24/09/2025
๐ฉ๐ฒ๐ฟ๐น๐ถ๐ฒ๐ ๐ฒ๐ป ๐๐ฒ๐ฟ๐ฏ๐ถ๐ป๐ฑ๐ถ๐ป๐ดโฆ
Zodra ik aanbel voel ik de kriebel, wat zal het voor een familie zijn. Er staan heel wat autoโs in de straat maar horen die allemaal bij dit adres? Het huis geeft me het gevoel alsof er veel herinneringen liggen en de tijd in is stil blijven staan.
De deur gaat open en een man heet me welkom. Hij oogt verslagen en moe. Niet gek, er is heel wat gebeurd in de uren voorafgaand aan mijn bezoek. Het overlijden, het zorgteam, de laatste verzorging en opbaring... En nu sta ik ook nog voor de deur met een tas vol informatie en keuzes.
Het blijkt een klein gezin, ik bespreek met twee nabestaanden de uitvaart en gedurende het gesprek kom ik te weten dat er meer directe familie is maar dat de band helaas niet goed is, er is eigenlijk nauwelijks contact. Gelukkig verschijnt deze tak van de familie later in die week wel op de dag van de uitvaart. Er worden handen geschud en er wordt kennisgemaakt. De sfeer voelt gespannen maar iedereen doet ontzettend zijn best. De dienst verloopt naar wens, een persoonlijke dienst met muziek en liefdevolle sprekers. De overledene was een geliefd persoon, dat is wel duidelijk.
Na de dienst vindt een informeel samenzijn plaats, de familie zoekt wat onwennig naar een plaatsje in onze Orangerie. Gedurende dit samenzijn voelen we de sfeer verzachten, er ontstaat meer ruimte en oog voor elkaar. De spanning is eraf en wellicht helpt een drankje daar zeker ook bij. Aan het eind van dit samenzijn, merken we meer contact binnen het gezin. Er worden bij het weggaan knuffels uitgedeeld en de wens wordt uitgesproken elkaar hopelijk snel weer te gaan zienโฆ.
Helaas komt het vaak voor in families dat er door de jaren heen ruzies zijn ontstaan en contact daardoor is verbroken. Hoe mooi is het als je in de week na een overlijden toch merkt dat er ruimte ontstaat voor elkaar en dat op de dag van de uitvaart de trots opzij gezet kan worden en er heel voorzichtig weer toenadering wordt gezocht.
Verlies en verbindingโฆ.het ligt zo dichtbij elkaar.
