Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:00 - 14:00 Dinsdag 09:00 - 14:00 Woensdag 09:00 - 12:00 Donderdag 09:00 - 14:00 Vrijdag 09:00 - 14:00

Soulclear, Koerierspad 8, Best (2025)

27/07/2025

~ Ga, nee blijf ~

We worden steeds uitgenodigd om iets te gaan doen..

Ik betrapte mezelf er vanmorgen op.
Mijn hoofd was vol AAN, problemen, dingen te doen, wat ik wil veranderen, wat gaan we in de vakantie doen.

Ik werd er gek van, voelde me niet goed, zag berichtjes van mensen die me oplossingen wilden bieden, voelde boosheid, frustratie..

“Wat kan helpen?
Even lekker dansen, gaan wandelen in het bos..” dacht ik..

Nee..
Dat voelde meer als weglopen op dat moment, dus besloot ik om alle gedachten te laten razen zonder ze allemaal helemaal vast te pakken.
Ik voelde een jongere versie van mij die deze gedachten allemaal opgooide.
En ik liet haar.
Ik was bij haar terwijl zij zoveel zorgen had en geen keuzes kon maken en aan het doemdenken was.

Het bleef nog even doorgaan en ik liet het gebeuren.

Ik ben dankbaar dat mijn man vanmorgen aanvoelde dat hij me even alleen mocht laten. Hierdoor kreeg ik ruimte om te zijn met wat er op dat moment was.
Alles wat zich aandiende, wat gigantisch veel was, als ik alles had vastgepakt.

Mijn gedachten draaiden mij compleet vast waardoor dat even alles was wat er was.
Door er ruimte aan te geven ipv het weg te dansen, leverde het me meer rust op.

Ik sloot af met focussen op mijn hart en toen kwamen mijn zoons naar boven. Alsof ze voelden dat het kon.

Daarna nog een heel mooi gesprek met mijn man over gevoerd en nu is het weer rustig in mijn hoofd.

Dus ipv te gaan.. steeds maar opvulling of afleiding te zoeken, was ik meer gebaat bij er compleet mee zijn!

Mooie dag vandaag!
Van ❤️ tot ❤️
Deze foto maakte ik bij de Glastonbury Abbey 🫶🏼

26/07/2025

~ Vreemde blik ~

Tijdens een sessie kan ik soms als het ware een ‘zone out’ blik hebben.
Mijn blik is gericht op de persoon maar is half doordringend, half afwezig denk ik dat de beste omschrijving is.

Waarom is dit?
Zodra je tegen mij praat, en ik volledig op jou afgestemd ben, komt er heel veel meer bij mij binnen dan jouw woorden.
Ik moet soms mijn best doen om de woorden te vangen door alles wat er tegelijkertijd gebeurt.

*Naast de woorden zie ik beelden, zie ik je verhaal zich soms tussen ons in afspelen, of zie ik iets anders wat met het verhaal samenhangt.

*Daarnaast voel ik van alles in mijn lichaam (wat niet van mij is maar van degene tegenover mij), zoals buikpijn, hoofdpijn, emoties die opkomen, etc.

*Ook zijn er gebeurtenissen en geluiden om ons heen die van betekenis zijn in het geheel, welke geen toevalligheden zijn en dus geregistreerd en meegenomen mogen worden.

*Ook komen er herkenningspunten bij mij op die zorgen voor een beter begrip en echt kunnen meevoelen met jouw verhaal.

Zoals je leest is dit heel veel tegelijk!
Het heeft me jaren gekost om dit steeds beter te begrijpen en leren mee te werken.

Woorden zijn energie, maar worden vergezeld met enorm veel meer, wat ook energie is.
Ik probeer alles samen te vangen en leg dit aan je voor.

Ik heb deze ‘zone-out’ momenten altijd een beetje vreemd en awkward gevonden omdat de ander er ‘last’ van kon hebben.. omdat ik soms moet vragen om iets te herhalen, omdat een andere energie meer aandacht vroeg.
Om nu te beseffen dat dit juist een van mijn grootste krachten is.

Door & om mensen heen kunnen kijken, voelen en alles proberen opvangen wat zich tegelijkertijd aandient.

Daarom is het ook niet gek dat ik na een sessie altijd even bij moet komen, bij mezelf terug komen en mijn energie weer compleet maken.

Het is een gesprek met jouw hele Zijn!

Prachtige dag! ☀️❤️
Laat deze dag je hart verwarmen!
Liefs Wendy
📷 door

25/07/2025

~ This is me! ~

Er leeft veel angst in mij. Naast de gigantische hoeveelheid liefde.. ze bestaan naast elkaar.

Angsten die mij klein hielden en minder deden voelen.
Die angsten ben ik aan het doorvoelen en doorbreken.
Daar ben ik al jaren mee bezig maar telkens komen ze terug.. nu weer op een nieuwe laag..

Doorbreken doe ik o.a. door in alle opzichten mij ECHT te laten zien.

Dat ik me niet meer hoef aan te passen of te verontschuldigen voor wie ik ben.

Dus ik laat meer van mezelf zien.
Wetende dat meningen er mogen zijn bij anderen en oordelen meer over de ander dan over mij zegt.

Ik laat mezelf zien.
Vind je de echte ik fijn om te leren kennen?
Of ben ik te triggerend wellicht?

Ik heb me lang genoeg maar half laten zien en die angst ga ik steeds verder doorbreken.
Ik laat me de mond niet meer snoeren en ga door alles heen wat me naar de schenen gegooid wordt.
Met schuddend lichaam, een steen op de maag en tranen over mijn wangen wellicht..

Door de volgende post te delen, deel ik een stuk van mezelf.
Van een deel waar een stuk schaamte op heeft gezeten en het ‘anders zijn’ weer extra kracht bijzet.
Maar ook om te laten zien hoe het voor mij persoonlijk goed werkt in afstemming, een stukje transparantie.. hoe werk ik nu precies?

De laatste tijd leer ik enorm veel bij over mezelf door te lezen over autisme bij vrouwen en voel ik meer te mogen laten zien van alles wat ik gemaskeerd heb..
Vandaar deze post en er zullen er nog meer volgen om te delen in alle eerlijkheid over hoe ik in elkaar zit en werk.

Zonder maskers, zonder schaamte, met de instelling ‘take it or leave it’ maar dan wel vanuit liefde.

Van ❤️ tot ❤️
Liefs Wendy

21/07/2025

~ Dieren Spiegel ~

Ik deel graag deze bijzondere ervaring van samen met haar hond, Joy.

“Gisteren mocht iets dat al ruim 3 jaar vastzat, als vanzelf losbewegen.
3,5 jaar geleden kwam Joy op ons pad. Als schattige kleine pup ontroerde ze gelijk de harten van mijn kinderen, eenmaal geland met haar thuis merkte ik mijn irritatie en afstandelijkheid op.

Hoewel ik heel erg van honden hou en er ook mee ben opgegroeid ging mijn hart voor Joy niet open.
Ik weet hoe dieren kunnen spiegelen en (toch) kreeg ik dit niet opengebroken. Door de jaren heen heb ik meerdere dingen geprobeerd, de meeste in verbinding met het angstige gedrag dat Joy laat zien.

Tot gisteren toen Wendy & Joy elkaar mochten ontmoeten. Er was gelijk een diepe verbinding zichtbaar. Met hele subtiele signalen, prachtige (krachtige) afstemming liet Joy aan Wendy zien waar de kern van deze afstand over ging.
Er was voor Wendy al heel snel een diep verdriet van Joy voelbaar. We lieten een stilte werken en ik kon contact maken met het moment, 30 jaar geleden dat mijn beste vriendje Jis, onze lieve golden retriever tijdens een wandeling met mij, werd doodgereden.
12 jaar was ik. Het snijdt nog door mijn hart.

Tranen beginnen te stromen, het verdriet mag er zijn. Het schuld- en verantwoordelijkheidsgevoel van toen, transfomeren in verbinding met Wendy naar liefde en zachtheid.
Terwijl mijn tranen opdrogen legt Joy haar kopje op mijn knie en ik voel hoe mijn hart zich zachtjes opent. Ik aai haar en met mijn ogen dicht voel ik Jis in haar. Ook Wendy voelt en benoemt wat zij daarbij voelt en ziet.
Ik voel de behoefte om Joy op de bank naast me te nemen, een plekje waar zij van mij niet eerder ‘mocht’ liggen. Omdat ik het niet kon, die geborgenheid niet eerder kon verdragen, want wat als ook zij (dood)gaat?
In de avond wanneer de rust is wedergekeerd, strijk ik nog eens neer op de bank en nodig Joy naast me uit. Ze weet niet goed wat er gebeurd en twijfelt 3 keer voor ze de 4e keer naast me komt liggen. Ik ervaar de kleine stapjes die ik nodig heb én de beweging.

Zie comments voor het laatste stukje..

17/07/2025

~ “Je moet je niet verstoppen!” ~

Ik trek me regelmatig terug.
Om tijd te nemen voor mezelf, mijn binnenste, hetgeen aandacht behoeft.
Dit heb ik heel erg hard nodig.
Als ik het niet (tijdig) doe, dan krijg ik er lichamelijk last van.

“Maar vroeger was je zo’n feestbeest!”

Ja, klopt! In mijn ‘externe’ jaren.
De tijd van het leven van de mens waarin hij/zij van zichzelf weg beweegt om in de maatschappij een plek in te nemen.

Op een gegeven moment kan het zijn dat deze tijd in de maatschappij gebracht heeft wat je eruit wilde halen of dat de keuze misschien zelfs wel voor je gemaakt werd om de weg naar binnen in te slaan. (Denk aan burn-out bijvoorbeeld)

Op die weg naar binnen merk je dat die harde buitenwereld wel echt zoveel te hard is dat je er minder in wilt vertoeven.
Niet om weg te lopen van.., maar te kiezen voor de rust en vrijheid die je steeds meer in jezelf en om jezelf heen vindt en voelt.

De buitenwereld die vol in de maatschappij staat vindt hier iets van.
En dat is ok.
We hoeven elkaar niet te veranderen.
We mogen blijven luisteren naar ons gevoel en de beweging volgen die Hart en Ziel maakt.

Als deze beweging de wijde wereld in is, dan mag je die volgen.
Als dit naar binnen is, mag ook die stroming gevolgd worden.

Ik heb al vaker gedeeld over hoe ik het voor me zie.. als een stroomversnelling waar we vanaf kinds af aan in terecht komen en waar je niet zomaar uitkomt, tenzij je ziet dat er iets anders/meer is. De natuur om je heen, met een kabbelend beekje bijvoorbeeld.

Jij kiest.
Je kunt ook met één been in beiden staan en je kunt ook wisselen.
Balans is dan belangrijk!

Mooie dag vandaag!
Van ❤️ tot ❤️
Wendy

📷 gemaakt door ❤️

03/07/2025

~ Dit nooit meer! ~

Waren de woorden die ik in 2018 heel hard riep!
De tijd dat ik in een burn-out zat door steeds maar door te lopen/rennen.
Alle honderden ballen hoog te hebben gehouden na een postnatale depressie.

En toch zit ik er nu op een soortgelijke manier bij als 7 jaar geleden, en toch heel anders!

Mijn lichaam is al maanden moe, maar de laatste weken is het veel verergerd.. ze is zo moe dat ze moeite heeft met functioneren. Na een taakje moet ik bijkomen, moet mijn lichaam weer herstellen.
Ze is zo moe dat praten zelfs soms heel moeizaam gaat..

Ondanks dat ik zei dit nooit meer toe te staan ben ik er toch weer ingestonken.. ik liep te lang en te ver door.
Had ik eerder op de rem kunnen trappen? Wellicht, maar ik deed het niet.

Neem ik het mezelf kwalijk? Heb ik gefaald?
Nee, want ik zie waar ik nu sta vergeleken met 7 jaar geleden.
Wat ben ik enorm gegroeid, wat heb ik veel aangekeken en aangepakt.

En nu gun ik mijn lichaam dus even de rust die het zo verdient.
Zie ik mezelf nog beter en leer ik weer waardevolle dingen bij.

Ik neem de tijd om samen te zitten met de pijnlijke delen die leven in mij, van baarmoeder tot nu..
Veel wat de laatste jaren omhoog is gekomen zal de revu passeren en gaan we samen mee zitten (alle jongere versies van mij en alle oudere versies zijn er ook).
Rond een kampvuur in het bos, bij mijn huis, mijn veilige basis.

Ik voel zoveel liefde voor mezelf, verwonder me om alles om me heen en heb alle vertrouwen.
Ik geef me over aan wat er is en ben dankbaar.

Van ❤️ tot ❤️
Liefs Wendy

(I.p.v. een foto van mezelf te delen als ik lig te slapen koos ik ervoor Lizzy maar vast te leggen 🤣. Onze lieve schat die het niet erg vindt dat ik veel met haar samen ben. 🤭❤️)

28/06/2025

~ Het begint met een uitnodiging ~

Degenen die met mij gewerkt hebben tijdens sessies, rituelen, opstellingen en/of ‘ontdek jezelf’ kennen de uitspraken wellicht van mij..

“Ik nodig je uit om.….”
“Dit is een uitnodiging! Jij bepaalt zelf of je deze aanneemt.”

Ik herhaal het dan soms zo vaak dat ik zelf denk “ja, nu weten ze het vast wel hoor!”.

We krijgen zoveel uitnodigingen in het leven en als je ze zo kunt zien/ontvangen dan krijg jij automatisch zeggenschap!
Jij bepaalt namelijk of je een uitnodiging aanneemt/accepteert.

Zo is iets kleins als iemand aan de deur een uitnodiging om open te doen.
Of iemand die je opbelt een uitnodiging om op te nemen.

Ik vind autonomie belangrijk!
Zelf bepalen, waar zovelen dit lang niet konden.
Dus zal ik nooit iets opleggen maar je enkel uitnodigen..
Zodat jij zelf kunt voelen en beslissen wat voor jou klopt.

Je doet niets voor een ander, maar enkel voor jezelf!
(Althans dat is de bedoeling!)
Jij moet erbij gebaat zijn, niemand anders.

Ik heb zoveel mensen meegemaakt die met hun overtuigingskracht mij lieten wankelen, me uit onbalans haalden.
Waar geen uitnodiging was maar een overtuiging die ik niet eens deelde en me vertwijfeld achterliet.

Daarom nodig ik je uit om te voelen wanneer je uitgenodigd wordt en of je deze kunt en wilt accepteren..

Het begint met die uitnodiging!

Voel je meteen een JA! Is het goed..
Voel je enige twijfel, is het NEE! En dat is ook goed!

Mooi weekend mooie mensen!
Ik nodig je uit om dichtbij jezelf te blijven. 🙏🏻❤️

Van ❤️ tot ❤️
Wendy 😘
📷:

17/06/2025

~ We are where we’re supposed to be ~

Iedereen gaat door processen heen en komt verschillende lessen tegen.
Het is onvermijdelijk!

De één staat nog in de kinderschoenen voor haar gevoel en als je van daaruit naar een ander kijkt, staat die wellicht bovenop een berg voor je gevoel.
Maar deze twee stadia kunnen zich binnen een dag, week of maand soms ook afwisselen in dezelfde persoon.
Van high highs naar low lows en weer terug.
Rollercoaster ride..

Het kan voelen als een soort terug bij af bij een low..
Maar dat kan gelukkig niet helemaal.. (achteraf bekeken..)
Door het leven heen beweeg je automatisch omhoog! 🌀
Je kunt weleens terugvallen, maar je bent op dat moment toch verder dan een eerder punt.
Je weet sowieso meer, ook al lijkt het heel ver weggestopt te zitten.

Gisteren zei iemand dat ze dacht dat ik verder was in mijn processen dan op dit moment het geval lijkt.
Klopt, ik ga door wat zwaar weer heen, maar voel m’n hart, voel de liefde, kan het mooie om me heen zien.. maar idd het kan soms even donker aanvoelen.

Soms kan ik me dan weer afgegleden voelen, maar dan haal ik de spiraal voor me en zie waar ik vandaan kwam.
Ik zie de grote groei en waar ik nu sta.
Naast begeleiden van anderen heb ik zelf ook begeleiding. Naast met anderen meelopen in hun schaduw, loop ook ik door mijn schaduw heen en schijn er mijn licht op.

Ben ik verder dan jou? Absoluut niet..
Ik vergelijk niet op die manier.
We staan naast elkaar. Ieder in onze eigen spiraal.
En ook al heb ik een bepaald proces al eens doorleeft.. deze komt op een nieuwe laag nog een keer aankloppen en dan kan het zomaar zijn dat je mij erbij zou kunnen helpen.

We’re walking each other home!
We’re all human!
❤️😘

09/06/2025

~ Mijn reis binnen werken met Opstellingen ~

Sinds ik in 2018 een familieopstelling deed voor mezelf bij iemand was ik meteen verkocht!
De magie die daarin voelbaar was, het Veld en haar herinneringen die ze ons mag brengen..

Ik deed eerst een opleiding Familieopstellingen.
Waanzinnig was het om hiermee te werken en mijn enthousiasme werd verder aangewakkerd!
Ik werkte er dan wel het meeste in het bos mee.
Ik voelde daar de magie nog meer doordat het bos meewerkte.

Toen kwam na al langer met Sjamanistische principes te werken de systemische rituelen op mijn pad. Opstellingen en Sjamanistische rituelen die in elkaar verweven waren.
De natuur kwam op deze manier nog dichter in het opstellingswerk en dat voelde als thuiskomen!

Tijdens die opleiding werd nog een interesse gewekt, namelijk karmische opstellingen en zo besloot ik die opleiding er nog achteraan te plakken.

Het werk was al magisch maar is het des te meer geworden voor mij door de jaren heen.
Het gevoel wat het Veld geeft nadat het geopend is, is een zinderend gevoel vol liefde, kracht en wijsheid.

Alles en iedereen reageert erop!
Zo kwam er in Glastonbury zelfs een zwerm bijen over de ruimte vliegen waar we op dat moment in het Veld werkten.

Ik heb mogen ervaren hoe alles altijd op het juiste moment omhoog komt, gezegd wordt, verplaatst wordt, gespiegeld wordt, aangevuld wordt, etc.

Een van mijn grootste liefdes binnen dit werk is intuïtief werken, ofwel compleet afgestemd op de persoon voor wie de opstelling is en op haar thema.
Zo zijn alle opstellingen en rituelen anders.
En zo komen er regelmatig hele unieke combinaties aan het licht.

Wil je een intuïtieve opstelling bij mij ervaren?
Neem vrijblijvend contact met me op.
Je bent van ❤️e welkom! 🙏🏻❤️🥰
📷: Deze magische foto rond een eigen Medicijnwiel werd gemaakt door

27/05/2025

~ “Ik wil dit niet meer! ~
En ik kan dit niet meer!”

Zeg ik steeds vaker als het gaat om mooi weer spelen.

Ik ben op, klaar met mooi weer spelen.
Klaar met maskers dragen.
Klaar met mezelf anders voordoen dan ik ben.

En ik niet alleen..
Er is een vloedgolf over land aan het slaan bij vrouwen, zo voelt het.
De een na de ander die inzakt en merkt niet meer te kunnen bewegen onder het ‘doen alsof’!
Het verstrakken en verstarren.
Het freeze, fight, flight en fawn.

De copingmechanismen hebben zoveel jaren op volle toeren gedraaid en ze zijn vast gedraaid.
Ze kunnen niet meer aangezwengeld worden of nog ff gesmeerd worden om weer te kunnen lopen.
De wielen draaien niet meer op die manier en vragen om vernieuwing.. maar door een verandering die voorbij vernieuwing gaat.
Het vraagt om terug naar de kern gaan van wie je bent, en alle maskers die daarop lagen zakken steeds verder af en kunnen niet meer op.
Ze passen niet meer..

En toch regelmatig nog wel, even kort..
Wanneer je je onveilig voelt dan zijn ze er toch nog/weer.. maar je wordt er steeds bewuster van..
Dat die maskers er zijn.
En dat ze wringen..
En hoe vreselijk vermoeiend deze zijn!

De verandering zie ik vooral bij veel vrouwen die in de perimenopauze zitten tot na de menopauze.
Maar binnen alle leeftijden en fasen van het leven van jong meisje tot oude vrouw zie ik iets gebeuren.

Een ware transformatie.
Echt een feniks die weer meer vlam gaat vatten en dit beseft.

De transformatie gaat gepaard met veel pijn, ongemak, maar ook met loslaten en omarmen van jeZelf.
Het is bijzonder om mee te mogen maken in alle rauw en rouw.

Ik kan en wil de maskers niet steeds weer opzetten.
Herken jij dit ook?

23/05/2025

~ Am I broken? ~

Ik heb echt wel regelmatig de gedachten gehad kapot te zijn.

Dat mijn lichaam en brein niet goed werkt zoals het hoort en daardoor beperkt word in het doen wat ik echt zou willen doen/te doen heb.

Waarom heb ik zo’n moeite met autorijden en reizen an sich bijvoorbeeld?
Waarom organiseer ik iets waanzinnigs waar ik mega veel zin in heb en hoop ik kort daarna stiekem dat niemand zich aanmeld!?
Waarom ben ik helemaal kapot na een sociale bijeenkomst zoals een verjaardag of een lunchdate?
Waarom wil ik zo enorm veel moois, maar krijg ik het niet uit mijn vingers?
Waarom heb ik moeite om veel en lang van huis te zijn?
Waarom…??

Ik leer steeds beter dat ik niet kapot ben.
Ik leer iedere dag beter hoe dingen voor mij wel werken.

Dit is fijn qua herkenning maar ook mega pijnlijk en dan voel ik een diepe rouw om een masker wat ik hoog hield en weer omhoog dacht te kunnen trekken.

Maar ik leer vrede hebben met hoe dingen voor mij werken op dit moment.
Dat wil niet zeggen dat het nooit meer zal lukken, maar ik leer dat er veel dingen zijn die heel veel van mij vragen in energie.
En ik leer wat voor mij wel werkt om hierin balans te krijgen.

Iedereen moet leren balans te krijgen in energievreters -en gevers, maar wat als de vreters zoveel meer zijn dan je wilt toegeven..?

Er is een proces in gang gezet en ik geef het zoals altijd tijd en ruimte om te zien waar het me mag brengen.

Wel is duidelijk dat ik nog veel meer mijn grenzen te bewaken en aangeven heb en mijn systeem nog heel veel herstel nodig heeft, maar het gaat de goede kant op.

En ik besef me dan weer.. I’m not broken..
There are cracks in me through which the light shines into this World!
Een baken van licht en liefde die ik, op een manier die voor mij passend en werkzaam is, mag uitstralen.

Mocht je het fijn vinden neem ik jullie graag een stukje hierin mee.
Een van de dingen die ik nu echt te doen heb is alles uitspreken wat er in mij gebeurd, wat ik denk, etc. Maar belangrijk hierin is altijd dat ik me veilig voel.. is dit niet zo, dan zullen de maskers snel omhoog schieten, maar zodra ik er bewust van ben zal ik ze toch zoveel mogelijk benoemen wanneer ik hier ruimte voor voel.

14/05/2025

~Een bijzonder gesprek~

In gesprek met mijn oudste zoon (10 jr) vandaag hadden we het samen over spiegels en maskers.

Met zijn 10 jaar is hij zich al bewust van de maskers die hij opzet en bij wie dat is.

Ook weet hij al hoe extreem vermoeiend dit kan zijn.
Eerder sprak ik met hem al over veiligheid.
Bij wie hij zich veilig voelt en bij wie niet.
Nu gaf hij dezelfde personen aan waarbij hij geen maskers hoeft op te zetten.

Toen ik verder vroeg gaf hij ook aan dat hij ook bij veilige mensen toch een masker zou kunnen opzetten, maar dat hij zich hiervan bewust is en het dan kan tegenhouden.

De maskers die het zwaarst wegen zijn op school.
Daar verstopt hij zichZelf en is hij niet compleet zijn ware zelf.
Daar houden de maskers hem veilig.. en daarna kan hij ze thuis of bij zijn beste vrienden (meestal) weer afzetten.

Waanzinnig mooi om met hem deze gesprekken te mogen voeren en zijn groei hierin te mogen volgen.
Hij is zich zo bewust van zijn doen en laten en gedragingen.

En hij laat mij als moeder ook zien wanneer ik mijn maskers weer dreig op te zetten en wanneer dit is.
Maar ook hoeveel mijn systeem toch als onveilig registreert waarbij het denkt maskers nodig te hebben.

Er kunnen hele vele redenen zijn waarom we onszelf maskers hebben aangemeten.
Een hele kast vol verschillende. Voor allerlei verschillende gelegenheden en personen één.
Maar deze maskers dienen we wel af te leggen om zo bij ons ware Zelf en potentieel te komen.

Wie zit er onder deze maskers?
Is deze persoon goed genoeg en mag deze persoon zo zijn en blijven en zich geliefd voelen?

Deze soort gesprekken heb ik wel vaker met mijn oudste zoon, maar deze raakte een punt aan waar ik momenteel mee bezig ben en vond ik het delen waard!

Veel liefs, Wendy ❤️😘

📷:

Soulclear

27/07/2025

26/07/2025

25/07/2025

21/07/2025

17/07/2025

03/07/2025

28/06/2025

17/06/2025

09/06/2025

27/05/2025

23/05/2025

14/05/2025

Adres

Openingstijden

Telefoon

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen

Type

Maandag	09:00 - 14:00
Dinsdag	09:00 - 14:00
Woensdag	09:00 - 12:00
Donderdag	09:00 - 14:00
Vrijdag	09:00 - 14:00