
14/09/2025
Op school werd ik altijd gezien als iemand die “onder zijn niveau” presteerde. Ik haalde lage cijfers, had weinig motivatie, en voelde nooit een echte intellectuele interesse. Alles draaide om overleven in een systeem dat voor mij niet werkte. Pas veel later ontdekte ik dat dat niet kwam omdat ik niet kón leren, maar omdat school niet hetzelfde is als leren.
Toen ik stopte met school, begon mijn échte ontwikkeling. Tijdens honderden lange wandelingen met mezelf en thuis luisterde ik audioboeken, podcasts, keek ik video’s en las ik over onder andere filosofie, psychologie, zingeving, spiritualiteit en theologie. Daar, buiten het klaslokaal, begon mijn geest pas echt open te gaan. Niet omdat iemand me ertoe dwong, maar omdat ik eindelijk de vrijheid had om mijn eigen pad te volgen.
Het contrast is enorm: school voelde voor mij als conditionering, alsof mijn nieuwsgierigheid werd onderdrukt en mijn energie werd gekanaliseerd naar iets dat niet van mij was. Buiten dat systeem ontdekte ik juist verbinding, betekenis en groei.
Toch blijven we als samenleving geloven dat school “goed voor je” is. Dat dit dé weg is naar kennis en ontwikkeling. Maar mijn ervaring laat zien dat dit niet vanzelfsprekend is. Mijn echte leren begon pas toen ik stopte met passen in het systeem en de ruimte vond om mijn eigen vragen te volgen.
Misschien is dat wel de kern: leren is geen dwang, maar vrijheid. Geen cijfer, maar betekenis. En soms begint dat pas op het moment dat je durft uit te stappen.