
07/05/2025
Zeno dag.
Vandaag is het Zeno dag. De dag dat we 4 jaar geleden Zeno mochten ontmoeten en de dag dat we afscheid van dit mooie jongetje moesten nemen.
Met heel veel liefde heb ik hem 23 weken mogen dragen voor zijn fantastische papa’s.
Zeno bleek een ernstige hartafwijking en het CHARGE- syndroom. De prognoses waren zodanig grimmig, dat we hem het leven niet aan wilden doen.
Wij hebben hem, met heel veel verdriet en pijn in ons hart, laten gaan. Omringd door zoveel liefde.
Ook dit jaar denk ik aan hem. Onze mooie Zeno.
Ik denk ook aan iets ontzettend wonderlijks, wat tijdens een zwangerschap gebeurt.
Wanneer je zwanger bent, deel je cellen met de baby die in je groeit. Door de placenta komen jouw cellen bij je baby. En de cellen van je baby, komen in jouw lichaam. Dit heet microchimerisme.
Wat nog wonderlijker is, is dat deze cellen nog jaren na je zwangerschap in je lichaam blijven.
Dit wetenschappelijk feit houdt mij bezig vandaag en geeft me troost.
We zullen Zeno nooit zien opgroeien… maar ik blijf voor altijd verbonden met hem.
Dat is toch een wonder.