17/05/2025
Kan ik mezelf zijn als ik bij jou ben?
Angstige gevoelens. Als een kameleon switcht ze van goed functionerend naar prooidier, aangeschoten wild, een hert dat in de koplampen kijkt…. een lam dat naar de slachtbank geleid wordt.
De 35 jarige Elaine werkte zich via Havo, VWO en Hbo-opleiding op tot manager in het bedrijfsleven. Jaren zit ze goed op haar plek totdat er een andere collega bijkomt.
Haar leiderschap lijkt verdwenen, onder de radar.. controle kwijt, machteloos, “klein” en kwetsbaar.
Samen werken we om het hert en lam in haar weer op de been te krijgen.
Slechts één vraag, blijkbaar de RAKE VRAAG…haar hele lichaam reageert met tintelen, transpireren, onrust en oorsuizen, mijn stem irriteert haar, haar concentratie is foetsie….ze zucht, probeert zich wel te herpakken maar moet toch echt weg…. even lopen want ontspannen lukt niet meer…. einde oefening? Nee! Ze is juist reuze nieuwsgierig wat er gaande is.
We beginnen opnieuw, we doen het samen, zij is beter gezekerd en gesetteld in het hier en nu, meer vaste voet aan de grond… en kijk! Het overweldigende gevoel is er niet meer: ze ziet het plaatje heel helder voor zich, haar lichaam is rustig en blijft rustig, ze is in het hier en nu en overziet de situatie als een volwassen vrouw.
35 jaar en niet pas 8! In een fractie van een seconde weet ze het, een innerlijk weten, een juistheid: ik zag in hem een wolf in schaapskleren, gevaarlijk, heel ongemakkelijk en onveilig. Het werk dat hij deed, haar vader was slager. En zij een grote dierenvriend. Hoe kan je dit als kind rijmen? Maar nu zie ik een kind in hem, weliswaar met bijzondere gaven, maar een kind in een volwassen lichaam, net als mijn collega, hij helpt de zwakkeren niet, zo lijkt het wel, maar hij stond toe dat ze “opgesloten”, “misbruikt” en “verkracht” werden, dat zijn de best passende woorden, zij het in de figuurlijke zin. Het draaide om hem en wij allemaal dansten naar zijn pi**en. Ik schaamde me en durfde het niemand te vertellen, ik was me niet eens bewust dat ik dit verborg, voor mezelf en voor anderen. Het was meer dat mijn lichamelijke gevoelens ondergronds gingen… om af en toe voor een vulkaanuitbarsting te zorgen op de meest ongemakkelijke momenten.
En dan zegt ze: ”Ik weet het niet, de rol van mijn ouders in elkaars leven. Pap kan niets, Pap doet niets, mama moet alles doen, mama is altijd zwak, ziek en misselijk… ik kan met geen van beiden mezelf zijn. Mijn aandacht ging naar hem uit en zijn aandacht ging naar hem uit.. Mijn aandacht ging naar haar uit, en haar aandacht ging naar haar uit, ik was het aanhangsel, werd niet gezien. Ik werd meegezogen, voel en vul de rol naadloos in die mijn moeder op zich nam in hun relatie. En vervolg in mijn relaties met mannen, dominante vrouwen, luie mensen, onverantwoordelijke mensen.
“ongesproken woorden” …. ik ken ze, als een zwerm
muggen hangen ze om me heen… “ssst, laat maar gaan, niet tegenin gaan, doe maar even, geen stennis maken”, gecombineerd met m**s blikken naar hem van afkeuring, bijna minachting als hij thuis was.. .en ik maar werken, opvullen van zijn en haar hiaten en God mag weten van wie allemaal nog meer …. luiheid, incapabel gekluns, ontduiken van verantwoordelijkheden, kleine piemelgedrag. Ik voel de kracht terugkomen, mijn kracht! Alsof ik meer mezelf ben en kan blijven en hen ook werkelijk zien zoals zij zijn, met al hun goede en minder goede kanten.
Henriëtte Metz
Pelmolen 14,
2406 KP Alphen aan den Rijn
Telefoon 06-51 56 77 72
www.homeopathiepuur.nl
Veel meer dan homeopathie, maar hoe ik het in de toekomst ga omschrijven weet ik nog even niet!!!