Eigenzinnig Evenwicht

19/11/2025

Mijn hart barst uit elkaar van dankbaarheid dat wij hier mogen wonen. En dat ik hier mag werken❤️

19/11/2025

Zo leuk om af en toe eens te kijken naar al die kleine lieve kadootjes aan mijn prikbord🥰

18/11/2025

Wil je in de drukke sinterklaastijd even wat ontprikkeltijd regelen voor je kind? Even een paar uurtjes alleen maar fysieke prikkels die dempen?

Ik stel mijn praktijk beschikbaar, in ruil voor een bijdrage naar keuze, op de volgende momenten:

Dinsdag 25 november tussen 15-17
Donderdag 27 november tussen 10-12
Donderdag 27 november tussen 15-17
Vrijdag 28 november tussen 10-12
Vrijdag 28 november tussen 15-17
Maandag 1 december tussen 10-12
Maandag 1 december tussen 15 -17
Dinsdag 2 december tussen 10-12

Let op, ik ben er op dat moment zelf niet bij. Dus de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van je kind en de spullen ligt bij jou als ouder. Je mag wel gebruik maken van alle materialen, koffie, thee en ranja!
Stuur me een app of pb als je gebruik wilt malen van mijn heerlijke privé snoozelplek🥰

17/11/2025

Er is dit jaar nog meer stress dan anders rondom sinterklaas, zo lijkt het wel.
Dus wil ik even een link naar mijn website delen met wat tips voor sinterklaas-stress. En een oproep doen aan alle volwassenen om je steeds opnieuw af te vragen of je reactie, je eigen oordeel of je eigen verontwaardiging, bijdraagt aan dat wat je voor je kind voor ogen hebt rondom dit feest! Fijne sinterklaastijd!

Eerste Hulp bij Sinterklaas Stress Heeft je kind last van de stress rondom Sinterklaas? Er zijn allerlei signalen die wijzen op stress: meer gaan bewegen, druk doen, grotere ogen, versnelde, hogere, ademhaling, hogere stem, slechter slapen, bed of broek plassen, meer terugtrekken, meer kauwen, bijte...

15/11/2025

Ik ben aan het reflecteren op de afgelopen week. Waarin "mismatch" thema was. Ik volgde een webinar dat het woord in mijn bewustzijn bracht. En toen was het overal.
Mismatch, elkaar niet begrijpen, je steeds moeten aanpassen om wél een samen te voelen. Het is pijnlijk en vermoeiend als je vaak degene bent die moet bewegen om de mismatch op te heffen. En het vergt moed om steeds opnieuw te proberen je eigen stem te laten horen. Omdat je daarmee ook regelmatig opnieuw voelt dat er een mismatch is.
Tijd voor een weekend vol self-care. Niet alleen voor mij, maar voor al die ouders en kinderen die moe zijn van het bewegen!

14/11/2025

Even een frustratie van me afschrijven hoor; hoe kan het dat je als leerkracht kinderen in hun leerproces begeleid, maar de check of het daadwerkelijk begrepen is achterwege laat of bij het kind laat liggen? Ik kom zoveel kinderen tegen die echt geen idee hebben wat dingen betekenen, of ergens hebben gehoord over de APK van de auto (metafoor voor executieve functies) maar alleen passieve kennis hebben. Ze herkennen de term, maar hebben geen idee wat het betekent. Dan gaat er toch ergens in het leerproces iets niet goed?

10/11/2025

Een mooie vraag van een leerkracht vorige week, of het helpend zou zijn om een jongen de b***t te geven als ze zag dat de alertheid naar beneden zakte. Mooi, want ik zie leerkrachten vaak kinderen de b***t geven om ze te helpen bij de les te blijven. Goed bedoeld, maar het werkt alleen als je precies op t juiste moment helpt. Als je te laat bent en de alertheid is al te laag, het kind is al afgedwaald, heeft geen idee waar de vraag over gaat, dan voelt het als een publiekelijk falen voor veel kinderen.

09/11/2025

Mmmm....ik voel steeds meer dat ik eigenlijk weerstand heb tegen hard werken en een soort verlangen voel naar dingen doen en leren in een flow. Met een moeiteloosheid die me gemak en rijkdom en zachtheid brengt. Maakt me dat lui? Ben ik niet gewend om hard te werken en daar dan voor beloond te worden met beloningsstofjes? Of zak ik gewoon in een nieuw normaal? Overpeinzing van het weekend 😉

07/11/2025

Een prachtig nieuw verzwaard vriendje voor in de praktijk gekregen, zo lief!

06/11/2025

Vanochtend had ik een terugkomdag van een training. Grootste geluk was de manier waarop de trainer helder aangaf om gewoon je ongelijk te nemen als hulpverlener als de methode toch niet zo geschikt blijkt als je dacht bij die cliënt. "Erken dat gewoon, zeg sorry, dat heb ik fout ingeschat" was zijn advies. Zo waar en waardevol, in elk gesprek en vanuit elke rol. Heerlijk om iemand dat eens zo ongecompliceerd te horen zeggen❤️

24/10/2025

Terwijl ik in de vakantie weer dit boek herlees, vraag ik mezelf iets af.
Want, hoe zit het eigenlijk met al die kinderen met een grote behoefte aan autonomie op hele jonge leeftijd? Kinderen worden niet autonoom geboren, ze zijn in symbiose met hun moeder. Langzaam ontwikkelt hun eigenheid, maar pas in de pubertijd ontstaat daadwerkelijke autonomie.
Kinderen die al heel jong worden betiteld als "autonoom", krijgen zij wel de kans om écht kind te zijn?
Een kind ontvangt van zijn ouders, of eigenlijk eerder "neemt" van zijn ouders, wat ze te bieden hebben. Een autonoom kind wordt vaak omschreven als een kind dat graag zelf wil bepalen en zeer zelfstandig is. Neemt zo'n autonoom kind de liefde, de zorg en gebrekkigheid daarin wel "echt" aan? Kunnen ze ontvangen? Of zou een autonoom kind dan wellicht moeite hebben met het aannemen van het incompetente leiderschap van zijn volwassen ouder?
Ik gooi er maar even een subtiele overpeinzing in....

Voor mij is ie geloof ik waar; door de spiegel van mijn autonome kinderen en dieren heb ik in elk geval in rap tempo mijn leoderschapsskills moeten vergroten. Trucjes bleken niet te werken, écht emotioneel volwassenen leiderschap wel!

23/10/2025

De afhankelijkheidspositie van een kind treft me deze week. Als kind ben je afhankelijk van je omgeving, van de "kudde" waarin je geboren wordt en waarin je je vaak bevindt. Je bent nog lang niet "af", nog niet in staat om volledig op je eigen benen te staan. En dus doe je alles om de verbinding met je groep te houden.

Het verliezen van de connectie is als het ware levensgevaarlijk. Ook als een ouder, leerkracht, buurvrouw of opa de connectie met zichzelf verliest is dat vanuit het perspectief van het kind heel bedreigend. En toch geb***t het ons hele leven door dat we lastige dingen tegen komen. Dingen die groot zijn, die pijn doen, waarbij we ons machteloos voelen. Als volwassene kan je dan ofwel de verbinding zoeken met die moeilijkheid ofwel afstand nemen (wegduwen, vechten, je richten op iets anders). Ik zie het als de taak van volwassenen om verantwoordelijkheid te nemen en die moeilijke dingen te voelen en aan te kijken, om je daarmee te verbinden. Maar wat als dat niet geb***t? Als je als volwassene niet weet hoe je moeilijke gevoelens of zaken kan aankijken zonder de verbinding met jezelf te verliezen?

Dan is er vanuit het perspectief van het kind een onveilige situatie, want er is een disconnectie bij en met degene die voor jou moet zorgen en van wie je dus afhankelijk bent. En dus ga je onbewust van alles doen om de connectie tot stand te brengen.
Dat kan er uit zien als heel veel verschillende soorten gedrag. Van heel ingewikkeld voor je omgeving tot heel makkelijk en bijna onzichtbaar zijn.

Hoe meer we als volwassenen dit gedrag labelen, stickeren, verklaren vanuit ons hoofd, hoe groter de verantwoordelijkheid of "schuld" van kinderen wordt (die dan weer wordt ingelost met de sticker zodat er geen verantwoordelijkheid genomen hoeft te worden). We kijken naar het gedrag, in plaats van de vraag te stellen wat het kind probeert te bereiken in de context van de groep waarbinnen het gedrag plaats vindt.

Ik zou zo graag willen dat we als volwassenen erkennen hoe groot onze verantwoordelijkheid is ten opzichte van de kinderen. Wij kunnen alle verschil maken in hun wereld door steeds verantwoordelijkheid te nemen voor het tot stand brengen en onder de loep nemen van de verbinding.

Betekent het dat we altijd in verbinding met onszelf moeten zijn? Ik denk van niet. Mijn ervaring is dat dieren en kinderen je haarfijn laten voelen waar je een beschadiging hebt in de verbinding met jezelf. Au.
En je hebt altijd de kans én ik vind dus ook de verantwoordelijkheid om die verbinding te herstellen.