brouwseltjes en drankjes maken. Ze is een heks in de dop. Het klopt als een bus. De plantenwereld doorspitten helpt haar bij dat wat ze zo moeilijk vindt - voelen, kwetsbaar zijn, iets niet kunnen, verliezen, een foutje maken, bang zijn. De beschrijvingen van de werking van de planten nemen we door - deze plant helpt bij mensen die van buiten vrolijk doen maar zich van binnen verdrietig en alleen voelen, deze plant helpt bij mensen die altijd maar doorgaan en geen rust nemen, deze plant helpt bij mensen die alles perfect willen doen, …… Zonder dat we het ons beseffen zijn we beland in het onderzoeken van haar binnenwereld. En ondertussen verzacht haar blik en kleuren haar wangen roze. Daar is ze.

03/03/2023

Intens kwaad is ze als ze thuiskomt en ziet dat haar man haar blouseje uit de wasmachine niet heeft opgehangen aan de kleerhanger die ze had klaargelegd maar aan een ander hangertje. ‘Luistert hij dan niet naar me? Hoort hij me niet?! Zíet hij me niet?!’.
Al zijn goede bedoelingen krijgen de kans niet om uitgelegd te worden want ze hoort hem niet. Opgeslokt door haar woede trekt ze zich terug in zichzelf, sluit ze zich af, verkilt.
Met humor, veel humor vult de sessie van vandaag zich rondom de kleerhanger. Langzaam, heel langzaam begint het haar te dagen. Wat gebeurt daar nou? Waarom word ik zo boos op de kinderen als ze hun tas niet opruimen, keer op keer, ook al heb ik het ze zó vaak gezegd? Hun schoenen. De hagelslag. Als man met het verkeerde merk terugkomt van boodschappen doen? ‘Luistert er dan niemand naar mij? Ik doe hier zó mijn best, ziet niemand dat dan?’.
Terug naar het beeld van hoe ze als meisje alleen op haar kamer haar emoties uitzat. Haar ouders konden het niet, lastige gevoelens erkennen, opvangen, haar vasthouden, zichzelf vasthouden met alles wat er in het leven aan voelen voorbij komt. ‘Ga maar naar boven’ was wat ze kreeg.
Ik vermoed dat ze het verhaal van de kleerhanger nooit vergeten zal. In het hier en nu heeft het haar geleerd wat in het heden is en wat van het verleden is. Hoe het verleden doordringt in het heden, bij haar aanklopt als zwarte woede. Dat woede uitgenodigd, gekend en gevoeld wil worden om te kunnen luwen.
En dochter? Zal met elke stap die moeder naar zichzelf toe zet stukje bij beetje kunnen ontspannen. Mama hoeft niet meer gepeild te worden. Er hoeft niet meer voorkomen worden dat Mama zich afgewezen voelt. En zo zal elke genomen stap van moeder haar dochter helpen ervaren dat het veilig is om jezelf en bij jezelf te zijn.

03/03/2023

Lange tijd heb ik geen ruimte gevoeld om te delen over de processen die plaatsvinden in de mensen en in de praktijkruimte. Het was te druk. Mijn hoofd en week te vol.
Genoeg is genoeg. Ik heb me bewezen. Voor mezelf en de buitenwereld. Ik kan een volle praktijk draaien. En ook weer niet. En vooral - ik wil het niet.
Druk zijn is succesvol zijn? Tel ik nu mee? Is het nu dan ‘echt’ wat ik te bieden heb? Word ik nu serieus genomen? Neem ik mezelf nu serieus?
Ja. Nu wel. Door te voelen waar de grens ligt voor mij. Ik heb ruimte gecreëerd voor vrije tijd. Niet - moeten. Verwerken. Buiten zijn. Leuke dingen.
En klapbham daar is de inspiratie. Direct. Ingeschreven voor twee trainingen. Zin om naar de praktijk te gaan. Hart er weer vól bij.
En. Schrijven. Schrijven over wat er gebeurt in mensen. Schrijven over wat er toe doet. Over wat ons mensen menselijk maakt en verbindt. Want echt. In onze pijn en verlangens verschillen we gewoon niet van elkaar. Ook al denk je van wel, het is nie zo. Lees maar.

23/05/2022

Prestatiedruk

Staat het recht om jong te zijn al in het wetboek