15/03/2025
De Erfenis van Je Voorouders:
Hoe Stress en Perfectionisme Hun Weg Vinden in Je Lichaam
Toen Rob voor de eerste keer mijn praktijk binnenstapte, zag ik een man die constant op scherp stond. Zijn ogen hadden iets gespannens, alsof hij elk moment op iets bedreigends voorbereid moest zijn. In het intakegesprek gaf hij zijn worsteling met stress aan, en deelde hij over zijn perfectionisme en prikkelbare darmklachten.
Zijn werkdruk voelde als een constante dreiging. De angst om het niet goed te doen, de angst om te falen, leek diepgeworteld. Zijn perfectionisme hield hem in een voortdurende staat van spanning. Hij moest altijd presteren, altijd voldoen aan verwachtingen – ook al wist hij niet eens meer van wie die verwachtingen precies waren.
De Eerste Hypnotherapiesessies: Ontspanning en Ontdekken
Tijdens de eerste hypnotherapiesessie begeleidde ik Rob naar een diepe ontspanning.
Langzaam voelde hij hoe de spanning uit zijn spieren wegstroomde en zijn ademhaling rustiger werd. Het was alsof hij zijn lichaam eindelijk toestemming gaf om te ontspannen.
We werkten met visualisaties om naar zijn buik te luisteren. “Stel je voor dat je met je adem naar je buik toe ademt,” zei ik. “Wat wil je buik je vertellen?”
Rob beschreef zijn buik als een strakke knoop, een bol vol onrust. Maar achter die onrust zat ook een stem. Een kinderstem die fluisterde: “Ik ben bang. Ik moet het goed doen. Anders word ik afgewezen.”
We gingen dieper. Ik vroeg Rob om die stem verder te onderzoeken, en al snel kwam de herinnering aan zijn tekening naar boven. Het kleine jongetje dat krampachtig probeerde om iets moois te maken, bang om te falen, bang om niet goed genoeg te zijn.
Oude Patronen Ontwarren
In de sessies die volgden, begeleidde ik Rob om zijn onderbewustzijn te verkennen. De jonge Rob, die in zijn gezin voortdurend op zijn hoede moest zijn, die verantwoordelijkheden op zich nam die een kind nooit zou moeten dragen.
Hij herinnerde zich situaties waarin zijn vader woedend werd op zijn jongere broertjes. Situaties waarin hij zichzelf als bemiddelaar opwierp om erger te voorkomen. “Als ik maar aardig ben, als ik het maar goed doe, dan blijft alles rustig,” was de overtuiging die diep in hem zat.
Hij besefte dat zijn perfectionisme niet zomaar een eigenschap was, maar een overlevingsmechanisme. Een manier om controle te houden over een situatie die voor hem als kind onveilig aanvoelde.
Inzicht Toepassen in het Dagelijks Leven
Nadat Rob meerdere sessies bij mij had gevolgd, begon hij langzaam maar zeker de veranderingen in zijn dagelijks leven te merken.
Op zijn werk merkte hij dat hij niet meer zo verlamd raakte door zijn perfectionisme. Wanneer hij een taak niet meteen afkreeg of ergens vastliep, kon hij nu even pauzeren zonder zichzelf te veroordelen. Hij leerde zichzelf gerust te stellen met gedachten als: “Het hoeft niet perfect te zijn. Goed genoeg is ook goed.”
Zijn prikkelbare darmklachten, ooit zo hevig dat hij zich regelmatig ziek moest melden, waren aanzienlijk verminderd. Natuurlijk had hij nog steeds dagen waarop zijn darmen opspeelden, vooral tijdens drukke periodes op zijn werk. Maar het verschil was dat hij nu begreep waar die klachten vandaan kwamen. Ze waren geen vijand meer die hij koste wat kost moest bestrijden, maar eerder een signaal dat hij te hard zijn best deed of te veel van zichzelf vroeg.
In plaats van door te razen, leerde Rob pauzes in te lassen. Soms even een korte wandeling maken, even ademhalen, en vooral even voelen wat er in zijn lichaam gebeurde. Die momenten van bewustwording hielpen hem om eerder te herkennen wanneer hij in zijn oude patronen schoot.
Relaties en Familie
Niet alleen op zijn werk, maar ook in zijn relaties merkte Rob verandering. Vroeger was hij altijd degene die het conflict probeerde te vermijden, de harmonie probeerde te bewaren, zelfs ten koste van zijn eigen gevoelens. Nu begon hij zijn eigen ruimte in te nemen.
In gesprekken met zijn vader kon hij beter zijn grenzen aangeven. Hij begreep nu dat hij niet langer verantwoordelijk was voor het welzijn van zijn vader of de harmonie in het gezin. Het was bevrijdend om dat patroon los te laten.
Hij voelde ook meer rust in het contact met zijn broertjes. Waar hij vroeger altijd op zijn hoede was om hen te beschermen tegen de boosheid van zijn vader, kon hij nu gewoon met hen zijn, zonder het gevoel dat hij altijd moest ingrijpen.
Omgaan met Zijn Prikkelbare Darm
Rob ontdekte dat zijn lichaam nog steeds af en toe protesteerde. Maar in plaats van die signalen weg te duwen, leerde hij ze te omarmen. Hij maakte er zelfs een gewoonte van om zijn lichaam te bedanken wanneer hij buikpijn voelde.
Hij begon bewuster te eten, rustiger te ademen en zijn lichaam de ruimte te geven om te herstellen. Wanneer hij merkte dat hij weer in perfectionisme verviel, probeerde hij te achterhalen wat eronder zat. Welke angst probeerde zijn lichaam hem duidelijk te maken?
Met die nieuwsgierigheid en mildheid merkte Rob dat zijn darmen rustiger werden. Hij hoefde niet langer te vechten tegen zijn klachten. Ze waren een richtingaanwijzer geworden in plaats van een obstakel.
Voorouderlijk Werk: Het Loslaten van de Lasten van Zijn Familie
Rob leerde over hoe oude patronen en onverwerkte emoties generaties lang kunnen worden doorgegeven. Niet bewust, maar als een onzichtbare last die van ouder op kind wordt overgedragen.
Rob begon in te zien hoe zijn vader, op zijn eigen manier, ook worstelde met verwachtingen en perfectionisme. Hoe diens strenge opvoeding en gebrek aan emotionele warmte hem hadden gevormd.
Met voorouderlijk werk kon hij deze patronen erkennen, zonder ze nog langer te hoeven dragen. Hij gaf de pijn en verantwoordelijkheid terug aan waar ze thuishoorden. Niet om zijn vader of grootvader te veroordelen, maar om zichzelf te bevrijden.
Susan Knipping
Praktijk voor Hypnotherapie, EMDR & Voorouderlijk werk
