07/08/2025
• REVIEW •
Met alle aankondigingen van het najaarsprogramma wat je bij Praktijk Balanza kunt volgen, zou je je haast afvragen of er nog moois uit de behandelkamer gedeeld wordt. Vorige week mocht ik een prachtige review ontvangen die ik met jullie mag delen.
Soms beweegt een proces in de praktijk richting een (af)sluitingsmoment voor een bepaalde fase in iemands leven en mag degene weer herboren worden. Alsof een rups zijn coconnetje maakt, rust en wacht totdat het transformatieproces de richting op gaat van uitbreken en in hernieuwde vorm terug het leven in stappen. Het is prachtig mooi om het voor je ogen te zien gebeuren. Hierbij wordt degene langzaam en afgestemd helemaal ingebakerd in doeken. In deze cocon of baarmoeder is een bepaalde ruimteloosheid en tijdloosheid te ervaren. Op de deze plek ontstaat iets wonderlijks. Intuïtief ontstaat het gevoel om zichzelf te bevrijden op eigen initiatief en op eigen voorwaarden. Een nieuwe eigen geboorte ontstaat in het hier en nu. Oude patronen worden herschreven. Dit wordt ook wel een rebozo ceremonie genoemd of een sluitingsceremonie. Het wordt vaak gedaan nadat een moeder is bevallen van haar kindje, maar het past ook heel mooi als afronding van een bepaalde periode in een leven. Ik nodig je uit om het eens op te zoeken. Het is voor dit stuk te veel informatie om te delen, maar wel prachtig om van het bestaan ervan te weten.
Het vraagt wat leestijd, maar ik beloof je dat het de moeite waard is.
Een van mijn cliënten heeft de rebozo ceremonie en hoe ze het heeft beleefd prachtig verwoord. Van harte aanbevolen om te lezen ✨️
•••
Het stille midden
Ik lig op mijn rug op de behandeltafel. Heel langzaam en zorgvuldig wordt ik laagje voor laagje ingepakt. Ik hoor de woorden ‘in deze cocon ben je veilig’. Het voelt nieuw en ergens vertrouwd. Een gevoel van heel heel lang geleden. Het raakt me en ik voel een traan opkomen van ontroering. En dan wordt het stil, echt stil, geen gedachten, geen buitenwereld alleen ik met de warmte om mij heen. Ik hoef niks, mijn aandacht is volledig bij mezelf, ‘ik ben’ helemaal aanwezig. Nooit heb ik dit zo bewust gevoeld al heb ik er heel veel over gelezen. Na een poosje krijg ik de vraag of ik langzaam in beweging wil komen. Ik voel weerstand en wil niet weg van deze plek. Het voelt zo fijn, er is hier zoveel rust. Nog een kleine aanmoediging ik mag het helemaal op mijn tempo doen. Langzaam begin ik te wiebelen met een teen. Ik voel de volledig sensatie van alleen die plek. Dan wacht ik even en voel wat er gebeurd, stapje voor stapje breng ik delen van mijn lichaam in beweging. Op mijn tempo en mijn manier. Het begint fijn te voelen en ik krijg er steeds meer plezier in. Ik voel dat ik mijn ruimte in mag nemen op mijn manier. Ik vraag of de deken van mijn bovenlijf mag en ik voel de lucht in en uit mij stromen, wauw wat een ruimte en vrijheid! Dan komen de beelden op van mijn geboorte. Na een natuurlijke bevalling kwam ik stil ter wereld en niet omdat er iets mis was, maar omdat ik even bij moest komen. Daar dacht mijn omgeving anders over en maakten zich zorgen omdat ik nog niet moest huilen. Ze brachten mij in beweging waardoor ik een reactie gaf. Iedereen is gerustgesteld. In dat beeld werd het helder wat mijn diepste thema is: ik heb soms gewoon even wat tijd nodig, om te landen om te voelen dat ik veilig ben voordat ik mij kan uiten. Mijn blue print zegt me dat dit niet kan en ik gewoon door moet gaan. Langzaam kom ik verder bij en neem de ruimte in mij op. Ik kijk schuin opzij en zie twee donkere ogen vol liefde en aandacht mijn kant opkijken. Ik weet alles is oké, ik hoor de woorden ‘je mag er helemaal zijn’.
Tranen komen naar boven van dankbaarheid. Nu begrijp ik waar zoveel patronen vandaan komen die mij al zo lang achtervolgen en waar ik maar niet uitkom. Nu ben ik thuis gekomen in mijn eigen lichaam en van daaruit mag ik de wereld in op mijn tempo, niet sneller dan mijn lijf dat aangeeft. Wauw wat een transformerende ervaring. Geen theorie had uit kunnen leggen wat ik mocht doorvoelen.
De volgende dag sta ik op met een diepe innerlijk rust. De hele middag struin ik wat rond de IJssel, ik lig op het gras en voel de draagkracht van de aarde.
Ik voel dat er een diepe transformatie op gang is en het stille midden geeft mij nu de veilige bedding om rustig in beweging te blijven en deze ervaring te integreren. De gehaastheid die ik soms zo kon voelen is gewoon weg, ik blijf moeiteloos in het moment en geniet van alles om mij heen!