Uitvaartbegeleiding Sterrenregen

21/07/2025

Wat verheugde ik me op jou komst...

Het is al weer een aantal weken geleden dat ik jou voor het eerst zag. Vanuit mijn mail keek je me aan en ik dacht "jou ga ik bestellen". Je prachtige kleuren, je blik en je zachtheid spraken me aan. En daarnaast op verschillende manieren jouw symbolische betekenis. De pauw staat symbool voor het openen van je hart naar de wereld, het tonen van je ware zelf en omarmen van je unieke schoonheid. Maar ook voor transformatie en wedergeboorte.
En daarnaast ga jij als rouwpauw kinderen helpen, helpen met verdriet, helpen met rouw. Jouw veer zal verbinden en troosten. Hoe mooi. Samen met een passend voorleesboek sta je te wachten op de kast in mijn kantoor. Wachtend op een moment dat ik je meeneem naar een gezin waar kinderen jou nodig hebben.
En tot die tijd, geniet ik van jou.

Dank jullie wel https://trustbuddies.com/

19/07/2025

De zon komt op…

Het is vroeg in de ochtend, de zon komt op in het mooie Toscane. Langzaam achter de berg zie ik het eerste streepje komen, steeds meer licht, tot de grote bol volledig boven de berg staat te stralen. Ik ben in het moment. Niets om me heen trekt mijn aandacht. Alleen dit prachtige moment van de opgaande zon. Zo magisch.

Inmiddels ben ik al weer enkele weken thuis. Het moment lijkt wat op de achtergrond te zijn geraakt, tot vanmorgen.
De zon staat stralend aan de hemel, de warmte is voelbaar. Ik laat mijn gedachte komen en gaan. En opeens ben ik weer in dat moment.
Met daarbij een prachtige gedachte.

De zon komt op……en gaat weer onder. Iedere dag opnieuw. De verbondenheid die ik voel met leven en sterven geeft me een kippenvelmoment. We worden geboren, net als de opgaande zon. Er komt een moment dat wij sterven, net als de zon die ondergaat. Om opnieuw daarna weer te stralen. En of dit is in een hemel, of op een andere plek in het hiernamaals. Of dat we terugkeren hier op aarde. Daarin laat ik me verrassen.
Deze gedachte geeft mij hoop, kracht en voel ik vanuit mijn diepste zijn.

Praten over ons levenseinde is voor velen niet makkelijk. Toch door er over te praten en met elkaar gevoelens te delen kan dit rust geven maar ook angsten wegnemen.
Ik ben bezig een prachtige avond te organiseren op een passende locatie. Om misschien wel samen met jou een magisch moment te beleven vanuit verbondenheid, licht en liefde. Wil jij hierbij aanwezig zijn dan hoor ik het graag.

Het leven heeft veel mooie maar helaas ook verdrietige momenten. Daar ben ik me enorm van bewust. Toch wil ik iedereen vandaag en de komende zomer een fijne tijd wensen. Een zonnige tijd vol liefde en verbondenheid.

Liefs Sebyl

15/07/2025

💞

Interview met Nina, de eigenaar van SteunStenen ❤️

Vertel eens, hoe is het idee voor SteunStenen ontstaan?

"Het idee is eigenlijk heel persoonlijk begonnen. Ik merkte dat er bij moeilijke momenten, zoals ziekte, verlies of gewoon een moeilijke dag, vaak gezocht wordt naar woorden of gebaren van steun. Maar soms zeggen woorden niet genoeg. Zo kwam ik op het idee van een fysieke, tastbare vorm van steun: een steen die je kunt vasthouden, koesteren of aan iemand kunt geven. Daarnaast heb, vanaf dat ik klein ben, een fascinatie voor normale, mooie stenen. Dus geen edelstenen of dure stenen, maar juist die ene mooie die op het strand lag. Vooral samen met mijn oma kon ik uren struinen langs de Rijn, opzoek naar ‘gewoon mooie stenen."

Wat maakt Steunstenen uniek?

"Onze stenen worden allemaal in Nederland gezocht en met de hand geslepen in twee delen. Elke steen is uniek in structuur en uitstraling. Ze zijn klein genoeg om in je hand of zak mee te nemen, maar groot genoeg om echt iets te voelen. De steen staat symbool voor kracht, verbinding en aanwezigheid, zonder woorden."

Is er een speciale reden om juist met lokale stenen te werken?

“De vorm van een steen wordt gemaakt door alles wat de steen meemaakt. Stormen, hitte, ijs, rollen, botsen. Een steen is continue in beweging. Wanneer wij het zien, oppakken en meenemen komt dit proces tot stilstand en kan de steen geslepen worden in tweeën. Gescheiden, zoals het bij de mensen die de steen krijgen ook is. Niet samen, maar wel samen gevormd. Wij zoeken lokaal omdat wij het samen doen met onze kinderen Filou & Joes. Het is een mooie idee dat zij ook meehelpen in het bedrijf en dat zij ook leren wat de waarde van ‘niets’ kan zijn.”

Voor welke momenten zijn de stenen bedoeld?

"Eigenlijk voor alle momenten waarop je iemand wilt laten weten: ik denk aan je. Denk aan een (tijdelijk) afscheid, een revalidatieperiode, maar ook een spannende nieuwe stap zoals een nieuwe baan, een verhuizing, schoolkamp of een sollicitatie. Sommige mensen gebruiken de steen ook als reminder voor zelfzorg of als klein ritueel tijdens meditatie. Wat heel bijzonder is, is dat het ook gebruikt kan worden bij een definitief afscheid. De ene helft gaat mee met de overledenen en de andere helft bij de nabestaanden."

Wat vind je het mooiste moment uit je werk tot nu toe?

"Er zijn veel bijzondere momenten geweest, maar één verhaal zal ik nooit vergeten. Iemand gaf een SteunSteen aan haar vriendin die ernstig ziek was. Ze vertelde me later dat de steen letterlijk in haar hand lag tijdens moeilijke behandelingen. Dat raakte me enorm. Het laat zien hoe iets kleins zoveel kan betekenen."

Hoe reageert je omgeving op jouw werk?

"Heel enthousiast. In het begin vonden mensen het misschien wat ‘anders’, maar nu zie ik dat het idee echt aanslaat. Familie en vrienden zijn trots en helpen ook vaak mee met inpakken of het uitzoeken van stenen. Zelfs mijn oma van 88 jaar komt regelmatig aan met een zakje vol stenen die haar mooi lijken voor SteunStenen."

Welke rol spelen rituelen of symboliek in jouw werk?

"Een grote rol. Voor mij gaat het niet alleen om de steen zelf, maar ook om het gebaar en het ritueel eromheen. De steen overhandigen, even samen stilstaan, dat maakt het krachtig. Ik geloof dat kleine rituelen ons helpen om emoties te dragen en momenten bewuster te beleven."

Wat hoor je terug van klanten?

"Heel vaak dat het een klein gebaar is dat groot aanvoelt. Mensen geven aan dat ze de steen bij zich dragen in een jaszak of op hun nachtkastje leggen en dat die constante aanwezigheid hen rust en steun geeft. Het is prachtig om te zien hoe iets eenvoudigs zo veel kan betekenen."

Wat is je grootste wens met Steunstenen?

"Ik hoop dat we met Steunstenen mensen helpen om dichter bij elkaar te komen, vooral op momenten waarop het lastig is om iets te zeggen. Dat er meer ruimte komt voor verbinding en aandacht. Uiteindelijk is dat waar alles om draait."

info@steunstenen.nl
06 10204588

05/07/2025

Vanuit alle zachtheid en liefde ben ik begonnen aan de cursus
" Voorbereid in de laatste levensfase "
Door mijn eigen sterfelijkheid volledig te omarmen ben ik straks in staat om er te zijn voor een ander. Zonder mezelf aan te kijken, met al mijn gevoelens, is het op de manier zoals ik er voor families wil zijn niet mogelijk.
Een mooie volgende stap 💛

29/04/2025

Wat een zonnige week hebben we voor de boeg☀️☀️
Maureen en Anja staan voor de zonnebrillenwand die helemaal is aangevuld! Kom gerust eens kijken of vrijblijvend passen.

21/04/2025

Vandaag, is de dag dat ik 10 jaar geleden samen met Tonnie bij de KVK mijn bedrijf Uitvaartbegeleiding Sterrenregen inschreef. Het waren 10 jaren van verbinding, liefde, een lach en een traan. Maar ook jaren van groei, samenwerken en trots.
Een dag waar ik ieder jaar opnieuw stilsta bij mijn grootste verdriet. Een dag in het teken van loslaten, herdenken en dankbaarheid. Een dag waar vreugde en verdriet dicht bij elkaar ligt 💞

Ik wil vandaag graag een aantal mensen bedanken.

Dank jullie wel lieve families voor jullie vertrouwen in mij 🙏
Dank jullie wel Tonnie, Bo en Juliët voor jullie steun, iedere keer weer. Dank jullie wel papa, mama en Nicol voor jullie luisterende oor. En dank je wel iedereen die begrip heeft opgebracht wanneer ik er weer eens niet was wanneer er iets te vieren of feesten was.
En natuurlijk wil ik iedereen bedanken waarmee ik samenwerk. In het bijzonder Juliët ❤️
Ik kan het niet alleen, we doen het altijd samen.

10 jaar om nooit te vergeten. Hopelijk mag ik nog lang mijn prachtige beroep uitoefenen. ⭐️⭐️⭐️

19/04/2025

Vele tekens mocht ik deze week ontvangen van jou. In het gesprek voor jouw overlijden spraken we dit af. 🙏
De bloemen uit jouw prachtige bloemstuk mochten mee met de genodigden naar huis. De mensen waar je zo van houd.
Na het verplaatsen van het bloemstuk vanuit de aula naar de uitgang keek ik achterom en wat zag ik liggen. Jouw roos voor mij. Dank je wel lieve en bijzondere vrouw. Ik heb jou en jouw gezin in mijn hart gesloten ❤️

02/04/2025

Van doktersassistente naar uitvaartbegeleider met een zielsmissie Deel 1

Wat weet ik het nog goed, nu inmiddels 5 maanden geleden. Na een operatie werd mijn leven even stilgelegd. Stilgelegd omdat werken 6 weken uit den boze was en ik zelf merkte dat het even genoeg was. Lezend in het blad Happinez zag ik een artikel over het beroep levenseinde doula en de daarbij behorende opleiding. Ik voelde een kriebel opkomen en dacht in een opwelling “Deze opleiding ga ik volgen. Ik schreef me in voor de wachtlijst voor 2025. Liggend in mijn bed volgde ik de Podcasts over deze opleiding en kwam steeds meer tot het besef dat voor mij al veel duidelijk was. Dit kwam mede door mij beroep 34 jaar als doktersassistente, mijn inmiddels bijna 10 jaar ervaring als uitvaartbegeleider, mijn levenservaring en mijn passie voor de dood. Ik besloot de opleiding te laten voor wat het was en ging voelen waar nu uiteindelijk mijn droom ligt. En kwam tot de conclusie dat de dood en de weg ernaartoe me enorm boeide. 5 maanden lang ging ik me verdiepen in palliatieve zorg, in rouw en het spirituele stukje na de dood. Het wordt stap voor stap steeds duidelijker waar mij zielsmissie ligt.
Wat bewandel ik een prachtig pad.
Morgen ga ik naar Utrecht, een congres georganiseerd vanuit met de naam 'Palliatieve Zorg in Transitie'. Ik verheug me enorm op deze dag.
Een dag waar ik mag voelen welk pad ik verder mag bewandelen. ❤️

30/03/2025

Langzaam begeleiden we haar van haar kamer. Voor de laatste keer door de hal waar zoveel voetstappen van haar verbonden waren met de aarde. De hal staat vol met medebewoners en personeel van Herbergier Doetinchem. Indrukwekkend om te zien. De muziek klinkt, "Geef mij je hand, , van Willeke Alberti". Stap voor stap lopen we naar het centrale punt van de hal waar we halt houden. Medebewoners zitten om haar heen. Een moment van verbondenheid. Er worden herinneringen aan haar gedeeld. Maar ook herinneringen die het personeel heeft aan deze lieve familie. Gesproken vanuit het hart
Ik merk dat het me raakt. En voel een traan in mijn ooghoek.
Ik voel zoveel liefde en respect op deze bijzondere plek.
De vlag hangt al dagen half stok.
Zij was hier meer dan 10 jaar thuis en zal een thuis krijgen in de harten van velen op deze plek ❤️

27/03/2025

Kinderen en uitvaart deel 2

De afscheidsdienst is afgelopen. Het was een afscheid waarbij haar leven werd gevierd. De avond van te voren werd er gebeden voor haar tijdens de druk bezochte, sfeervolle, avondwake. De afscheidsdienst was in kleine, besloten kring in het plaatselijke zalencentrum.
De achterkleinkinderen mochten vandaag zeker niet ontbreken. Omi was enorm gek op haar achterkleinkinderen.. En zou het niet anders gewild hebben. Er werden vele papieren harten versierd voor omi terwijl de andere genodigden luisterden naar prachtige verhalen en muziek. In een prachtig raamwerk waren de harten na de dienst te bewonderen achter haar uitvaartkist. Tijdens de koffietafel speelden de kinderen heerlijk buiten op de trampoline.

De koffietadel liep ten einde. Het werd tijd om afscheid te nemen. Via mijn ooghoeken zag ik de prachtige harten. Een idee plopte op. Ik liep naar de kinderen voor overleg. Tuurlijk, was het antwoord.

Ik liep naar buiten en vroeg of de achterkleinkinderen wilden komen. Ik wil iets vragen. Wat vinden jullie ervan om omi jullie prachtige harten mee te geven aan omi. Net als post in de brievenbus?

Het duurde niet lang, het antwoord was duidelijk JA

Ik draaide de sluitschroeven aan het voeteneinde van de kist open. Er ontstond een gleuf. Eén voor één verdwenen de harten richting omi.
De reacties waren zo bijzonder, ieder kind reagerende op zijn of haar eigenwijze.

Het was een prachtig moment tijdens dit afscheid. Een moment om nooit te vergeten ❤️

Foto is met toestemming van familie geplaatst.

06/03/2025

Het is stil in haar woning. Het enigste wat ik hoor is het tikken van de klok. De lichtjes zijn buiten aangestoken en ik wacht. Zittend naast haar wacht ik op de familie. Zij herdenken haar tijdens de avondwake. Mijn gedachte gaan naar mijn herinneringen aan haar. Vanaf mijn 18e zag ik haar voor het eerst in de huisartsenpraktijk waar ik werkte. Wanneer ik aan haar denk ontstaat er een glimlach op mijn gezicht. De herinneringen aan haar zijn mooi.
Vandaag zie ik haar voor het laatst. Wij sluiten vandaag haar kist.
Ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen kennen.🙏

21/02/2025

Langzaam loop ik via het grindpad naar de achterdeur. Ik voel even kort een lichte rilling vanuit mijn tenen over mijn hele lichaam. Ik stap over de drempel van het huis, het huis met voor mij vele herinneringen. Vandaag mag ik er zijn voor een lieve familie. Jaren geleden overleed hun pap en nu heeft hun mam het leven losgelaten. Met een knuffel condoleer ik de dochters. Ik voel een sterke verbinding met hen. Samen gaan we een liefdevol afscheid vormgeven. Mijn gevoel voor deze plek is nu even niet belangrijk. Zij staan deze week centraal.

Twee dagen na de uitvaart loop ik te wandelen met mijn lieve hond Scott. Ik denk terug aan afgelopen week en de prachtige uitvaart, zo passend bij haar. Opeens voel ik weer die rilling en denk terug aan het eerste moment dat ik het voor mij zo bekende huis betrad. Ik voel opeens ruimte om terug te denken aan de periode dat ik als klein meisje woonde in het huis waar ik de afgelopen week mocht werken. Hoe bijzonder dat mijn papa en mama mij bijna 60 jaar geleden het leven hier gaven en dat hun mam op deze plek het leven heeft losgelaten. Dat ik mocht slapen in het kamertje aan het einde van de overloop rechts, tegenover de kamer waar zij lag opgebaard de laatste dagen voor haar uitvaart. Dat ik de trap die ik deze week bewandelde naar boven al kruipend heb leren kennen, terwijl ik nu in alle stilte naar boven loop om te kijken hoe het met haar gaat. Dat ons gezin toen ik 6 jaar was de deur achter ons dicht deden om te gaan wonen op een andere plek en dat zij haar reis vervolgde via diezelfde voordeur en ik deze deur achter haar sloot. Hoe bijzonder.

De plek waar mijn wiegje stond en waar ik als kind de liefde van mijn papa en mama mocht ontvangen. En de plek waar ik de liefde afgelopen week voor hun mam zo voelde. Geboren worden en sterven, zo dicht bij elkaar. Ik kijk terug vol dankbaarheid ❤️