29/06/2015
Eén van de redenen waarom de tandartstarieven vanaf 1 juli met 5,15% omlaag gaan:
Column door Hilbrand Rozema:
Zakkenvuller
‘Al die oude vullingen moeten eruit’, zei de tandarts. ‘En daar komen gaatjes, zie ik. U krijgt prachtige witte vullingen terug. Het nieuwste materiaal!’ Zwakjes antwoordde ik dat ik op straat vaak met de mond dicht loop. ‘Dus de kleur maakt mij niet uit.’ Hij wuifde het weg. ‘Maakt u vast een afspraak!’ Hij stuurde me de gang op, met die typische sfeer van druistigheid en adrenaline om zich heen.
In de weken die volgden, groeide mijn argwaan. Was dat nu allemaal nodig? Die oude vullingen zaten daar prima. Je merkte er niks van. Een second opinion bij een andere tandarts onthulde dat er niks aan de hand was. Zelfs geen gaatjes. Toen ik dit aan vrienden vertelde, wisten zij te melden dat de gretige gaatjesvuller pas gescheiden is – en waarschijnlijk met een forse alimentatie worstelt.
Waarom zegt zo’n man dat dan niet even! Dan kunnen we het erover hebben. Ik ben heus de beroerdste niet. Wat lopen er toch veel mensen rond met een stil verdriet. Nu deze tandarts weer. Had hij maar gewoon gezegd: ‘Hebt u er bezwaar tegen als ik wat geheel overbodige handelingen uitvoer? Mijn ex-vrouw is namelijk nogal veeleisend.’
Waarom zegt zo’n man dat dan niet even! Dan kunnen we het erover hebben. Ik ben heus de beroerdste niet. Wat lopen er toch veel mensen rond met een stil verdriet. Nu deze tandarts weer. Had hij maar gewoon gezegd: ‘Hebt u er bezwaar tegen als ik wat geheel overbodige handelingen uitvoer? Mijn ex-vrouw is namelijk nogal veeleisend.’
‘Welneen!’, had ik dan meteen gezegd. ‘Wat vervelend voor u! Tandartsen zijn immers al zo’n nooddruftige beroepsgroep. En dan ook nog een veeleisende vrouw. Ik heb wel met u te doen. Weet u wat? Trekt u me gerust nog wat kiezen uit, ik heb er genoeg en u bent ermee geholpen. Onze vriendelijkheid zij alle mensen bekend. Zet maar een tandje bij, kerel, hoe hoger mijn rekening, hoe plezieriger voor u. Zal ik alvast de boor aanreiken? We kunnen er nog wat bijverzinnen?’
Niet veel later ontdekte ik via internet zijn naam in een landelijke avondkrant. Samen met twee andere vakbroeders. Ook al van die declareerkampioenen. Alle drie hadden ze, schreef de krant, niet-uitgevoerde ingrepen gedeclareerd bij de zorgverzekeraar. Praatjes vullen geen gaatjes, zegt mijn vrouw altijd, maar deze lieden lukt dat anders aardig.
Bijna elke dag rijd ik nu langs het enorme witte spiegelpaleis waar ik ontsnapte aan reeksen geheel overbodige dentale ingrepen, en wie weet wat voor experimenten nog meer. En dan klem ik even de kiezen op elkaar. Wonderlijke gedachte, dat hij ze misschien net op dat moment declareert.
