Rouw & Vertrouw

30/09/2025

Boem. Een boomstam, wat doe jij dan?

Vandaag wandelden we met Uno & Stacy door het bos, lekker rustig.
Tot we ineens stil moesten staan: een dikke boomstam lag dwars over het pad. We konden niet zomaar verder zonder eerst te bedenken wat wijs was.

In het bos kozen we eerst voor een pauze: even ademhalen, om ons heen kijken en voelen wat kan.
Daarna besloten we samen: klimmen we eroverheen, lopen we eromheen met een omweg, of kiezen we een andere weg?

Zo werkt rouw vaak ook: je bent onderweg, je doet je best om door te gaan met je dag en dan boem, ligt er ineens iets zwaars in de weg.
Een herinnering, een lege plek aan tafel, een datum in de agenda, of een dinsdag die opeens helemaal niet gewoon voelt.

Bij rouw mag dat precies zo: je hoeft niet snel te zijn, je mag rustig worden, hulp vragen en stap voor stap ontdekken wat vandaag haalbaar is, want elke route is goed als jij je er veilig en gesteund bij voelt.

Dus: zie je een boomstronk op je pad, neem even pauze, wees vriendelijk voor jezelf en kies de weg die nu past, ook als die anders is dan gisteren of morgen.

Herken je dit?
Welke “boomstronk” lag er vandaag op jóuw pad en wat hielp jou om toch een stukje verder te komen?

26/09/2025

Hoi Uno hier!

Vandaag hadden wij onze laatste sessie samen.
Ik, Uno, kreeg iets lekkers, er lag een lieve kaart op tafel en mooie onderzetters voor mijn vrouwtje.
Cadeautjes hoeven echt niet, maar het deed ons zó goed!

Wat mij het meest raakte?
Die kleine, grote veranderingen bij jou: meer rust in je lijf, weten wat rouw is en steviger staan.
Je gaat nu verder met meer vertrouwen. En dat voel ik.

Dát is waarom wij dit doen: samen lopen, en jij steeds sterker.
(De cliënt gaf toestemming om dit te delen.)

Pootje van mij, Uno!

19/09/2025

Rouw draagt vaak als een rugzak vol keien.
Keien met woorden als moet, schuld en wat-als.
Je zegt misschien: “Ik red me wel.”
Maar ondertussen sjouw je meer dan je dragen kan.

Je lacht, je werkt, je zorgt voor anderen
en ’s avonds plof je neer, leeg en moe.
Die rugzak laat zich niet wegstoppen.
Hoe langer je alles draagt, hoe zwaarder hij wordt.
Je schouders doen pijn, je hoofd draait door.

De harde waarheid: je kunt dit niet blijven volhouden.
Je hoeft die keien niet allemaal alleen te dragen.
Soms mag je er één neerleggen.
Soms mag je hulp vragen.

En nu de vraag aan jou:
Welke kei draag jij nog steeds mee? En wat zou er gebeuren als je die vandaag even neerlegt?

13/09/2025

Rouw maakt zelfs de kleinste dingen groot.

Strijken.
Voorheen gewoon een simpel klusje.
Nu voelt het alsof je een berg beklimt met lood in je schoenen.
Rouw slokt je energie op.

Het haalt de fut uit je lijf.
Je hoofd zit vol mist.
Je armen voelen zwaar.
En ineens kan één overhemd te veel zijn.

Moet je dan alles af hebben?
Nee.
Soms is één mouw genoeg.
Soms mag de was gewoon blijven liggen.

Herken jij dit? Dat zelfs een klein klusje soms voelt als te veel?

11/09/2025

Soms heb je even een zakdoek nodig.

Bij rouw komt vaak verdriet en tranen. En weet je? Dat mag er gewoon zijn.
In mijn praktijk merk ik dat niet iedereen hetzelfde huilt. Soms huil je met tranen die iedereen ziet.

Soms huil je vanbinnen, zonder dat er tranen te zien zijn.
Dat laatste kan lastig zijn, want de mensen om je heen zien het verdriet dan niet. Ze weten soms niet hoeveel pijn je voelt. Toch is het er wél.

Mijn therapiehonden, zoals Uno hier met de zakdoek, laten vaak zien: je hoeft het niet alleen te dragen. Er is altijd steun, soms in kleine dingen.

Hoe ga jij om met je tranen? Hou je ze liever binnen of laat je ze stromen?

06/09/2025

Vandaag is een bankdag.

Rouw maakt je hoofd vol en je lijf moe.
Dan mag je op de bank. Punt.

Regels van de bank:
Je hoeft niks.
Je mag slapen.
Tranen mogen.
Zuchten telt ook.
Even lachen mag.

We ademen. We zijn stil. Dat is genoeg voor vandaag.

04/09/2025

Ik stuur jou door de Rouw & Vertrouw reis.

Hoi, ik ben Uno.
Vandaag zit ik achter het stuur.

Rouw kan voelen als een moeilijke weg met bochten en hobbels, waar je het einde niet ziet. Dat snap ik.
Daarom rijd ik met je mee. Jij hoeft niet alles alleen te doen.

Stacy zit naast me en kijkt rustig met je mee. Samen zorgen wij dat jij niet verdwaalt.
We racen niet. We nemen de tijd. En soms stoppen we gewoon even om stil te zijn of te huilen.

Op de Rouw & Vertrouw reis hoef jij niet steeds zelf te sturen.
Ik stuur, jij mag gewoon even meereizen.

02/09/2025

Tip van Stacy.

30/08/2025

Door de tunnel.

Een vrouw zei gisteren in het kennismakingsgesprek tegen mij: ‘Rouw voelt voor mij alsof ik voor een donkere tunnel sta.’
Ik vind dat een mooie metafoor. Vanuit die metafoor kan ik uitleggen hoe je met rouw om kunt gaan.

Als je ervoor blijft staan, lijkt het misschien makkelijker. Maar de pijn blijft in je zitten en vroeg of laat komt hij terug. Vaak harder, vaak onverwacht.

Door de tunnel gaan is niet makkelijk. Het is zwaar. Het kan voelen alsof je adem stokt, alsof je vastzit in het donker, met verdriet en angst. Je wilt stoppen, omdraaien en wegrennen.

Maar juist door te blijven lopen, stap voor stap, gebeurt er iets moois:
Je voelt dat je het verdriet aankunt, ook al doet het pijn.
Je ontdekt dat je niet alleen bent; er is warmte en steun, ook in het donker.
Je merkt dat er weer licht en rust mogelijk zijn, ook al lijkt het nu ver weg.

Uno en Stacy zijn er ook voor jou. Zij lopen met je mee en laten zien dat je deze tunnel niet alleen hoeft te doorlopen.
Stap voor stap, tot je weer licht ziet aan het einde van de tunnel. En dan voel je: ik heb dit niet alleen gedaan. Ik kan weer ademhalen. Ik kan weer leven.

26/08/2025

22/08/2025

De 4 B’s in rouw.

Als je iemand mist, voel je vaak van alles door elkaar. Dat maakt je heel moe.
Soms ben je verdrietig, boos of bang.
En soms voel je je opeens even blij. Het wisselt heel snel en dat is zwaar.

In mijn praktijk praat ik vaak over de 4 B’s: blij, bedroefd, boos en bang.
Niet omdat dit álle gevoelens zijn, want rouw is nog veel ingewikkelder.

Maar deze 4 woorden zijn herkenbaar. Ze maken de warboel in je hoofd en hart iets kleiner.

Ik hoor vaak:
Bedroefd: “Ik mis hem of haar de hele dag.”
Boos: “Waarom moest dit gebeuren? Het is zo oneerlijk.”
Bang: “Hoe moet ik verder? Wat als het niet lukt?”
Blij: “En toch… soms moet ik lachen en dat voelt vreemd.”

De 4 B’s nemen je verdriet niet weg.
Ze laten voelen dat wat jij ervaart, er mag zijn.

19/08/2025

Waarom boosheid bij rouw hoort.

Er zijn momenten dat je midden in je rouw vooral boos bent.
Boos op de situatie, op het leven, soms zelfs op de mensen om je heen of op jezelf.
Het voelt alsof je nergens echt thuis bent, alsof je vastzit in een druk van boosheid en verdriet.

Alles lijkt te blokkeren. Je hoofd wil verder, maar je hart weigert.
Je voelt het in je lijf: schouders die verkrampen, een dichtgeknepen keel, een maag die samenkrimpt.
De nachten zijn zwaar, omdat de boosheid je wakker houdt en je geen rust vindt.

Toch laat boosheid je ook iets zien. Het maakt zichtbaar hoe oneerlijk dit verlies is.
Hoeveel liefde er schuilgaat achter al die pijn. Het laat voelen dat je iemand kwijt bent die niet te vervangen is.

Langzaam kan er beweging komen. Misschien durf je de boosheid hardop uit te spreken, of laat je eindelijk de tranen stromen die eronder verborgen zaten.
De boosheid verandert niet in iets moois, maar als je haar toelaat, krijgt ze een plek. Dan komt er voorzichtig ruimte om weer te ademen.

Weet dat boosheid bij rouw hoort. Het betekent niet dat je verkeerd bezig bent, maar dat je mens bent.
Laat de boosheid er zijn, zonder oordeel. Want achter die boosheid ligt de liefde die je nog altijd met je meedraagt.