25/05/2024
๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ
HOE FORCEREN EFFECT KAN HEBBEN OP DE ONTWIKKELING
๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ๐ธ
Elk jaar plaats ik dit bericht. Ik vind het namelijk van groot belang dat dit bekend wordt onder een brede groep van zowel ouders als professionals.
Hoe gezellig is het wanneer je kindje een beetje kan zitten, dat het tijdens het eten bij jullie aan tafel in de kinderstoel โzitโ. Of hoe schattig is het, als je je kindje aan beide handen vasthoudt, en het met zโn kleine beentjes door de kamer laat โlopenโโฆ..
Hoe verleidelijk ook, het kan juist een averechts effect hebben op de ontwikkeling van je kindje.
De motorische ontwikkeling van baby tot peuter heeft o.a. de volgende belangrijke mijlpalen: omrollen, tijgeren, kruipen, zitten, staan en lopenโฆ.
Forceren van deze verschillende ontwikkelingsfases kan juist ontwikkelingsproblemen of -achterstanden veroorzaken. Niet alleen op de motorische, maar het ook op de (latere) cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling.
Al deze fases worden in gang gezet door de primaire reflexen en verlopen van onbewuste, automatische (reflexmatige) bewegingspatronen, naar doelbewust (cognitief) aangestuurde bewegingen. Van maximale afhankelijkheid naar, als "alles" goed gaat, optimale zelfstandigheid.
Elke reflex heeft zโn eigen belangrijke rol en zorgt voor een zo optimaal mogelijke ontwikkeling en rijping van het zenuwstelsel. Tijdens deze reflexmatige motorische fases worden in het brein zenuwverbindingen aangelegd en verstevigd, waardoor prikkelverwerking steeds beter verloopt en o.a. samenwerking tussen de linker- en rechterhersenhelft op gang komt en versterkt. Super belangrijk, want "beweging creรซert een vruchtbare voedingsbodem om kinderen een lang, gelukkig en gezond leven te kunnen bieden. In connectie met zichzelf en anderen" (bron: vakbladvroeg.nl).
De primaire reflexen zorgen o.a. voor balans, spierkracht, uithoudingsvermogen, oogsamenwerking, coรถrdinatie, fijne en grove motoriek, stressbestendigheid, nieuwsgierigheid, aandacht, samenwerking tussen linker- en rechterhersenhelft, gevoel van geluk, creativiteit, flexibiliteit, en nog heel veel meer.
Eigenlijk zijn de primaire reflexen in basis verantwoordelijk voor hoe we leren, denken en doen, in de breedste zin van het woord.
Forceer je kindje dus niet door het te laten zitten, als het bijvoorbeeld zelf nog niet zover is. Laat het pas lopen als het zelf gaat lopen, wanneer het zelf z'n eigen hoofd en lijf goed in balans kan houden. Laat het dus niet te vroeg achter een duwwagentje aan lopen of zet het niet met een kussen in zโn rug in de kinderstoel (om maar wat voorbeelden te geven).
Forceren, of te vroeg activeren kan er gek genoeg voor zorgen dat het kinderbrein zelf niet in actie gaat komen, maar zich โafhankelijkโ gaat opstellen ten opzichte van zijn omgeving. Zo kan het zijn dat je kind bij dingen die het moet gaan doen (kamer opruimen, huiswerk maken, nieuwe vaardigheden toepassen etcโฆ) regelmatig een stimulans nodig heeft, omdat het anders zelf โniet in beweging komtโ. Ook kan het zijn dat kinderen onbewust juist leren dat โsnel beter isโ, in plaats van leren door je tijd te mogen nemen.
Hoewel de motorische mijlpalen zich volgens een vaste volgorde en binnen een redelijk vaste tijdslijn horen te ontwikkelen, is er enige spreiding mogelijk.
Als een kind zelf iets nog niet kan, betekent het dat de voorgaande fase nog niet volledig afgerond en onder controle is. (En dit geldt btw niet alleen voor de motorische ontwikkeling, maar ook voor de cognitieve (schoolse) ontwikkeling ๐ )
Het is belangrijk om je kleintje dus de ruimte te geven om te bewegen en in z'n eigen tempo, zโn eigen ontwikkeling te volgen. In principe is het kinderlijf en brein prachtig voorgeprogrammeerd.
Mochten er wel mijlpalen overgeslagen worden, te snel doorlopen worden of duidelijk vertraagd ontwikkelen, dan is het verstandig om een MNRIยฎ reflexintegratiebehandelaar mee te laten kijken. Deze kan als dat nodig is de motorische ontwikkeling met specifieke technieken een duwtje geven, zonder dat er sprake is van forceren of dat het brein hier โluiโ van wordt.
Oja, en vergelijk jouw kind niet te veel met die van de ander.
Als die bijvoorbeeld al wel kan rollen en die van jou nog niet (of andersom ;-) ), wil het niet zeggen dat het niet goed komt of het beter is! Gelukkig ontwikkelen we ons nagenoeg allemaal op onze eigen manier. En als dat binnen, of net buiten, die geplande kaders is worden we allemaal onze mooie unieke-ik :-)
Margreet Leeflang-Wobbes
www.kienenkundig.nl
