01/05/2024
Een charismatische klant komt binnen vandaag. Al snel volgt een overtuigd pleidooi over hoe onthecht hij is. Financieel onafhankelijk, veel wijsheid verzamelt en snapt het helemaal. Althans, dat idee krijg ik erbij. Ik merk dat iets in zijn aanwezigheid me ‘stoort’. De zelf verzekerheid, de overtuiging die bij mij niet helemaal over komt en zijn gepolijste verhaal en stem. Ik hoor hem zeggen dat zoveel mensen met hem mee willen liften en dat hij daarin zijn grenzen aan is gaan geven. Ik vraag wat door. “Ik ben een echte gever, dat is mijn natuur”. Uhu… knik ik en kijk opzij. Ik zeg er nog net niet achteraan “yeah right”. Wat ga ik hiermee doen, gaat er door mij heen. Hij staat open voor een oefening om te kijken of hij echt zo’n goeie gever is. We nemen plaats in het denkbeeldige ‘wheel of consent’. Ik draai de rollen vandaag eens om, bedenk ik mij. Meestal doe ik voor hoe het werkt om de gever te zijn maar deze keer laat ik hem “geven” want daar is hij blijkbaar zo goed in. Hij pak meteen met beide handen mijn voeten vast en begint “ik ga jou …” Ho Ho Ho hoor ik mezelf zeggen en hij schrikt een beetje terug. “Je zou iets komen geven toch, volgens mij ben je nu aan het halen”. Er verschijnt een grote denkrimpel op zijn voorhoofd. Ja, maar hoe kan ik jou nou geven als ik niet weet wat jij wilt. Ik kijk hem vragend aan en zeg niets. Hij komt er niet uit dus ik help hem op weg: “Je zou het aan me kunnen vragen?” Dat was niet in hem opgekomen. Zo interessant om te zien dat deze man, die zichzelf zo afgestemd voelt, de plank mis slaat als het om afstemmen gaat. Ik check met mijzelf in en onderzoek op welke manier ik aangeraakt zou willen worden door deze man die ik niet ken. Ik moet even zoeken maar voel dat ik wel graag zijn handen op mijn hoofd wil voelen. Hij komt dichterbij en begint mijn schouders te masseren. Ik geef aan dat ik dit niet prettig vindt en daar niet om gevraagd had. Hij probeert wat anders en houdt met twee handen mijn nek vast. Ik voel zijn ongemakkelijkheid, laat hem even zijn gang gaan, rond de oefening af en geef het opnieuw aan hem terug. Jij wilde iets geven, vraagt wat ik wil en vervolgens doe je twee keer iets anders. Dat voelt heel onprettig en volgens mij was het voor jou ook ongemakkelijk. Hij begint het door te krijgen. Vervolgens stap ik in de rol van degene die bij hem komt halen wat ik zelf nodig heb en vraag of ik zijn handen op mijn hoofd mag zetten. Hij stemt toe en ik ga los met zijn handen als een kat die obsessief kopjes geeft. Het wordt speels en luchtig en ik merk dat hij het grappig vindt. “Hoe voelde dit voor jou?” Zijn feedback was positief. Dan nodig ik hem uit om bij mij te komen halen wat hij nodig heeft. Het gaat nu niet om wat ik wil maar om hem en ik ben benieuwd of hij goed bij zichzelf kan voelen of toch weer iets voor mij gaat doen. Hij stelt voor dat ik tegen hem aan kom zitten met mijn armen om hem heen. Ik voel dit niet en geef aan dat ik deze niet zie zitten. Oh, helder! Zegt hij. Oke, dan zou ik graag de buitenkant van je benen willen aanraken. "wat ga je daar mee doen" informeer ik. "Gewoon, zoals je nu zit wil ik graag je benen van boven tot beneden aanraken en een beetje stevig. Ik vind het wel origineel en stem toe. Hij begint als een dolle over mijn benen te vegen en ik vind het amusant. Ik check nog even of hij dit echt voor zichzelf doet en niet voor mij en hij zegt ja, dit geeft mij plezier. Het idee is, dat als er afgestemd gegeven en ontvangen, gehaald en geaccepteerd wordt, dat het voor beiden vervullend is. Door deze oefeningen voel ik dat zijn verhaal een beetje weg gesmolten is en ik zie de echte mens tevoorschijn komen. Voor mij begint daar verbinding. Zodra één zonder afstemming iets doet of het voor de ander invult, klopt het vaak voor geen van beiden en kom je in de schaduw terecht van verwachting, teleurstelling, bij jezelf vandaan gaan omwille van de ander, iemand over je grenzen laten gaan, zelfs stelen, verkrachten, over je heen laten lopen, iets tolereren zonder er zelf plezier aan te beleven. Als je vaker met the wheel of consent werkt zie je een wereld die trekkend en duwend door deze schaduw heen beweegt. Onbewust, onafgestemd tot egocentrisch, geven en halen zonder af te stemmen hoe dat voor de ander is. Te vaak gebeurt het dat je denkt dat je de ander er een plezier mee doet terwijl dat helemaal niet zo is en dat die ander dat niet durft te zeggen uit angst te confronterend te zijn. De people pleaser die in veel mensen zit, want geven is makkelijker dan ontvangen. Maar Nee is niets negatiefs; het is ook geen afwijzing. Het is een kwestie van grenzen kennen, respecteren en aan durven geven. Voor de ander super helder en wordt altijd positief ontvangen. Het is leuk om iemand deze dynamieken en de bijbehorende fysieke en emotionele lading te laten ervaren in het lichaam. In een meditatie aan het einde loop ik de verschillende oefeningen nog eens door en vraag hem terug te gaan naar het gevoel dat het hem gaf. Hij is super dankbaar en ik geloof het als hij zegt dat hij nu al veel geleerd heeft. Ik nodig hem uit om wat grenzen te verkennen. Ik plaatste hem staand tegenover mij op ongeveer drie meter afstand en vraag hem met gebaren aan te geven hoe dichtbij ik kan komen. Ik kom op zijn wenken schoorvoetend dichterbij totdat hij me gebaart te stoppen en zelfs verder terug te gaan. En nog iets verder terug. En nog iets verder terug. Nu kan ik pas echt goed zien, dat hij met zichzelf aan het inchecken is en helemaal niet meer met mij bezig is. Dat hij zijn grenzen voelt en zijn space bewaakt. Missie bereikt. We zijn alweer 1.5 uur verder en tijd voor wat lichaamswerk. Ik ben overtuigd van de Tibetaanse massage omdat het effect altijd goed is. En dat gaat soepel; consent en boundaries zijn al verkend dus hij kan volledig in de overgave. Aan het einde spreken we nog even na. En weer, kwam die pushende toon tevoorschijn. Ik ga rechtop zitten, kijk hem aan en zeg “ik ga je toch iets ongemakkelijks zeggen. Ik moet dit doen, dit is waarom ik dit werk doe. Ik doe dit niet voor de lol, omdat jij zo nodig moet ontspannen of omdat ik zonodig geld aan je wil verdienen. Ik doe dit werk omdat ik bewustzijn wil verhogen op belangrijke thema's, die zorgen voor zoveel onbalans. Ik refereer aan een oefening die ik deed bij een ta**ra weekend waarbij mijn shakti volledig tot uiting durfde te komen omdat ik voelde dat er een constant aanwezige, veilige liefdevolle container was; shiva consciousness. Hoe de energie verandert als die spaceholder gaat proberen zelf iets te fixen of te bewerkstelligen. De 'duwende' energie die niet veilig voelt. Ik kan gelukkig op hem overbrengen hoe hoe ingesleten het patroon is en hoe de natuur zelf altijd balans eist en uiteindelijk zal vragen om het andere uiterste. Dit is hoe kosmische wetten nou eenmaal werken. Hij beaamt het en ik zie alle kwartjes vallen. Stop met duwen, dominant, penetrant, teveel aanwezig zijn. Ik leer hier zelf ook elke keer van. Want dit is wat ik ook doe; teveel bezig zijn, teveel mijn best doen, onbewust teveel ruimte innemen. Just lean back & see what happens. Het was een mooie sessie. De man vertrekt in dankbaarheid en geeft zelfs 125 euro fooi. Geld is energie; het is een uitwisseling. Soms geef ik weg, omdat ik de ander iets gun. En soms krijg ik meer, omdat een ander mij iets gunt. Het Leven Zelf is altijd in balans.
FeelingOhm | Magical Treatments for Health & Inner Healing
