15/03/2024
Zij wil niets liever dan dat hij haar begrijpt als ze hem vertelt waar ze mee zit. Alleen is dat wel kwetsbaar dus haar voelsprieten staan aan en als deze oppikken dat hij niet echt aandachtig lijkt te luisteren, dan is ze teleurgesteld. Onbewust is ze bang dat het hem niets boeit, dat zij niet is boeiend voor hem. Dit wil ze niet voelen dus wordt ze boos, gaat vragen stellen, wordt kritisch en gaat er andere onderwerpen bij halen: 'Waarom heb je nu weer niet je sokken in de was gedaan? Je weet toch dat ik daar een hekel aan heb maar blijkbaar interesseert het je niet'.
Maar hij is al uitgecheckt. Eerst dacht hij best goed te luisteren en mee te denken maar ineens werd ze boos, hij wil vooral dat het goed met haar gaat maar kan het niet snel goed doen. Even geeft hij wat tegengas maar stopt daar gelijk mee want zij is verbaal veel sterker. Hij kan niet op tegen al die woorden die zo snel gaan, het lukt hem niet om te reageren en denkt 'laat maar'.
Zij wordt nog bozer want 'hoezo ga je mij negeren' maar eigenlijk voelt ze zich in de steek gelaten op een dieper niveau. Ze gaat proberen tot hem door te dringen, dat hij weer wat gaat zeggen, dat hij haar toch begrijpt en dat ze toch op hem kan rekenen.
Maar hij trekt zich nog meer terug omdat hij bang is dat zijn kop eraf wordt gehakt want ze is inmiddels furieus. Hij zegt niets meer, blijft zo stil mogelijk om zichzelf te beschermen én om te voorkomen dat het nog verder escaleert en hij haar misschien echt gaat kwijtraken.
Dit patroon van terugtrekken en aanjagen is een wisselwerking waarin niemand de schuld heeft en niemand als eerste iets moet veranderen. Beide partners zijn geraakt en reageren met zelfbescherming. Dit is begrijpelijk maar werkt helaas averechts voor de verbinding.
Is dit patroon herkenbaar voor jullie en komt het bij jullie ook steeds terug? Of gebeurd het bij jullie andersom? Willen jullie leren om samen een ruzie op te lossen, ook als jullie geraakt zijn?
Neemvrijblijvend contact op om te kijken of relatietherapie wat voor jullie is.