02/12/2024
Vorige week vond een belangrijk debat over palliatieve zorg plaats in de Tweede Kamer, aangevraagd door Wieke Paulusma, waarvoor wij enorm dankbaar zijn.
Het debat behandelde veel belangrijke themaโs, maar wat het meest bijbleef, was de gedrevenheid van de Kamerleden. Velen deelden persoonlijke ervaringen met palliatieve zorg.
''๐๐ข๐ข๐ณ ๐จ๐ฆ๐ฏ๐ฆ๐ป๐ฆ๐ฏ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ฎ๐ฐ๐จ๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ ๐ช๐ด, ๐ฌ๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ป๐ฐ๐ณ๐จ๐ท๐ฆ๐ณ๐ญ๐ฆ๐ฏ๐ฆ๐ณ ๐ท๐ข๐ข๐ฌ ๐ฅ๐ฆ ๐ฑ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ญ๐ช๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ฏ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ข๐ญ๐ต๐ช๐ซ๐ฅ ๐ต๐ณ๐ฐ๐ฐ๐ด๐ต ๐ฃ๐ช๐ฆ๐ฅ๐ฆ๐ฏ.'' Deze woorden raakten de kern van het debat. Palliatieve zorg zou voor iedereen beschikbaar moeten zijn, maar helaas is dat niet altijd het geval.
Carin van der Kaaden, onze bestuurder van het eerste uur, heeft van dichtbij moeten ervaren hoe het is wanneer de wens om thuis te overlijden niet mogelijk is. Ze besloot dat dit anders moest en zette zich met Attenza in om de laatste levenswensen van anderen te realiseren.
De afgelopen 9 jaar hebben wij ons ingezet om leven toe te voegen aan de laatste dagen van onze cliรซnten.
Toch krijgen terminale patiรซnten nog te vaak ''nee'' te horen door onterecht lange bureaucratische processen en financiรซle onzekerheden. Dit is hartverscheurend, vooral omdat zij, vaak al stervend, nog moeten vechten voor de zorg die hen toekomt.
Dank aan Wieke Paulusma voor het bespreekbaar maken van dit belangrijke onderwerp en aan alle zorgverleners en vrijwilligers die dagelijks het verschil maken.
Leven doe je op je eigen manier, sterven ook.
